Giovanni Battista Bergamo είναι ένας 35χρονος Ιταλός ιερέας, γεννημένος στη Βενετία αλλά κάτοικος της Ταϊβάν, μιας πόλης με λιγότερους από 1% χριστιανούς, με μια θρησκεία που βασίζεται στον ταοϊστικό και βουδιστικό συγκρητισμό, η οποία περιλαμβάνει επίσης τη λατρεία διαφόρων τοπικών θεοτήτων και τη λατρεία των προγόνων που είναι χαρακτηριστική του κινεζικού πολιτισμού. Sέφυγε για την Κίνα για να συμμετάσχει στη μεγάλη αποστολή ευαγγελισμού στη χώρα και τώρα είναι ενθρονισμένος στην επισκοπή Καοσιούνγκ. Παρά την απόσταση -δεν μπορούσε να φύγει από τη χώρα λόγω του COVID- προκειμένου να διαμορφωθεί καλύτερα ως ιερέας και να υπηρετήσει τον λαό της Ταϊβάν, ο Giovanni μπόρεσε να σπουδάσει online το πρώτο έτος του Licentiate in Theology στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού στη Ρώμη, χάρη σε μια υποτροφία από το CARF - Centro Academico Romano Fondazione.
Οι δρόμοι του Θεού είναι άπειροι. Συχνά σχεδιάζουμε έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, μια συγκεκριμένη δουλειά, αλλά ξαφνικά συμβαίνει κάτι που ανατρέπει τα σχέδιά μας και, με τον καιρό, ανακαλύπτουμε ότι ήταν καλύτερα έτσι, επειδή συνειδητοποιούμε ότι το θέλημα του Θεού, που, με έναν μυστηριώδη τρόπο, έδρασε στην ύπαρξή μας, μας οδήγησε εκεί που βρισκόμαστε ακριβώς εκεί που αισθανόμαστε άνετα: είναι η κλίση μας.
Σε σχέση με την Ταϊβάν, ο Giovanni αφηγείται την ιστορία του.
Ο πατέρας μου Maurizio (που πήγε στον παράδεισο το 2018) και η μητέρα μου Annalisa, και οι δύο Βενετσιάνοι, μεγάλωσαν στο Murano (το νησί του γυαλιού). Καθολικοί από την παιδική τους ηλικία, παντρεύτηκαν νέοι στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ο πατέρας μου ήταν αρχιτέκτονας και καθηγητής πανεπιστημίου. Μαζί με τη μητέρα μου φοίτησαν στη FUCI (Ιταλική Καθολική Πανεπιστημιακή Ομοσπονδία) κατά τη μετασυγκλητική περίοδο. Σε εκείνη την μάλλον ταραγμένη περίοδο για τη ζωή της Εκκλησίας, η διαμάχη στο ακαδημαϊκό περιβάλλον ήταν πολύ έντονη και ο χριστιανισμός κατά μία έννοια αρκετά πολιτικοποιημένος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι γονείς μου, στη γνήσια αναζήτηση μιας ανανεωμένης πίστης, αποφάσισαν να ζήσουν τη χριστιανική τους πίστη με απλότητα στην ενορία κοντά στο σπίτι μας, ακριβώς στη Santa Maria Formosa.
Σε αυτή την ενορία άκουσαν την κατήχηση της Νεοκατηχητικής Οδού. Μαζί με μια ετερόκλητη ομάδα πιστών δημιούργησαν την πρώτη νεοκατεχόμενη κοινότητα στη Βενετία.
Πόσοι είστε στην οικογένειά σας;
Οι γονείς μου είχαν 5 παιδιά (εγώ είμαι η μικρότερη). Τα αδέλφια μου είναι παντρεμένα και έχω 15 ανίψια και ανηψιά! Ο αδελφός μου Pietro με τη σύζυγό του και τις 5 κόρες του είναι ιεραπόστολοι στο Βέλγιο. Ο πατέρας μου συνέχισε πάντοτε την επαγγελματική και ακαδημαϊκή του ζωή στη Βενετία, αλλά ταυτόχρονα ασκούσε κατηχητικές και ευαγγελιστικές δραστηριότητες σε άλλες πόλεις του Βένετο. Επιπλέον, προσέφερε εθελοντικά την επαγγελματική του βοήθεια για τον σχεδιασμό εκκλησιών και σεμιναρίων στην εδάφη της αποστολής (Καζακστάν, Γεωργία, Ταϊβάν, Κροατία, Καναδάς κ.λπ.).
