Spreken over vrouwelijkheid is, voor deze moeder van vier kinderen, spreken over dat deel van de mensheid dat ofwel leven geeft ofwel "het stopt". Daarom beschouwt zij abortus "als een onomkeerbare breuk in het hart van de vrouwelijkheid".
María Calvo gaf de 221 deelnemers aan dit evenement een historisch overzicht van de evolutie van de feministische beweging, van de Franse Revolutie tot nu. Zij benadrukte dat het feminisme zowel winst als verlies heeft geboekt; winst in de publieke sfeer (vrouwen in de publieke sfeer zijn nu succesvolle vrouwen) en verlies in de "defeminisatie" van vrouwen, die het concept van de vrouwelijke identiteit heeft aangetast. In de publieke sfeer heeft het feminisme gelijkheid van rechten en vrijheden bereikt en vrouwen succesvol gemaakt.
De feministische beweging begon met de Franse revolutie, toen een groep moedige vrouwen gelijkheid van rechten en vrijheden eiste, wat de Duitse theologe en filosofe Jutta Burggraf "een feminisme van gelijkheid in de publieke sfeer" noemde. Deze Franse vrouwen beweerden dat als ze de Cadalso konden beklimmen, ze ook het rostrum konden beklimmen. Uiteindelijk werden ze geguillotineerd.
De eerste eis voor vrouwenrechten kwam in 1792 van de Engelse filosofe en schrijfster Mary Wollstonecraft. Deze rechten in de publieke sfeer, die vooral gebaseerd zijn op het recht op onderwijs, doen geen afbreuk aan de vrouwelijke essentie van het moederschap.
María Calvo herinnerde ook aan de figuur in Spanje van Concepción Arenal bijvoorbeeld, die zich, gesteund door haar man, als man kleedde om te kunnen studeren. "Haar man nam haar gekleed als man mee naar literaire bijeenkomsten, zodat ze kon deelnemen. Ik herinner me graag de steun van mannen voor vrouwen in deze gelijkheid van rechten en vrijheden," zei ze.
Hij herinnerde ook aan Emilia Pardo Bazán, die zich sterk maakte voor het onderwijs aan meisjes, en Clara Campoamor, die in 1931 in het Congres van Afgevaardigden het vrouwenkiesrecht won.
De twee vrouwen die zich verzetten met hun beroemde zin: "Voordat ik een vrouw ben, ben ik een burger".
Dit feminisme van gelijkheid, met legitieme eisen voor dezelfde rechten en vrijheden als mannen, begon in de jaren veertig gecorrumpeerd te worden door de invloed van bepaalde denkers zoals de filosofe Simone de Beauvoir, die de genderideologie en haar slogan "Je wordt niet als vrouw geboren, je wordt er een" bevorderde," herinnerde de schrijfster zich.
U kunt dit opnieuw bekijken CARF-reflectiebijeenkomst over -Vrouwelijke Identiteit hier
Vanaf dit decennium begon zich een trend te ontwikkelen die het idee van de vrouw beschouwde als een sociale constructie, dat de biologie niet telde. Het Franse atheïsme, vooral verdedigd door Jean Paul Sartre, beïnvloedde ook deze stroming in het feministische denken, die mede aan de wieg stond van de revolutie van mei '68, "een revolutie die collectivistisch wilde zijn, maar individualistisch was in haar meest pure vorm". Het was een opstand tegen mannen en tegen de mannelijkheid, die zij als onderdrukkend en autoritair beschouwden", aldus María Calvo.
Voor de professor van de Universiteit Carlos III was de revolutie van 1968 ook een opstand tegen vrouwen. De vrouwelijkheid kwam in een crisis terecht. Het impliceerde emancipatie van mannen, maar eiste niet alleen gelijkheid in de publieke sfeer, maar ook in de reproductieve sfeer. Vrouwen bereikten dit met anticonceptie en abortus.
"Op dit moment is het feminisme gecorrumpeerd door een seksuele bevrijding, waarbij seks wordt gescheiden van affectiviteit, verbintenis en voortplanting. Seks blijft iets speels en fysiologisch", zegt María Calvo.
Deze manier van kijken naar seksuele relaties heeft in veel situaties geleid tot een ongekende eenzaamheid van vrouwen en tot het feit dat zij als lustobject worden gezien.
De revolutie van 1968 leidde tot het genderfeminisme dat "voor ideologen vrouw en man niet bestaan, ze zijn slechts een sociale constructie of gebaseerd op iets externs dat bediend kan worden".
De universiteitsprofessor herinnerde eraan dat iemand nu "man en vrouw kan zijn vanwege zijn verlangens, en verlangens worden rechten. In dit feminisme kunnen we niet spreken van een natuurlijke man en vrouw, omdat zij de natuur ontkennen. Het is de dood van de rede. Met deze beweging maken we korte metten met de fundamenten van de westerse traditie, maken we korte metten met het seksuele anderszijn, en worden gezin en huwelijk subjectieve begrippen. Ook de filosofische en juridische grondslagen van onze samenleving worden ontkend, omdat alles gebaseerd is op gevoelens en verlangens".
Geef uw donatie een gezicht. Help ons om diocesane en religieuze priesters te vormen.
Na dit feminisme hebben we nu het hypermodernisme bereikt. "Dit is wat ik magisch feminisme noem, omdat al mijn verlangens op magische wijze rechten worden," zegt ze.
