Pochodzi z rodzina Ma pięcioro rodzeństwa, czterech chłopców i jedną dziewczynkę. Mając matkę katoliczkę i ojca protestanta, małżeństwo pracujące w branży spożywczej, jest bardzo dumny ze swoich rodziców, zarówno za wartości, które im przekazali, jak i za to, jak ciężko pracowali, aby zapewnić im wszystkim wszechstronne wykształcenie. "Byli dla nas wszystkich wielkim wsparciem. Przekazali nam bardzo dobre wartości i przekazali je nam wszystkim" - mówi. Ich matka jest bardzo zadowolona z ich powołanie do kapłaństwa A jego ojciec szanuje go i wspiera w chęci zostania księdzem. "Moje starsze rodzeństwo nie jest zbyt kościelne, a mama zachęca ich do wiary. Bóg ma swój czas dla każdego.

Służba społeczeństwu jako ksiądz

Dani zawsze lubił studiować i szkolić się, aby służyć społeczeństwu. Studiował nauki pedagogiczne i pracował jako nauczyciel w chrześcijańskiej szkole protestanckiej. Od czasu studiów Pan przygotowywał jego ścieżkę.

Podczas studiów jego powołanie do bycia księdzem. "Wszystko zaczęło się, gdy mój proboszcz zaproponował mi wstąpienie do seminarium, o czym nie myślałem, ale było to światło i drzwi, które otworzyły się w moim życiu. Po tym zaproszeniu wydarzyły się następujące rzeczy kilka wydarzeń w jego życiu, które wzbudziły w nim determinację, by wypełniać wolę Bożą.

Podczas mszy o uzdrowienie

Pewnego dnia, kiedy był w bazylice swojej diecezji, w masa lecznicza Prałat zaskakująco powiedział: "Jestem bardzo wdzięczny biskupowi za wizytę biskupa u chorych: "Jest młody człowiek, który jest zainteresowany wstąpieniem do seminarium, aby zostać księdzem i jest teraz w trakcie rozeznawania". To właśnie wtedy Dani zrozumiał, że to Chrystus go wzywa. "To ja o tym mówiłem" - mówi.

Od tego momentu zaczął zastanawiać się nad swoimi powołanie i czym jest ksiądz. To było bardzo ważne w jego życiu. Miłość do Kościoła rosła, a świadectwo jego proboszcza, bardzo oddanego ludziom, Kościołowi i Kościołowi, było dla niego bardzo ważne. żywotność był decydujący.

Widziałem mojego proboszcza szczęśliwego

"Zobaczyłem w moim proboszczu bardzo szczęśliwe życie, poświęcone Panu i innym jako kapłan. To podbiło moje serce całkowicie oddać się Kościołowi i do kapłaństwa. Kolejne wydarzenie w jego życiu, które odcisnęło na nim silne piętno: modlitwa przed Najświętszym Sakramentem W kościele usłyszał za sobą modlącą się osobę. "Kiedy wyszliśmy na ulicę, odwrócił się do mnie, myśląc, że jestem proboszczem. Jego słowa mocno mnie poruszyły; był to dla mnie kolejny znak od Pana, że jestem proboszczem. powołany do kapłaństwa. Powołanie jest tajemnicą, ale Bóg wzywa pana w codziennych wydarzeniach".

W seminarium w wieku 22 lat

Po tych wydarzeniach wstąpił do seminarium w wieku 22 lat w swojej diecezji Nuestra Señora de la Altagracia. W wieku 25 lat, jego biskup wysłał go na studia do Hiszpanii aby przygotować się do kapłaństwa, i przez rok mieszkał w Międzynarodowe Seminarium Bidasoa i studiuje teologię na wydziałach kościelnych Uniwersytetu Nawarry.

