Deze christelijke overtuigingen komen tot uiting in de verwijzing naar het Tweede Vaticaans Concilie: "De vreugde en de hoop, het verdriet en de zorgen van de mensen van onze tijd, vooral van de armen en de lijdenden, zijn tegelijk de vreugde en de hoop, het verdriet en de zorgen van de leerlingen van Christus" (Gaudium et spes, 1).
Het gaat dus uit van een visie op de wereld die "meer is dan een aseptische beschrijving van de werkelijkheid". Het is een "poging om te midden van wat we meemaken een licht te zoeken", een zoektocht die openstaat voor dialoog en tot doel heeft "actielijnen voor te stellen" (56). De methode is die van de ethisch en pastoraal onderscheidingsvermogendie, zoals het woord aangeeft, de weg van het goede wil onderscheiden om het kanaliseren, om de risico's van eenzijdige polarisaties te overwinnen, van persoonlijke actie in de context van maatschappij en cultuurs.
Bij de behandeling van broederschap en sociale vriendschap verklaart de paus dat hij stopt bij de universele dimensie van broederschap. Niet voor niets is een van de kernpunten van het document de verwerping van het individualisme. "Wij zijn allen broeders", leden van dezelfde menselijke familie, afkomstig van één Schepper, en varen in hetzelfde schuitje.. De globalisering toont ons de noodzaak om samen te werken om het algemeen welzijn te bevorderen en te zorgen voor leven, dialoog en vrede.
Hoewel het niet ontbreekt aan erkenning van de wetenschappelijke en technologische ontwikkelingen en de inspanningen van velen om goed te doen - zoals we hebben gezien tijdens de pandemie - worden we geconfronteerd met "...de noodzaak om goed te doen".de schaduwen van een gesloten wereld"(hoofdstuk 1): manipulaties, onrecht en egoïsme, conflicten, angsten en "cultuur van muren", xenofobie en minachting voor de zwakken.
Dromen liggen aan diggelen, een gemeenschappelijk project ontbreekt, en het is moeilijk om te reageren op persoonlijke en sociale crises. "We staan meer dan ooit alleen in deze overvolle wereld waar individuele belangen de boventoon voeren. en verzwakt de gemeenschapsdimensie van het bestaan" (12).
Dit alles manifesteert de "accentuering van vele vormen van individualisme zonder inhoud"(13) en gebeurt tegenover "een onaanvaardbaar internationaal stilzwijgen" (29). Om het cynisme te overwinnen, de leegte van de zin van het leven op te vullen en geweld te vermijden, moeten we, aldus de paus, "de gedeelde passie voor een gemeenschap van saamhorigheid en solidariteit" (36).
Hoe kunnen we op deze situatie reageren, hoe kunnen we een echte openheid naar de wereld bereiken? communicatie die ons beter maakt en bijdragen aan de verbetering van de samenleving?
Het evangelie presenteert de figuur van de barmhartige Samaritaan (Hoofdstuk 2: "Een vreemdeling op de weg"). Het is ons duidelijk dat "het bestaan van ieder van ons verbonden is met dat van anderen: het leven is geen tijd die voorbijgaat, maar vergadertijd" (n. 66). We zijn gemaakt voor een volheid die alleen in liefde kan worden bereikt...Het is geen optie om onverschillig tegenover pijn te leven, we kunnen niet toestaan dat iemand 'aan de zijlijn van het leven' blijft staan. Dit we zouden woedend moeten zijntot het punt dat het ons uit onze sereniteit brengt tot... om verstoord te worden door menselijk lijden" (68).
In ons leven is er altijd een kans om de broederschap opnieuw te beleven. Om de vraag "Wie is mijn naaste?" te beantwoorden, nodigt Jezus "ons niet uit om ons af te vragen wie degenen zijn die dicht bij ons staan, maar om om dicht bij ons te komen, onze buren" (80).
Daarom geen excuses voor slavernij, gesloten nationalisme en misbruik tegenover mensen die anders zijn: "Het is belangrijk dat de catechese en prediking meer rechtstreeks en duidelijk de sociale betekenis van het bestaan, de broederlijke dimensie van de spiritualiteit, de overtuiging van de onvervreemdbare waardigheid van elke persoon en de motivatie om iedereen lief te hebben en welkom te heten" (86).
