In Chili, een orkaan; in Peru, een zee van mensen. Twee buurlanden die de twee gezichten van Latijns-Amerika laten zien: het ene ideologisch en het andere rustiger en gastvrijer. Elk met zijn eigen uitdagingen.
In Chili was het hoofdthema seksueel misbruik, waarvoor Franciscus vroeg sorry.
In Peru is de corruptie politieke corruptie die tot in hoge kringen reikt. Corruptie, in ieder geval, extern en intern.
Met de Peruaanse bisschoppen had paus Franciscus gezegd dat hij van de heilige Martinus de Porres, de mulatheilige, de bezem zou houden waarmee hij zijn klooster.
Franciscus gaf toe dat "heel Latijns-Amerika lijdt onder een achteruitgang in de beleid". "De politiek is erg ziek", benadrukte hij, terwijl hij uitnodigde "deze wereld van de politiek niet te verwaarlozen". Bovenal, "als we in handen vallen van mensen die alleen voor corruptie leven, zijn we toast".
Maar "aanklacht is niet het enige wapen, maar ook overreding", legde hij uit. Paus met durf. Met dezelfde brutaliteit waarmee hij zijn eigen huis heeft moeten schoonmaken binnen de Kerknoem ze Karadima of Figari.
Zo waren er ook hoopvolle berichten, zoals de roeping van jongeren.
De terugkeer naar het natuurlijke en het bovennatuurlijke, die we in ons wezen hebben ingeschreven. "Ik begreep niet echt waarom ze zo aandrongen" de lokale bisschoppen. "Acht jaar later kwam Laudato Sí en begon ik te begrijpen waar de ecologische wereld over ging, de reservaten die instorten, het belang van de mensen...", zei Franciscus, "...die onderworpen worden".
Corruptie, onderdrukking en vervuiling komen dus ook in Latijns-Amerika samen.
En (wat ze ook zeggen) Francisco is van de bezem geveegd in Chili, Peru en de hele wereld.
De heer Pablo Blanco Sarto
Doctor in de theologie
