Mijn naam is Simon Plankensteiner, ik ben 26 jaar oud. en ik kom uit Oostenrijk. Ik ben opgegroeid in het dorpje Höchst, dat aan het Bodenmeer ligt. Mijn ouders heten Andrea en Dietmar en mijn twee jaar oudere broer heet Manuel.
Mijn ouders gaven ons alles wat we nodig hadden en, bovenal en het belangrijkste: hun liefde. Ik kan echt zeggen dat ik een mooie jeugd heb gehad en daar ben ik erg dankbaar voor. Het enige wat ontbrak was het geloof. Mijn broer en ik zijn katholiek opgevoed, maar we praktiseerden het niet veel. In feite gingen we alleen met Kerstmis naar de mis. Ik moet bekennen dat ik de mis altijd erg saai vond.
Zo ben ik dus opgegroeid, zoals de meeste jongeren in ons milieu, en dat moet ik toegeven, tot mijn bekering, was echt ver van de Heer. Ik geloofde altijd in zijn bestaan en in zekere zin bad ik ook, maar meestal ging ik alleen naar hem toe als ik een probleem had. Hij leefde totaal verzonken in de wereldHij was meer geïnteresseerd in de wereld dan in God. Hij was meer geïnteresseerd in de wereld dan in God, een beetje zoals St. Augustinus voor zijn bekering.
Alles veranderde echter rond mijn achttiende verjaardag. Via vrienden ging ik weer naar de kerk, ook al wilde ik dat niet. Maar tijdens de eucharistieviering, opgedragen door een priester met een groot werk onder jongeren, ervoer ik voor het eerst het plezier van deelname aan de Heilige Mis en ik vond het niet saai, integendeel.
Vanaf dat moment ging ik elke zondag naar de mis en daarna ook doordeweeks. Toen werd ik geleidelijk. Maar ik heb nooit nagedacht over de priesterschapIk wilde trouwen als de Heer mij de juiste bruid stuurde. Ik wilde trouwen als de Heer me de juiste bruid stuurde. Maar na een tijdje zei ik tegen mezelf: "Oké, of de Heer laat nog even op zich wachten om mij het meisje van mijn leven te sturen, of Hij heeft een ander plan voor mij!
"Hij was meer geïnteresseerd in de wereld dan in God, een beetje zoals St. Augustine voor zijn bekering".
Simon Plankensteiner, 26 jaar oud, is Oostenrijker. In 2015 ging hij naar het seminarie van het Werk van de Hogepriester van Jezus in Ariccia, bij Rome. Hij is nu vijf jaar in de Italiaanse hoofdstad en zit nu in het eerste jaar van zijn theologische studie aan de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis.
Met deze zin begon hij mijn beroepsreis. Ik sprak met mijn pastoor, die me echt geholpen heeft, en natuurlijk heb ik veel gebeden en Onze Lieve Vrouw gevraagd me te helpen Gods Wil voor mijn leven te ontdekken en te aanvaarden.
Ik moet echter zeggen dat ik zo bang was dat de Heer wilde dat ik priester werd, dat ik Hem dat in gebed vertelde. Ondanks deze angst heb ik altijd Gods wil willen doen en heb ik echt ervaren dat de Heer mijn hart heeft veranderdMet de sterke hulp van Onze Lieve Vrouw voelde ik het verlangen en de vreugde om priester te worden.
Uiteraard veranderde dit alles niet van de ene op de andere dag. Het hele "proces" duurde ongeveer anderhalf jaar, en als ik nu terugkijk zie ik heel duidelijk hoe sterk de Heer in mijn leven aan het werk was.
Toen begreep ik het nog niet, maar nu zie ik heel goed dat de Heer en Onze Lieve Vrouw alles op een buitengewone manier hebben geleid om mij hier te brengen, tot het punt van om in mijn hart een grote vreugde te voelen om het plan dat God voor mijn leven in gedachten had te voltooien.
Voor mij, de priesterroeping is een immens geschenk en ik dank de Heer elke dag dat hij mij heeft gekozen als zijn toekomstige priester. Tegelijkertijd dank ik Onze Lieve Vrouw, die me niet alleen heeft geholpen om Gods Wil te ontdekken, maar ook om die te aanvaarden met een hart vol vreugde en dankbaarheid.
Aan de andere kant was één ding voor mij altijd duidelijk, vanaf het begin van mijn beroepsreis: als God wilde dat ik priester werd, moest ik priester worden in de Het werk van de hogepriester JezusIk had deze gemeenschap leren kennen via mijn pastoor en werd van meet af aan aangetrokken door haar spiritualiteit, die zeer mariaal en priesterlijk is, en ik was er onmiddellijk van overtuigd dat de Heer mij tot dit werk riep.
God heeft mij dit geschenk gegeven om deel uit te maken van deze gemeenschap en zo het verlangen bevestigd dat ik al eerder in mijn hart had gelegd.
In 2015 ben ik ingestroomd in het seminarie van het Werk van de Hogepriester van Jezus in Ariccia, bij Rome. Ik ben hier bijna 5 jaar geweest en zit nu in het eerste jaar van de theologische studie. Ik ben nog steeds verrukt en oprecht dankbaar voor mijn weg naar het priesterschap.
"Voor mij is de priesterroeping een immens geschenk en ik dank de Heer elke dag".
"Ik ben opgegroeid in het dorpje Höchst, dat direct aan het Bodenmeer ligt. Mijn ouders heten Andrea en Dietmar en mijn broer, die twee jaar ouder is dan ik, Manuel. Mijn ouders gaven ons alles wat we nodig hadden en vooral hun liefde. Ik kan echt zeggen dat ik een mooie jeugd heb gehad en daar ben ik heel dankbaar voor. Het enige wat ontbrak was het geloof. Mijn broer en ik zijn katholiek opgevoed, maar we praktiseerden het niet veel.
Aangezien ons werk leeft van de goddelijke voorzienigheid, hebben we altijd verschillende weldoeners nodig om ons te helpen en te steunen. Daarom wil ik alle vrienden van CARF bedanken, die mij en al mijn broeders en zusters in de gemeenschap altijd helpen om in de Pauselijke Universiteit van het Heilige KruisZonder uw hulp zou het niet mogelijk zijn.
En ik wil u niet alleen bedanken voor uw financiële hulp, maar ook voor uw geestelijke hulp door uw gebeden en offers die u brengt voor priesters en seminaristen. Ik ben ervan overtuigd dat uw gebeden ook mij hebben geholpen bij mijn beslissing over het priesterschap, namelijk om mij over te geven aan de Wil van God in mijn leven.
Wij weten niet altijd voor wie de Heer onze gebeden gebruikt, Hij kan ze ook ten goede laten komen aan onbekende mensen. Alleen Hij weet wat ieder van ons nodig heeft!
Daarom beloof ik voor jullie allemaal te bidden en vraag ik ook om jullie gebed dat ik een heilige priester naar het Heilig Hart van Jezus mag worden.
Gerardo Ferrara
Afgestudeerd in geschiedenis en politieke wetenschappen, gespecialiseerd in het Midden-Oosten.
Verantwoordelijk voor het studentencorps
Universiteit van het Heilige Kruis in Rome
