In feite stelde Franciscus aan het begin van zijn pontificaat Sint Jozef voor als degene die zorg droeg voor het heilsproject waarin Christus centraal staat. En hij deed dit door middel van zijn eigen onderscheidingsvermogen, gebaseerd op de tekenen van de werking van de Heilige Geest die waargenomen worden als men de gebeurtenissen met geloof en realisme bekijkt.
Het beeld dat de paus heeft gekozen is de navigatie naar vrede, wat onze haven of ons doel is.. Dat is waar we naartoe varen, "we zitten allemaal in hetzelfde schuitje", zoals hij zegt in Fratelli tutti. Maanden eerder, op 27 maart, had hij gezegd dat de pandemie heeft ons ervan bewust gemaakt dat we een kwetsbaar en gedesoriënteerd schip zijn. Nu kunnen we duidelijk zien dat de boot broederschap is of zou moeten zijn, de weg rechtvaardigheid en de koers vrede. De paus wenst dat de mensheid "in dit jaar vooruitgang mag boeken op de weg van broederschap, gerechtigheid en vrede".
Allereerst is het misschien nuttig om in herinnering te roepen wat vrede is vanuit het perspectief van de christelijke antropologie, met haar bijbelse wortels. In de zevende zaligspreking worden de vredestichters gezegend verklaard.De reden hiervoor is dat ze kinderen van God genoemd zullen worden. En de reden die hiervoor wordt gegeven is dat ze kinderen van God zullen worden genoemd. Die gezegendheid is een echo van de volheid die tot uitdrukking kwam op de zevende scheppingsdag, toen God rustte en zag dat alles niet alleen goed was, maar "zeer goed".
Op sjabbat, de zevende dag, wordt de mens uitgenodigd om zich bij Gods rust aan te sluiten. Vandaar de begroeting onder Joden, schalom, die die vrede in herinnering brengt en reactiveert, een begroeting die op zaterdag wordt versterkt, Shabbat schalom, waarbij speciaal op die dag de vrede wordt gewenst die van God komt. In de bijbelse cultuur en taal is het tegenovergestelde van die vrede zonde.dat wil zeggen wanorde en de ontkenning van liefde. En dit alles geldt voor dingen, mensen en de samenleving.
Christenen zien dit aan de vruchten van het paasmysterie. Jezus is de prins van de vrede (geprofeteerd in Js 9,6), ook uit zijn jaren van arbeid en gewoon leven in Nazareth.
Werken en vrede maken is imiteren en overwegen, samenwerken met wat God doet in zijn hele verlossingsplan.. Bouwen aan vrede heeft veel te maken met goed werken, in harmonie met de Heer, in harmonie met mensen, op zoek naar harmonie en eenheid van leven, in het perspectief van de christelijke antropologie.
De boodschap van de paus kan worden geanalyseerd in de voetsporen van de methode van onderscheiddie hij soms heeft genoemd: overwegen, onderscheiden, voorstellen.
Francisco kijkt in het bijzonder naar de context van CovidHet is ook een tijd van licht (de verborgen heldenmoed van zovelen, getuigenissen van naastenliefde en solidariteit). En het hernieuwt de roep om ethische aspecten (toegang tot vaccins en technologieën).
Het wijst op enkele obstakelsIn het rapport staat ook: "verschillende vormen van nationalisme, racisme, vreemdelingenhaat en zelfs oorlogen en conflicten". En vooral de manieren: "Om zorg te dragen voor elkaar en ook voor de schepping, om zo een samenleving op te bouwen die gebaseerd is op broederlijke relaties".. Vandaar het motto van deze boodschap "De cultuur van zorg als weg naar vrede".
Hij legt het doel van deze "zorgcultuur" op een duidelijke manier uit: het uitroeien van de cultuur van onverschilligheid, afwijzing en confrontatie die tegenwoordig vaak heerst. Het is een navigatie waarin sociëteitsbootDe EU is op weg naar gerechtigheid en vrede.
Geef uw donatie een gezicht. Help ons om diocesane en religieuze priesters te vormen.
De fundamenten en criteria voor onderscheid zijn te vinden in de openbaring, in de tekenen van de tijd, in de menselijke wetenschappen en altijd in de huidige situatie.
Deze fundamenten of criteria worden hier gegroepeerd in twee soorten. Sommige verwijzen naar de heilsgeschiedenis en andere verwijzen naar de sociale leer van de kerk.
Over de geschiedenis van verlossing. Dit verhaal leert en bevordert "zorg" in relatie tot God, jezelf, anderen (broederschap en rechtvaardigheid) en tegelijkertijd tot de Aarde.. Het is in dit perspectief dat Adam (de man die met de aarde verbonden is) en zijn taak om haar te bewerken en te verzorgen (vgl. Gen 2:15) wordt genoemd. De figuur van Kaïn, die zich "verontschuldigt" omdat hij niet de hoeder van zijn broer is geweest (vgl. Gen 4:9). En bovenal Gods eigen zorg voor Kaïn (vgl. Gen 4:9), zijn instructies over de sabbatsrust in relatie tot aanbidding en tegelijkertijd tot de sociale orde en de armen (vgl. Deut 15:4). Ook de prediking van de profeten, zoals Amos en Jesaja, gaat in dezelfde richting.
