Zo'n tweeduizend jaar geleden was Nazareth een dorp dat bij vrijwel iedereen op aarde onbekend was. In die tijd straalde het keizerlijke Rome van pracht en praal. Er waren veel welvarende steden aan de oevers van de Middellandse Zee. De drukte van kooplieden en zeelieden overspoelde vele straten en pleinen van havensteden of handelsimperia. Nazareth daarentegen was een handvol arme huizen op rotsachtige voorgebergten in Neder-Galilea. Zelfs in zijn eigen regio was het niet van groot belang.
De stad Sepphoris, waar de meeste handelsactiviteiten in het gebied geconcentreerd waren, lag op iets meer dan twee uur lopen. Het was een welvarende stad, met rijke gebouwen en een zeker niveau van cultuur. De inwoners spraken Grieks en hadden goede relaties met de Grieks-Latijnse intellectuele wereld. In Nazareth daarentegen woonden enkele Joodse families, die Aramees spraken.
De meeste inwoners legden zich toe op landbouw en veeteelt, maar er was ook een ambachtsman zoals José, die met zijn vindingrijkheid en inzet zijn medeburgers een goede dienst bewees door timmer- en smidswerk te verrichten.
Maria's huis was bescheiden, net als dat van haar buren. Het had twee kamers. De binnenkamer was een grot die diende als graanschuur en voorraadkamer. Drie lemen of gemetselde muren die aan de rots voor die binnenkamer vastzaten, ondersteunden een raamwerk van takken, hout en bladeren dat als dak diende en de buitenkamer van het huis vormde. Door de deur kwam licht naar binnen. Daar hadden ze een paar werkinstrumenten en weinig meubels. Veel van het gezinsleven speelde zich buiten af, bij de deur van het huis, misschien in de schaduw van een wijnstok die de zomerhitte hielp temperen.
Bijna al haar buren hadden een soortgelijk huis. Archeologische opgravingen hebben delen van het oude Nazareth aan het licht gebracht. De huizen maakten gebruik van de vele grotten in het terrein om daarin zonder veel aanpassingen een kelder, silo of cisterne te bouwen. De vloer werd iets afgevlakt voor de grot, en deze ruimte werd afgesloten met elementaire muren. Het is mogelijk dat de families de vloer van deze ruimte gebruikten om te slapen.
De dag begon met de zonsopgang. Sommige gebed eenvoudig, zoals het Shema, en het harde werk begon meteen. Het Shema is een gebed, afkomstig uit de Bijbel, dat in het Hebreeuws met dat woord begint, en als volgt gaat: "Shema Israël (Hoor O Israël), de Heer onze God is één Heer. U zult de Heer, uw God, liefhebben met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw kracht. Bewaar deze woorden die ik u vandaag zeg in uw hart. Leer ze uw kinderen in en spreek ze uit, of u nu thuis bent of op reis, of u nu ligt of opstaat. Bind ze op je hand als teken, zet ze op je voorhoofd als teken. Schrijf ze op de deurposten van uw huis en op uw poorten" (Dt 6:4-9).
Een van de eerste taken die elke dag, na het gebed, moesten worden uitgevoerd was het bereiden van brood, het basisvoedsel voor elke dag. Daartoe begon Maria, net als de vrouwen, met het malen van de tarwe of gerst tot meel. Er zijn enkele stenen huismolens uit de tijd van onze Heer gevonden die voor deze taak werden gebruikt.
Het meel werd dan gemengd met water en een beetje zout om het deeg te vormen, waaraan een snuifje gist werd toegevoegd - behalve tijdens het paasfeest. Van het gezuurde deeg werden zeer dunne koeken of broodjes gemaakt, die in de oven werden gebakken of in sintels werden begraven en vers gebakken werden gegeten.
