Antoine Tiabondou is een 40-jarige priester uit Burkina Faso. Na zes jaar priesterlijke bediening stuurde zijn bisschop hem in 2014 naar Rome om aan de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis een graad in Sociale en Institutionele Communicatie te behalen. Hij voltooide zijn studie in 2017.
Vorig jaar keerde hij terug naar het Heilige Kruis om te promoveren, omdat zijn bisschop besefte hoe belangrijk het werk is dat in zijn bisdom kan worden gedaan nadat hij de kans heeft gekregen om te worden opgeleid aan een universiteit van topniveau zoals de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruis.
"Het verkrijgen van een beurs in deze tijd waarin COVID de mensheid hard treft, is een echte en tastbare kans geweest die God en de weldoeners mij hebben gegeven om de Kerk in mijn bisdom beter te dienen", zegt ze. Antonie vertelt ons zijn getuigenis en hoe de invloed van zijn vader, een catechist, een zeer belangrijk ambt in zijn land, bepalend was voor zijn weg naar het priesterschap.
"Mijn naam is Antoine Tiabondou, ik ben een priester uit Burkina Faso en ik ben geboren in de stad Piela op 11 juni 1981.
Ik ben geïncarneerd in het bisdom Fada N'gourma, een stad in het oosten van Burkina Faso, 219 kilometer ten oosten van Ouagadougou, de hoofdstad. Fada N'gourma is een belangrijke stad, die bekend staat om de productie van dekens en tapijten en om de productie van honing.
Ik ben geboren in een gelukkig katholiek gezin en we zijn met 7 broers en zussen. Mijn vader, die nu overleden is, was catechist. In mijn land, als je catechist is een zeer belangrijk ambtDe Kerk van Burkina Faso heeft sinds het begin van de evangelisatie een buitengewone bediening gehad.
Samen met mama kregen ze een vierjarige vorming en werden ze door de pastoor achtereenvolgens naar verschillende dorpen gestuurd, waar papa de catechumenen moest onderwijzen en voorbereiden op het ontvangen van de sacramenten van de christelijke inwijding en het huwelijk.
De figuur van de catechist is in deze zin belangrijk omdat zorgt voor het voortbestaan van de kerk in afgelegen plaatsen waar de priester Hij komt enkele malen de communiteiten bezoeken en hun de sacramenten aanbieden. Elke zondag verzamelt de catechist de gemeenschap en wanneer er geen mis is bij gebrek aan priesters, gaat hij voor in het zondagse gemeenschapsgebed.
Deze viering bestaat uit het luisteren naar het Woord van God op zondag, gevolgd door een tijd van delen en een gemeenschappelijk gebed voor de intenties van de gemeenschap en de Kerk. Soms deelt de catechist, die voorgaat, de communie uit aan de gelovigen. Na deze viering geeft hij catechese en bezoekt hij de zieken.
Uiteindelijk, is de catechist verantwoordelijk voor de mensen van zijn gemeenschap, Het leidt en bemoedigt hem in de verkondiging van het evangelie en in de geloofservaring tijdens het wachten op de priester.
In deze context heb ik mijn jeugd doorgebracht. En het was in deze omstandigheden dat ik vanaf mijn vijfde jaar het verlangen had om priester te worden. Ik zag hoeveel mijn mensen misten en hoe graag ze altijd een priester aanwezig wilden hebben? En mijn verlangen om de mensen te dienen kwam voort uit het contact met een redemptoristische priester van Franse afkomst die vaak de zondagsmis kwam opdragen voor de dorpsgemeenschap.
Ik heb nog steeds een levendige herinnering aan hem in mijn hart: ik herinner me zijn eenvoud, zijn nabijheid tot papa en zijn gemak van dialoog met jonge christenen, met traditionele leiders en met gelovigen van de moslimreligie, want in mijn land zijn er allerlei soorten mensen!
Antoine Tiabondou is een priester uit Burkina Faso die is benoemd in het bisdom Fada N'gourma, een stad in het oosten van Burkina Faso. Hij groeide op in een katholiek gezin en heeft zeven broers en zussen. Op vijfjarige leeftijd dacht hij erover priester te worden, omdat hij het werk van zijn vader zag als catechist, een belangrijke missie in zijn land omdat die de kerk levend houdt in afgelegen plaatsen waar de priester niet komt.