Τι σας προσέλκυσε περισσότερο σε αυτή τη νέα εκκλησιαστική πραγματικότητα;
Γιατί, πάνω απ' όλα, το γεγονός ότι βρίσκουν στον Δρόμο μια σοβαρή και βαθιά απάντηση στις πιο γνήσιες προσδοκίες τους, στην προσωπική και κοινοτική επαφή με τον Λόγο του Θεού, στην μια συμμετοχική Λειτουργία και μια ζωή κοινοτικής γιορτής. Είχαν μια βαθιά συνάντηση με τον Κύριο και οι ζωές τους άρχισαν να αλλάζουν: γεννήθηκαν πολύ μεγάλες οικογένειες με 8, 9, 10 παιδιά, κάποιοι πήγαν να ευαγγελιστούν, κάποιοι μάλιστα πήγαν στο εξωτερικό, στη Γερμανία, στην Κροατία κ.λπ.
Μια οικογένεια απόλυτα αφοσιωμένη στην Εκκλησία και την αποστολή της. Και μια οικογένεια που προσεύχεται είναι όργανο ευαγγελισμού για τους άλλους.
Ναι, πραγματικά... Μεγάλωσα σε αυτό το εκκλησιαστικό περιβάλλον και έχω υπέροχες αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία, όταν μαζευόμασταν για να γιορτάσουμε τη Θεία Ευχαριστία με την κοινότητα των γονιών μου. Επίσης, το Καμίνο μυεί τις οικογένειες σε μερικές πολύ όμορφες μορφές οικιακής προσευχής που έχω βιώσειΟ οικογενειακός εορτασμός των Κυριακάτικων Λατρευτικών εκδηλώσεων, μέσω του οποίου οι γονείς μεταδίδουν την πίστη στα παιδιά τους.
Η ομορφιά της χριστιανικής ζωής και τα σημάδια της πίστης που το Άγιο Πνεύμα ξύπνησε στη Νεοκαθεδρική Οδό δημιούργησαν στη γενιά μας την επιθυμία για μίμηση. Σε τέτοιο βαθμό ώστε, παρά τις δυσκολίες που γνωρίζουμε για τη σημερινή ολοένα και περισσότερο αποχριστιανοποιημένη και εκκοσμικευμένη κοινωνία, και παρά τη γήρανση και τη συρρίκνωση του πληθυσμού της Βενετίας, μόνο στην ενορία μου υπάρχουν σήμερα 10 Νεοκατεχόμενες κοινότητες, οι περισσότερες από τις οποίες αποτελούνται από τα παιδιά και τα εγγόνια, τα οποία με τη σειρά τους παντρεύονται, κάνουν μεγάλες οικογένειες και μεταδίδουν την πίστη στα παιδιά τους.
Στην παλιά μου βενετσιάνικη κοινότητα, την πέμπτη νεοκατεχόμενη κοινότητα στην ενορία της Σάντα Μαρία Φορμόζα, Σήμερα υπάρχουν περίπου 30 μέλη, πολλά νέα παντρεμένα ζευγάρια με περισσότερα από 30 παιδιά συνολικά και 3 ιερείς ιεραπόστολοι.
Ο Giovanni Battista Bergamo είναι ο μικρότερος από τα πέντε αδέλφια του. Οι γονείς του jμαζί με μια ετερογενή ομάδα πιστών, σχημάτισαν την πρώτη κοινότητα Νεοκατηχουμένων στη Βενετία. Μεγάλωσε μέσα στη Νεοκατεχόμενη Οδό και έχει υπέροχες αναμνήσεις από τότε που ήταν παιδί και μαζευόμασταν για να τελέσουμε την Ευχαριστία με την κοινότητα των γονέων του σε μια πολύ γνήσια και χαρούμενη ατμόσφαιρα.
