Φαρισαίος, γιος Φαρισαίων, αλλά και Ρωμαίος πολίτης που γεννήθηκε στην Ταρσό. Αυτός είναι ο Σαούλ ή PaulΟ ιουδαϊσμός και ο ελληνισμός είναι τα χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν έναν άνθρωπο που κατέχει την υπηκοότητα της αυτοκρατορίας. Κατά τους δύο τελευταίους αιώνες, ιδιαίτερα στις χώρες της Γερμανικάκάποιοι μάλιστα του απέδωσαν την ιδιότητα του εφευρέτη του χριστιανισμού και μάλιστα υποστήριξαν την επιστροφή στον πραγματικό Ο Ιησούς που, όπως και ο Σωκράτης, δεν είχε γράψει τίποτα.
Αλλά η αμφισβήτηση του Παύλου σημαίνει θόλωση του Παύλου ΧριστόςΗ Αγία Γραφή, ωστόσο, δεν ήταν τόσο σαφής, καθιστώντας τον έναν σκοτεινό, ετερόδοξο ιεροκήρυκα με μικρή απήχηση εκτός των συνόρων του Ισραήλ. Ωστόσο, ο ευαγγελιστής Λουκάς, μαθητής του Παύλου, είναι πολύ σαφής στην αφήγησή του για τα λόγια του Ιησού μετά την Ανάσταση: "..." (Λουκάς 1:1).Έτσι είναι γραμμένο: ο Μεσσίας θα υποφέρει, θα αναστηθεί από τους νεκρούς την τρίτη ημέρα, και στο όνομά του θα κηρυχθεί η μεταστροφή για τη συγχώρεση των αμαρτιών σε όλους τους λαούς, ξεκινώντας από την Ιερουσαλήμ."(Λουκάς 24:46-47).
Στην πραγματικότητα, ο Παύλος ξεκινάει από την Ιερουσαλήμ, ταξιδεύει στον ελληνιστικό κόσμο και τελειώνει το ταξίδι του στο Roma αυτοκρατορική. Χάρη στον Παύλο, ο χριστιανισμός μεταμόρφωσε βαθιά τη φύση αυτών των πόλεων και των πολιτισμών.
Πρωτεύουσα της εβραϊκής θρησκείας και του εβραϊκού έθνους, είναι η έκφραση μιας χιλιόχρονης λατρείας που οδήγησε σε μια θρησκεία με κανόνες στην οποία ο άνθρωπος φαίνεται υποχρεωμένος να επιτύχει τη σωτηρία με τις δικές του προσπάθειες. Το αποτέλεσμα είναι ένας νόμος χωρίς αγάπη και εξηγεί την μομφή του προφήτη Ησαΐα προς έναν λαό που τιμά τον Θεό με τα χείλη του, αν και η καρδιά του είναι μακριά από Αυτόν (Ησ. 29:13).
Η ρουτίνα έχει εισβάλει στην ιουδαϊκή θρησκεία και έχει σιγάσει τις προτροπές να μετάνοια και τη μετάνοια, που παραδόθηκε από τους προφήτες. Οι Σαδδουκαίοι έχουν προσαρμοστεί στη ρωμαϊκή κατοχή και αμφισβητούν κάθε υπερβατικότητα, ενώ οι Φαρισαίοι πιστεύουν ότι έχουν επιτύχει τη θρησκευτική καθαρότητα με την αυστηρή τήρηση.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο νεαρός Σαούλ καταδιώκει τους μαθητές του Ιησού με αίμα και φωτιά, αν σκεφτεί κανείς ότι διακυβεύεται το μέλλον της θρησκείας. Μόνο μετά τη μεταστροφή του θα καταλάβει ότι ο Χριστός είναι η εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού. ΘεόςΛέει ότι δεν ήρθε για να καταργήσει τον νόμο και τους προφήτες, αλλά για να τους δώσει πληρότητα. Δεν καταφέρνει να πείσει πολλούς Ιουδαίους γι' αυτό και θα καταλήξει να απευθύνεται στα έθνη, τονίζοντας παράλληλα ότι ο Θεός δεν έχει απορρίψει τον λαό του, διότι τα χαρίσματα και η κλήση του Θεού είναι αμετάκλητα (Ρωμ. 11, 1, 29).
