De toespraak van paus Franciscus, de moed van de hoop

Op de school van St. Dionysius, Athene, 6-XII-2021

De Paus Franciscus' toespraakHij begint met hen uit te nodigen tot verwondering, wat zowel het begin is van de filosofie als een goede houding om zich open te stellen voor het geloof.

"Dat komt omdat geloof niet in de eerste plaats bestaat uit een aantal dingen die je moet geloven en voorschriften die je moet volgen. Het hart van het geloof is geen idee, het is geen moraal; het hart van het geloof is een werkelijkheid, een prachtige werkelijkheid die niet van ons afhangt en die ons met open mond achterlaat: wij zijn Gods geliefde kinderen! Dit is het hart van het geloof: wij zijn Gods geliefde kinderen!"

Ontzag voor liefde en vergeving

Samen met deze "ontzag voor Gods liefde".is de verbazing van vergeving: "God vergeeft altijd. Wij zijn degenen die moe worden van het vragen om vergeving, maar Hij vergeeft altijd.

Daar, in de vergeving, vinden we het gezicht van de Vader en de vrede van het hart. Daar herstelt Hij ons opnieuw, Hij stort zijn liefde uit in een omhelzing die ons weer optilt, die het begane kwaad uiteen doet vallen en de onbedwingbare schoonheid in ons weer laat stralen, de schoonheid van zijn geliefde kinderen te zijn. Laten we niet toestaan dat luiheid, angst of schaamte ons beroven van de schat van vergeving.".

En zich baserend op de Griekse cultuur raadt hij hen allereerst aan het orakel van Delphi in acht te nemen: "ken uzelf".

Ten tweede, om zich niet te laten meeslepen door de "sirenenliederen" die Odysseus hadden kunnen doden: "Besef dat je waard bent wat je bent, niet wat je hebt. Je bent niet waard vanwege het merk kleding of de schoenen die je draagt, maar omdat je uniek bent, je bent one of a kind".

Ten derde, neem de betere weg die de weg van de schoonheid is...vertegenwoordigd door de melodie van Orpheus, mooier dan die van de sirenen.

Een melodie die in ons geval misschien zelfs wordt overtroffen door Christelijk geloof en de vreugde van het Evangelie.

Bovendien, het leven zien als een dienst aan de behoeften van anderen.

Echte ontmoetingen, niet alleen virtuele

In het Grieks jonge wordt gezegd nieuwe, y nieuw betekent jong.

Francisco vraagt: "Wil je jonger worden? Publiceer niet zomaar een bericht of een tweet. Wees niet tevreden met virtuele ontmoetingen, zoek echte ontmoetingen, vooral met hen die je nodig hebben.; zoek niet naar zichtbaarheid, maar naar het onzichtbare. Dit is origineel, dit is revolutionair. Uit zichzelf gaan om de anderen te ontmoeten. Maar als je in jezelf gevangen leeft, zul je de anderen nooit vinden.zul je nooit weten wat het is om te dienen. Dienen is het mooiste, het grootste gebaar van een mens, anderen dienen"..

De levende mens moet zich echt openstellen, en niet alleen "virtueel", voor het gezicht van anderen: "Veel mensen zijn tegenwoordig "sociale netwerkers" maar weinig "sociaal", in zichzelf gesloten, gevangenen van de telefoon die ze in hun hand houden. Maar de andere persoon ontbreekt op het scherm, hun ogen, hun ademhaling, hun handen.. Het scherm wordt gemakkelijk een spiegel, waarin je denkt dat je voor de wereld staat, maar in werkelijkheid ben je alleen, in een virtuele wereld vol verschijningen, van foto's die zo zijn gemaakt dat je er altijd mooi en fit uitziet. Hoe mooi is het daarentegen om met anderen te zijn, om de nieuwigheid van de ander te ontdekken, om met de ander te dialogeren, om de mystiek van het geheel te cultiveren, de vreugde van het delen, de vurigheid van het dienen"..

Dromen van broederschap, en daarvoor risico's nemen

Christus is voor ons aanwezig in anderen. Daarom moeten we dromen van broederschap. Er is een verhelderend Grieks gezegde. "De vriend is een andere ik". Franciscus zegt dat de vriend, niet de spiegel, de weg is om zichzelf te vinden.

Zeker," merkt hij op, "het is moeilijk om uit je comfortzone te komen, het is gemakkelijker om op de bank voor de televisie te zitten. Maar dat is iets ouds, het is niet voor jonge mensen.

Jeugd is de geest van sportiviteitPaus Franciscus verzekert de jonge Atheners: "Dit is de geboorteplaats van de grootste sportevenementen, de Olympische Spelen, de marathon. Voorbij de Naast de geest van strijd die goed is voor het lichaam, is er dat wat goed is voor de ziel: trainen voor openheid, lange afstanden afleggen om die met anderen te verkorten, gooi je hart door de hindernissen, draag elkaars lasten. Training hierin zal hen gelukkig maken, hen jong houden en hen het avontuur van het leven laten voelen.

In de Odyssee van Homerus is de eerste held die verschijnt Telemachus, zoon van Odysseus, die een groot avontuur beleeft. Hij kende zijn vader niet en stond op een tweesprong: hem laten zijn of op zoek gaan naar hem. Sommige stemmen fluisterden hem toe: laat hem, waag het niet, het is zinloos. Maar hij luistert naar de stem van de goddelijkheid, die hem aanspoort dapper te zijn en op weg te gaan. Hij staat op, maakt de boot klaar en vertrekt bij zonsopgang.

Het is een goede les: "De zin van het leven is niet op het strand liggen wachten tot de wind nieuws brengt. Redding is in de open zee, het is in de impuls, in het volgen van dromen, de echte, de dromen die je met open ogen droomt, die gepaard gaan met inspanning, strijd, tegenwind, plotselinge stormen. Alsjeblieft, laat je niet verlammen door angst, droom groot, en droom samen". Hij drong er bij de mensen op aan zich niet te laten tegenhouden door "de droom-annulators, de klaplopers van de hoop, de ongeneeslijke nostalgici van het verleden".

Dat is het advies: die "De moed van de hoop" voert. Hoe wordt dit gedaan? Door beslissingen. "Kiezen is een uitdaging, het is de angst voor het onbekende onder ogen zien, het is uit het moeras van goedkeuring stappen, het is besluiten je leven in eigen hand te nemen." En een belangrijke opmerking: om de juiste keuzes te maken, moet je onthouden: "Goede beslissingen omvatten altijd anderen, niet alleen zichzelf. Dit zijn de beslissingen die het waard zijn om risico's voor te nemen, de dromen die gerealiseerd moeten worden; de beslissingen waarvoor moed nodig is en waarbij anderen betrokken zijn.

Kortom, door afscheid van hen te nemen, stelt hij hen voor "de moed om verder te gaan, de moed om het risico, de moed om niet op de bank te blijven. De moed om risico's te nemen, om anderen te ontmoeten, nooit in afzondering, altijd met anderen. En met die moed, zal ieder van jullie jezelf vindenHij zal anderen vinden en hij zal de zin van het leven vinden.

Ik wens u dit toe, met de hulp van God, die van u allen houdt. God houdt van je, wees dapper, ga je gang! Brostà, óli masí! [Vooruit, allemaal samen!