God laat zich niet overtreffen in goedheid en liefde. Het was toen ik een tiener was, na het bijwonen van de WJD in Rome in 2000 en kort daarna, dat ik kennismaakte met de Opus DeiDe roeping tot het priesterschap kreeg vorm voor deze jonge Poolse man, die vandaag de dag een zeer gelukkig priester is die woont in Poznan.
Telt bidden voor roepingen tot het priesterschap ergens voor? Vraag maar aan Stanislaw Urmanski, die als jongetje van een priester te horen kreeg dat hij moest bidden dat hij op een dag priester gewijd zou worden. Twee decennia later zou dat jongetje priester worden.
"Ik herinner me dat mijn grootvader me vroeg hem te helpen met een goede priestervriend van hem. Ik was ongeveer 10 jaar oud en ik moest hem wat boeken brengen. Toen ik afscheid nam, vroeg hij me of hij voor mijn roeping tot het priesterschap mocht bidden. Ik dacht er toen niet veel bij na, maar vandaag lijkt het duidelijk dat de priester voor mij bad en dat het uiteindelijk uitkwam," vertelde pater Stanislaw Urmanski aan de Stichting CARF.
Deze Poolse priester, geboren in 1984, benadrukt ook een fundamenteel aspect dat uiteindelijk zijn toekomstige roeping als priester zou markeren: de overdracht van het geloof dat in het hart van zijn familie werd geboren. "Mijn ouders waren mijn eerste evangelisatoren, hoewel het altijd op een heel natuurlijke manier was, zonder iets te forceren," herinnert hij zich. Zijn ouders - voegt hij eraan toe - gingen elke dag naar de mis en hun leven weerspiegelde waar ze elke dag door gevoed werden: de eucharistie.
Stanislaw wijst ook op een ander familie-element dat hem in dit hele proces heeft geholpen. "Het huis van mijn ouders was altijd heel open; we ontvingen veel bezoekers, of het nu vrienden, kennissen of monitoren van de parochiële jeugdgroep waren. Daardoor begreep ik heel goed dat geloof 24 uur per dag wordt beleefd en dat geloof ook zending betekent. Het betekent niet met je armen over elkaar zitten," zegt hij.
Zijn roeping om priester te worden ontstond in deze christelijke omgeving waarin het geloof als iets vanzelfsprekends werd beleefd en dankzij wie hij zelfs nog een broer heeft die ook priester is. "Het was een geleidelijk proces, en het gaat nog steeds door, want in elke christelijke roeping moet je elke dag ja zeggen tegen de Heer, vele malen per dag. Dat maakt het leven tot een avontuur", zegt pater Stanislaw vol overtuiging.
Te midden van dit geleidelijke proces waren er echter enkele mijlpalen die zijn leven markeerden. Hij benadrukt in het bijzonder wat hij meemaakte op de Wereldjongerendag 2000 in Rome, het grote Jubileum: "Ik was 16 jaar oud. Alles wat ik zag had een grote impact op mij en ik besefte dat de Heer iets speciaals van mij vroeg.
En God openbaarde zich aan hem op een heel concrete manier. Pater Urmanski vertelt dat hij na zijn terugkeer van WYD begon te bidden dat de Heer hem de weg zou wijzen. Kort daarna "begon een klasgenoot van mij het Werkcentrum in Warschau te bezoeken. De week daarop ging ik erheen en het beviel me heel goed. Toen begon het allemaal vorm te krijgen.
Zijn roeping tot het priesterschap is nauw verbonden met het Werk, een instelling die hij leerde kennen op een providentieel moment in zijn adolescentie. Vandaag is hij priester van de Prelatuur en kapelaan van Solek, het centrum in de Poolse stad Poznan, waar hij ook geestelijke zorg verleent aan verschillende scholen.
Stanislaw Urmanski heeft een unieke herinnering aan de vorming die hij zowel in Rome als in Pamplona kreeg tijdens het proces om priester te worden. "Het heeft me diep getekend", geeft hij toe. Zijn tijd in Rome stelde hem in staat de toenmalige prelaat van het Werk te ontmoeten, De heer Javier Echevarría, Hij zegt dat hij voelde dat hij "heel erg zijn zoon was en ook die van de heilige Josemaría".
Wat betreft zijn verblijf in Pamplona benadrukt hij de geweldige ervaring die hij daar had "vanuit academisch oogpunt". En hij noemt een heel specifiek element: "De vijfde verdieping van de bibliotheek, de theologiebibliotheek, is geweldig". De bibliografische bronnen zijn zeer rijk. Hij zegt dat hij zonder deze bibliotheek zijn doctoraalscriptie in de dogmatische theologie niet had kunnen afmaken.
Van zijn jarenlange studie in Navarra en in RomaStanislaw kreeg meer dan een uitstekende academische en spirituele vorming. Hij zegt dat hij de universaliteit van de Kerk. "Je voelt het, je ziet het in de gezichten, in de verhalen van je metgezellen, die meer zijn dan dat, het zijn broeders en zusters. Dan keer je terug naar je eigen land, maar je hebt al ervaren dat de Kerk overal is en je weet je gesteund door de gemeenschap van heiligen met al degenen die je hebt ontmoet en nog veel meer.
Hij heeft veel belangrijke momenten meegemaakt als priester sinds hij in 2015 werd gewijd, maar hij zegt dat hij de volgende als belangrijk zou willen bestempelen het alledaagse, het alledaagse. Als priester van het Werk werkt hij normaal gesproken met kleine groepen, wat volgens hem "op het eerste gezicht niets spectaculairs is, maar in de ogen van God wel".
En hij geeft een recent voorbeeld van een ervaring die hij had met een groep middelbare scholieren: "Ik had ontmoetingen met hen tijdens de hele cursus over kunstgeschiedenis. Het hoogtepunt was een reis naar Wenen. We bezochten de Kunst Historisch Museum en elk kind bereidde een korte tentoonstelling van een schilderij voor. Er was ook een spirituele component. Het geeft veel hoop om jonge mensen enthousiast te zien over schoonheid, bidden en elkaar helpen.
Ten slotte benadrukt pater Stanislaw Urmanski, met het oog op de uitdagingen waar priesters vandaag de dag voor staan, dat elke priester om te weten dat hij slechts een medewerker is, een instrument van God. En hij is bijzonder duidelijk over één feit: "God is zo goed, zo groot, dat er geen uitdaging is die niet kan worden opgelost. Het belangrijkste is om op Hem te vertrouwen, om ons door Hem te laten leiden.
Tot slot wil deze Poolse priester een boodschap achterlaten voor de weldoeners van de Stichting CARF. "Jullie doen iets heel goeds dat veel vruchten zal afwerpen. Het is iets dat met het blote oog verborgen lijkt, maar in de hemel zal het bekend worden," besluit hij.
