Nicola Commisso: "Vorming is fundamenteel voor een priester".

Nicola Commisso, een Romein uit Rome - zoals ze in deze stad zeggen om iemand die hier geboren is te identificeren en te onderscheiden van een niet-"authentieke" Romein - vertelt me zijn verhaal met de wettelijk vastgestelde afstand van anderhalve meter en beiden met een masker op. Hij stelt voor met me te praten in de sinaasappeltuin, naast de kerk van Santa Maria in Vallicella, in het centrum van Rome, waar de heilige Filippus Neri, stichter van de Congregatie van het Oratorium waartoe Nicola behoort, begraven ligt.

Ik ben pater Nicola Commisso, van de Congregatie van het Oratorium van Sint Philip Neri. Ik ben 34 jaar geleden geboren en ik ben nu bijna een jaar priester. Mijn oorspronkelijke wijk ligt in de buitenwijken van Rome en daar woonde ik tot 2013, toen ik mijn beroepsreis begon in diezelfde Congregatie van het Oratorium, hier in het centrum van de stad.

Een jongen uit de buitenwijken! En was het je roeping om je hierheen te brengen, naar het hart van de stad?

Ja, het was mijn roeping, en meer bepaald Jezus Christus: Hij is mijn roeping. Hij was het die me verleidde, me aantrok, me riep terwijl ik op zoek was naar de liefde die me een betekenis aan mijn hele levenHij was het die mij vrijwillig redde toen ik een jongen was die over gevaarlijke paden zwierf; en Hij was het die mij, toen ik eenmaal in de Kerk was teruggekeerd, onder zijn naaste vrienden wilde hebben, terwijl ik overwoog te trouwen en als journalist te gaan werken.

Na het verlaten van God en de Kerk

Wat gebeurde er toen?

Nadat ik was afgestudeerd met een graad in politieke wetenschappen, begon ik een carrière als journalist, totdat God, in zijn genade, mij niet voor zichzelf koos en mij riep tot het priesterschap in de Oratoriaanse traditie van Pater Philip Neri. Aan iedereen die mij vraagt "waarom" ik deze beslissing heb genomen, heb ik maar één antwoord: omdat Jezus Christus mij dat vroeg.

Ik keerde terug naar mijn parochie toen ik twintig was, nadat ik God en de Kerk had verlaten, en ik had me nooit het leven voorgesteld dat ik nu heb: ik was verliefd op een mooi meisje en droomde ervan met haar een gezin te stichten, maar Jezus groeide in mijn hart en riep me met zijn Liefde, een Liefde waar geen menselijk wezen tegenop kan. Daarom zeg ik, in de woorden van Heilige Thérèse van Lisieuxdat "mijn roeping liefde is" en de liefde van een echt en levend persoon: Jezus.

Vacuüm zoeken

Door een andere speciale vriend...

Natuurlijk! In mijn relatie met Jezus is en blijft de figuur van de heilige Filippus Neri van fundamenteel belang, die mij aantrok met zijn vuur en zijn passie voor Jezus Christus. Hij zei altijd: "Wie iets anders wil dan Christus, weet niet wat hij wil; wie iets anders vraagt dan Christus, weet niet wat hij vraagt; wie niet voor Christus werkt, weet niet wat hij doet.".

En het leek me dat deze woorden mijn jarenlange zoektocht in leegte, in duisternis, blindelings naar een liefde die zin zou geven aan mijn hele bestaan, kwamen verklaren. Filippus Neri heeft me geleerd een persoonlijke, vleselijke, ware en trouwe relatie met Christus te hebben; hij heeft me geleerd te bidden met zijn woorden - "...".Mijn Jezus, als je van me houdt, verwijder dan elk obstakel!"; Wat zal ik doen als je me niet helpt, mijn Jezus? - mij bevrijdend van de last van "iets moeten zijn" met mijn kracht en mij het vuur van God, de Heilige Geest, lerend om er onophoudelijk om te vragen als een arme, als een bedelaar.

Dit vuur is het charisma van onze congregatie: om vandaag, zoals in de tijd van Filippus, de harten van de mensen in brand te steken met de liefde van God, en dat te doen in deze stad, heilig door goddelijke keuze maar zozeer in nood van Christus. Het is waar dat, zoals Sint-Philips zelf placht te zeggen, "Wie goed doet aan Rome, doet goed aan allen en voor de hele wereld!".

