Zuster Emanuela Edwards, Britse, is lid van de Missionarissen van de Goddelijke OpenbaringDe nonnen zijn de officiële gidsen van de Sint-Pietersbasiliek en de Vaticaanse Musea. Deze non is verantwoordelijk voor de Engelstalige groepen. "Veel pelgrims die deze kunstwerken van de Kerk bezoeken, horen voor het eerst het Evangelie", zegt ze.
In dit interview voor CARF vertelt zij over haar roeping, haar religieuze leven en haar belangrijke werk als gids voor pelgrims en toeristen door de Sint-Pietersbasiliek en de Vaticaanse Musea. Dit werk is een geweldige kans om het geloof uit te dragen en het evangelie bekend te maken, vooral omdat ze communicatief vaardig is en opgeleid aan de Faculteit Communicatie van de Universiteit van het Heilig Kruis in Rome.
Van jongs af aan heb ik altijd van de Heer gehouden en had ik een diepe belangstelling voor het leven en de leer van de katholieke kerk. Ik nam deel aan de diocesane jeugdbedevaarten naar Lourdes en was een actief lid van de parochiële jeugdgroep.
Maar je dacht niet meteen aan het religieuze leven?
Nou, ja, ik heb erover nagedacht, ik had altijd een aantrekkingskracht op het evangelisatiewerk van de Kerk, maar toen heb ik het terzijde geschoven...
Hoezo?
Nou, omdat ik niet naar Afrika wilde!
Het is heel merkwaardig, want veel mensen denken bij de noodzaak van evangelisatie altijd aan de missies. St. Philip Neri, bijvoorbeeld, wilde naar Indië gaan, maar een monnik vertelde hem dat zijn Indië Rome zou zijn...
Precies! En ik heb, enigszins vanwege dit vooroordeel, niet meteen gehoor gegeven aan de oproep van de Heer en ben economie gaan studeren aan de Universiteit van Manchester. Daarna werkte ik eerst in het bankwezen en daarna als consultant voor een IT-dienstverlener. De gedachte dat God mij riep was altijd aanwezig.
Achter me had ik een zus die me altijd vroeg of ik wilde worden non. Mijn eerste, continue reactie was: Echt niet!
En ondertussen ging zijn carrière verder...
Ja, totdat, in 1988, een vriend van mij mij het verhaal vertelde van de Maagd van de Openbaring, die in 1947 in Rome verscheen een protestant, Bruno Cornacchiola, en riep hem terug naar de ware bron van het evangelie. Ik was diep geraakt door dit verhaal en daarom nam ik deel aan en leidde vervolgens de eerste gebedsgroep in Engeland die gewijd was aan Onze Lieve Vrouw van de Openbaring..
In de groep baden we samen de rozenkrans en bij elke bijeenkomst verdiepten we ons geloof door de leer van de Kerk in de Catechismus en de Heilige Schrift.
Tegelijkertijd ging mijn carrière door en bloeide zelfs op: op het moment dat ik gehoor gaf aan de oproep van de Heer, werd ik benoemd tot directeur operations van de directie van een groeiend bedrijf.
En dit maakte het moeilijker om te kiezen. Wat heeft u aangemoedigd om uw roeping te kiezen??
Na verloop van tijd merkte ik dat, hoewel ik van mijn werk genoot, ik me meer vervuld voelde als ik het geloof onderwees. Ik had een soortgelijke ervaring als de leerlingen op de weg naar Emmaüs, die zeiden: "Brandde ons hart niet in ons toen hij onderweg tot ons sprak? Tenslotte ging ik in 2005, tijdens een vakantie in Rome, naar de grot van "Tre Fontane" (Drie Fonteinen) waar Onze Lieve Vrouw van de Openbaring verscheen.
Eenmaal daar vroeg ik de Heer wat Hij wilde dat ik met mijn leven zou doen. Op dat moment zag ik twee zusters van de Missionarissen van de Goddelijke Openbaring en ik wist dat ik voorbestemd was om op hen te lijken.
Net als de heilige Filippus Neri: de monnik die voelde dat God hem riep om in Rome te blijven om de stad te evangeliseren en hij was een monnik van die abdij!
Ja, het was heel sterk, maar in het begin liet ik die ietwat "gekke" gedachte los... Maar toen begon de Goddelijke Voorzienigheid de weg te wijzen. Moeder Rebecca bezocht Engeland om de groep toe te spreken en ik stelde haar eindelijk de vraag die ik lang begraven had... "Hoe weet je of de Heer je echt roept?". Ze antwoordde met woorden die resoneerden in mijn hart, "Liefde voor Hem overtreft alle andere liefdes."
Het antwoord waar je op hebt gewacht!
Zozeer zelfs dat ik, na een periode van onderscheiding en een intense tijd van gebed en bezinning met frequente eucharistische aanbidding, volledig overtuigd was van de roeping van de Heer, zodat ik Engeland verliet en naar Rome kwam, waar ik toetrad tot de gemeenschap van de Missionarissen van de Goddelijke Openbaring.