De opening is een sleutelwoord. Voor "denken en creëren van een open wereld(titel van hoofdstuk 3), heb je "..." nodig.een hart dat openstaat voor de hele wereld"(Hoofdstuk 4). Een garantie is de openheid voor transcendentie, openheid voor God...de openheid voor Vader van allenGod is liefde, en wie in de liefde blijft, blijft in God" (1 Joh. 4,16).
Franciscus verklaart: "Ik werd bijzonder aangemoedigd door de grootimam Ahmad Al-Tayyeb, die ik in Abu Dhabi heb ontmoet, om eraan te herinneren dat God "alle mensen gelijk heeft geschapen in rechten, plichten en waardigheid, en hen heeft opgeroepen als broeders onder elkaar samen te leven" (Document over menselijke broederschap voor wereldvrede en gemeenschappelijk samenleven, Abu Dhabi, 4-II-2019) (5).
Voor christenen "vult het geloof zich met ongekende motivaties in de erkenning van de ander, omdat degene die gelooft tot erkenning kan komen dat God houdt van ieder mens met oneindige liefde. en die "hem daardoor een oneindige waardigheid verleent" (Johannes Paulus II, Boodschap aan de gehandicapten, 16 november 1980)" (85). Het bewijs hiervan is dat "Christus zijn bloed vergoot voor iedereen, zodat niemand is uitgesloten van zijn universele liefde" (Ibid.).
Fratelli tutti, over broederschap en sociale vriendschap is een sociale encycliek, geschreven vanuit "christelijke overtuigingen".
Op de achtergrond van deze universele dimensie van menselijke broederschap die de paus wil bevorderen, bevindt zich wat werkelijk waardevol is, want niet alles is evenveel waard: "Een cultuur zonder universele waarden is geen echte cultuur" (Johannes Paulus II, toespraak van 2 februari 1987) (146). De waarheid wordt ontdekt door wijsheidwaarbij de ontmoeting met de werkelijkheid (zie n. 47). De waarheid zich niet opdringt of gewelddadig verdedigtmaar opent zich in de liefde. Ook de waarheid van de menselijke waardigheidDe onvervreemdbare waardigheid van ieder mens ongeacht afkomst, kleur of religie, en de hoogste wet van broederlijke liefde" (39). Tegelijkertijd, de relatie tussen liefde en waarheid beschermt het tegen louter sentimentalisme, individualisme of humanisme dat gesloten is voor transcendentie (zie 184),
De echte dialoog (zie hoofdstuk 6: "Dialoog en sociale vriendschap) heeft niets te maken met louter onderhandelen voor persoonlijk gewin: "...".Helden van de toekomst zullen degenen zijn die deze ongezonde logica kunnen doorbreken en besluiten om met respect een woord van waarheid vasthoudenboven persoonlijk opportunisme. God wil dat zulke helden stilletjes broeien in het hart van onze samenleving" (202).
Evenmin heeft dialoog iets te maken met gemanipuleerde consensus of opgelegd relativisme: "... dialoog is geen zaak van de "one-size-fits-all"-benadering.Er zijn voor niemand privileges of uitzonderingen op morele normen die het intrinsieke kwaad verbieden.. Er is geen verschil tussen de meester van de wereld of de laatste van de ellendigen der aarde: voor de morele eisen zijn wij allen absoluut gelijk" (Johannes Paulus II, Enc. Veritatis splendor, 96) (209).
Er moet gezocht worden naar een nieuwe cultuur die vriendelijkheid herstelt. Inderdaad, opnieuw uitgaan van de waarheid, samen met gerechtigheid en barmhartigheid, en het vakmanschap van de vrede (zie hoofdstuk 7: "Het vredesproces").Paden van hereniging"). Daarom is het noodzakelijk om tegen oorlog en de doodstraf. En de religies worden opgeroepen om in dit project een leidende rol te spelen (zie hoofdstuk 8: "...").Religies, ten dienste van de broederschap in de wereld"). God kan niet tot zwijgen worden gebracht noch in de maatschappij, noch in het hart van de mens:
"Als ze, in naam van een ideologie, God uit de samenleving willen verdrijven. eindig je met het aanbidden van afgodenen onmiddellijk gaat de mens verloren, wordt zijn waardigheid met voeten getreden, worden zijn rechten geschonden" (274). Wij christenen geloven dat wij in Hem de ware bron van menselijke waardigheid en universele broederschap vinden (zie 277).
De heer Ramiro Pellitero Iglesias
Hoogleraar pastorale theologie
Faculteit Theologie
Universiteit van Navarra
Gepubliceerd in "Kerk en nieuwe evangelisatie".
