Έζησαν σε διαφορετικές εποχές, αυτές της Αναγέννησης, της Βικτωριανής Αγγλίας και του πρώτου τριμήνου του 20ού αιώνα. Όλοι τους χαρακτηρίζονταν από την αίσθηση του χιούμορ τους, παράλληλα με μια ζωή στην οποία η αναζήτηση της αλήθειας ήταν ταυτόχρονα μια ματιά μέσα στη συνείδησή τους.
Ήταν εκτός κλίματος με ορισμένες από τις συμπεριφορές της εποχής τους, με τις τάσεις επιρροής στην πολιτική εξουσία και την κοινωνία, αλλά δεν τους ενδιέφερε και πολύ το κύρος τους, αν αυτό μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με το κόστος της συνείδησής τους. Πίστευαν, εν ολίγοις, στην ελευθερία της συνείδησής τους, κάτι πολύ σημαντικό για να αγκαλιάσουν εφήμερες μόδες.
Πρόκειται για Τόμας ΜορJohn Henry Newman και Gilbert Keith Chesterton, τρεις από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στην ιστορία της Αγγλίας. Μια χώρα που, για λόγους κρατικής ευκολίας, γύρισε την πλάτη στον καθολικισμό, αλλά που έχει σε αυτούς τους τρεις καθολικούς μερικούς από τους πιο επιφανείς γιους και κόρες της.που συνεχίζουν να αποτελούν πρότυπα για διάφορες γενιές.
Όπως είπε ο Έρασμος για τον Τόμας Μορ. Στα γραπτά του βρίσκουμε άφθονη έμπνευση, προβληματισμό και καθοδήγηση για το μονοπάτι της ζωής, όχι τόσο για τους φιλόδοξους όσο για εκείνους που γίνονται μεγάλοι με το να είναι μικροί, δηλαδή ταπεινοί.
Αποτελούν παραδείγματα για τον απλό άνθρωπο, ο οποίος δεν είναι πάντα ο κοινός άνθρωπος. Η αληθινή σοφία αποκτάται όταν κάποιος παραμερίζει τις φαντασιώσεις με τις οποίες προσπαθεί να κατασκευάσει τη ζωή του και ασπάζεται την αρχή της πραγματικότητας. Αυτοί οι τρεις Άγγλοι, που είναι οι πρωταγωνιστές του νέου βιβλίου του Don Mariano Fazio, ήξεραν πώς να το κάνουν καλά.
Ο συγγραφέας αυτού του νέου βιβλίου, Mariano Fazio, Μπουένος Άιρες, Αργεντινή (25 Απριλίου 1960). Ιερέας, ιστορικός και συγγραφέας. Έχει πτυχίο ιστορίας και διδακτορικό στη φιλοσοφία. Χειροτονήθηκε ιερέας το 1991 από τον Άγιο Ιωάννη Παύλο Β΄. Διετέλεσε πρύτανης του Ποντιφικού Πανεπιστημίου του Τιμίου Σταυρού στη Ρώμη από το 2002 έως το 2008. Έχει διατελέσει εφημέριος του Opus Dei στην Αργεντινή, την Παραγουάη και τη Βολιβία και, από το 2014 έως τον Μάιο του 2019, ήταν γενικός εφημέριος της ίδιας Ιεραρχίας. Σήμερα είναι βοηθός εφημέριος του Opus Dei.
Παρουσιάζεται στην παρούσα εργασία ως παράδειγμα ελέγχου των πληροφοριών και της αποφασιστικότηταςόπως απεικονίζεται σε πορτρέτο του Hans Holbein του νεότερου. Ως πιστός, έχει πλήρη εμπιστοσύνη στα σχέδια του Θεού. Είναι άνθρωπος ευσεβής, αλλά όχι άνθρωπος με δειλό πνεύμα, διότι ασκεί την ελευθερία σύμφωνα με τη συνείδησή του και η πίστη του είναι το θεμέλιο της χαράς του.
Όλες αυτές οι ιδιότητες τον καθιστούν έναν άνθρωπο γεννημένο για τη φιλία και πιστό υπηρέτη του βασιλιά του, Ερρίκου Η', ο οποίος του εμπιστεύεται καθήκοντα ευθύνης. Ο More θα δώσει στον μονάρχη πολύ περισσότερα από όσα λαμβάνει, αλλά δεν θα μπορέσει να του δώσει, όπως έκαναν άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, την αναφαίρετη αξιοπρέπεια της συνείδησής του, "τον πιο μυστικό πυρήνα και τη σκηνή του ανθρώπου, όπου είναι μόνος με τον Θεό, του οποίου η φωνή αντηχεί στο εσωτερικό του" (Gaudium et Spes, 16).