"Paus Leo I vroeg ooit: 'Waarom zou het verstand streven als het zicht instrueert?' De grote artistieke meesterwerken van het Vaticaan vertellen prachtige geloofsverhalen die iedereen kan begrijpen."
Zuster Emanuela Edwards, Britse, die behoort tot de Missionarissen van de Goddelijke Openbaring, is door haar congregatie gestuurd om Communicatie te studeren aan de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis, en wel om twee redenen: ten eerste vanwege de kwaliteit en de methode van lesgeven aan de universiteit; en ten tweede omdat een opleiding in deze discipline essentieel is voor de ontwikkeling van haar gemeenschap, "omdat wij door onze zending in de Kerk deelnemen aan de Nieuwe Evangelisatie, en wij in ons werk gebruik maken van alle moderne middelen van sociale communicatie", legt zij uit.
Ik veronderstel dat het evangeliseren hem overtuigde om Communicatie te studeren aan de Universiteit van het Heilige Kruis...
Mijn overste besloot dat ik moest studeren Communicatie aan de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruis om twee redenen: ten eerste vanwege de kwaliteit en de methode van het onderwijs aan de universiteit; ten tweede omdat hij de opleiding in deze discipline essentieel vond voor de ontwikkeling van onze Gemeenschap, omdat wij door onze zending in de Kerk deelnemen aan de Nieuwe Evangelisatie en wij bij ons werk gebruik maken van alle moderne middelen van sociale communicatie.
Het is juist het doel van de Faculteit...
Natuurlijk! En ik vond dat de tijd die ik aan de Universiteit van het Heilig Kruis heb doorgebracht mij in staat stelde de professionele vaardigheden te verwerven die ik nodig had om mijn missie in de Kerk te vervullen. De cursus biedt ruimte voor de ontwikkeling van praktische vaardigheden en biedt de theoretische kennis om je vaardigheden als communicator in de Kerk te ontwikkelen.
De nadruk op kerkelijke communicatie is van onschatbare waarde geweest voor het ontwikkelen van oplossingen die specifiek betrekking hebben op onze missie in de kerk. De professoren zijn zeer goed voorbereid op hun vakgebied en geven altijd interessante en interactieve presentaties over hun onderwerp.
U en uw congregatie hebben een heel bijzondere taak: het christelijk geloof doorgeven aan de huidige generaties met behulp van het culturele erfgoed van de katholieke kerk. Hoe belangrijk zijn schoonheid, kunst en communicatie bij het bevorderen van evangelisatie?
Een van de grootste uitdagingen van onze tijd is de communicatie van het geloof aan jongeren.. Het christelijk geloof dat wij bezitten en de wortels van ons christelijk erfgoed moeten interessant en uitdagend worden gemaakt en aan iedereen worden meegedeeld. Dat moet op zo'n manier gebeuren dat het het geloof kan versterken van degenen die geloven, terwijl het tegelijkertijd de periferie bereikt om te spreken van Gods liefde voor iedereen, zelfs voor degenen die er normaal gesproken niet in geïnteresseerd zouden zijn!
En Rome is ook een missiegebied, nog beter dan Afrika.
Geen twijfel mogelijk! Beroemde artistieke meesterwerken of kerken die de verhalen van heiligen en martelaren herbergen, bieden mensen mogelijkheden om het geloof te ervaren. In onze tijd kunnen mensen een cultureel bezoek brengen en door de schoonheid van de kunst of het getuigenis van het geloof voor het eerst de boodschap van het Evangelie horen.
Daarom moet de Kerk haar cultureel erfgoed gebruiken om over God te spreken, want het bezoeken van deze plaatsen en het uitleggen van hun geschiedenis is een kans om het christelijk geloof op een boeiende manier te vertellen.
Paus Leo I vroeg ooit: "Waarom zou het verstand streven als het oog instrueert". En natuurlijk vertellen de grote artistieke meesterwerken op een eenvoudige, krachtige en mooie manier de prachtige geloofsverhalen die iedereen kan begrijpen. Mijn Afrika is Rome!
Een erfgoed waar we vaak niet bij stilstaan...
Helaas... En als we erover nadenken, betekent de opdracht van onze Heer om "alle volken te dopen" (vgl. Mt 28,19) dat de communicatie en overdracht van het geloof de eigenlijke opdracht van de Kerk is. Tijdens mijn tijd aan de Universiteit van het Heilig Kruis heb ik ook geleerd dat het overbrengen van de boodschap van het Evangelie de meest opwindende, fascinerende en belangrijke boodschap is die een communicator kan krijgen.
Daarom moeten wij als communicatoren van de Kerk creatief zijn in het gebruik van ons christelijk erfgoed en artistieke schoonheid om de grootste boodschap ooit op een aantrekkelijke en interessante manier uit te dragen aan deze generatie die verzadigd is met het lawaai van de moderne wereld.
Leren waarderen wat je hebt ontvangen en dat doorgeven aan anderen: een grote uitdaging!
