De geschiedenis van de plenaire aflaat gaat terug tot de 3e eeuw. Maar vandaag hebben ze weinig te maken met de praktijken van het oude christendom. Het behoudt echter theologisch en historisch belang.
Sinds 1983 hebben het Wetboek van Canoniek Recht (can. 992) en de Catechismus van de Katholieke Kerk (n. 1471) de aflaat aldus gedefinieerd:
"De aflaat is de kwijtschelding voor God van de tijdelijke straf voor reeds vergeven zonden, wat de schuld betreft, die een gelovige die bereid is en aan bepaalde voorwaarden voldoet, verkrijgt door bemiddeling van de Kerk, die als beheerder van de verlossing de schat van de voldoeningen van Christus en de heiligen met gezag verdeelt en toepast".
Het wordt een plenaire aflaat genoemd omdat het deze tijdelijke straf volledig wegneemt voor zonden die tot dan toe zijn begaan en beleden.
Wanneer een christen een zonde begaat en zich bekeert, vergeeft God zijn of haar zonden, door middel van de sacrament van de biecht. Toch blijft er een openstaande verantwoordelijkheid voor de gevolgen die de zonde heeft gehad voor de persoon zelf of voor anderen, of zelfs voor de samenleving in het algemeen. Dit gevolg wordt een tijdelijke straf genoemd en is een schuld die nog betaald moet worden, hetzij in dit leven, hetzij in het vagevuur.
Het wordt een plenaire aflaat genoemd omdat het deze tijdelijke straf volledig wegneemt voor zonden die tot dan toe zijn begaan en beleden.
De tijdelijke straf kan worden verminderd door het verrichten van goede werken, gebed, christelijke aanvaarding van het lijden en het ontvangen van een aflaat, die gedeeltelijk of volledig kan zijn.
De plenaire aflaat biedt de berouwvolle en belijdende zondaar het voordeel van de totale kwijtschelding van de schuld die hij tijdens zijn leven in deze wereld tot op dat moment verschuldigd was. Het schaft de straf die moet worden betaald voor begane zonden volledig af. en bekende tot die tijd. Zonder de plenaire aflaat zou deze straf slechts op twee manieren worden betaald: met het lijden en de goede werken van dit leven of met een tijd in het vagevuur.
Anderzijds wordt bij gedeeltelijke opschorting de tijdelijke sanctie gedeeltelijk opgeheven. We krijgen het heel vaak. Door onszelf de zegen te geven; door het Angelus en het Magnificat te bidden; door een tijdje het Heilig Sacrament te bezoeken; door het Credo te bidden; door een gewetensonderzoek te doen; door bid voor de doden.
In de loop der tijd heeft de Kerk verschillende manieren bepaald om de plenaire aflaat te verkrijgen. Sommige kunnen op elk moment worden gedaan: een half uur aanbidding voor het Heilig Sacrament, het bidden van de kruisweg, de rozenkrans bidden in familie of gemeenschap, lees de Bijbel.
Er moet onderscheid worden gemaakt tussen schuld en verdriet. Wanneer wij zondigen, dat wil zeggen wanneer wij God, de Kerk, onszelf en/of anderen onrecht aandoen, is schuld onze verantwoordelijkheid. De straf daarentegen is het gevolg van die zonde. In de biecht neemt God de schuld van onze zonden weg en een deel van de straf die we na de dood moeten ondergaan. In de loop van het leven en afhankelijk van onze zonden blijft er altijd een deel van de straf die verzoend moet worden, die straf die niet door belijdenis kan worden uitgewist.
Je kunt één plenaire aflaat per dag ontvangen en die vragen voor je ziel of voor een overledene.
De Kerk staat katholieken ook toe een plenaire aflaat te krijgen voor de zielen van familieleden of geliefden die in de vagevuur. U kunt bieden voor een overledene door de onderstaande stappen te volgen:
Je kunt je aflaat niet aanbieden voor iemand die nog leeft, zelfs als ze ziekWant hun tijd is nog niet voorbij.
