Italiaanse kapucijn, (1887-1968), in 2002 tijdens een grootse ceremonie heilig verklaard door de heilige Johannes Paulus II onder de naam van St. Pio van PietrelcinaDeze heilige priester ontving een buitengewone geestelijke gave om het volk van God te dienen. Deze gave tekende zijn leven en vulde het met lijden, niet alleen de fysieke pijn veroorzaakt door zijn stigmata, maar ook het morele en spirituele lijden veroorzaakt door degenen die hem als gek of oplichter beschouwden.
De werkelijkheid is dat deze heilige duizenden mensen heeft geholpen terug te keren tot het geloof, zich te bekeren en dichter bij God te komen. Pater Pio verrichtte verbazingwekkende genezingen. En moeilijk controleerbare voorspellingen, zoals die aan Karol Wojtyla zelf, die diens toekomstige pausdom voorspelde. De Fransman Emanuele Brunatto schreef dezelfde profetische gave toe, waardoor hij van tijd tot tijd wist wat er ging gebeuren. Het is Jezus," legde Pater Pio uit, "die me soms zijn persoonlijke notitieboekje laat lezen...".
Voorrecht van een boeteling
Tijdens de heiligverklaringsmis op 16 juni 2002 op het Sint-Pietersplein in het Vaticaan bevestigde Johannes Paulus II dat "Pater Pio een gulle uitdeler van goddelijke barmhartigheid was, die zich voor iedereen beschikbaar stelde door zijn gastvrijheid, geestelijke begeleiding en vooral door het toedienen van het sacrament van de boete. Ook ik heb in mijn jeugd mogen profiteren van zijn beschikbaarheid voor boetelingen. De bediening van de biechtstoel, een van de onderscheidende kenmerken van zijn apostolaat, trok ontelbare menigten gelovigen naar het klooster van San Giovanni Rotondo".
De relatie tussen Pater Pio en Johannes Paulus II is niet alleen te danken aan het feit dat de zalig- en heiligverklaringen van de kapucijner broeder plaatsvonden tijdens het pontificaat van de Poolse paus, maar ook aan het feit dat Karol Wojtyla Pater Pio in 1948 ontmoette in San Giovanni Rotondo.
De eerste ontmoeting van twee heiligen
In april 1948 besloot Karol Wojtyla, een pas gewijde priester, om Pater Pio te ontmoeten. "Ik ging naar San Giovanni Rotondo om Pater Pio te zien, zijn mis bij te wonen en, indien mogelijk, met hem te biechten. Deze eerste ontmoeting was erg belangrijk voor de toekomstige paus. Dit kwam jaren later tot uiting in een brief die hij in zijn eigen handschrift, geschreven in het Pools, aan de pater-voogd van het klooster van San Giovanni Rotondo stuurde: "Ik heb persoonlijk met hem gesproken en een paar woorden gewisseld, het was mijn eerste ontmoeting met hem en ik beschouw het als de belangrijkste. Terwijl Pater Pio de eucharistie vierde, lette de jonge Wojtyla speciaal op de handen van de broeder, waar de stigmata te zien waren die bedekt waren met een zwarte korst: "Op het altaar van San Giovanni Rotondo werd het offer van Christus zelf volbracht en tijdens de biecht gaf Pater Pio een helder en eenvoudig onderscheid, waarbij hij de boeteling met grote liefde toesprak".
De jonge priester was ook geïnteresseerd in de wonden van Pater Pio: "De enige vraag die ik hem stelde was welke wond hem het meeste pijn deed. Ik was ervan overtuigd dat het die op mijn hart was, maar Pater Pio verraste me toen hij zei: "Nee, degene die me het meeste pijn doet is die op mijn rug, die aan mijn rechterkant. Deze zesde wond in de schouder, zoals die van Jezus aan het kruis of de... patibulum op de weg naar Golgotha. Het was de zweer "die het meeste pijn deed" omdat hij was gaan broeien en "nooit door de artsen was behandeld".
De brieven tussen Johannes Paulus II en Pater Pio dateren uit de periode van het Concilie.
In de brief van 17 november 1962 stond: "Eerwaarde Vader, ik vraag u te bidden voor een veertigjarige moeder van vier dochters die in Krakau, Polen woont. Tijdens de laatste oorlog zat ze vijf jaar in de concentratiekampen in Duitsland en nu verkeert ze in ernstig gevaar voor haar gezondheid, zelfs voor haar leven, vanwege kanker. Bid dat God, door tussenkomst van de Heilige Maagd, haar en haar familie genade zal tonen. In Christo obligatissimus, Carolus Wojtyla".
Op dat moment was Monseigneur Wojtyla in Rome en ontving het nieuws van Wanda Poltawska's ernstige ziekte. In de overtuiging dat het gebed van Pater Pio een bijzondere kracht had bij God, besloot hij hem te schrijven om hulp en gebeden te vragen voor de vrouw, de moeder van vier dochters. Deze brief kwam bij Pater Pio terecht via Angelo Battisti, een ambtenaar van het Vaticaanse Staatssecretariaat en beheerder van het Huis van de Verlichting van het Lijden. Zelf zegt hij dat Pater Pio, nadat hij de inhoud had voorgelezen, de beroemde zin uitsprak: "Ik kan hier geen nee tegen zeggen", en eraan toevoegde: "Angelo, bewaar deze brief want op een dag zal hij belangrijk zijn".
