Ο τρίτος μεγάλος της ιταλικής Αναγέννησης, μαζί με τον Λεονάρντο και τον Μιχαήλ Άγγελο, είναι μια από τις μεγαλύτερες αναφορές στην τέχνη όλων των εποχών. Το τακτικοί επισκέπτες των μουσείων του Βατικανού έχουν την ευκαιρία να το εκτιμήσουν, αν και η συνήθης ταχύτητα των περιηγήσεων δεν μας επιτρέπει πάντα να εκτιμήσουμε τον πλούσιο συνδυασμό τέχνης και πολιτισμού. θεολογία των περισσότερων έργων του. Αλλά εκτός από την πολιτική ορθότηταΗ έκθεση, χωρίς καμία λεπτότητα στην ανάλυσή της, αφήνει περιθώρια για φορμαλιστικές αξιολογήσεις και ιστορικές κρίσεις του είδους όπου υπάρχει μόνο καλό ή κακό.
Ο Ραφαήλ Σάντσιο (1483 - 1520) ήταν ένας ζωγράφος που είχε τα πάντα για να πετύχει στον καλλιτεχνικό κόσμο και στην κοινωνία: νεότητα, συμπάθεια, χάρισμα στους μαθητές του, προστασία από τους ευγενείς και τον παπισμό... Ο Τζόρτζιο Βαζάρι, ο γνωστός βιογράφος των Ιταλών καλλιτεχνών, τον περιγράφει ακόμη και ως ηδονιστή λόγω των πλούτων, των τιμών και των σχέσεων με τις γυναίκες. Και τι να πούμε για τον Πάπας Δεν ήταν ο Ποντίφικας που έβαλε να γκρεμίσουν την παλιά βασιλική του Βατικανού, που φορούσε την πανοπλία σε πολέμους εναντίον άλλων ιταλικών κρατών και που ήθελε να προσηλυτίσει τον Roma Μήπως ο Αυγουστίνος μοναχός Μαρτίνος Λούθηρος δεν είχε αρκετά επιχειρήματα για να περιγράψει την παπική Ρώμη ως Βαβυλώνα, όταν περιτριγυριζόταν από τους πιο διάσημους καλλιτέχνες των αρχών του 16ου αιώνα;
Η "Διαμάχη για το Μυστήριο" του Ραφαήλ Σάντσιο στα Μουσεία του Βατικανού
Λίγα χρόνια αργότερα, τα αυτοκρατορικά στρατεύματα του Καρόλου Ε' λεηλάτησαν την πόληκαι ανάμεσά τους αφθονούσε το στρατιώτες που είχαν ασπαστεί τη λουθηρανική πίστη. Μπήκαν στις αίθουσες του Βατικανού και άφησαν γκράφιτι σε μία από τις τοιχογραφίες του Ραφαήλ, Η διαμάχη των Σακραμέντο.
Το πρώτο μου συμπέρασμα είναι ότι κάποιοι από αυτούς δεν ήταν αδαείς- σε μια εποχή που λίγοι μπορούσαν να διαβάσουν και να γράψουν, είχαν ενστερνιστεί τις επικρίσεις του Λούθηρου. Η αιχμή των σπαθιών άφησε τα ονόματα του Γερμανού μεταρρυθμιστή και του Καρόλου Ε' στον πίνακα του Ραφαήλ.
Έφερε κοντά, και όχι ακριβώς για καλό, δύο εχθροί ασυμβίβαστο. Από την άλλη πλευρά, αυτοί οι νέοι πουριτανοί, προαναγγέλλοντας εποχές έλλειψης έργων τέχνης και βιβλιοθηκών, δεν δίστασαν να βεβηλώσουν τον τάφο του Ιουλίου Β' σε αναζήτηση πλούτου.
Μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι αυτά τα γκράφιτι δεν καλύφθηκαν κατά τη διάρκεια των πέντε αιώνων που μεσολάβησαν. Αμφιβάλλω πολύ αν αυτό οφειλόταν σε αμέλεια ή ξεχασιά. Θα τολμούσα να υποθέσω ότι παρέμειναν ως μαρτυρία της ευθραυστότητας της ανθρώπινο. Αυτό το Εκκλησία θαυμάσιων καλλιτεχνικών έργων, που εκπροσωπήθηκαν από Πάπες όπως ο Ιούλιος Β΄ και ο Λέων Χ΄, και που ονειρεύτηκαν την Η αναγέννηση της ΡώμηςΦαινόταν να έχει ξεχάσει ότι τα μίση και οι φιλοδοξίες ήταν ικανά να πάρουν τα πάντα μαζί τους. Σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς, η παραγγελία του Μιχαήλ Αγγέλου από τον Ιούλιο Γ΄ να ζωγραφίσει τις τοιχογραφίες του Τελική κρίση σχετίζεται με τη δραματική λεηλασία της Ρώμης.
Οι Λουθηρανοί στρατιώτες σεβάστηκαν τη Σχολή των Αθηνών, την άλλη τοιχογραφία του Ραφαήλ στην ίδια αίθουσα του Βατικανού. Είναι αλήθεια ότι η Διαμάχη για το Μυστήριο είναι το πιο ορατό έργο κατά την είσοδο στην αίθουσα και είναι σχεδόν βέβαιο ότι το θέμα του πίνακα ενόχλησε τους φανατικούς στρατιώτες. Το κεντρικό σημείο του έργου είναι μια μονή πάνω σε έναν βωμό. Βρίσκεται στο επίπεδο του Εκκλησία Ο αγωνιστής, καλά διαφοροποιημένος από τον θριαμβευτή στους δύο χώρους της σύνθεσης. Ωστόσο, η Ευχαριστία δεν αποτελεί αντικείμενο οποιασδήποτε διαμάχης, όπως υποδηλώνει ο παραδοσιακός τίτλος του έργου. Θα έπρεπε να ονομάζεται Ο θρίαμβος της Ευχαριστίας ή Ο θρίαμβος της Εκκλησίας. Οι εικονιζόμενες μορφές φαίνονται να βρίσκονται σε περισυλλογή ή σε ευχάριστη περισυλλογή. διάλογος δίπλα στη μονή. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχουν τόσο η Παλαιά Διαθήκη όσο και η Καινή Διαθήκη, και μάλιστα όχι χωριστά, αλλά αναμεμειγμένα μεταξύ τους.
Ο καρδινάλιος Ravasi έχει απόλυτο δίκιο να επισημαίνει ότι ο Ραφαήλ ήταν ταυτόχρονα καλλιτέχνης και θεολόγος, είτε με δική του πρωτοβουλία είτε κατ' εντολή των προστατών του. Ιησούς δεν ήρθε για να καταργήσει τον νόμο και τους προφήτες (Ματθ. 5:17). Εξ ου και ο Άγιος Πέτρος, ο Αδάμ, ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, ο βασιλιάς Δαβίδ, ο Άγιος Στέφανος, ο Άγιος Ιερεμίας, ο Ιούδας Μακκαβαίος, ο Άγιος Λαυρέντιος, ο Μωυσής, ο Αβραάμ και ο Άγιος Παύλος. Αντιπροσωπεύονται επίσης Πάπες και Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο Άγιος Γρηγόριος ο Μέγας, ο Άγιος Ιερώνυμος, ο Άγιος Αμβρόσιος, ο Άγιος Αυγουστίνος, ο Άγιος Μποναβεντούρα, ο Ιννοκέντιος Γ' και ο Σίξτος Δ'. Παραδόξως, εμφανίζονται επίσης ο Δάντης Αλιγκέρι και ο Δομινικανός μοναχός Σαβοναρόλα, που καταδικάστηκε ως αιρετικός από τον Αλέξανδρο ΣΤ', αντίπαλο Πάπα του Ιουλίου Β'.
Αυτό που είναι κρίσιμο σε αυτή την τοιχογραφία είναι ότι η το μυστήριο της Ευχαριστίας ενώνει τον ουρανό και τη γη. Στην κορυφή είναι η Αγία Τριάδα, η Παναγία, ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής και τα τέσσερα Ευαγγέλια, διότι ο Λόγος δεν μπορεί να διαχωριστεί από τον Άρτο.
Antonio R. Rubio Plo
Πτυχιούχος Ιστορίας και Δικαίου
Διεθνής συγγραφέας και αναλυτής
@blogculturayfe / @arubioplo