Ja, heel groot... Maar dankzij God en de opleiding die ik aan de Faculteit Communicatie van het Heilig Kruis heb gevolgd, kan ik me gemakkelijker bewegen tussen mijn werk als officiële gids voor de rondleidingen "Kunst en Geloof" in de Vaticaanse Musea en de Sint-Pietersbasiliek, en ook intern in de communicatietaken van mijn congregatie. Het Holy Cross trainingsprogramma is zeer relevant en nuttig geweest.
"De Heer heeft authentieke getuigen van de evangelieboodschap nodig die moedig genoeg zijn om de schoonheid van de waarheid te spreken tegen een relativistische wereld".
Op de foto poseert zuster Emanuela Edwards met professoren en studenten van de Faculteit voor Sociale en Institutionele Communicatie van de Faculteit van de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis in Rome. "Dankzij God en de opleiding die ik kreeg aan de Faculteit Communicatie van het Heilig Kruis, vind ik gemakkelijker mijn weg tussen mijn werk als officiële gids voor de rondleidingen "Kunst en Geloof" in de Vaticaanse Musea en de Sint-Pietersbasiliek. Daarnaast ben ik verantwoordelijk voor de communicatietaken van mijn congregatie. Het Holy Cross trainingsprogramma is zeer relevant en nuttig geweest", zegt ze.
Wat vindt u als vrouwelijke religieuze het belangrijkst voor de evangelisatie van jongeren, vooral in de westerse en geseculariseerde wereld?
Het belangrijkste aspect van de evangelisatie is dat wij vastberaden en enthousiast vasthouden aan het geloof dat wij willen overdragen. Wat de communicatie betreft, gaat het slechts ten dele om de technieken die wij gebruiken. Vandaag hebben onze jongeren behoefte aan het getuigenis van mensen die Jezus Christus liefhebben en geloven in het geloof dat zij belijden. De Heer heeft authentieke getuigen van de boodschap van het Evangelie nodig, die moedig genoeg zijn om de schoonheid van de waarheid te spreken in een relativistische wereld.
Er wordt veel gesproken over een specifieke rol voor vrouwen in de Kerk. Wat denkt u dat dat zou kunnen zijn?
Welnu, vrouwen in de communicatie kunnen dit werk met het oog van een moeder benaderen. De natuurlijke intuïtie van een vrouw om anderen te bereiken, te trainen en te begeleiden is bijzonder nuttig op het gebied van sociale communicatie, waar je een liefdevolle toets moet geven aan de boodschappen die je creëert.
Ik hou echt van deze definitie van "natuurlijke intuïtie", iets dat in deze relativistische tijden, zoals je zei, niet erg gewaardeerd wordt... Maar als man heb ik altijd gedacht dat de intelligentie van vrouwen iets "verfijnder" is, of in staat om meer te "luisteren", meer te intuïtiveren...
Precies! En meer: als vrouwen en communicatoren moeten we zoeken naar manieren om iedereen te bereiken en te kunnen "luisteren" naar de tekenen des tijds om anderen te helpen.
Op 26 februari was het 25 jaar geleden dat de Faculteit Sociale en Institutionele Communicatieopgericht in 1996 binnen de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis en die in 25 jaar al tientallen communicatieprofessionals heeft opgeleid, die vandaag hun bijdrage leveren in verschillende kerkelijke en niet-kerkelijke sectoren, vooral dankzij de hulp van vele weldoeners, in het bijzonder de CARF-stichting - Centro Academico Romano Foundation.
Van CARF gaan we verder met ons verslag van verhalen van studenten en alumni van de Faculteit Sociale en Institutionele Communicatie. die aan dit centrum studeren om tegemoet te komen aan de behoefte van de Kerk om het geloof in de hele wereld uit te dragen met de instrumenten die haar ter beschikking staan en om professionals op te leiden die op het gebied van communicatie in kerkelijke instellingen kunnen werken..
Om de twee jaar, bijvoorbeeld, de het professionele seminar over de institutionele communicatie van de kerk en instellingen die met het geloof verbonden waarden bevorderen, gericht op directeuren van communicatiebureaus van bisdommen en bisschoppenconferenties, pastoraal medewerkers en journalisten die zich bezighouden met religieuze informatie. Het seminar, dat sinds 1997 wordt georganiseerd, heeft al honderden professionals uit de hele wereld ontvangen.
De faculteit organiseert ook gespecialiseerde cursussen godsdienstvoorlichting en de cursus "De kerk van dichtbij".Het tijdschrift richt zich op journalisten uit de hele wereld die over de katholieke kerk berichten. Daarnaast worden wekelijks bijeenkomsten gehouden met journalisten en professionals op het gebied van communicatie om meer te weten te komen over actuele onderwerpen en professionele ervaringen.
Ook zeer belangrijk is de Internationaal Congres van het Permanent Seminar over Poëtica & Christendomgericht op academici en kunstenaars uit verschillende vakgebieden. Het doel is een bron van licht in het leven van de kunst en tegelijkertijd een ruimte waarin het relevant is om de discipline zelf uit te voeren.
Gerardo Ferrara
Afgestudeerd in geschiedenis en politieke wetenschappen, gespecialiseerd in het Midden-Oosten.
Verantwoordelijk voor het studentencorps
Universiteit van het Heilige Kruis in Rome
