Zowel Jean Baptiste Cyaba als Jean Bruno behoren tot het bisdom Mbujimayi en studeren voor een Bachelor of Arts graad. Theologie in de kerkelijke faculteiten van de Universiteit van Navarra dankzij een subsidie van de CARF Foundation. Ze kijken uit naar de reis van paus Franciscus naar Congo. "Ik wens de paus een uitstekende reis naar mijn land en moge God al zijn gebeden voor vrede, welzijn, rechtvaardigheid, liefdadigheid en de waardigheid van alle landen van de Grote Meren verhoren en vervullen. Moge Jezus Christus altijd heersen in de harten en levens van al mijn landgenoten", aldus Jean Baptiste.
- Hoe kijken uw landgenoten uit naar het bezoek van paus Franciscus, en hoe denkt u dat dit bezoek de omstandigheden in het land kan verbeteren? Veel christenen van niet-katholieke denominaties kijken ook uit naar het bezoek van de Heilige Vader.
Wat iemands religieuze overtuiging ook is, de paus wordt beschouwd als een spirituele autoriteit van de hoogste orde. Hij beschikt over doeltreffende geestelijke middelen om vrede en algemeen welzijn tot stand te brengen waar menselijke en materiële middelen soms hebben gefaald.
Door zijn vermogen om door iedereen gehoord te worden, kan zijn woord dienen om samen te brengen en om die uiteenlopende horizonten tussen zichtbaar tegengestelde mensen tot overeenstemming te brengen. Zijn wereldwijde geestelijke bekendheid en zijn gezag in de publieke opinie als opvolger van Petrus zullen er uiteraard toe bijdragen dat zijn boodschap door iedereen wordt beluisterd en gevolgd.
- Wat zijn de belangrijkste apostolische behoeften van uw bisdom?
Vanuit mijn oogpunt zijn de belangrijkste apostolische behoeften van mijn bisdom: voortzetting van het onderhoud van de geestelijkheid en de vorming en bevordering van de leken die betrokken zijn bij het diocesane pastorale werk tot een permanente en kwalitatieve vorming. In ons bisdom gewelddadig sektarisme dat de officiële standpunten van de kerk en bloc verwerpt. Zij beknotten de waarheid alleen maar om de massa aan te spreken, meestal jong en met grote moeite om zelf de waarheid te zoeken, in de door de kerk gesanctioneerde handboeken die zij niet hebben. Deze noodzaak impliceert de oprichting van diocesane boekhandels en de versterking van de uitgeverij van ons pastoraal centrum, onze bibliotheek en onze media, zodat de boodschap van het Evangelie beter gehoord kan blijven worden door Gods volk en de hele wereld.
De tweede behoefte is om echt naar de bijeenkomst van de armsten van onze bevolking, vooral in dorpen ver van de steden, om hun lijden zoveel mogelijk te verlichten door de verkondiging en het horen van het Woord. Vormende gesprekken om hen te helpen de mogelijkheden van hun levensgebieden te ontdekken om die te benutten en zo waardig te kunnen leven als zonen en dochters van de hemelse Vader.
De eerste twee behoeften zijn het verbeteren van het spirituele en interne aspect van ons bisdom. Ik zie de derde behoefte als de behoefte aan verbetering van het uiterlijk van sommige parochiekerken het ontbreken van waardige infrastructuren om de schoonheid van het leven in Christus te openbaren, wat het grootste doel van de Kerk onder de zon is.
- Hoe zit het met de behoeften van de katholieke kerk in Congo?
Wat betreft de Kerk van de Congo, Wij wensen dat de opvolgers van de apostelen in ware samenhang en zonder fouten leven in hun individuele of gemeenschappelijke standpunten, tegenover maatschappelijke vraagstukken die de Kerk vaak tegenover de Staat plaatsen in het belang van het Congolese volk, ongeacht de tendens.
Want het gebeurt vaak dat sommige van hun standpunten, vooral individuele, hun objectiviteit verliezen door standpunten in te nemen die duidelijk gebaseerd zijn op niet-evangelische en niet-ecclesiale criteria, vooral als het gaat om politiek en het tijdelijke.
Kortom, wij moeten zien dat zij de waarheid opofferen in plaats van op te offeren om alleen de waarheid van het Evangelie te bevorderen, die als enige stand kan houden tegen henzelf, het volk van God en de politici van welke horizon dan ook, opdat het koningschap van Christus voor eeuwig kan heersen.
- Het land is in conflict vanwege terroristische dreigingen van islamitisch radicalisme en andere economische kwesties vanwege de rijkdom van de ondergrond. Wat is de rol van de katholieke kerk bij het bemiddelen in sociale conflicten?