Είναι ένα παθιασμένος αναζητητής της αλήθειας. Αγγλικανός κληρικός στην Οξφόρδη, ανέπτυξε μια βαθιά πνευματικότητα που δεν ήταν συνηθισμένη στην επίσημη αγγλική θρησκεία, αν και συνδέθηκε με το κίνημα της Οξφόρδης, ένα ρεύμα ανανέωσης που απάντησε στον σχετικισμό στον οποίο έπεφτε η αγγλικανική πίστη.
Κατρακυλούσε σε ένα μονοπάτι από το οποίο θα μπορούσε κανείς να καταλήξει μόνο στο συμπέρασμα ότι η ύπαρξη της αλήθειας θα αρνιόταν, καθώς ο καθένας θα πίστευε ότι είχε το δικαίωμα να κάνει και να αφήνει επιλογές κατά βούληση.
Newman είναι επίσης χριστιανός ανθρωπιστής, οπαδός του χαρίσματος του Αγίου Φιλίππου Νέρι. στο Ορατόριο, το οποίο εισήγαγε στην Αγγλία όταν ασπάστηκε τον καθολικισμό. Η δική του θρησκεία δεν ήταν μια λατρευτική θρησκεία, όπου κυριαρχούσε μια ιερατική νοοτροπία, όπως εκείνη των άλλων καθολικών της εποχής του. Ενθάρρυνε την ύπαρξη ενός πανεπιστημίου, όπου η ετικέτα "Καθολικός" δεν ήταν απλώς μια ετικέτα. Αντιστάθηκε σε έναν τρόπο κατανόησης του χριστιανισμού, ο οποίος δεν έχει ακόμη εξαφανιστεί, στον οποίο για να είσαι θρησκευόμενος πρέπει να είσαι αδαής και στον οποίο, για να είσαι διανοούμενος, δεν μπορείς να είσαι πιστός.
Στα μέσα του 19ου αιώνα, ο Νιούμαν είχε την τόλμη να φιλοδοξεί να κάνει τους λαϊκούς διανοούμενους θρησκευόμενους και τους ευσεβείς εκκλησιαστικούς διανοούμενους διανοούμενους.
Είναι, πάνω απ' όλα, δημοσιογράφος, οπαδός των συζητήσεων στις οποίες εξασκείται στην ξιφασκία των παραδόξων. Αισθάνεται άνετα ανάμεσα σε αντίθετες ιδέες, οι οποίες γι' αυτόν δεν είναι πάντα ασύμβατες. Το παράδοξο δεν αρνείται τη λογική, επειδή είναι μια άσκηση ελευθερίας. Lο λόγος, για τον γράφοντα που σταδιακά προσήλθε στον καθολικισμό, είναι αδιανόητος χωρίς ελευθερία. Το αντίθετο θα σήμαινε ότι θα παραδεχόταν τον ντετερμινισμό ή τον μηχανισμό που απεχθανόταν σε όλη του τη ζωή.
Ωστόσο, μπορούσε να δει ότι ο εικοστός αιώνας, στον οποίο ανέπτυξε μεγάλη λογοτεχνική παραγωγικότητα, απομακρυνόταν από τη λογική, παρόλο που κάποιοι πίστευαν ότι η θρησκεία ήταν αυτή που ξεθώριαζε.
Ο Τσέστερτον αντιλαμβάνεται ότι η εποχή του, όπως και η δική μας, δεν είναι τόσο μια κρίση πίστης όσο μια κρίση πολιτισμού, κατά την οποία οι άνθρωποι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στη λογική. Παρ' όλα αυτά, ορισμένες ιδεολογίες παρουσιάζονται ως σωτήριες και παρουσιάζουν μια κάποια απήχηση, αλλά ο Τσέστερτον αναγνωρίζει ότι πρόκειται για χριστιανικές ιδέες που έχουν τρελαθεί.
Είναι, όπως λέει ο Don Mariano Fazio, ο συγγραφέας της ευγνώμονος έκπληξης, κάποιος με εξαιρετική ανθρωπιά και μεγάλη αίσθηση του χιούμορ, ικανός να κατανοήσει τους συνανθρώπους του καλύτερα από όλους τους αποστόλους της επαγωγικής λογικής, όπως ακριβώς ένας από τους αξέχαστους χαρακτήρες του, ο Πατέρας Μπράουν, ο μεγάλος ντετέκτιβ της ανθρώπινης ψυχής.
Antonio R. Rubio Plo
Πτυχιούχος Ιστορίας και Δικαίου
Διεθνής συγγραφέας και αναλυτής
@blogculturayfe / @arubioplo