Het was diezelfde priester die het genoegen had mijn dossier voor te leggen om in september 1993 toe te treden tot het Klein Seminarie van Sint-Augustinus in Baskouré, in het aartsbisdom Koupéla, waar ik mijn opleiding gedurende acht jaar heb voortgezet tot ik in 2001 mijn Bachelor of Arts behaalde.
Na het kleinseminarie heb ik zeven jaar filosofie en theologie gestudeerd, tot zijn priesterwijding op 6 december 2008 ter gelegenheid van zijn gouden jubileumviering van de oprichting van mijn oorspronkelijke parochie, Piela.
Na zes jaar priesterlijke bediening in het bisdom wilde mijn bisschop mij dankzij een beurs van 2014 tot 2017 naar Rome sturen voor drie jaar studie Sociale en Institutionele Communicatie aan de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis.
In feite is het een offer voor het bisdom dat ik in het buitenland was voor training en vormingWant, zoals ik al zei, er is een gebrek aan priesters. Het is echter zeer noodzakelijk dat we niet alleen goede en heilige priesters hebben, maar ook dat ze goed opgeleid zijn voor de taak van evangelisatie, vooral via de media, die tegenwoordig zo belangrijk zijn.
Daarom ben ik na het behalen van mijn licentiaat in juni 2017 teruggekeerd naar het bisdom om me voornamelijk bezig te houden met katholieke scholen en onder andere, Radio Taanba, een diocesaan radiostation.
Vanaf september 2020 ben ik opnieuw op studiereis voor de doctoraatscyclus, nog steeds aan dezelfde universiteit.
De bisschop besloot dat hij moest terugkeren om te promoveren, omdat hij zich realiseerde hoe belangrijk het werk is dat in het bisdom kan worden gedaan nadat hij in het bisdom is geweest. om de kans te krijgen te studeren aan een universiteit van topkwaliteit zoals de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruis.
Daarom keerde ik, nadat ik een andere beurs had gekregen, terug naar Rome, zij het op een zeer delicaat moment tijdens de pandemie.
In feite, Het krijgen van een beurs in deze tijd waarin COVID de mensheid hard treft, is een echte en tastbare kans geweest die God en de weldoeners mij hebben gegeven. voor om de kerk beter te dienen in mijn bisdom.
Met Gods genade zal ik andere jongens zoals ikzelf, naar het voorbeeld van mijn vader en de redemptoristische priester die zoveel invloed op mij heeft gehad, kunnen aanmoedigen om hun leven in dienst van de Heer te stellen.
"Mijn verlangen om de mensen te dienen is voortgekomen uit mijn contact met een redemptoristische priester van Franse afkomst, die vaak de zondagsmis kwam opdragen voor de dorpsgemeenschap. Ik heb nog steeds zeer levendige herinneringen aan hem in mijn hart: ik herinner me zijn eenvoud, zijn nabijheid tot mijn vader en zijn gemak van dialoog met jonge christenen, met traditionele leiders en met gelovigen van het moslimgeloof, want in mijn land is er een beetje van alles", beschrijft Antoine.
"Ik ben blij met de steun van mijn weldoeners, van wie ik weet dat ze niet alleen materieel maar ook via hun gebeden voor mij zorgen.
De gave van het geloof is dus het belangrijkste dat we hebben.. Ik dank God altijd voor dit prachtige geschenk.
Ik zie mijn priesterschap als voortzetting van mijn vaders getuigenis van het geloof in het hart van kleine, eenvoudige en arme dorpsgemeenschappen. Priester zijn betekent voor mij Jezus liefhebben, hem bekend maken, de vreugde van zijn kennen delen met onze broeders zodat de mensheid kan groeien in dialoog, vrede en broederschap.
Ik ben er ook van overtuigd dat deze zeer belangrijke specialisatie die ik doe in Sociale en Institutionele Communicatie mij zeker de instrumenten zal geven om het geloof beter over te brengen in de Kerk en in de wereld, en in het bijzonder in mijn kleine land in Afrika.
Ik herhaal aan al mijn dierbare vrienden en weldoeners van CARF - Centro Academico Romano Foundation, mijn dank voor deze beurs waarvan ik de begunstigde ben.
Het zijn de kleine en grote gebaren in het leven die het leven zelf, het onze en dat van anderen, weer doen opbloeien.
Dankbaarheid is leven, leven is dankbaarheid. God zegene je altijd.
Gerardo Ferrara
Afgestudeerd in geschiedenis en politieke wetenschappen, gespecialiseerd in het Midden-Oosten.
Verantwoordelijk voor het studentencorps
Universiteit van het Heilige Kruis in Rome
