Το παράδειγμα του Αγίου Ιωσήφ, που φυλάει και υπηρετεί

Η αποστολή του Αγίου Ιωσήφ και η δική μας

Αποστολή του Αγίου Ιωσήφ (πρβλ. Ματθαίος 1:24) Ξεκίνησε αναφερόμενος στη γιορτή του Βενέδικτου ΙΣΤ': "Είμαστε κοντά του με προσευχή, γεμάτοι στοργή και ευγνωμοσύνη". Ο Άγιος Ιωσήφ ήταν φύλακαςΠοιανού κηδεμόνα; Της Μαρίας και του Ιησού- αλλά είναι μια κηδεμονία που επεκτείνεται στη συνέχεια στην Εκκλησία.Όπως έχει επισημάνει ο Μακαριστός Ιωάννης Παύλος Β': "Όπως ακριβώς φρόντιζε με αγάπη τη Μαρία και αφιερώθηκε με χαρούμενη αφοσίωση στην αγωγή του Ιησού Χριστού, έτσι αφιέρωσε τη ζωή του σε αυτήν και στην αγωγή της. πατρότητα φυλάει και προστατεύει επίσης το μυστηριακό της σώμα, την Εκκλησία, της οποίας η Παναγία είναι η μορφή και το πρότυπο". (Αποστολική προτροπή Redemptoris Custos, 1).

Ο Πάπας Φραγκίσκος συνέχισε ρωτώντας: "Πώς ζει ο Ιωσήφ την κλίση του ως φύλακας της Μαρίας, του Ιησού, της Εκκλησίας; Με συνεχή προσοχή στον Θεό, ανοιχτός στα σημάδια του, διαθέσιμος στο σχέδιό του και όχι τόσο στο δικό του.(...) Ξέρει να ακούει τον Θεό, αφήνει τον εαυτό του να καθοδηγείται από το θέλημά Του, και ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο είναι ακόμη πιο ευαίσθητος στους ανθρώπους που του εμπιστεύονται, ξέρει να διαβάζει ρεαλιστικά τα γεγονότα, είναι προσεκτικός στο περιβάλλον του και ξέρει να παίρνει τις πιο λογικές αποφάσεις (...) Ανταποκρίνεται στο κάλεσμα του Θεού, με διαθεσιμότητα, με ετοιμότητα".

Εδώ μπορείτε να δείτε πώς το San Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ κάνει πράξη την αληθινή διάκριση του θελήματος του ΘεούΤα "σημεία των καιρών", με την έννοια που η Δεύτερη Βατικανή Σύνοδος μιλάει για τα "σημεία των καιρών". Με άλλα λόγια: "Ο καιρός των καιρών", όπως λέει ο ίδιος, είναι ο καιρός των καιρών, τα σημάδια των ενεργειών του Αγίου Πνεύματος που γίνονται αντιληπτά όταν τα βλέπουμε με πίστη και να αξιολογεί ρεαλιστικά την εκάστοτε κατάσταση και να λαμβάνει την απόφαση να ενεργήσει αναλόγως, τόσο από προσωπική όσο και από εκκλησιαστική άποψη, Πρβλ. Gaudium et spes, 4, 11 και 44.

Ταυτόχρονα, ο Πάπας σημειώνει ότι, στον Άγιο Ιωσήφ "βλέπουμε επίσης ποιο είναι το κέντρο της χριστιανικής κλήσης: ο Χριστός.". Και έτσι μας προσκαλεί: "Ας κρατήσουμε τον Χριστό στη ζωή μας, για να κρατήσουμε τους άλλους, για να διαφυλάξουμε τη δημιουργία.

Όλα αυτά είναι ένα σχολείο για τους χριστιανούς, ιδίως για τους εκπαιδευτικούς και τους εκπαιδευτές.

Η διαχείριση είναι δουλειά όλων μας, ξεκινώντας από τη δική μας.

Αλλά η φύλαξη, προειδοποίησε ο Πάπας Φραγκίσκος, είναι η κλίση όλων μας: όλοι πρέπει να φυλάξουμε την ομορφιά των δημιουργημένων πραγματικοτήτων- εδώ, η επίκληση του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, να φροντίζουμε τους ανθρώπους γύρω μας, "ιδιαίτερα τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, εκείνους που είναι πιο εύθραυστοι και που συχνά παραμένουν στο περιθώριο της καρδιάς μας".".

Όλοι πρέπει να φροντίζουμε τα μέλη της οικογένειας, τους συζύγους, τους γονείς και τα παιδιά, τις φιλίες. "Να είστε θεματοφύλακες των δώρων του Θεού", μας συμβουλεύει- γιατί πράγματι, τα πάντα είναι ένα δώρο. Αν αποτύχουμε σε αυτό, λέει, η καταστροφή προχωράει και η καρδιά ξεραίνεται.

