Paul Sabaganga Samuel is seminarist in het aartsbisdom Mwanza. Hij is geboren in een boerenfamilie en heeft acht broers en zussen.
"Ik herinner me dat toen ik in de vierde klas van de lagere school zat, mijn grootmoeder, die een zeer sterke en goede katholiek is, op een dag tegen me zei: "mijn kleinzoon, ik geloof veel in gebeden en ik bid dat je op een dag priester zult zijn". "
Ik vatte die uitspraak op als een grap, want in onze stam bestaat de traditie dat een kleinzoon en grootvader rationele grappen met elkaar kunnen uithalen. Ik was toen 10 jaar oud. Hoewel ik zo'n uitspraak als een grap opvatte, bleven de woorden in mijn hoofd zitten en werden ze verschillende keren herhaald.
Op dezelfde school, toen ik in de zevende klas zat, het laatste jaar van het basisonderwijs, kwamen op een dag een catechist en een leraar naar onze klas. Nadat de leraar ons aan de catechist had voorgesteld, zei de catechist zonder tijd te verspillen tegen de klas: "Ik weet dat jullie hier in de klas leerlingen van verschillende godsdiensten zijn, maar zoals de leraar me had voorgesteld, had de pastoor me gestuurd om goede jongens te vinden die naar het kleinseminarie kunnen om zich voor te bereiden op het priesterschap. Wie denken jullie dat er naar het kleinseminarie kan? vroeg de catechist. De hele klas antwoordde: "Paul Samuel". De leraar vroeg snel: "Waar is hij?" Ik antwoordde staande: "Ik ben aanwezig. Kom en schrijf je naam hier.
Dan, na een maand, gingen we naar de parochie en ontmoetten we de pastoor waar we op dezelfde dag een examen kregen, zodat degenen die slaagden voor het examen zouden worden toegelaten tot het kleinseminarie. We waren met ongeveer 60 leerlingen in totaal, met andere leerlingen van verschillende basisscholen in de parochie. We deden het examen maar slechts drie werden geselecteerd, ik behoorde tot de geselecteerden.
De pastoor stuurde een bericht naar het schoolhoofd en het schoolhoofd kwam naar ons huis om ons te informeren dat ik het komende jaar naar het kleinseminarie zou gaan voor gewoon voortgezet onderwijs. Die dag was ik erg gelukkig en herinnerde me de woorden van mijn grootmoeder. "Mijn kleinzoon, ik geloof veel in het gebed en ik bid dat je op een dag priester wordt. Alles ging goed, ik ging naar het seminarie, St. Mary's Seminary, Nyegezi Mwanza en ik heb mijn seminariestudie zeer goed afgerond in 2016.
Daarna ging ik een vervolgopleiding volgen aan een overheidsschool, Moshi Technical High School, waar ik natuurkunde, biologie en scheikunde als hoofdvakken studeerde, met het idee dat ik na mijn studie terug zou keren naar het grootseminarie.
Na de middelbare school had ik geen verlangen of roeping om naar het grootseminarie te gaan, omdat ik er op dat moment alleen aan dacht om naar de universiteit te gaan voor mijn studie geneeskunde. In hetzelfde jaar meldde ik me aan bij de universiteit en werd ik toegelaten tot de universiteit, Bachelor of Pharmacy en kreeg ik overheidssteun voor mijn studie aan de universiteit. Alles ging goed en ik ging naar de universiteit.
Alles ging goed, maar na twee maanden op de universiteit kreeg ik het gevoel dat ik aan een belangrijke missie was ontsnapt. Vooral toen ik in de kerk was voor de zondagsmis: toen ik de priester de heilige mis zag opdragen.
Ik begon te voelen dat ik iets heel belangrijks miste, niet alleen voor mijzelf maar ook voor mijn medechristenen, en dat de universiteit op dat moment niet de juiste plaats voor mij was. Ik probeerde advies in te winnen bij verschillende vrienden en zelfs bij priesters en mijn ouders, maar ze zeiden allemaal dat ik eerst de universiteit moest afmaken en dan naar het grootseminarie moest gaan. Ik besloot een week lang te bidden en ik herinner me dat ik op de laatste dag van mijn gebed op zondag niets at of dronk, opdat de Heer, God mij de juiste weg zou wijzen.
De maandag daarop ging ik naar de directeur roepingen van het aartsbisdom Mwanza en hij zei me hetzelfde: ik kan maar beter de universiteit afmaken, want ik was er al aan begonnen. Maar hij voegde eraan toe dat als ik niet langer op de universiteit wilde zitten, ik bereid was me aan de bisschop aan te bieden en volgend jaar naar het grootseminarie zou gaan voor zijn priesterroeping.
Ik verliet de universiteit en ging als priester bij het bisdom werken.
"In 2017/2018 heb ik een jaar vorming gedaan voor het Groot Seminarie en in 2018 ben ik voor het academisch jaar 2018/2019 toegetreden tot het Groot Seminarie voor Filosofie, Ntungamo. Toen ik in mijn tweede jaar op het grootseminarie zat, zei mijn bisschop dat ik me moest voorbereiden op de priesteropleiding en de studie in Spanje.
Dit jaar ben ik gekomen voor priesteropleiding in Bidasoa en studie aan de Universiteit van Navarra. Ik wil mijn oprechte dank uitspreken voor alle gebeden en financiële hulp die u ons zo gul geeft om onze vorming en studie in Spanje te realiseren. Dank u voor uw steun in deze moeilijke tijden. Moge de Heer u zijn zegeningen en genade schenken bij al uw activiteiten."
