Graffiti, malarstwo i teologia w pokoju watykańskim

Rafael Sanzio

Trzeci wielki włoskiego renesansu, obok Leonarda i Michała Anioła, jest jednym z wielkich wzorców sztuki wszech czasów. The stali bywalcy Muzeów Watykańskich mają okazję to docenić, chociaż zwykłe tempo zwiedzania nie zawsze pozwala nam docenić to bogate połączenie sztuki i kultury. teologia większości jego dzieł. Ale oprócz poprawność politycznaRaport, bez subtelności w analizie, pozostawia miejsce na formalistyczne oceny i historyczne osądy, w których jest tylko dobro lub zło.

Włoski kontekst historyczny

Raphael Sanzio (1483 - 1520) był malarzem, który miał wszystko, aby odnieść sukces w świecie artystycznym i w społeczeństwie: młodość, sympatię, charyzmę wśród uczniów, mecenat szlachty i papiestwa... Giorgio Vasari, znany biograf włoskich artystów, opisuje go nawet jako hedonistę z powodu jego bogactwa, zaszczytów i związków z kobietami. A co można powiedzieć o Papież Czy nie był to papież, który kazał zburzyć starą bazylikę watykańską, który nosił zbroję w wojnach z innymi państwami włoskimi i który chciał nawrócić Roma Czy augustiański mnich Marcin Luter nie miał wystarczających argumentów, aby opisać papieski Rzym jako Babilon, skoro otaczał się najbardziej prestiżowymi artystami początku XVI wieku?

Rzym w 1527 r.

Zaledwie kilka lat później wojska cesarskie Karola V splądrowały miastoa wśród nich obfitowały żołnierze którzy przyjęli wiarę luterańską. Weszli do pomieszczeń Watykanu i zostawili graffiti na jednym z fresków Rafaela, Spór o Sacramento.

Mój pierwszy wniosek jest taki, że niektórzy z nich nie byli ignorantami; w czasach, gdy niewielu umiało czytać i pisać, przyswoili sobie krytykę Lutra. Czubek mieczy pozostawił na obrazie Rafaela nazwiska niemieckiego reformatora i Karola V.

Połączyła ona, i to nie do końca na dobre, dwóch wrogowie nie do pogodzenia. Z drugiej strony, ci nowi purytanie, zapowiadając czasy niedoboru dzieł sztuki i bibliotek, nie byli przeciwni bezczeszczeniu grobu Juliusza II w poszukiwaniu bogactwa.

Świadectwo kruchości

Uderza mnie fakt, że te graffiti nie zostały zakryte w ciągu pięciu wieków. Bardzo wątpię, czy było to spowodowane zaniedbaniem lub zapomnieniem. Zaryzykowałbym przypuszczenie, że pozostały one jako świadectwo kruchości człowiek. To Kościół wspaniałych dzieł artystycznych, reprezentowanych przez papieży takich jak Juliusz II i Leon X, i którzy marzyli o Odrodzenie RzymuZdaje się, że zapomniał, że nienawiść i ambicje są w stanie zabrać ze sobą wszystko. Według niektórych ekspertów, zlecenie przez Juliusza III Michałowi Aniołowi namalowania fresków w Sąd Ostateczny jest związana z dramatycznym złupieniem Rzymu.

Kolejny szczegół w opowieściach o dziełach Rafaela

Żołnierze luterańscy szanowali Szkołę Ateny, inny fresk Rafaela w tej samej sali watykańskiej. To prawda, że "Dysputa o sakramencie" jest najbardziej widocznym dziełem po wejściu do pokoju i jest prawie pewne, że tematyka obrazu drażniła fanatycznych żołnierzy. Centralnym punktem dzieła jest monstrancja na ołtarzu. Znajduje się w płaszczyźnie Kościół bojownik, dobrze odróżniony od triumfatora w dwóch przestrzeniach kompozycji. Jednak Eucharystia nie jest przedmiotem żadnego sporu, jak sugeruje tradycyjny tytuł dzieła. Powinien nosić tytuł Triumf Eucharystii lub Triumf Kościoła. Przedstawione postacie wydają się być w kontemplacji lub w przyjemnej kontemplacji. dialog obok monstrancji. Znamienne jest, że są tu zarówno te ze Starego, jak i z Nowego Testamentu, i to nie rozdzielone, lecz wymieszane razem.

Kardynał Ravasi słusznie zauważa, że Rafael był jednocześnie artystą i teologiem, czy to z własnej inicjatywy, czy też na życzenie swoich mecenasów. Jezus nie przyszedł znieść Prawa i proroków (Mt 5:17). Piotr, Adam, Jan Ewangelista, król Dawid, Szczepan, Jeremiasz, Judasz Machabeusz, Wawrzyniec, Mojżesz, Abraham i Paweł. Grzegorza Wielkiego, św. Jerome'a, św. Ambrożego, św. Augustyna, św. Bonawenturę, Innocentego III i Sykstusa IV. Co zaskakujące, pojawiają się również Dante Alighieri i dominikański mnich Savonarola, potępiony jako heretyk przez Aleksandra VI, papieża przeciwnika Juliusza II.

To, co jest kluczowe w tym fresku, to fakt, że tajemnica Eucharystii łączy niebo i ziemię. Na górze znajduje się Trójca Święta, Dziewica, św. Jan Chrzciciel i cztery Ewangelie, ponieważ Słowo nie może być oddzielone od Chleba.