Bedankt voor de genezing
Enkele dagen later onderging de vrouw een nieuw diagnostisch onderzoek waaruit bleek dat de kankertumor volledig was verdwenen. Elf dagen later schreef Johannes Paulus II opnieuw een brief, deze keer om haar te bedanken. In de brief stond: "Eerwaarde Vader, de vrouw die in Krakau in Polen woont, moeder van 4 meisjes, is op 21 november voor de operatie plotseling genezen. Wij danken God en ook u, Eerwaarde Vader. Ik spreek mijn oprechte dank uit namens mevrouw, haar man en de hele familie. In Christus, Karol Wojtyla, kapittelbisschop van Krakau". Bij die gelegenheid zei de broeder: "Prijs de Heer!
"Kijk naar de roem die Pater Pio heeft bereikt, de volgelingen die hij uit de hele wereld om zich heen heeft verzameld. Maar waarom? Omdat hij een filosoof was? Omdat hij een wijs man was? Omdat hij de middelen had? Niets van dat alles: want hij droeg de mis nederig op, hoorde de biecht van 's morgens vroeg tot 's avonds laat en was, het is moeilijk te zeggen, een vertegenwoordiger verzegeld met de wonden van Onze Lieve Heer. Een man van gebed en lijden.
Paus Paulus VI, februari 1971.
Wojtyla keerde nog twee keer terug naar San Giovanni Rotondo. De eerste, als kardinaal van Krakau, in 1974, en de tweede, toen hij paus werd, in 1987. Tijdens deze twee reizen bezocht hij het stoffelijk overschot van Pater Pio en bad hij geknield bij het graf van de kapucijner broeder. In het najaar van 1974 was de toenmalige kardinaal Karol Wojtyla weer in Rome en "toen de datum van de verjaardag van zijn priesterwijding (1 november 1946) naderde, besloot hij die verjaardag in San Giovanni Rotondo te herdenken en de Massa bij het graf van Pater Pio. Door een reeks tegenslagen (1 november was bijzonder regenachtig) liep de groep bestaande uit Wojtyla, Deskur en zes andere Poolse priesters enige tijd vertraging op en arriveerde 's avonds rond 21.00 uur. Helaas kon Karol Wojtyla zijn wens om op de dag van zijn priesterwijding de mis op te dragen bij het graf van Pater Pio niet in vervulling laten gaan. Helaas kon Karol Wojtyla zijn wens om de mis op te dragen bij het graf van Pater Pio op de dag van zijn priesterwijding niet vervullen. Dus deed hij het de volgende dag. Stefano Campanella, directeur van Padre Pio TV.
Liefde voor boetelingen
Pater Pio "had een eenvoudig en helder onderscheidingsvermogen en behandelde de boeteling met grote liefde", schreef Johannes Paulus II die dag in het bezoekersboek van het klooster in San Giovanni Rotondo.
In mei 1987 bezocht Johannes Paulus II, nu paus, het graf van Pater Pio ter gelegenheid van de eerste honderdste geboortedag. Ten overstaan van meer dan 50.000 mensen verklaarde Zijne Heiligheid: "Mijn vreugde over deze bijeenkomst is groot, en wel om verschillende redenen. Zoals u weet, zijn deze plaatsen verbonden met persoonlijke herinneringen, dat wil zeggen met mijn bezoeken aan Pater Pio tijdens zijn aardse leven, of geestelijk na zijn dood, bij zijn graf".
Op 2 mei 1999 heeft Johannes Paulus II de gestigmatiseerde broeder zalig verklaard en op 16 juni 2002 heeft hij hem heilig verklaard. Op 16 juni 2002 werd hij door Zijne Heiligheid Johannes Paulus II heilig verklaard als de heilige Pio van Pietrelcina. In de homilie van zijn heiligverklaring reciteerde Johannes Paulus het gebed dat hij voor Pater Pio had gecomponeerd:
"Nederige en geliefde Pater Pio: Leer ons ook, vragen wij u, nederigheid van hart, om gerekend te worden tot de kleinen van het Evangelie, aan wie de Vader beloofd heeft de geheimen van zijn Koninkrijk te openbaren. Help ons te bidden zonder ooit moe te worden, met de zekerheid dat God weet wat we nodig hebben voordat we erom vragen. reik ons de hand met een blik van geloof in staat om in de armen en lijdenden het gezicht van Jezus te herkennen. Steun ons in het uur van strijd en beproeving, en als we vallen, laat ons dan de vreugde ervaren van het sacrament van vergeving. Geef ons uw tedere devotie tot Maria, Moeder van Jezus en onze Moeder door. Begeleid ons op onze aardse pelgrimstocht naar het gelukkige vaderland, waar we ook hopen te komen tot om eeuwig de glorie van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest te aanschouwen. Amen.
Bibliografie
- La Brújula Cotidiana interviewt de directeur van Padre Pio TV, Stefano Campanella.
- Sanpadrepio.es.
- Interview met de Poolse aartsbisschop Andres Maria Deskur, 2004.
- Homilie van Johannes Paulus II, Heiligingsmis, 2002.