De dagelijkse maaltijd leek sterk op wat we vandaag de dag kennen in de mediterrane gebieden. Brood werd met de hand gebroken, zonder gebruik van een mes, en werd alleen of met olie gegeten, vergezeld van wijn, melk, fruit en, indien mogelijk, wat vlees of vis. Melk werd meestal bewaard in wijnvellen van genaaide geitenhuiden en werd daar direct uit gedronken. De melk was meestal zuur als hij werd gedronken. Melk werd ook gebruikt om boter en kaas van te maken, basisvoedsel waar vee was, zoals in Galilea.
Een ander belangrijk element in het dieet van die mensen was olie. Ze aten ook in pekel geconserveerde olijven. Olie werd zelfs meegenomen op reis, in kleine platte kleiflesjes in de vorm van een veldfles. Het was ook gebruikelijk om wijn te drinken, die meestal sterk was en daarom meestal met water werd gedronken, soms gemengd met kruiden of gezoet met honing.
Tot de meest voorkomende stoofpotten behoorden kikkererwten- of linzenstoofpotten. De populairste groenten waren tuinbonen, erwten, prei, uien, knoflook en komkommers. Het meest gegeten vlees was lam of geit, en soms kip. De meest voorkomende vruchten waren vijgen, dadels, watermeloenen en granaatappels. Sinaasappels, tegenwoordig zo overvloedig aanwezig in het gebied, waren nog niet bekend in het Galilea waar Maria leefde.
Elke dag werd er voor het eten gebeden om Godzijdank. voor het voedsel dat hij van zijn goedheid ontving. De zegening van de tafel was min of meer in deze bewoordingen: "Gezegend bent u, Heer, onze God, Koning van het heelal, die ons heden brood heeft gegeven, de vrucht van de aarde". En het antwoord was: "Amen".
Geef uw donatie een gezicht. Help ons om diocesane en religieuze priesters te vormen.
Om in de behoeften van het huishouden te voorzien, was een zwaar werk dat elke dag gedaan moest worden het dragen van water. De bron in Nazareth was ver weg, iets meer dan een kwartier lopen van de huizen in het dorp. Maria ging er waarschijnlijk elke ochtend heen om haar kruik te vullen, en keerde terug naar huis met die kruik op haar hoofd, zoals de gewoonte was in de streek, om haar werk voort te zetten. En op sommige dagen zou ze op andere momenten van de dag naar de omgeving moeten terugkeren om kleren te wassen.
De kleren die Maria moest wassen waren die van haar, Jozef en Jezus. Het gebruikelijke kledingstuk bestond uit een wijd, ruimvallend onderkleed of tuniek, dat meestal van linnen was. Het viel tot aan de knieën of kuiten. Het kon zonder mouwen zijn of met mouwen tot halverwege de arm. De tuniek werd aan het lichaam vastgemaakt met een soort gordel, gemaakt van een lange, brede strook linnen, die verschillende keren om het lichaam werd gewikkeld, maar niet altijd soepel werd aangetrokken, maar in sommige van deze wikkels ontstonden plooien, die gebruikt konden worden om geld te dragen. Over de tuniek werd het bovenkleed of de mantel gedragen, die vierkant of rond van vorm was en meestal van wol.
De meeste dagen van Maria waren ongetwijfeld volkomen normaal. Zij besteedde vele uren aan huishoudelijke taken: eten bereiden, het huis en de kleren schoonmaken, en zelfs het weven van de wol of het linnen en het maken van de noodzakelijke kleren voor haar gezin.
Aan het eind van de dag kwam ze uitgeput aan, maar met de vreugde van iemand die weet dat zulke schijnbaar eenvoudige taken een wonderbaarlijke bovennatuurlijke werkzaamheid hebben, en dat ze door haar werk goed te doen een taak van de eerste orde in de wereld vervulde. Verlossingswerk.
De heer Francisco Varo Pineda
Directeur Onderzoek
Universiteit van Navarra
Faculteit Theologie
Hoogleraar Heilige Schrift
