Op kerstavond 1986 deed Andreas Widmer zijn eerste dienst als Zwitserse Garde in dienst van paus Johannes Paulus II, zijn baas.
De eerste ontmoeting tussen de twee vond plaats toen Johannes Paulus II de deur van zijn pauselijke flat uitliep en op weg was om de middernachtmis op te dragen. Wie had gedacht dat de jonge Widmer dat Karol Wojtyla op dat eerste moment een onuitwisbare indruk op hem zou maken!
Het was het grote vermogen van de paus om te zijn in wat hij deed dat hem bewust maakte van de persoonlijke omstandigheden die de jonge, beginnende Zwitserse bewaker doormaakte. Omstandigheden die hem ongemakkelijk maakten, totdat Johannes Paulus II het gesprek op gang bracht.
Widmer was jong, hij verlangde naar zijn familie op het hoogtepunt van de Kerstmis en hij voelde zich een beetje depressief en had geen vertrouwen. Hij had dit gevoel met niemand besproken.
Johannes Paulus II kwam naar hem toe en zei: "Het is duidelijk dat dit uw eerste Kerstmis weg van huis is! Ik waardeer ten zeerste het offer dat u voor de Kerk brengt. Ik zal vanavond tijdens de mis voor u bidden". Niemand van zijn collega's en vrienden had die avond zijn angst opgemerkt.
Het moest wel de leider van 1,2 miljard katholieken zijn die hem opmerkte en hem een lesje gaf in het leiderschap van iemand die bereid is te dienen.
En om zijn ogen opgeheven en in de verte gericht te houden. "John Paul had altijd het perspectief van mijn hele leven als hij tegen me sprak. Ik ben ervan overtuigd dat dit een natuurlijk gevolg is van zijn jarenlange toewijding aan de universiteit als aalmoezenier.
Op een keer stopte hij om met me te praten. Hij wilde weten hoe het met me ging en of ik het leuk vond om Zwitserse bewaker te zijn. Ik vertelde hem over mijn bezigheden en zorgen, die allemaal gericht waren op de korte termijn.
Hij hielp me om van een kortetermijnvisie over te stappen op een langetermijnvisie voor de rest van mijn leven. Volgens Widmer heeft de paus hem altijd gestimuleerd om hogere doelen na te streven en niet te blijven steken in middelmatigheid. "Hij pushte me om groot te denken.
"Elke keer als ik sprak met Juan Pablo, Zelfs als ik gewoon langs kwam om hallo te zeggen, gaf hij me het gevoel dat ik de reden was dat hij 's morgens opstond.
Laten we teruggaan naar Widmer's eerste ontmoeting met zijn nieuwe baas op die kerstavond. Widmer geeft toe dat hij verdrietig was en vastbesloten om de dienst te verlaten. Hij dacht toen dat hij een enorme fout had gemaakt door zich aan te melden bij de Zwitserse Garde.
Toen de paus zijn flat verliet, had hij gewoon langs kunnen lopen. "Maar hij liep niet zomaar voorbij. Hij stopte en realiseerde zich dat ik in de problemen zat en de werkelijke reden van mijn omstandigheden. Hij had een fijn vermogen om dingen op het juiste moment op te merken, om de ware gevoelens op te pikken van de mensen die hij tegenkwam."
Johannes Paulus liet de mensen zich speciaal voelen omdat hij aanwezig was. Dit is een gemeenschappelijk kenmerk van een leider die mensen inspireert.
"Mensen die me vertellen dat ze voor inspirerende leiders werken, zeggen bijna altijd dat hun baas hen het gevoel geeft dat ze op dat moment de belangrijkste persoon in de kamer zijn en dat hun baas echt om hun welzijn geeft.
Op de foto begroet Andreas Widmer de toenmalige paus Johannes Paulus II.
"John Paul had meer vertrouwen in mij dan ik in mezelf had," zei Widmer. "Het gaf mijn zelfvertrouwen een boost en stelde me in staat meer te bereiken dan ik voor mogelijk had gehouden. Hij geloofde eerder in mij dan ikzelf.
Leiders die inspireren geloven in mensen, vaak zelfs meer dan zijzelf en sterker. We hebben het voorbeeld van miljoenen jongeren over de hele wereld wier gevoel van eigenwaarde groeide omdat Johannes Paulus II hen inspireerde door te geloven in hun mogelijkheden en hen achterliet met de boodschap "Wees niet bang".
Volgens Widmer "sprak Johannes Paulus II over werk, niet als een last maar als een kans om te worden waartoe we geroepen zijn. Hij geloofde stellig dat het de werk wat ons echt menselijk maakt.
Johannes Paulus geloofde dat als we werken, we niet alleen "meer doen"; in zijn encyclische brief Laborem Exercens schreef de paus: "Werk is een fundamentele dimensie van het bestaan van de mens op aarde".
Johannes Paulus II prees het fenomeen ondernemerschap omdat het creëren van iets uit het niets een fundamenteel aspect is van alle spiritualiteit.
"Zoals zij die geloven vertrouwen hebben in hun Schepper, zo moet ook de ondernemer geloven in zijn visie, geloven in het vermogen van het team om de visie uit te voeren, en geloven dat wat hij wil bereiken intens verbonden is met iets dat groter is dan hijzelf".
Johannes Paulus II overtuigde Widmer ervan dat ondernemerschap een geweldige weg was om zijn leven op te bouwen, een weg waarop hij zijn geschenkenHet doel van het project is de kinderen, talenten en ideeën te helpen hun volledige potentieel te ontplooien en zo deel te nemen aan het scheppingswerk.
