Modlitwa, miłość i radość u Pawła VI

Modlitwa, miłość i radość

Kiedyś przeczytałem, że profil świętości przechodzi przez modlitwadobroczynność i radość. Znalazłem ten profil w homiliach i przemówieniach Świętego Pawła VI. Teksty te najlepiej zrozumieć poprzez modlitwę; Jego własną modlitwę przed ich rozpowszechnieniem i modlitwę, którą ich lektura budzi w nas. Ale każda modlitwa, jeśli jest autentyczna dialog z Bogiem, ma swoją bezpośrednią kulminację w codziennym życiu. Modląc się o wyjście na spotkanie z ludźmi, tymi bliskimi i tymi dalekimi, jak Jezus w Ewangelii. Modlitwa i miłość są częścią wielkiej przygody, ludzkiej i boskiej, serca pełnego radości, zakochanego w Chrystusie i Ewangelii. Kościółjak Pawła VI.

Homilię Giovanniego Battisty Montiniego, arcybiskupa Mediolanu, wygłoszoną 1 stycznia 1961 roku, można zrozumieć z prostoty życia wewnętrznego, pełnego zdrowego i nadprzyrodzonego sensu, w dialogu ze współczesnym światem. Chodzi o wartość czasu, w dniu, w którym niektórzy ludzie formułują swoje pełne dobrych intencji postanowienia. Montini podkreśla powszechne błędne przekonanie, że należy przywiązać się do chwili, cieszyć się nią bardziej intensywnie, aby szczęście nie uciekło. Mediolański prałat przypomina jednak, że nie jest to postawa realistyczna, ponieważ ma tendencję do zamykania się na przyszłość.Życie ma wartość dzięki nadziei, która je podtrzymuje, ma wartość dzięki celom, które sobie stawia, ma wartość dzięki przyszłości, którą projektuje, dzięki programom, które próbują zorganizować jego własną działalność.". Biskup przypomina nam, że dopóki istnieje życie, istnieje przyszłość. Tylko ludzie modlitwy, ciągłego dialogu z Bogiem, są w stanie uświęcić czas i nadać mu wieczną wartość.. Teraźniejszość, a raczej wieczna teraźniejszość, przyjdzie później. Dzisiaj jest czas przyszłości, ponieważ, jak zauważa Montini, "...przyszłość przyjdzie później.życie jest stworzone do zdobycia przez Boga". Aby go pokonać, trzeba go poznać, trzeba go leczyć za pomocą modlitwa. Potem następuje kolejny etap: organizacja charytatywna.

Prawdziwa chrześcijańska miłość

1 maja 1972 r. Paweł VI wygłosił przemówienie do uczestników IV Krajowego Kongresu Towarzyszy Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo i przypomniał im, że miłość jest sprawdzianem autentyczności chrześcijaństwa, ponieważ "...miłość jest sprawdzianem autentyczności chrześcijaństwa, ponieważ jest sprawdzianem wiary chrześcijańskiej".Działalność charytatywna jest zawsze aktualna. Dobroczynność nie straciła swojej funkcji we współczesnym świecie. Pozostaje dobroczynność". Niemniej jednak, Papież przyznaje, że współczesne społeczeństwo jest o wiele bardziej wrażliwe na stosowanie sprawiedliwości niż na praktykowanie dobroczynności, prawdopodobnie dlatego, że czasami było oskarżane o współudział w przestępstwach. niesprawiedliwości. Jan Paweł II odpowiedziałby, że miłość jest "nadmiarem" sprawiedliwości. W każdym razie działalność charytatywna potrzebuje pedagogiki. Wyraźnie widać to w Ewangelii: "Jak uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, tak uczyniliście i mnie." (Mt 25:40). Jeśli my, chrześcijanie, mamy świadomość, że ubogim jest Chrystus, to w wielu twarzach ubogich możemy dostrzec ich. ubóstwoNie będziemy się rozwodzić nad rzekomą opozycją między miłosierdziem a sprawiedliwością. To, co jest naprawdę ważne, według Pawła VI, to fakt, że tajemnicza obecność Chrystusa w potrzebujących kształci i oczyszcza duszęi wyraźnie zaznacza, że miłość do Boga jest jak "ogień pożerający" (Iz 30:27). Rzeczywiście, radość jest wielkim ogniem, jak podkreśla Paul Türks w swojej biografii św. Filipa Neri.

Właśnie liturgia w okresie Bożego Narodzenia wybucha radością. Święto, w które Paweł VI stał się bliski parafianom rzymskiej parafii Sancta Maria Regina Mundi w Torre Spaccata, gdy 25 grudnia 1971 r. o świcie odprawił z nimi mszę.

Miłość

Papież, po odprawieniu mszy wigilijnej w Watykanie, zostawia za sobą sen, aby o świcie udać się do odległej parafii. Paweł VI, jako biskup RomaChce poznać z bliska swoje parafie, zamiast zadowalać się chłodem raportów. Papież pozwala się zobaczyć wiernym zanurzonym w wielkiej metropolii, a tego ranka zwierzył się im: "...nie jest człowiekiem z materiału".Wyznam Panu jedno, ja też przyszedłem pocieszyć się, mieć piękne Święta, a moje najpiękniejsze Święta polegają na tym, że mogę być z tymi, których Pan dał mi jako braci i siostry oraz synów i córki.".

Bliskość i dobroczynność idą w parze, a braterstwo jest najlepszą receptą na pokusy. samotność i zniechęcenie. Ale byłoby to niewystarczające, gdyby Boże Narodzenie nie pomogło nam doświadczyć przyjścia Chrystusa. Wielkość chrześcijaństwa polega na tym, że Bóg stał się ciałem, aby stać się naszym przyjacielem i towarzyszem. Na tej podstawie papież Montini podaje prostą i zwięzłą definicję chrześcijaństwa: "Jest to miłość Boga do nas". Dlatego bycie osobą religijną nie powinno polegać na niczym innym, jak na odpowiadaniu na miłość.

Paweł VI przypomniał w swojej homilii, że "wielu uważa religię za coś uciążliwego, trudnego, męczącego. Nie! Religia, bycie w kontakcie z Chrystusem i Bogiem, jest czymś, co napełnia nas szczęściem, radością. Dlaczego? Bo to jest miłość.