Vorming, fundamenteel voor een priester

Heeft uw ervaring ook te maken met opleiding?

Geen twijfel mogelijk. Ik geloof dat opleiding fundamenteel is voor een priester, y vooral vandaag, in een maatschappij die zeer kritisch staat tegenover christelijk geloof en cultuur.. Wij zijn geroepen, zowel gisteren als vandaag, om "een reden te geven voor onze hoop", en dit veronderstelt een studie die met verstand en liefde wordt gemaakt: met verstand, in staat om de kern van de schoonheid van het Evangelie te vatten en het eenvoudig uit te leggen; met liefde, dat wil zeggen, tot de Waarheid die God is, in de eerste plaats, maar ook tot ieder mens die dorst naar deze Waarheid en tot wie onze studie is gericht.

Evangelie van Johannes 

En je hebt al deze training gevonden aan de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruis?

Ja, ik ben God zeer dankbaar voor de opleiding die ik kreeg in de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruis. Vorig jaar heb ik mijn bachelor theologie afgerond, maar ik ben niet van onze universiteit af: ik studeer nog steeds Latijn. Daarom heb ik besloten iets van wat ik heb geleerd te delen met mijn professoren aan het Heilig Kruis, vooral in Bijbelstudies, en in het bijzonder het Evangelie van Johannes.

Ik geef een seminar over ditzelfde evangelie aan de gewijden in mijn parochie en we hebben een geweldige tijd.  Ik voel een grote verantwoordelijkheid om te geven wat ik zelf in de loop der jaren heb ontvangen, dat wil zeggen, een grote liefde voor de waarheid - een liefde die ik altijd heb waargenomen, zowel in de professoren als in de klassen - die alleen eigen is aan hen die op het gebied van kennis nederig erkennen dat zij "dwergen op de schouders van reuzen" zijn, zoals Bernardus van Chartres placht te zeggen. En ik geloof dat dit ook de reden is waarom ik in het Heilige Kruis altijd vrij theologisch onderzoek, trouw en liefde voor het Magisterium heb gevonden.

Uitdagingen van de Kerk

Wat zijn de uitdagingen voor de Kerk in Europa, en in het bijzonder in Italië?

De uitdagingen van vandaag zijn - het woord zelf zegt het al - om de trouweloosheid van onze tijdWaarom geloven mensen niet in Jezus Christus? Misschien is het omdat, soms, zelfs wij die Hem verkondigen niet in Hem geloven; of omdat wij, in plaats van Jezus te verkondigen, waarden, levensstijlen, solidariteitswerken voorstellen... Volgens mij zijn crises in de Kerk altijd crises van heiligen: Ik zie jongens oplichten als hen wordt verteld over heiligheid, over de schoonheid van een vol leven doorgebracht voor de liefde, voor de liefde van Hem die alles is en die alles geeft.

Vooral onze westerse wereld is al verzadigd en leeg.Zoals kardinaal Biffi over zijn stad Bologna schreef, is het een wereld "verzadigd en wanhopig". Dus wat? Wat kan er gedaan worden? Degene die de betekenis is van elke ademhaling kan verkondigd wordenvan elke hartslag, van elk werk. Laten we God vragen ons heilig te maken, in vuur en vlam met zijn liefde, om de duisternis in ons en om ons heen te verlichten en aan te wakkeren.

Nicola's ogen tranen als hij spreekt over het vuur dat in zijn leven ontbrandde. Zijn blik gaat naar het dak en de koepel van de kerk van Santa Maria in Vallicella, zijn huis en het huis van de heilige Filippus Neri.

Ik wil echt bedanken alle weldoeners voor wat ze doen voor mij, voor ons allemaal. Hun hulp is een concreet teken van de geestelijke gemeenschap die ons verenigt, en daarom vraag ik voor ieder van hen het honderdvoudige en de beloning van het eeuwige leven, in de zekerheid van Christus' belofte: "...".En wie aan een van deze kleinen slechts een beker koud water geeft, omdat hij een discipel is, voorwaar, Ik zeg u, hij zal zijn beloning niet verliezen."(Mt 10:42).