Toen herinnerde zij eraan dat de feministische beweging als geheel het moederschap altijd heeft vergeten en zich nooit om moeders heeft bekommerd. "Het negeren van deze belangrijke factor is opvallend. Zelfs niet tegenwoordig. Slechts zeven autonome gemeenschappen in Spanje verstrekken moederschapsuitkeringen, terwijl de staat miljoenen euro's uitgeeft aan abortus", betreurde de deskundige.
"Feminisme heeft zowel winst als verlies geboekt; winst in de publieke sfeer (de vrouw in het openbaar is nu een succesvolle vrouw) en verlies in de 'defeminisatie' van vrouwen, die het concept van vrouwelijke identiteit heeft aangetast". Maria Calvo
María Calvo verheft haar stem over iets dat inherent is aan vrouwen: het vermogen om moeder te zijn, of dat nu werkelijkheid wordt of niet. "We hebben een onuitwisbare inprenting in onze hersenen voor koestering, voor gehechtheid, voor zorg. Vrouwen zijn de humanisatoren van de samenleving, zoals de heilige Johannes Paulus II placht te zeggen".
Bovendien heeft de wetenschap nu kunnen aantonen dat de vrouwelijke identiteit een realiteit is, dat er een seksueel verschil is, vanaf de dracht. De wetenschap toont aan dat de vrouwelijke en mannelijke hersenen verschillend zijn, met dezelfde rechten, maar verschillende manieren om naar het leven te kijken.
"Een vrouwelijk brein dat ons de empathie geeft om ons in andermans schoenen te verplaatsen, wat deel uitmaakt van de vrouwelijke essentie," zegt ze.
Voor María Calvo zijn we tot de conclusie gekomen dat vrouwen in de publieke sfeer succesvol zijn, ze zijn onafhankelijk geworden, maar ze zijn niet helemaal vrij omdat ze onderworpen zijn aan "meer perverse" vormen van slavernij dan in vorige eeuwen, zoals bijvoorbeeld surrogaat baarmoeders - vrouwen zijn een container voor een product. "Andere vormen van slavernij zijn pornografie of een narcistische, professioneel succesvolle vrouw zijn, wat leidt tot een ongekende eenzaamheid," zei ze.
In deze maatschappij waarin vrouwen niet precies weten wie ze zijn omdat hun essentie wordt ontkend, produceren sommige scholen van psychiatrie afwijkingen van vrouwelijkheid en decompensaties. Zo worden de psychologische en moederlijke aspecten van vrouwen afgesneden.
"Alle vrouwen hebben een onuitwisbare moederlijke inprenting waardoor we om anderen geven, of we nu moeder zijn of niet, en de andere kant is de erotisch-professionele kant. Het evenwicht bij vrouwen zal uit deze twee delen voortkomen, niet uit de ontkenning van het ene boven het andere," zei ze.
Een ander type deviantie waar psychiaters het over hebben is de alleenstaande moeder, degene die alleen wil zijn door een man af te zweren omdat ze hem schadelijk en storend vindt. "Deze moeders veroordelen het kind tot vaderloosheid voordat het geboren is. De vader bestaat niet en in plaats van een vader is er niets, en dit leidt tot psychologische problemen voor deze kinderen. De mens moet zijn wortels kennen. Psychiatrische studies tonen aan dat deze IVF kinderen geobsedeerd zijn door het kennen van de vader die ze nooit zullen kennen.
Ze onthulde ook dat het model van alleenstaande moeders het meest groeit in Spanje, eenoudergezinnen die het kind veroordelen tot het vaderlijke weesschap. Deze kinderen komen een existentiële leegte van de moeder opvullen, wat sommige psychiaters psychologische incest noemen. Vervolgens zijn sommige van deze kinderen agressief tegen deze moeders omdat ze geen autonomie hebben gekregen, iets wat normaal gesproken door de vader wordt geleid. Ze laten hen ook geestelijk wezen achter, niet in staat om goddelijke afstamming te kennen.
In deze geest beantwoordde zij een vraag uit het publiek: "Aan kinderen die als ze klein zijn tegen je zeggen: ik voel me als een vrouw, moet je meer van ze houden dan wat dan ook in de wereld, maar ik denk dat het voorbeeld van gedrag het belangrijkste is. Ik denk dat het voorbeeld van de vader fundamenteel is. De primaire seksuele identificatie van kinderen is met de moeder, wanneer zij geboren worden identificeren zij zich met de vrouwelijke seksualiteit, die een scheuring moet ondergaan en een verbinding met het vaderlijke magnetische veld moet ervaren. Daarom is vaderlijke afwezigheid tegenwoordig een probleem. Daarom is er nu een angst om een man te zijn en om die wezenlijk mannelijke eigenschappen te uiten, zoals het verdedigen van de zwakken, moed en concurrentievermogen.
Ten slotte meent zij dat vrouwen hun psychisch-moederlijke essentie en hun erotisch-professionele kant moeten terugvinden om een evenwicht te bereiken. Deze vrijheid kan beter bereikt worden dankzij de mens. "Als de man in huis komt, kunnen wij vrouwen naar buiten, en zullen we meer evenwicht bereiken. Daarom is de menselijke andersheid zo belangrijk.
U hebt toegang tot de archief van ontmoetingen CARF Reflectie om ze terug te zien