"Μετά τον Χρίσμα, στην περίοδο της εφηβείας, άκουσα και εγώ την κατήχηση και ξεκίνησα το Καμίνο με τη μικρή μου κοινότητα, που αποτελούνταν κυρίως από παιδιά των οικογενειών της πρώτης κοινότητας. Από τότε συμμετέχω πάντα στις εορταστικές εκδηλώσεις, ακολουθούμενη από μια ομάδα λαϊκών κατηχητών και τον υπεύθυνο ιερέα. Μαζί συμμετείχαμε στις Παγκόσμιες Ημέρες Νεολαίας με τον Πάπα, από τη Ρώμη το 2000 μέχρι την τελευταία στην Πολωνία και άλλες εμπειρίες ευαγγελισμού, όπως φαίνεται στην εικόνα", αφηγείται.
Αλλά, όπως όλοι οι νέοι, έχει έρθει η ώρα να βρείτε τη δική σας διάσταση πνευματικής και επαγγελματικής ανάπτυξης.
Η πίστη είναι μια προσωπική εμπειρία και ποτέ δεν θα πίστευα ότι θα βρισκόμουν στην ηλικία των 36 ετών ως ιερέας στην άλλη άκρη του κόσμου. Μετά τον Χρίσμα, ως έφηβος, ξεκίνησα το Camino με τη μικρή μου κοινότητα, που αποτελούνταν κυρίως από τα παιδιά των οικογενειών της πρώτης κοινότητας. Από τότε συμμετέχω πάντα στις εορταστικές εκδηλώσεις, ακολουθούμενος από μια ομάδα λαϊκών κατηχητών και τον υπεύθυνο ιερέα. Μαζί συμμετέχουμε στις Παγκόσμιες Ημέρες Νεολαίας με τον Πάπααπό τη Ρώμη το 2000 έως την τελευταία στην Πολωνία και άλλες εμπειρίες ευαγγελισμού.
Είχα μια πολύ δραστήρια ζωή ως έφηβος: Φοίτησα σε δημόσιο σχολείο και διέπρεψα σε πολλά μαθήματα- έπαιζα ποδόσφαιρο και μπάσκετ- μου άρεσε η μουσική, έπαιζα τρομπέτα... Η ζωή μου ήταν βασικά η φυσιολογική ζωή ενός βενετσιάνου αγοριού της μεσαίας τάξης. Το σχέδιό μου ήταν να πετύχω με τις ικανότητές μου, να αποκτήσω μια καλή οικογένεια, να γίνω δάσκαλος, λίγο σαν τον πατέρα μου. Σπούδασα φιλοσοφία στη Βενετία, σε ένα εντελώς αθεϊστικό περιβάλλον, αφιερωμένη στην αυτόνομη αναζήτηση, μέσω της ανθρώπινης λογικής, μιας αλήθειας στην οποία ο Θεός δεν έχει θέση.
Κάποια στιγμή είχα όλα όσα πίστευα ότι θα μου έφερναν την ευτυχία: είχα μια όμορφη κοπέλα και ετοιμαζόμασταν για γάμο, είχα πολλούς φίλους, στο πανεπιστήμιο ήμουν λαμπρός και από τους καλύτερους, όποιος με γνώριζε έβλεπε έναν επιτυχημένο άνθρωπο. Αλλά μέσα μου ένιωθα άδειος, μοναχικός, γεμάτος κόμπλεξ και ουσιαστικά ανικανοποίητος.
Περάσατε μια στιγμή απελπισίας... πώς επιστρέψατε στο σπίτι;
Εκείνη την εποχή ο Θεός επέτρεψε στον πατέρα μου να πάθει μια σοβαρή ασθένεια.Βρήκα τον εαυτό μου χωρίς συγκεκριμένη απάντηση στο θάνατο και τον πόνο, παρά τις επιτυχίες μου και τις φιλοσοφικές μου σπουδές. Μπήκα σε μια περίοδο θλίψης και απόγνωσης, όταν η ζωή μου φαινόταν βασικά μια απάτη. Καταφεύγα όλο και περισσότερο στις σπουδές μου, στα σχέδιά μου, αλλά μου φαινόταν ότι τίποτα δεν είχε πια νόημα. Η συναισθηματική μου σχέση κατέρρευσε επίσης και για ένα διάστημα βρέθηκα χωρίς τη δύναμη να κάνω οτιδήποτε.