De rol van de katholieke kerk is volgens mij het in herinnering brengen van de beginselen van de Sociale leer van de Kerk. Deze beginselen lijken mij zeer bekend bij priesters en weinig bekendheid onder Gods volk, zelfs onder politieke machthebbers. De waardigheid van de mens als schepsel van God; sociale rechtvaardigheid, gebaseerd op een rechtvaardige verdeling van materiële goederen; subsidiariteit, volgens welke de rijkeren de armen moeten helpen, de sterken de zwakken moeten steunen; dit alles moet meer verspreid worden.
Om dit te bereiken, de kerk moet een dialoog bevorderen tussen de naties in conflict in het oosten van ons land over echte waarden zoals de deugden van waarheid, rechtvaardigheid, naastenliefde en vrede, waarbij degenen die deze waarden bezitten duidelijk reden krijgen en degenen die ze niet bezitten worden aangeraden een rechtvaardiger en meer verenigde levenswijze te volgen.
Jean Bruno, die studeert voor een doctoraat in het canonieke recht, kijkt uit naar de reis van paus Franciscus naar Congo: "De Congolezen wachten met heel hun hart op de komst van de Heilige Vader Franciscus. Het is lang geleden dat paus Johannes Paulus II het land bezocht op 2 mei 1980. Ik was nog niet eens geboren. Daarom kunnen we zeggen dat het is als de eerste keer dat we de Heilige Vader ontvingen", zegt hij.
Voor hem "is dit apostolische bezoek niet alleen gewenst door katholieken, maar ook door christenen van andere geloofsrichtingen, omdat de paus de herder der herders is en met een boodschap van verzoening komt. Hij brengt ons vrede en harmonie tussen de volkeren. We hebben Gods vrede nodig via zijn gezant, de Heilige Vader Franciscus, en niets anders.
"De belangrijkste apostolische noden van ons bisdom Mbuji-Mayi, en die van ons land Congo, zijn talrijk. Om er een paar te noemen: allereerst is de eerste en belangrijkste apostolische behoefte die wij hebben op het niveau van het bisdom en van het land die van de evangelisatie. Om deze evangelisatie te vergemakkelijken, moeten we toegang hebben tot communicatiemiddelen (televisie, radio, internet, enz.); tot infrastructuur (wegen, bruggen, enz.) en ook tot vervoermiddelen, wat voor mijn bisdom en voor sommige andere in het land een ernstig probleem is".
"Ten tweede is er geen toegang voor iedereen tot sociale basisdiensten zoals onderwijs (infrastructuur van scholen en universiteiten, kwaliteit van het onderwijs, gezondheidszorg, parken), omdat die ook de evangelisatie vergemakkelijken. Er is geen water beschikbaar voor iedereen en geen elektriciteit. Zonder elektriciteit kunnen we al deze evangelisatiemiddelen niet bereiken. De verwezenlijking van dit alles zal de evangelisatie vergemakkelijken, wat voor ons een apostolische wens en noodzaak is.
Wat de conflicten in zijn land betreft, meent Jean Bruno dat deze niet zozeer te wijten zijn aan terroristische dreigingen van islamitisch radicalisme, als wel aan de rijkdom van de ondergrond die door de politiek op internationaal niveau wordt gebruikt. "We hebben veel van onze landgenoten verloren door deze rijkdom. Er vloeit bloed, zoals onlangs op 15 januari in een pinksterkerk in het dorp Kasindi, op ongeveer 80 kilometer van de stad Beni. Het aantal terreurdaden in het oosten van het land neemt met de dag toe. Er zijn veel rebellengroepen (M23, ADF, FDLR...) in dit deel van het land, gesteund door de buitenlandse hand die wint en geniet. Als zij winnen, sterven de anderen elke dag", betreurt hij.
Voor deze priester zou de katholieke kerk, te midden van het volk, de rol van bemiddelaar moeten spelen om een akkoord tussen de strijdende partijen te vergemakkelijken. "Onze president zocht de weg van de vrede, maar zonder succes. Daarom geloven wij dat met de reis van paus Franciscus naar Congo, met zijn boodschap van verzoening, het land vrede zal kennen, want echte vrede komt van God. De Kerk moet neutraal zijn en haar verantwoordelijkheid nemen, de partijen verenigen zoals Paulus ons vraagt in zijn eerste brief aan de Korintiërs (1 Kor. 1:10-11) zodat er geen verdeeldheid in ons midden zal zijn. De Kerk mag dit gevoel niet verliezen.
Ten slotte is hij van mening dat de Kerk in Congo veel problemen heeft en dat de enige die veranderingen kan bewerkstelligen om haar vooruit te helpen de Roomse Paus is. "De Kerk is de Kerk van Christus en niet van iemand anders zoals velen denken. De Kerk heeft haar wet, haar wetgeving en wij moeten die volgen", besluit hij.
Marta Santín,
Journalist gespecialiseerd in religieuze informatie.