Nog één stap, en een definitieve, is het leven van Jezus en de "zorg" in zijn bediening, namelijk zijn liefde en compassie voor de armen en behoeftigen.. Denk aan zijn eerste prediking in de synagoge van Nazareth (Lc 4,18), zijn identificatie als de Goede Herder (vgl. Joh 10,11-18; Ez 34,1-31), zijn onderricht over de barmhartigheid van de barmhartige Samaritaan (vgl. Lc 10,30-37: doe ook zo) en, tenslotte, zijn zelfgave: de gift en opoffering van zijn leven aan het kruis en de uitnodiging om hem op die weg te volgen.
Deze cultuur van zorg wordt geleerd door de volgelingen van Jezus. Er is het aandringen van de Kerk op werken van barmhartigheid, vanaf de vroegste christenen (vgl. Handelingen 4:34-35). De leer van de Vaders over het algemeen welzijn en het gevoel van eigendom van goederen. En de vele instellingen die vervolgens zijn ontstaan juist om te zorgen voor de meest behoeftigen.
Criteria uit de sociale leer van de Kerk worden gepresenteerd, die de voorgaande overnemen en concretiseren als de fundamenten of fundamentele criteria van de zorgcultuur:
1) menselijke waardigheid (het concept van persoonlijkheid en de uitsluiting van de christelijk gewortelde manipulatie ervan; rechten en plichten in relatie tot anderen);
2) het algemeen belangDe menselijke familie is de hele menselijke familie;
3) solidariteitHet algemeen welzijn en de verantwoordelijkheid voor allen (cf. encycliek Fratelli tutti);
4) de bescherming van de scheppingvrede, gerechtigheid en het behoud van de schepping, onlosmakelijk verbonden met tederheid, mededogen en zorg voor ieder mens (vgl. Encycliek Laudato si').
Als afsluiting van onderscheidingsvermogen, stelt de paus voor dat deze principes het kompas vormen voor een gemeenschappelijke koers, een "waarlijk menselijke koers": De weg van vrede en humanisering, volgens de principes van de sociale leer van de Kerk, kan zo de oplossing van conflicten vergemakkelijken.
Al in de concrete voorstellen wijst Franciscus op het belang van het bevorderen van processen, en in dit geval specifiek onderwijsprocessen, om de dynamiek "binnen het gemeenschappelijke schip", dat broederschap is, te versterken. Dat wil zeggen, de dynamiek tussen sociale vriendschap en broederschap. We kunnen erop wijzen, volgens Evangelii gaudium, Fratelli tutti en Laudato si', en in de huidige context met inbegrip van de pandemie, dat deze educatieve processen impliceren: een antropologie, een ethiek (terug naar sociale principes), openheid naar anderen, onderscheidingsvermogen en dialoog op zoek naar "geleefde waarheid".
Dit alles, samen met een geloofsonderwijs om deze waarden en paden over te nemen. En op die manier, in de boot, laten we getuigen dat we met Christus zijndie leeft, hoewel het soms lijkt alsof hij slaapt, maar heeft de kracht om de storm te kalmeren Laat ons wandelen op het water en veel vrucht dragen, in de haven komen van de mensheid die ons is toevertrouwd.
Dit moet vertaald worden in concrete projecten op universeel en lokaal niveau: in het gezin, de parochie en de school, op de universiteit, in relatie tot religies en in samenwerking met andere opvoeders (educatief pact), die de waarden (waardevolle inhouden) en de wegen van de menselijke werkelijkheid en schepping weten te benadrukken.
Deze aanpak kan worden voorgesteld door de figuur van een driehoek waarvan de cultuur van zorg de sleutel is om naar vrede te navigeren.. Deze cultuur is geworteld in en bouwt voortdurend voort op de geschiedenis van verlossing (bovenhoek), onderscheiding (linkerhoek) en concrete onderwijsprocessen (rechterhoek). En tegelijkertijd voedt de cultuur van zorg de levende processen die Gods handelen met menselijk handelen verbinden.. Tussen het bovenste hoekpunt (heilsgeschiedenis) en het linker hoekpunt (onderscheiding) kan de werking van de Heilige Geest worden onderstreept. Aan de andere kant (rechts) werkt deze zelfde levende heilsgeschiedenis door in onderwijsprocessen, door middel van evangelisatie, menselijke ontwikkeling (werkgestuurd) samen met integrale ecologie en broederschap. Onderwijsprocessen worden op hun beurt in een dynamische relatie geplaatst met onderscheiding (basis van de driehoek), in deze "vredesvaart", die wordt geleid door de beginselen en criteria van de sociale leer van de Kerk.
(Deze tekst is een samenvatting van de inhoud, in de vorm van een interview, van een telematische sessie georganiseerd door de Pastorale en Culturele Afdeling van de Mexicaanse Bisschoppelijke Conferentie en uitgezonden op 12 januari 2011).
De heer Ramiro Pellitero Iglesias
Hoogleraar pastorale theologie
Faculteit Theologie
Universiteit van Navarra
Gepubliceerd in "Kerk en nieuwe evangelisatie".