Αν η διαχείριση είναι ευθύνη όλων μας, και αν γίνεται κατανοητή και ασκείται από ανθρώπους καλής θέλησης, είναι ιδιαίτερα "των προσώπων που κατέχουν θέσεις ευθύνης οικονομικά, πολιτικά ή κοινωνικά". Η φύση που δημιούργησε ο Θεός, το περιβάλλον, πρέπει να φροντίζεται. Αλλά πρέπει να Ξεκινήστε με τους εαυτούς μαςΓια να "φυλάμε", πρέπει επίσης να φροντίζουμε τον εαυτό μας. Ας θυμόμαστε ότι το μίσος, ο φθόνος, η υπερηφάνεια και η αλαζονεία κάνουν τη ζωή βρώμικη.

Φύλαξη σημαίνει λοιπόν να προσέχουμε τα δικά μας συναισθήματαΗ καρδιά μας, γιατί από εκεί προέρχονται οι καλές και οι κακές προθέσεις: αυτές που χτίζουν και αυτές που καταστρέφουν. Δεν πρέπει να φοβόμαστε την καλοσύνη, ούτε καν την τρυφερότητα."Δεν είναι αρετή των αδύναμων αλλά των δυνατών, όπως ο Άγιος Ιωσήφ.

Πράγματι. Εξ ου και η σημασία της εξέτασης της συνείδησής μας μαζί με μια καλή διαμόρφωση. Και αν ένας συναισθηματισμός που δεν ενσωματώνεται με τον στοχασμό και τη χριστιανική διαμόρφωση μπορεί να προκαλέσει όλεθρο, το ίδιο θα έκανε και ένας εκπαίδευση ορθολογιστής ή βολονταριστής που δεν ενσωμάτωσε τα συναισθήματα και τις κατάλληλες και αναγκαίες εκδηλώσεις τους. Έτσι το θέτει ο Dietrich von Hildebrand στο έργο του "Η καρδιά: Μια ανάλυση της ανθρώπινης και θεϊκής συναισθηματικότητας". (Μαδρίτη 2009).

Ο Πάπας συνέχισε να εξηγεί σε τι συνίσταται η δύναμη της πετρικής διακονίας:

"Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι η πραγματική δύναμη είναι η υπηρεσία, Αυτός είναι ο τίτλος ενός από τα βιβλία του, και ότι ακόμη και ο Πάπας, προκειμένου να ασκεί εξουσία, πρέπει να εισέρχεται όλο και περισσότερο σε αυτή την υπηρεσία που έχει τη φωτεινή κορύφωσή της στο σταυρό. Αυτή είναι η δύναμη της αγάπης. Το μαθαίνουμε επίσης από τον Άγιο Ιωσήφ.

Και έτσι πρέπει να ασκείται η διακονία του Πάπα: "Πρέπει να στρέψει το βλέμμα του στην ταπεινή, συγκεκριμένη, πλούσια σε πίστη υπηρεσία του Αγίου Ιωσήφ και, όπως αυτός, να ανοίξουν την αγκαλιά τους για να περιφρουρήσουν ολόκληρο το λαό του Θεού και να υποδεχθούν με στοργή και τρυφερότητα όλη την ανθρωπότητα, ιδιαίτερα τους φτωχότερους, τους πιο αδύναμους και τους μικρότερους.αυτό που περιγράφει ο Ματθαίος στην τελική κρίση της φιλανθρωπίας: στους πεινασμένους, στους διψασμένους, στους ξένους, στους γυμνούς, στους ασθενείς, στους φυλακισμένους. (βλ. Ματθαίος 25:31-46).. Ολοκλήρωσε με ένα άλλο μάθημα: "Μόνο αυτός που υπηρετεί με αγάπη ξέρει να φυλάει"..

Μεταφέροντας τη ζεστασιά της ελπίδας

Στο τελευταίο μέρος, επικαλείται την ελπίδα, στην οποία στηρίχθηκε ο Αβραάμ. (βλ. Ρωμ 4:18).. "Και σήμερα, μπροστά σε τόσες συστάδες γκρίζου ουρανού, πρέπει να δούμε το φως της ελπίδας και να δώσουμε ελπίδα στους εαυτούς μας. Το να φυλάς τη δημιουργία, κάθε άντρα και κάθε γυναίκα, με ένα βλέμμα τρυφερότητας και αγάπης, σημαίνει να ανοίγεις μια αχτίδα φωτός μέσα σε τόσα σύννεφα- σημαίνει να φέρνεις τη ζεστασιά της ελπίδας".

Για εμάς τους Χριστιανούς, "όπως ο Αβραάμ, όπως ο Άγιος Ιωσήφ, η ελπίδα που κουβαλάμε έχει τον ορίζοντα του Θεούπου μας έχει ανοίξει εν Χριστώ, στηρίζεται στον βράχο που είναι ο Θεός".

Με αυτόν τον τρόπο εξηγεί τον τίτλο του Πάπα που προέρχεται τουλάχιστον από τον Άγιο Γρηγόριο τον Μέγα: "Δούλος των δούλων του Θεού".