Praten over de dood is tegenwoordig niet politiek correct in onze cultuur, omdat we het beschouwen als iets dat vreemd is aan het leven; alsof het alleen gebeurt door pech of ongeluk. In werkelijkheid komt de dood echter op elk moment van het leven voor, zelfs tijdens de kindertijd. De dood van een geliefde gaat gepaard met enorm verdriet en rouw door de definitieve fysieke scheiding van die persoon die zo belangrijk voor ons is. Het betekent verdriet voor de persoon die is gestorven en ook verdriet voor ons, die verstoken blijven van zijn of haar aanwezigheid.
Het is de nabijheid van een onherstelbare dood. Het wordt gekenmerkt door "holistische of totale pijn". Ze lijden aan fysieke, psychologische, spirituele en sociale pijn.
Het is om het leven van een zieke. Het opzettelijk veroorzaken van de dood van een persoon die lijdt aan een gevorderde, chronische of terminale ziekte. Deze dood kan worden veroorzaakt door handelen of nalaten.
Artsen zien met lede ogen aan hoe in zogenaamde geavanceerde samenlevingen euthanasie wordt ingevoerd om de samenleving te ontdoen van lastige mensen die kosten voor de staat met zich meebrengen.
Tegelijkertijd zijn wij verheugd te zien dat op plaatsen waar palliatieve zorg en thuiszorg zijn ingevoerd, patiënten en hun familie grote dankbaarheid tonen. In ons land zijn ze de afgelopen jaren ingevoerd, maar er is dringend behoefte aan een bredere en meer homogene ontwikkeling van palliatieve zorg in heel Spanje.
De verdedigers van de euthanasiewet gebruiken campagnes en mobilisaties om de gemoederen op te hitsen en proberen aan te tonen dat men "niet anders kan". Zij beroepen zich op de autonomie van de persoon, als hij of zij dat wenst. Autonomie die in de praktijk niet bestaat, omdat We zijn allemaal per definitie kwetsbaar en afhankelijk. En op een heel bijzondere manier, in de laatste momenten van het leven, zijn we allemaal kwetsbaar..
Gelukkig is de humanisering van de gezondheidszorg en de beheersing van het lijden van een terminaal zieke patiënt is tegenwoordig medisch mogelijk dankzij de correcte toepassing van palliatieve zorg, die wordt verleend volgens een actiegids die gebaseerd is op ethische beginselen die de klinische besluitvorming sturen.
Solidariteitsbeginsel. Solidariteit met terminaal zieken en hun familie impliceert begeleiding en de inzet van passende zorgmiddelen. Niemand zou zijn eigen dood alleen onder ogen moeten zien, zonder essentiële hulp van anderen. Deze solidariteit impliceert zeg nee tegen verwaarlozing, desinteresse en vergetelheid. Het betekent ja zeggen tegen nabijheid, tegen menselijke warmte, tegen het verlenen van kwaliteitszorg. Een ja ook voor de verlichting van sociaal leed.
Niet-maleficentie komt voort uit de Hippocratische ethiek met het bekende, principe van Primum non nocare. De lijdende mens nooit schaden is een voorwaarde voor elke medische ingreep. Dit houdt in dat een juiste diagnose van terminaliteit moet worden geverifieerd en dat medische maatregelen die het gewenste doel niet bereiken, moeten worden vermeden.
Het vereist dat aan alle patiënten dezelfde oplossingen worden aangeboden. De rechten van terminaal zieken en hun familie garanderen zonder discriminatie..
Daartoe zal moeten worden nagegaan of de :
Het individu moet als autonoom worden behandeld en er moet worden gezorgd voor mensen wier autonomie is verminderd. Een manier om de autonomie te respecteren is in de praktijk de deelname van de patiënt en zijn familie aan de besluitvorming te bevorderen.
Wat houdt dit in?
Het vereist geen kwaad doen. Mogelijke voordelen maximaliseren en mogelijke schade minimaliseren. Palliatieve zorg maakt een objectieve analyse van de baten/risicoverhouding, past een uitgebreid multidisciplinair zorgplan toe. En ze passen definitieve sedatie toe, wanneer dit nodig is met een protocol. ethisch correct.
In het licht van het voorgaande ben ik van mening dat:
Ten eerste, dat het van vitaal belang is om bewustmaking op alle niveausDe medische, medische, sociale, familiale en individuele verschil tussen "palliatieve zorg en euthanasie".
Ten tweede, dat het van vitaal belang is het naturaliseren en vermenselijken van de laatste trance van het bestaan, met inachtneming van de waardigheid van de persoon in elk specifiek geval. Het belangrijkste moment in iemands leven is het moment van de dood.
Ten derde is de invoering van de euthanasiewet, waarvan de toepassing vatbaar is voor fouten en misverstanden, onaanvaardbaar. En toch moet er zo snel mogelijk een wet op de palliatieve zorg komen.
Ana María Alvarez Silván
Arts Emeritus HUVR