Δόξα τω Θεώ, δεν εγκατέλειψα ποτέ την κοινότητά μου, όπου ένιωσα ακόμα μεγαλύτερη αγάπη σε μια τόσο σκοτεινή περίοδο. Αν και ήμουν στην Εκκλησία από τότε που γεννήθηκα, ίσως μόνο εκείνη τη στιγμή μπόρεσα πραγματικά να ακούσω τη διακήρυξη της δωρεάν αγάπης του Θεού για μένα, όχι λόγω των προσόντων μου αλλά λόγω της καλοσύνης του. Ο Λόγος του Θεού μου μίλησε βαθιά και μια νέα ζωή και η δυνατότητα να αγαπώ και να συγχωρώ ξαναγεννήθηκε μέσα μου. Μετά συνέχισα τις σπουδές μου, αποφοίτησα- μπόρεσα να συμφιλιωθώ με τους γονείς μου και να υπηρετήσω τον πατέρα μου στο τελευταίο μέρος της ζωής του: αυτό με γεμίζει χαρά.
...και αποφασίσατε να δώσετε τον εαυτό σας στον Θεό.
Ναι: Ένιωθα ότι ήμουν πρόθυμος να δώσω στον Θεό τη δυνατότητα να κάνω ό,τι ήταν το θέλημά Του, ακόμη και να μπω στο ιεροδιδασκαλείο και να γίνω ιερέας. Το 2011, μετά από ένα διάστημα διάκρισης, μπήκα σε ένα σεμινάριο της Redemptoris Mater για τον νέο ευαγγελισμό.
Στον Νεοκαθεδρικό Δρόμο, οι υποψήφιοι για την ιεροσύνη δεν εισέρχονται στο ιεροδιδασκαλείο που βρίσκεται πλησιέστερα στην επισκοπή τους. Το σεμινάριο προορισμού, λοιπόν, σχεδιάζεται σε μια στιγμή προσευχής κατά την οποία υπάρχει μια στιγμή όπου, με εξαγωγή, ένας σεμιναριογράφος καλείται να πάει σε μια συγκεκριμένη πόλη που σχεδιάζεται σε ένα χάρτη, οποιαδήποτε πόλη στον κόσμο όπου υπάρχει ένα σεμινάριο Redemptoris Mater για να βοηθήσει την τοπική επισκοπή στο νέο ευαγγελισμό.
Και με έστειλαν με εξαγωγή στο Σεμινάριο Redemptoris Mater στο Kaohsiung της Ταϊβάν. Η σχολή μας, με τη θέληση της Α.Ε. του καρδιναλίου Peter Shan, τότε επισκόπου Kaohsiung, ο οποίος υπέγραψε το διάταγμα ανέγερσης, προορίζεται για την υπηρεσία του κινεζικού λαού σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.
Φαντάζομαι ότι δεν πρέπει να ήταν εύκολο....
Καθόλου: Μόλις έφτασα στην Ταϊβάν έπρεπε να μάθω κινέζικα. Μέσα σε χίλιες δυσκολίες, η εμπειρία ήταν όμορφη, γιατί σε αυτή την αδυναμία νιώθεις τον Κύριο να σε βοηθάει- βλέπεις Κινέζους που, αν και δεν γνωρίζουν το Ευαγγέλιο, έρχονται σε σένα, σε βοηθούν και στο τέλος συγκινούνται βλέποντας ανθρώπους που δίνουν τη ζωή τους γι' αυτούς.
Η βάση της εκπαίδευσής μας είναι ακριβώς ο Νεοκαθεδρικός Δρόμος ως μια πορεία καθολικής εκπαίδευσης για την πίστη των ενηλίκων. Ως εκ τούτου, ακόμη και στο σεμινάριο είχα τη δυνατότητα να συνεχίσω τον Δρόμο σε μια τοπική νεοκατεχόμενη κοινότητα. Τώρα οι αδελφοί και οι αδελφές μου στην κοινότητα δεν είναι πλέον οι παιδικοί μου σύντροφοι, αλλά νέοι, ηλικιωμένοι και ζευγάρια Κινέζων. Μπόρεσα να γνωρίσω τα βάσανά τους, να μπω στα σπίτια τους, να προετοιμάσω τον λόγο μαζί τους, να γιορτάσω μαζί τους και να γνωρίσω τις οικογένειές τους. Τώρα τους αισθάνομαι ως αδελφούς: είναι πραγματικά συγκινητικό να βιώνεις την κοινωνία και την ενότητα που δίνει το Άγιο Πνεύμα ακόμη και σε ανθρώπους που είναι τόσο απομακρυσμένοι πολιτισμικά και γλωσσικά.
