Cosmas Agwu Uka is een priester uit het bisdom Umuahia, Nigeria. Momenteel studeert hij aan de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis in Rome voor een graad in de filosofie, dankzij een beurs van CARF - Centro Academico Romano Foundation. Hij vertelt over zijn roeping en hoe het bidden van de rozenkrans zijn geloof heeft versterkt in "een overwegend islamitisch gebied waar het beleven van ons katholieke geloof betekent dat we elke dag ons leven riskeren".
"Mijn reis in deze wereld begon op 29 juni 1990. Mijn vader, Stephen Ukwa Uka, die enige tijd geleden is overleden, en mijn moeder, mevrouw Felicia Uka, woonden toen in het noorden van Nigeria. Mijn vader werkte als ambtenaar en mijn moeder was handelaar. Beiden waren katholiek en voedden al hun kinderen op in de katholieke traditie. Ik ben gedoopt in St Joseph's Katholieke Kathedraal in Kaduna op 21 juli 1990. Ik ben de laatste van zes kinderen, vier jongens en twee meisjes.
Terugkijkend is het voor mij heel interessant om te zien dat ik gedurende mijn hele opleiding alleen missionaire scholen heb bezocht. In feite begon ik mijn opleiding aan de St. Joseph's Nursery en Kaduna Primary School. Van daaruit verhuisden we en ging ik naar St. Anne's Nursery and Primary School in Kakuri, nog steeds in de staat Kaduna.
In St. Anne's werd ik voor het eerst geroepen om priester te worden.. Dit verlangen naar het priesterschap motiveerde mij om al op jonge leeftijd te beginnen met catechetische lessen om de Heilige Communie te ontvangen. Het was toen dat ik de misdienaars kon vervoegen en aan het altaar kon dienen.
Al van kinds af aan waren wij kinderen lid van de groep genaamd Rozenkrans kruistocht, waar we elke dag de rozenkrans leerden bidden en de Bijbel lazen.. En dit alles vond plaats binnen een overwegend moslimgebied waar ons katholieke geloof elke dag ons leven riskeert, maar dit heeft mijn geloof echt versterkt.
"Toen ze me de witte soutane oplegden, betekende dat voor mij wat ik van binnen zou zijn en ook dat ik een licht in de wereld zou zijn.. Het was een grote verantwoordelijkheid, maar het gaf me vreugde".
Cosmas Agwu Uka is geboren op 29 juni 1990. Zijn vader, nu overleden, werkte als ambtenaar terwijl zijn moeder handelaar was. Beiden waren katholiek en voedden al hun kinderen op in het katholieke geloof. Hij is de jongste van zes kinderen, vier jongens en twee meisjes. Zijn familie en de vorming die hij kreeg in missiescholen versterkten zijn geloof en verlangen om priester te worden.
Hij herinnert zich hoe het bidden van de heilige rozenkrans hem als kind heeft geholpen: "Als kind al waren wij allemaal lid van een groep die Rozenkranskruistocht heette en waar we elke dag de rozenkrans leerden bidden en de Bijbel lazen. En dit alles vond plaats in een overwegend islamitisch gebied waar het beleven van ons katholieke geloof betekent dat je elke dag je leven riskeert, maar dit heeft mijn geloof echt versterkt.
Nadat ik mijn basisonderwijs had voltooid, schreven mijn ouders, die zich herinnerden dat ik een diep verlangen had geuit om priester te worden, mij in aan het Klein Seminarie van de Onbevlekte Ontvangenis Ahiaeke Umiaia in de staat Abia. Daar begon ik geleidelijk de roeping tot het priesterschap beter te begrijpen.
Dit verlangen werd verder aangewakkerd door de voorbeeldige en toegewijde vormers die in die tijd in het seminarie waren.... In het seminarie leerde ik de Eucharistie liefhebben door de dagelijkse viering van de Heilige Mis.
Van het kleinseminarie ging ik door naar het jaar van geestelijke onderscheiding, nadat ik een jaar apostolisch werk had gedaan. In het geestelijk jaar werd ik belegd met de soutane, wat voor mij een fundamentele etappe was op weg naar het priesterschap.
De toog betekende op dat moment dat ik mijn handen aan de ploeg had gezet en niet meer achterom kon kijken. De witte soutane betekende voor mij ook wat ik van binnen zou zijn en dat ik een licht in de wereld zou zijn.. Het was een grote verantwoordelijkheid, maar het gaf me vreugde.