Kiedy powiedział swoim przyjaciołom, że zostawia wszystko, aby zostać księdzem, próbowali go odwieść: "Moi przyjaciele próbowali mnie przekonać, abym nie wstępował do seminarium, dali mi tysiąc powodów, że nie będę już miał żony (miałem dziewczynę, gdy miałem 17 lat), nie będę miał rodziny, nie będę miał dzieci, że porzucę zawód, do którego się przygotowałem. Ale moje powołanie było silniejsze i żadna z tych rzeczy mnie nie powstrzymała. Teraz zrozumieli, że jestem zadowolony z mojej decyzji i wspierają mnie.  

Dla Dani, jedną z cech charakterystycznych Ksiądz XXI wieku jest bycie blisko ludzi i blisko młodych ludzi. "Musi zaangażować się w działania i hobby młodych ludzi i wykorzystać tę przestrzeń, aby ewangelizować. I że bardzo kocha swój Kościół. W swoim przepowiadaniu powinien głosić słowo Boże i dawać świadectwo, że jest chrześcijaninem i świętym kapłanem. Poprzez nasze świadectwo możemy zachęcić ludzi do odnalezienia Boga. Dlatego przekazywanie wiary poprzez świadectwo i troskę o ludzi uważam za najważniejszą rzecz dla księdza w dzisiejszych czasach.

Zachęcanie młodych ludzi

Ten młody seminarzysta z Dominikany uważa, że młodzi ludzie są dziś "bardzo rozproszeni przez rzeczy tego świata, przez sieci, technologię i modę. Wszystko to przyniosło wiele zamieszania młodym ludziom w naszym społeczeństwie, którzy podążają za błędnymi ideologiami. To młodzi katolicy Musimy dawać świadectwo naszej wiary, pokazywać, że można być młodym i chrześcijaninem. Niech zobaczą w nas światło. Prawdziwe szczęście leży w podążaniu za Chrystusem" - mówi.

Religią dominującą w Republice Dominikańskiej jest katolicyzm, choć jest też wielu protestantów. Z tego powodu jest przekonany, że aby ewangelizować, najważniejszą rzeczą jest formacja doktrynalna z katecheci. "Im lepiej jesteśmy przygotowani, tym lepiej będziemy mogli głosić Chrystusa innym. Wielu katolików przechodzi do kościoła protestanckiego z powodu braku przygotowania. Nieświadomy katolik to przyszły protestant.

"My, katolicy, musimy dawać świadectwo naszej wiary, pokazywać, że można być młodym i chrześcijaninem. Niech zobaczą w nas światło. Prawdziwe szczęście leży w podążaniu za Chrystusem".

Dani Alexander Guerrero

Z tego powodu jest niezmiernie wdzięczny ludziom, którzy umożliwiają tak wielu seminarzystom z tak wielu części świata studiowanie w celu zostania księdzem. Bidasoa i na wydziałach kościelnych Uniwersytetu Nawarry lub w Uniwersytet Świętego Krzyża w Rzymie. "Dzięki dobroczyńcom Fundacji CARF szkolimy się z wielkim entuzjazmem, aby powrócić do naszych diecezji z entuzjazmem, aby móc ewangelizować. Niech Bóg Państwu odpłaci".

Marta SantínDziennikarz specjalizujący się w informacjach religijnych.

Od najmłodszych lat David, pochodzący z diecezji Escuintla (Gwatemala), czuł szczególne wezwanie od Pana, nie wiedząc tak naprawdę, co to jest. Jego powołanie zaczęło się kształtować w jego rodzinie. Jego babcia nauczyła go odmawiać różaniec z wujkiem, który był księdzem i którego bardzo podziwiał. Nauczył się mieć chwile rozmowy z Bogiem. "Zawsze mówiła, że będę księdzem. Dziadkowie to wielka księga, z której można się wiele nauczyć i można się od nich wiele nauczyć. są fundamentalną podstawą rodziny: bez nich zniknęłyby zwyczaje i tradycje.". 