Μια πολύ καλή θεολογική και ποιμαντική κατάρτιση είναι επίσης απαραίτητη για μια τόσο μεγάλη και δύσκολη αποστολή...
Εκτός από τη μελέτη της κινεζικής γλώσσας και της θεολογίας, τα σεμινάριά μας περιλαμβάνουν μια περίοδο περιπλανώμενης ιεραποστολικής εμπειρίας εκτός του σεμιναρίου, συνοδεύοντας ιερείς, κατηχητές και οικογένειες σε ιεραποστολές σε όλο τον κόσμο. Έχω βρεθεί σε Χονγκ Κονγκ και Κίνα για περίπου ένα χρόνο. Ήταν μια όμορφη περίοδος κατά την οποία μπορούσα να δω τη φτώχεια αλλά και την αγάπη του Θεού και τη δύναμη της διακήρυξης του Λόγου Του και των μυστηρίων.
Στις 6 Ιουλίου 2019, χειροτονήθηκα ιερέας από την Α.Ε. Peter Liu, Επίσκοπο Kaohsiung. Υπηρέτησα για ένα έτος σε μια κοινότητα ιθαγενών, πρώτα ως διάκονος και στη συνέχεια ως ιερέας. Τέλος, στάλθηκα στο ιεροδιδασκαλείο όπου βρίσκομαι τώρα, ως έπαρχος σπουδών.
Στη Νεοκαθεδρική Οδό, οι νέοι άνδρες, υποψήφιοι για την ιεροσύνη, δεν εισέρχονται στο ιεροδιδασκαλείο που βρίσκεται πλησιέστερα στην επισκοπή τους, ούτε σε ένα ιεροδιδασκαλείο ενός συγκεκριμένου έθνους, το οποίο επιλέγουν οι προϊστάμενοί τους. Το σεμινάριο προορισμού, λοιπόν, επιλέγεται σε μια στιγμή προσευχής κατά την οποία υπάρχει μια στιγμή κατά την οποία, με εξαγωγή, ένας σεμιναριογράφος καλείται να πάει σε μια συγκεκριμένη πόλη που σχεδιάζεται σε ένα χάρτη, σε οποιαδήποτε πόλη του κόσμου όπου υπάρχει ένα σεμινάριο Redemptoris Mater για να βοηθήσει την τοπική επισκοπή στο νέο ευαγγελισμό.
"Και με έστειλαν με εξαγωγή στο Σεμινάριο Redemptoris Mater στο Kaohsiung της Ταϊβάν", λέει ο Giovanni. Η σχολή μας, με τη θέληση της Α.Ε. του καρδιναλίου Peter Shan, τότε επισκόπου Kaohsiung, ο οποίος υπέγραψε το διάταγμα ανέγερσης, προορίζεται για την υπηρεσία του κινεζικού λαού παντού στον κόσμο.
Και πέρυσι γράφτηκες στο πτυχίο Θεολογίας στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού, όπου εκπαιδεύονται αρκετοί σύντροφοι της Νεοκαθεδρικής Οδού, αλλά και δεκάδες ιερείς, σεμιναριακοί φοιτητές, θρησκευόμενοι άνδρες και γυναίκες από όλο τον κόσμο από διάφορα θρησκευτικά τάγματα ή πραγματικότητες της Καθολικής Εκκλησίας.
Ένα θαυμάσιο πράγμα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στο σεμινάριό μας, μαζί με τους άλλους εκπαιδευτές και ηγέτες και σε κοινωνία με τον Επίσκοπο Liu, θεωρούμε ότι είναι σημαντικό να παρέχουμε στους ιερείς μια σοβαρή εκπαίδευση όσο το δυνατόν πιο κοντά στη Ρώμη και γι' αυτό συνεχίζω τη θεολογική μου εκπαίδευση στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού, όπου πολλοί από εμάς έχουν τη δυνατότητα μιας άριστη διδασκαλία με εξατομικευμένη και οικεία παρακολούθηση.
Εγώ, ειδικότερα, μαζί με τον επίσκοπο και τους συναδέλφους μου στο Σεμινάριο Redemptoris Mater, είμαστε εξαιρετικά ευγνώμονες για τη βοήθεια που μας προσέφερε το CARFΚάθε μέρα θυμάμαι τους ευεργέτες μου στις προσευχές μας και στις ευχαριστιακές μας εορτές!
