Ci, którzy umierać w łasce i przyjaźni Boga, ale niedoskonale oczyszczeni, przechodzą oczyszczenie po śmierci, aby osiągnąć świętość i wejść do radości nieba. Kościół nazywa to ostateczne oczyszczenie wybranych "czyśćcem".Kara dla potępionych jest zupełnie inna niż kara dla potępionych, chociaż jest pewna ich wiecznego zbawienia.
To nauczanie jest również wspierane przez praktykę modlitwa za zmarłych i ewentualnie odpusty zupełne. o którym mówi już Pismo Święte: "Dlatego nakazał [Judasz Machabeusz] złożyć tę ofiarę przebłagalną za zmarłych, aby zostali uwolnieni od grzechu". 2 M 12, 46
Papież Benedykt XVI wyjaśnił w 2011 roku, że czyściec jest status tymczasowy które człowiek przechodzi po śmierci, odpokutowując za swoje grzechy. Czyściec nigdy nie jest wieczny, nauka Kościoła wskazuje, że wszystkie dusze uzyskują dostęp do nieba.
"Czyściec nie jest elementem wnętrzności ziemi, nie jest ogniem zewnętrznym, lecz wewnętrznym. Jest to ogień, który oczyszcza dusze na drodze do pełnego zjednoczenia z Bogiem" - powiedział papież."
Papież Benedykt XVI podczas środowej audiencji publicznej w 2011 r.
Etymologiczne pochodzenie terminu czyściec pochodzi od łacińskiego "purgatorium", które można przetłumaczyć jako "to, co oczyszcza", a które z kolei wywodzi się od czasownika "purgare", oznaczającego oczyszczenie lub oczyszczenie. I chociaż słowo czyściec nie pojawia się w Biblii dosłownie, to jednak pojawia się jego pojęcie.
Św. Katarzyna mówiła o czyśćcu
Tego samego dnia Ojciec Święty zwrócił uwagę na postać świętej Katarzyny z Genui (1447-1510), znanej z wizji czyśćca. Święta nie odeszła z zaświatów, by opowiedzieć o czyśćcowych mękach, a następnie wskazać drogę do zbawienia. oczyszczanie lub konwersji, ale zaczyna się od "wewnętrzne doświadczenie człowieka w drodze do wieczności".
Benedykt XVI dodał, że dusza pojawia się przed Bogiem wciąż związana pragnieniami i smutkiem, które pochodzą z sin i że to uniemożliwia mu cieszenie się wizją Boga, i że jest miłość do Boga przez ludzi, którzy go oczyszczają z resztek grzechu.
W Kazaniu na Górze nasz Jezus pokazuje słuchaczowi, co czeka nas po śmierci jako konsekwencja naszych działań w życiu. Zaczyna się od błogosławieństwa. Ostrzega faryzeuszy, że nie wejdą do Królestwa Niebieskiego, a na koniec wspomina słowa z Ewangelii Mateusza:
"Bądź od razu w dobrych stosunkach ze swoim przeciwnikiem, gdy idziesz z nim drogą; aby twój przeciwnik nie wydał cię sędziemu, a sędzia nie wydał cię strażnikowi i nie zostałeś wtrącony do więzienia. Zapewniam Pana: nie wyjdzie Pan stamtąd, dopóki nie zapłaci Pan każdego grosza". Mateusz 5, 25-26
Św. Paweł mówił o czyśćcu
Paweł w swoim pierwszym liście do Koryntian mówi o osobistym osądzie tych, którzy uwierzyli w Jezusa Chrystusa i jego naukę. Są to ludzie, którzy osiągnęli zbawienie, ale muszą przejść przez ogień, aby ich uczynki zostały poddane próbie. Niektóre dzieła będą tak dobre, że otrzymają natychmiastową nagrodę; inne "poniosą szkodę", ale i tak zostaną "zbawione". Tym właśnie jest czyściec - oczyszczeniem, którego niektórzy będą potrzebować, aby w pełni cieszyć się wieczną przyjaźnią z Bogiem.:
"Nikt bowiem nie może założyć innego fundamentu niż ten, który już został założony - Jezus Chrystus. A jeśli ktoś buduje na tym fundamencie ze złota, srebra, kamieni szlachetnych, drewna, siana, słomy, to dzieło każdego z nich zostanie odkryte; ujawni je Dzień, który ma być objawiony przez ogień. A jakość pracy każdego człowieka zostanie odkryta; ujawni ją Dzień, który objawi się przez ogień. A jakość pracy każdego człowieka będzie sprawdzana przez ogień. Ten, którego dzieło, zbudowane na fundamencie, przetrwa, otrzyma nagrodę. Ale ten, którego praca zostanie spalona, poniesie szkodę. On jednak zostanie oszczędzony, ale jako ten, który przechodzi przez ogień".
1 Koryntian 3, 11-15
"Czyściec jest miłosierdzie Boga, aby oczyścić z wad tych, którzy chcą się z Nim utożsamiać".
San José María Escriba de Balaguer, Surco, 889