Ο Παύλος διακηρύσσει το Ευαγγέλιο στη Μικρά Ασία και θα παρέμενε στην περιοχή αυτή αν δεν είχε έναν ξένο όνειροΗ πρώτη ήταν ενός Μακεδόνα που τον παρακάλεσε να έρθει να τους βοηθήσει (Πράξεις 16,9).
Ο απόστολος συνεχίζει στην Ελλάδα και ευαγγελίζεται στους Φιλίππους, τη Θεσσαλονίκη και την Κόρινθο, καθώς και στην Αθήνα, όπου εκφωνεί την ομιλία του στον Αρεοπάγο με βάση την ύπαρξη μιας επιγραφής αφιερωμένης στον άγνωστο Θεό. Φανερώνει αυτόν τον Θεό με το απόσπασμα από το "...".είμαστε οι απόγονοί του"Ο ποιητής Άρατος από την Κιλικία, αλλά συναντά την απόρριψη των Επικούρειων, παρόμοια με εκείνη των Σαδδουκαίων, όταν αναγγέλλει έναν άνθρωπο που αναστήθηκε από τους νεκρούς.
Φαίνεται ότι στην Αθήνα έπρεπε να γίνει μια επιλογή ανάμεσα στους Στωικούς και τους Επικούρειους, ανάμεσα στους παραίτηση και ευχαρίστηση για να ξεφύγετε από τα άγχη του ζωή. Ο ελληνικός κόσμος είχε εγκαταλείψει τη λαχτάρα για σωτηρία που υπήρχε σε άλλες εποχές. Δεν άκουγε μια εσωτερική φωνή, όπως ο Σωκράτης, ούτε προσυπέγραφε τον ισχυρισμό της Αντιγόνης ότι δεν ήταν γραφτό να μοιραστεί το μισώ αλλά αγάπη. Ο Παύλος, από την άλλη πλευρά, τους διακηρύσσει ένα οικουμενικό μήνυμα, στο οποίο δεν υπάρχει ούτε Ιουδαίος ούτε Έλληνας [...] διότι όλοι είναι ένα εν Χριστώ Ιησού (Γαλ. 3,28).
Ο Παύλος φτάνει στο Roma την άνοιξη του 61 και έρχεται φορτωμένος με αλυσίδες, αλλά είναι οι αλυσίδες ενός Ρωμαίου πολίτη που προσέφυγε ελεύθερα στο δικαστήριο του Καίσαρα για να ξεφύγει από τις μηχανορραφίες των Ιουδαίων ηγετών και είναι υπερήφανος για την υπηκοότητά του.
Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εμφανίζεται έτσι ως παράδειγμα διοικητικής οργάνωσης και ο νόμος, που σηματοδοτεί τη διαφορά από την αυθαιρεσία των ανατολικών αυτοκρατοριών, προορίζεται να κυβερνήσει ένα επιβλητικό οικοδόμημα, το μεγαλείο του οποίου πιστοποιείται επίσης από τα δημόσια έργα που υψώνονται σε όλες τις χώρες που βρίσκονται υπό τον έλεγχό της.
Μέχρι τον 1ο αιώνα, ωστόσο, η κληρονομιά των δημοκρατικών θεσμών και των παραδοσιακών ρωμαϊκών αρετών είχε αρχίσει να ξεθωριάζει. Η λατρεία των αυτοκρατόρων είχε σταδιακά μετατρέψει την κυβέρνηση της Ρώμης στο πλησιέστερο πράγμα προς μια ανατολίτικη τυραννία, η οποία εξευτέλιζε την χωριό με panem et circenses. Αλλά ούτε η στωική φιλοσοφία, που εκπροσωπείται από τον Σενέκα ή τον Μάρκο Αυρήλιο, θα σώσει το Roma επειδή πρόκειται για μειοψηφικό δόγμα.
A Roma Η παγκόσμια ιθαγένεια που διακηρύσσει ο Παύλος και το γεγονός ότι θα σωθεί, από την άλλη πλευρά, θα τη σώσει. Peter να καθιερώσει εκεί το Εκκλησία. Ο Χριστός των αποστόλων έγινε Ρωμαίος χρίζοντας τη Ρώμη με τη σφραγίδα του και αγοράζοντάς την με το αίμα του.
Antonio R. Rubio Plo
Πτυχιούχος Ιστορίας και Δικαίου
Διεθνής συγγραφέας και αναλυτής
@blogculturayfe / @arubioplo
Δημοσιεύθηκε στο "Alfa y Omega",