In 2009 begon ik mijn filosofische studie en vervolgens mijn theologiestudie, die ik in 2017 afrondde. Een goede opleiding is essentieel om priester te worden, het is een pijler van je roeping, want het leert je de wijsheid van de Kerk te waarderen om een goede herder te zijn in het leven van de gelovigen.
Een verheffend en inspirerend aspect van mijn seminarieopleiding was bovendien het feit dat we aan het eind van elk studiejaar werden uitgezonden om apostolisch werk te doen. Elke seminarist werd toegewezen aan een plaats waar hij onder de mensen leefde, hen onderwees, met hen bad en hun geloof voedde.
Nadat ik aan de filosofische en theologische vereisten had voldaan en als lector en acoliet was geïnstalleerd, werd ik in december 2017 tot diaken gewijd en van daaruit op 21 juli 2018 tot priester gewijd. Vanaf de dag van mijn wijding werd het me duidelijker dat God werkelijk de zaken van de mensen regelt. Dit is zo omdat ik toevallig op dezelfde datum van mijn doop, 21 juli, werd gewijd. Het was een gelukkig en belangrijk toeval.
Na mijn priesterwijding, Ik moest in het seminarie gaan werken als vormer. Het was echt een prachtige ervaring om terug te komen en levendige jonge seminaristen te begeleiden bij het bepalen van hun roeping tot het priesterschap. Mijn leven als priester is vol grote ervaringen, te beginnen met de viering van de sacramenten en vooral met de dagelijkse viering van de mis.
"Mijn tijd in Rome is werkelijk prachtig en verheffend. De filosofische studie was oog-openend en geestverruimend. Daarom zal ik CARF altijd dankbaar zijn dat ik de kans heb gekregen om aan de Universiteit van het Heilig Kruis te studeren. Ik blijf dankbaar voor deze beurs die mij is toegekend en ik verzeker u van mijn gebeden".
Cosmas legt uit dat de noodzaak om in Rome te studeren voortkwam uit het verzoek van het Provinciaal Groot Seminarie om meer priesters naar het seminarie te sturen om te voldoen aan de eisen van de geestelijke, intellectuele, pastorale en menselijke vorming van de seminaristen.
"Mijn bisschop, Mgr. Lucius I. Ugorji (op de foto), die de provinciale voorzitter is van de seminariecommissie, besloot dat ik naar Rome moest gaan om filosofie te studeren, aan een Pauselijke Universiteit, om de vereiste kwalificatie te verkrijgen die mij in staat zou stellen les te geven aan het grote seminarie," zegt hij.
De noodzaak om naar Rome te komen om te studeren was gebaseerd op het verzoek van het Provinciaal Groot Seminarie om meer priesters naar het seminarie te sturen om te voldoen aan de eisen van de geestelijke, intellectuele, pastorale en menselijke vorming van de seminaristen.
Mijn bisschop, Mgr. Lucius I. Ugorji, die de provinciale voorzitter is van de seminariecommissie, besloot dat ik naar Rome moest gaan om filosofie te studeren in een Pauselijke Universiteit, om de vereiste kwalificatie te verkrijgen die mij in staat zou stellen les te geven aan het grote seminarie.
Hierna vroeg mijn bisschop een subsidie aan bij de Stichting "Hulp aan de Kerk in Nood". Wegens het grote aantal beursaanvragen werd onze aanvraag echter niet aanvaard. Ik was erg blij toen ik later te horen kreeg dat ik dankzij de hulp van de Stichting Romeins Academisch Centrum een opleiding in Rome kon volgen. Dus vroegen we een beurs aan voor mijn studie aan de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis en dankzij de steun van CARF kon ik die krijgen.
Mijn tijd in Rome is werkelijk prachtig en verheffend. De filosofische studie was oog-openend en geestverruimend. Daarom zal ik CARF altijd dankbaar zijn dat ik de kans heb gekregen om aan de Universiteit van het Heilig Kruis te studeren. Ik blijf dankbaar voor deze beurs die mij is toegekend en ik verzeker u van mijn gebeden.
En ik zal mijn best doen om deze kans optimaal te benutten.
Gerardo Ferrara
Afgestudeerd in geschiedenis en politieke wetenschappen, gespecialiseerd in het Midden-Oosten.
Verantwoordelijk voor het studentencorps
Universiteit van het Heilige Kruis in Rome
