St Joseph's Missie (cf. Mt 1:24) Hij begon met een verwijzing naar de feestdag van Benedictus XVI: "Wij zijn hem nabij in gebed, vol genegenheid en dankbaarheid". St. Joseph was bewaarderWiens bewaarder? van Maria en Jezus, maar het is een voogdij die vervolgens wordt uitgebreid naar de Kerk.Zoals de zalige Johannes Paulus II heeft opgemerkt: "Zoals hij liefdevol voor Maria zorgde en zich met vreugdevolle toewijding wijdde aan de opvoeding van Jezus Christus, zo wijdde hij zijn leven aan haar en aan de opvoeding van haar". vaderschap bewaakt en beschermt ook haar mystieke lichaam, de Kerk, waarvan de Heilige Maagd de gestalte en het model is". (Apostolische Exhortatie Redemptoris Custos, 1).
Paus Franciscus vroeg verder: "Hoe leeft Jozef zijn roeping als hoeder van Maria, van Jezus, van de Kerk? Met voortdurende aandacht voor God, open voor zijn tekenen, beschikbaar voor zijn plan, en niet zozeer voor het zijne.(...) Hij weet te luisteren naar God, hij laat zich leiden door zijn wil, en juist daarom is hij nog gevoeliger voor de mensen die hem zijn toevertrouwd, hij weet de gebeurtenissen realistisch te lezen, hij heeft aandacht voor zijn omgeving, en hij weet de verstandigste beslissingen te nemen (...) Hij beantwoordt Gods roep, met beschikbaarheid, met bereidheid".
Hier kunt u zien hoe San Jozef van Nazareth een ware onderscheiding van de wil van God in praktijk brengtDe "tekenen van de tijd", in de zin zoals het Tweede Vaticaans Concilie spreekt over de "tekenen van de tijd". Met andere woorden, de tekenen van de werking van de Heilige Geest die worden waargenomen wanneer men in geloof kijkt en de situatie in kwestie realistisch beoordelen, en het besluit nemen om dienovereenkomstig te handelen, zowel uit persoonlijk als uit kerkelijk oogpunt, cf. Gaudium et spes, 4, 11 en 44.
Tegelijkertijd merkt de paus op dat, in Sint Jozef "zien we ook wat het centrum van de christelijke roeping is: Christus.". En daarom nodigt hij ons uit: "Laten we Christus in ons leven bewaren, om anderen te bewaren, om de schepping te beschermen.
Dit alles is een leerschool voor christenen, vooral voor opvoeders en opleiders.
Maar bewaken, waarschuwde paus Franciscus, is ieders roeping: we moeten allemaal de schoonheid van de geschapen werkelijkheid bewaken; hier de evocatie van de heilige Franciscus van Assisi, zorg voor de mensen om ons heen, "vooral de kinderen, de ouderen, degenen die kwetsbaarder zijn en die vaak aan de rand van ons hart blijven".".
We moeten allemaal zorgen voor familieleden, echtgenoten, ouders en kinderen, vriendschappen. "Wees bewaarders van Gods gaven", adviseert hij ons; want inderdaad, alles is een geschenk. Als we hierin falen, zegt hij, gaat het verderf vooruit en droogt het hart op.
Als rentmeesterschap ieders verantwoordelijkheid is, en begrepen en beoefend wordt door mensen van goede wil, is het met name van "zij die verantwoordelijke posities bekleden economisch, politiek of sociaal". Gods geschapen natuur, het milieu, moet verzorgd worden. Maar we moeten beginnen bij onszelfOm te "waken" moeten we ook voor onszelf zorgen. Laten we niet vergeten dat haat, afgunst, trots en arrogantie het leven vuil maken.
Bewaarderschap betekent dan waken over onze eigen... gevoelensOns hart, want daar komen goede en slechte bedoelingen vandaan: die welke opbouwen en die welke vernietigen. We moeten niet bang zijn voor vriendelijkheid, zelfs niet voor tederheid."Het is geen deugd van de zwakken maar van de sterken, zoals St. Jozef.
Inderdaad. Vandaar het belang van gewetensonderzoek samen met een goede vorming. En als een sentimentalisme dat niet geïntegreerd is met reflectie en christelijke vorming een ravage kan aanrichten, dan zou een onderwijs rationalist of voluntarist die gevoelens en hun passende en noodzakelijke uitingen niet integreerde. Zo verwoordt Dietrich von Hildebrand het in zijn werk "Het hart: een analyse van de menselijke en goddelijke affectiviteit". (Madrid 2009).
Toen paus Franciscus de preek van de openingsmis van zijn pontificaat nodigde iedereen uit om bewaarder van de schepping te zijn zoals Sint Jozef bewaarder van de Heilige Familie was.
De paus legde verder uit wat de macht van het petrisch ambt inhoudt:
"Laten we nooit vergeten dat echte kracht is service, Dit is de titel van een van zijn boeken, en dat zelfs de paus, om macht te kunnen uitoefenen, steeds meer moet toetreden tot die dienst die zijn lichtend hoogtepunt heeft in het kruis. Dat is de kracht van de liefde. We leren het ook van St. Joseph.
En dit is hoe het ambt van de paus moet worden uitgeoefend: "Hij moet zijn ogen richten op de nederige, concrete, geloofsrijke dienst van Sint Jozef en, net als hij, hun armen te openen om het hele Volk van God te bewaken en de hele mensheid met genegenheid en tederheid te verwelkomen, vooral de armsten, de zwaksten en de kleinsten.wat Matteüs beschrijft in het eindoordeel over liefdadigheid: aan de hongerigen, de dorstigen, de vreemdelingen, de naakten, de zieken, de gevangenen (zie Mt 25:31-46).. Hij sloot af met een andere les: "Alleen wie met liefde dient, weet hoe hij moet waken.".
In het laatste deel doet hij een beroep op de hoop, waarop Abraham vertrouwde (cf. Rom 4:18).. "Ook vandaag, in het zicht van zoveel clusters grijze lucht, we moeten het licht van de hoop zien en zelf hoop geven.... De schepping, elke man en elke vrouw, bewaken met een blik van tederheid en liefde, is een sprankje licht openen temidden van zoveel wolken; het is de warmte van hoop brengen".
Voor ons christenen, "zoals Abraham, zoals St. Joseph. de hoop die we dragen heeft de horizon van God...die voor ons geopend is in Christus, is gegrondvest op de rots die God is".
Dit is zijn manier om die titel van de paus uit te leggen, die in ieder geval afkomstig is van de heilige Gregorius de Grote: "Dienaar van de dienaren van God".
De heer Ramiro Pellitero Iglesias
Professor Pastorale Theologie aan de Faculteit Theologie van de Universiteit van Navarra.
Gepubliceerd in Kerk en nieuwe evangelisatie.
