Στις 13 Ιουλίου 1965 το Πάπας Παύλος ΣΤ' δέχτηκε σε κατ' ιδίαν ακρόαση τον Γκράχαμ Γκριν, έναν συγγραφέα που απεχθανόταν τον χαρακτηρισμό "καθολικός μυθιστοριογράφος", καθώς θεωρούσε τον εαυτό του απλώς καθολικό που έγραφε. Ο Γκριν αποκάλυψε ότι, κατά τη διάρκεια αυτής της συνομιλίας, ο Ποντίφικας του εξέφρασε την εκτίμησή του για την Δύναμη και δόξαένα μυθιστόρημα που γιορτάζει σήμερα την 80ή επέτειο από την έκδοσή του.
Δεν πρέπει να ανέφεραν, ωστόσο, ότι το 1953 ο Μονσινιόρ Μοντίνι είχε μεσολαβήσει ώστε το έργο να μην συμπεριληφθεί από την Ιερά Υπηρεσία στο Ευρετήριο Απαγορευμένων Βιβλίων. Ωστόσο, ένας γενικά καλά πληροφορημένος Μεξικανός φίλος μου είπε ότι ο Greene γνώριζε το γεγονός και, με μια δόση χιούμορ, λυπήθηκε που η παρέμβαση του Montini ήταν επιτυχής, καθώς απέτρεψε την αύξηση των πωλήσεων του βιβλίου του.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με πολλές θεατρικές, τηλεοπτικές και κινηματογραφικές διασκευές, μεταξύ των οποίων και μία από τον Τζον Φορντ το 1947.
Είναι η ιστορία ενός ιερέαςΗ ιστορία του ανθρώπου που έπεσε θύμα του διωγμού που εξαπολύθηκε εναντίον των καθολικών στο Μεξικό κατά τις δεκαετίες του 1920 και 1930. Ο πρωταγωνιστής, ο οποίος καταλήγει μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, δεν είναι ένας ηρωικός μάρτυρας που αντιμετωπίζει ήρεμα τους εκτελεστές του.
Αντίθετα, είναι ένα ιερέας ο οποίος σταδιακά εγκαταλείπει τα καθήκοντα της διακονίας του, ξεκινώντας από την τέλεση της Μάζα και την ανάγνωση του breviary. Στη συνεχή φυγή του μέσα από μια πολιτεία, η οποία αποδεικνύεται ότι είναι το Ταμπάσκο, ο φόβος και η απελπισία τον οδηγούν να πέσει στον αλκοολισμό, ενώ θα αποκτήσει και μια κόρη ως αποτέλεσμα μιας σποραδικής σχέσης.
Παρ' όλα αυτά, συνεχίζει να ασκεί το λειτούργημά του, έχοντας επίγνωση των ιερατικών του καθηκόντων, με μυστικές λειτουργίες, βαπτίσεις, εξομολογήσεις και φροντίδα των ετοιμοθάνατων. Το μεγάλο του δράμα είναι ότι δεν θα βρει κανέναν ιερέα που να θέλει να εξομολογηθείτε του σε αυτό. Είναι το τελευταίο σε ολόκληρη την επικράτεια. Αν είχε μετακομίσει σε άλλη πολιτεία, όπου δεν υπάρχει διωγμός των ΕκκλησίαΘα ήταν ασφαλής και θα είχε βρει εξομολογητή. Ωστόσο, ένιωσε μέσα του την υποχρέωση του βοσκού που δεν θέλει να εγκαταλείψει τα πρόβατά του και συνελήφθη καθ' οδόν προς το φροντίδα ενός ετοιμοθάνατου ατόμου.
Ένας γνωστός ιερέας Ιταλός ακτιβιστής κατά της μαφίας, έχει προλογίσει μια πρόσφατη έκδοση του βιβλίου και το θεωρεί εξαιρετικά επίκαιρο στην εποχή που διωγμούς κατά των χριστιανών σε όλο τον κόσμο.