Υποστήριξη από τους ευεργέτες της CARF για την εκπαίδευση των ιερέων δεν είναι τόσο ο σπουδαστής, αλλά κυρίως η επισκοπή και ο λαός του Θεού που θα ωφεληθούν από την υπηρεσία αυτού του ιερέα....
...Και με πολλή δουλειά να κάνουμε! Η Ταϊβάν είναι ένα νησί με πληθυσμό περίπου 23 εκατομμυρίων ανθρώπων. Οι χριστιανοί αποτελούν λιγότερο από 1%. Η πιο συνηθισμένη θρησκεία είναι ένας συγκρητισμός με βάση τον Ταοϊσμό και τον Βουδισμό, ο οποίος περιλαμβάνει επίσης τη λατρεία διαφόρων τοπικών θεοτήτων και τη λατρεία των προγόνων που είναι χαρακτηριστική της κινεζικής κουλτούρας.
Είμαστε εδώ για να υπηρετήσουμε την Επισκοπή του Kaohsiung, αναγγέλλοντας το Ευαγγέλιο και σχηματίζοντας μικρές χριστιανικές κοινότητες που αναλαμβάνουν αυτό το ταξίδι της χριστιανικής εκπαίδευσης ενηλίκων, που είναι η Νεοκατεχόμενη Οδός. Οι κοινότητες εδώ στην Ταϊβάν έχουν την ιδιαιτερότητα ότι αποτελούνται επίσης από πολλούς αβάπτιστους κατηχούμενους, προερχόμενους από παγανιστικές, βουδιστικές ή ταοϊστικές οικογένειες. Αυτή η περίοδος της μύησης τους βοηθά να έχουν μια συγκεκριμένη εμπειρία του Ιησού Χριστού: η επαφή με τον Λόγο, η χριστιανική αγάπη που ζει στην κοινότητα, αλλάζει σταδιακά τη ζωή τους και τους δίνει μια βαθιά μαρτυρία για τη δύναμη της ανάστασης.
Όταν έρχονται στο βάπτισμα, το οποίο τελείται με κατάδυση κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας του Πάσχα, η μυστηριακή σφραγίδα του βαπτίσματος βρίσκει ένα έδαφος ήδη οργωμένο, οργωμένο και έτοιμο να φέρει όμορφους και διαρκείς καρπούς της χριστιανικής ζωής. Σήμερα στις κοινότητές μας βλέπουμε νέους Κινέζους σε χριστιανικούς γάμους. με πολλά παιδιά, διαφορετικές μαρτυρίες πίστης απέναντι στην ασθένεια και τον θάνατο: ένα φως που λάμπει σε μια κοινωνία που εξακολουθεί να βρίσκεται στο σκοτάδι.
Χάρηκα που άκουσα την ιστορία σας. Για την πανεπιστημιακή μας κοινότητα αυτή η χρονιά της πανδημίας ήταν πολύ δύσκολη, προκλητική... Αλλά ήταν επίσης πολύ θετικό να βλέπουμε πώς εσείς οι φοιτητές κάνατε τη μεγάλη προσπάθεια να συνεχίσετε τη μόρφωσή σας στο διαδίκτυο. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που βλέπουμε το έργο του Θεού να εκπληρώνεται μέσα από το έργο μας και στις ζωές νέων ιερέων όπως εσείς.
Το ίδιο και για μένα! Στις δυσκολίες, ο Θεός κάνει πάντα κάτι καινούργιο... Ο Κύριος κάνει κάτι καινούργιο. έργο για το νέο ευαγγελισμό και εμείς είμαστε θεατές. Δεν γυρνάμε πίσω γιατί έχουμε δει πόσο καλός είναι ο Κύριος και το να κάνουμε το θέλημά του είναι το πιο όμορφο πράγμα. Η Ταϊβάν είναι η αφετηρία για μια μεγάλη αποστολή που περιμένει την Εκκλησία, αν είναι αλήθεια ότι, όπως είπε ο Άγιος Ιωάννης Παύλος Β΄, η τρίτη χιλιετία θα είναι η χιλιετία του ευαγγελισμού της Ασίας!
Gerardo Ferrara
Πτυχιούχος Ιστορίας και Πολιτικών Επιστημών, με ειδίκευση στη Μέση Ανατολή.
Υπεύθυνος για το φοιτητικό σώμα
Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού στη Ρώμη