Kiedy miał zaledwie pięć lat, pewnego dnia, siedząc w parafii swojego wuja, wpatrywał się w krucyfiks na ołtarzu. "Poczułem, że Pan na mnie patrzy, więc zacząłem do Niego mówić i wiesz, co było najlepsze? On mi odpowiedział. Może to brzmieć jak coś, co sobie wyobrażałem, ale dla mnie to było prawdziwe. Mówił mi tylko: "Boli mnie, boli mnie", a ja pytałem Go, co mnie boli, a On odpowiadał: "Pójdź za mną, a zobaczysz". 

Najmłodszy z pięciorga rodzeństwa 

David jest najmłodszym z pięciorga rodzeństwa, licznej rodziny, która dziś postrzegana jest jako szalona. "Moi rodzice zawsze ciężko pracowali, aby zapewnić nam wykształcenie. Żyliśmy z dnia na dzień, ale dzięki Bogu nigdy niczego nam nie brakowało. Mój ojciec jest w wojsku, a moja matka zawsze szukała sposobów na przyniesienie do domu pieniędzy, czy to sprzedając lody, czy prowadząc salon kosmetyczny, który opłacił całą naszą edukację. Moja mama zawsze pracowała i nadal pracuje. Jest wyjątkową kobietą. Jest dla mnie wzorem do naśladowania". 

"Moja matka przeszła na katolicyzm".

Przed ślubem jej matka była mormonką. Nawróciła się wkrótce po poznaniu jego ojca, praktykując wiarę w bardzo pobożny sposób. Nauczyła Davida kochać Boga ponad wszystko i mieć wielkie nabożeństwo do Maryi Dziewicy. "W jej prostocie i pokorze chciałem naśladować Pana". Oprócz wpływu na powołanie syna, matka pomogła mu zrozumieć i zaakceptować, gdy jedna z jego sióstr została adwentystką.

Rodzina Davida również przeszła przez chwile krzyża, które przyjęli z wielką wiarą. Druga z rodzeństwa zmarła w wieku zaledwie trzech miesięcy z powodu choroby, której w tamtym czasie nie można było wyleczyć. Każdego roku, gdy zbliżają się jej urodziny, wspominają ją ze szczególnym uczuciem i wzruszeniem. "Moja mama wciąż jest w żałobie, ale mocno wierzy, że jest naszym aniołem stróżem, czuwa nad nami i ma dla nas miejsce w niebie. 

Trasa jego powołania 

David wstąpił do propedeutyki (seminaryjnego kursu rozeznawania) w Gwatemali, gdy miał 17 lat. Następnie, z powodów osobistych, zdecydował się opuścić seminarium i zaczął studiować prawo i nauki społeczne na uniwersytecie, pod duchową opieką księdza.  

"Kiedy Pan wezwał mnie ponownie z większą siłą, zostawiłem wszystko i zacząłem studiować filozofię na uniwersytecie. Papieski Uniwersytet Świętego Krzyża w Rzymie. Następnie wróciłem do Gwatemali i pracowałem w Trybunale Kościelnym. Wtedy mój biskup zdecydował, że powinienem kontynuować studia teologiczne i w 2021 roku przyjechałem do Hiszpanii, do Pampeluny. Pan jest tym, który kieruje moją ścieżką i On decyduje, jak będzie ona przebiegać i jak się zakończy. Jestem w Jego rękach. 

Ksiądz XXI wieku 

W obliczu zsekularyzowanego świata i braku powołań, David wierzy, że ksiądz musi być dobrze przygotowaną osobą, która zna i rozumie teologię. Musi być człowiekiem wiary, nadziei i miłości. Musi być księdzem w stu procentach, to znaczy zawsze obecnym dla innych, a nie nieobecnym. Kapłanem, który nie marginalizuje i nie wyróżnia. Kto wie, jak być pasterzem wielkimi literami i że, jak mówi papież Franciszek, pod koniec dnia pachnie owcami. Niech to będzie Chrystus dla ludzi. 

Marta SantínDziennikarz specjalizujący się w informacjach religijnych.