Ja, tijdens de laatste week van de VastenBovendien kan de plenaire aflaat worden verkregen door het verrichten van bovengenoemde handelingen. En ook door het uitvoeren van verschillende verrijkte werken, die alleen tijdens de Goede Week beschikbaar zijn:
Er zijn ook plenaire aflaten voor specifieke momenten, zoals het jaar van het geloof, waarbij men een pauselijke basiliek kan bezoeken en een doopkapel kan bezoeken, of het jubeljaar van de barmhartigheid, waarbij men door het verrichten van werken van vroomheid, barmhartigheid of boete een aflaat krijgt.
Vandaag en tijdens de coronavirus pandemieOp 20 maart kondigde de Heilige Vader drie speciale plenaire aflaten aan voor mensen die met hiv/aids besmet zijn en voor degenen die voor hen zorgen, waaronder familieleden en medisch personeel, en voor allen die voor hen bidden.
De Apostolische Penitentiaire Instelling herinnert de gelovigen ook aan de mogelijkheid van collectieve absolutie in deze tijd van gezondheidsnood. Er bestaan verschillende vormen van plenaire aflaat:
Het kan worden verkregen door:
Deze eerste plenaire aflaat kan worden verkregen door hen die, in een geest onthecht van alle zonde, dit proces aanbieden in een geest van geloof in God en naastenliefde jegens hun broeders en zusters, en met de bereidheid zo spoedig mogelijk aan de gebruikelijke voorwaarden te voldoen (sacramentele biecht, eucharistische communie en gebed voor de intenties van de Heilige Vader), hetzij door geestelijk deel te nemen aan de viering van de eucharistie, hetzij door geestelijk deel te nemen aan de viering van de eucharistie. Heilige Mis via de media Zij bidden de Heilige Rozenkrans, de Kruisweg, het Credo, het Onze Vader en een vrome aanroeping van de Heilige Maagd Maria.
Een tweede plenaire aflaat is beschikbaar voor alle gelovigen voor de duur van de huidige pandemie onder dezelfde voorwaarden, namelijk de bereidheid om zo spoedig mogelijk de sacramentele absolutie te verkrijgen, de heilige communie te ontvangen en te bidden voor de intenties van de Heilige Vader.
Dit tweede plenum kan worden verkregen door wie:
Derde
Een derde plenaire aflaat is beschikbaar voor de gelovigen op de rand van de dood. De stervende gelovige kan de aflaat ontvangen als hij de juiste instelling heeft, d.w.z. een geest die onthecht is van alle zonde. In dit geval vult de Kerk de drie gebruikelijke voorwaarden aan (biecht, heilige communie en gebed voor de intenties van de Heilige Vader). Het gebruik van het kruisbeeld of kruis wordt aanbevolen voor deze aflaat.
Zoals we zien is het niet moeilijk om de plenaire aflaat te verkrijgen, dit is de sleutel tot de hemel. Ga aan de slag en probeer vandaag de jouwe te krijgen.
Op 12 maart 1742 verleende Benedictus XIV een plenaire aflaat voor de medaille van Sint Benedictus als de persoon aan de volgende voorwaarden voldoet:
De medaille van Sint Benedictus is herkenbaar omdat zij tegenwoordig zijn naam draagt, en aan beide zijden verschillende symbolen bevat waaraan macht over het kwaad wordt toegeschreven.
Tegenwoordig gelooft men dat de symboliek van de medaille te danken is aan een bepaald moment in het leven van de heilige. Benedict leefde als kluizenaar in een grot. Hij was beroemd om zijn heiligheid, dus vroeg een religieuze gemeenschap hem als abt. Maar sommige monniken waren het niet eens met de discipline die hij van hen eiste. Dus probeerden ze hem te doden met vergiftigd brood en wijn. Maar Sint Benedictus maakte het kruisteken over deze dingen en wist dat ze vergiftigd waren.
Op 12 maart 1742 verleende Benedictus XIV een plenaire aflaat voor de medaille van Sint Benedictus indien de persoon voldoet aan de volgende voorwaarden bovengenoemde voorwaarden en tijdens grote festivals
De grote feesten die zijn ingesteld om deze genade te verkrijgen zijn:
Catechismus van de Katholieke Kerk
Decreet van de Apostolische Penitentiaire Instelling betreffende de toekenning van bijzondere aflaten aan de gelovigen in de huidige pandemische situatie, 20.03.2020