Έχει επίσης ειπωθεί για το μυθιστόρημα αυτό ότι θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικό ανάγνωσμα για πολλούς ανθρώπους Σεμιναριακοί. Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς σε αυτό μια νέα εκδοχή των Παθών του Χριστού, διότι ο ανώνυμος ιερέας Παρά τις αμαρτίες του, δεν έχει χάσει την αξιοπρέπειά του. Καταλήγει στη φυλακή, όπου συγκαταλέγεται μεταξύ των κακοποιών, και παραδόξως δεν αισθάνεται φόβο, διότι αισθάνεται κοντά σε εκείνες τις ζωές που κόπηκαν, στις οποίες ανακαλύπτει την εκδήλωση άλλων Χριστών.
Θα έχει επίσης τον δικό του Ιούδα στο πρόσωπο του μιγά που τον προδίδει έναντι αμοιβής και, όπως ο Ιησούς, συγχωρεί την προδοσία. Ούτε αισθάνεται μίσος για τον υπολοχαγό του στρατού που τον συνέλαβε και έκανε τη σύλληψή του προσωπική του υπόθεση. Σε μια αξιομνημόνευτη συζήτηση, του λέει ότι τον θεωρεί καλό άνθρωπο.
Διαφορετικές εκδόσεις του έργου.
Ο υπολοχαγός αντιπροσωπεύει τον συνήθη λόγο τόσων πολλών διωκτών που δεν έχουν τίποτα εναντίον του μεμονωμένου ανθρώπου, αλλά αισθάνονται υποχρεωμένοι να τον καταστρέψουν επειδή τον θεωρούν, ως χριστιανό, επικίνδυνο.
Αυτός ο διώκτης αγωνίζεται ενάντια σε ένα ψέμα, μια μυθοπλασία που έχει εξαπατήσει πολλούς ανθρώπους, επειδή η Εκκλησία δεν θα έκανε τίποτα για τους φτωχούς και θα ήταν σε συμμαχία με τις άρχουσες τάξεις. Στον κόσμο που φιλοδοξεί να δημιουργήσει ο υπολοχαγός, δεν υπάρχει ανάγκη για την προσευχήΟι νέοι άρχοντες θα είναι υπεύθυνοι για τη σίτιση και τη διδασκαλία των μαζών στο διάβασμα.
Το ιερέας αναγνωρίζει την ειλικρίνεια των ιδανικών του αντιπάλου του, αλλά του υπενθυμίζει την ευθραυστότητα των ιδεολογιών. Τη στιγμή που τα μέλη του κόμματός του δεν ενεργούν σύμφωνα με τις πεποιθήσεις του, η προηγούμενη άδικη κατάσταση θα επανέλθει.
Η δύναμη και η δόξα είναι η απόδειξη ότι το σκάνδαλο της Χριστιανισμός δεν είναι η ηθική αλλά η πίστη. Στην πραγματικότητα, ο υπολοχαγός κατέχει ένα ηθικό πλεονέκτημα. Είναι ένας πουριτανισμός με τον οποίο θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από τον ιερέα και πιστεύει ότι η καρδιά του έχει αρκετή αγάπη για να χτίσει έναν καλύτερο κόσμο. Τα κακά νέα είναι ότι αυτή η αγάπη βασίζεται στην άκρη ενός όπλου. Αντίθετα, ο ιερέας, σε μια επίδειξη βιβλικής σοφίας, του υπενθυμίζει ότι "η καρδιά είναι θηρίο, αναξιόπιστο".
Αυτό το μεγάλο μυθιστόρημα μπορεί κάλλιστα να κάνει δική του την παύλεια έκφραση "όπου η αμαρτία αφθονεί, η χάρη αφθονεί πολύ περισσότερο" (Ρωμ. 5:20). Η Χάρη είναι σε θέση να δράσει στον πηλό από τον οποίο είναι φτιαγμένη η ανθρώπινη κατάσταση. Στον αγώνα μεταξύ αμαρτίας και χάρης, η τελευταία είναι προορισμένη να νικήσει. Grace, όπως η Κατήχηση (αρ. 2022), "προλαμβάνει, προετοιμάζει και διεγείρει την ελεύθερη αντίδραση του ανθρώπου".
Antonio R. Rubio Plo
Πτυχιούχος Ιστορίας και Δικαίου
Διεθνής συγγραφέας και αναλυτής
@blogculturayfe / @arubioplo
