Abid Saleem is priester van de congregatie Oblate Missionaries of Mary Immaculate en studeert aan de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis in Rome. Christenen in Pakistan, die vaak gediscrimineerd en vervolgd worden, hebben hoop "op een betere toekomst", zegt hij in zijn getuigenis.
"Ik ben Abid Saleem, zoon van Saleem Masih en Mukhtaran Bibi. Ik ben geboren in Toba Tek Singh, Pakistan, op 26 juni 1979, in een katholiek gezin van elf broers en zussen (acht jongens en drie meisjes). Ik ben de jongste van allemaal. Mijn ouders zijn al in het hemelse leven (moge hun ziel rusten in vrede).
Als ik nadenk over mijn roepingIk herinner me alle gebeurtenissen die me hielpen om het te begrijpen. Ten eerste, Ik voel dat het een wens was sinds mijn kindertijd. Ik ging heel vaak naar de kerk en was misdienaar. Als mij op school werd gevraagd wat ik zou willen worden, was mijn antwoord maar één: priester worden.
Toen ik klaar was met de leerplicht, was ik in 1996 van plan me in te schrijven aan de universiteit. Het was de maand juli. Toen gebeurde er iets dat mijn leven kenmerkte: ik ontmoette een novice Oblate van Maria Onbevlekt Ontvangen die mij het charisma van zijn congregatie vertelde en uitlegde.
Hij vertelde me dat ze een beroepsopleiding Ik zei ja, ik wilde eraan deelnemen. Samen met mij namen vier anderen deel aan de retraite. We genoten allemaal van het programma en hielden van de spiritualiteit van de Oblaten en hun manier van "evangeliseren van de armen".
Na het programma keerden we terug naar huis en na een paar dagen ontvingen vier van ons een uitnodigingsbrief om naar het seminarie te gaan. Een vriend en ik gingen naar het seminarie, maar na een jaar van onderscheiding ontdekte mijn vriend dat het niet zijn roeping was en ik bleef. De vorming was een prachtige reis en ik had veel verschillende en mooie ervaringen.
Tijdens het eerste jaar van het seminarie was een van de activiteiten die we deden bijzonder interessant. We gingen naar Derekabad, een Oblaten missiepost. Het is een woestijngebied waar de Oblaten een prachtige grot hebben gebouwd.. Het werk van deze broeders in de grot was inspirerend voor mij.
Een andere gebeurtenis die me ontroerde was het deelnemen aan een priesterwijding van een broeder in de congregatie, de eerste wijding die ik ooit had bijgewoond. Deze viering versterkte ook mijn roeping.
Vanaf 1998 kon ik filosofie gaan studeren en toen werd ik naar Sri Lanka voor mijn pre-noviciaat en noviciaat, nog een mooie ervaring van internationaliteit.
Ik legde mijn eerste geloften af in 2003. Na mijn terugkeer naar Pakistan voltooide ik mijn theologische studies aan het Nationaal Katholiek Theologisch Instituut. Ik legde mijn laatste geloften af op 22 augustus 2008 en werd in 2008 tot priester gewijd. diaken de volgende dag.
En tenslotte werd ik op 17 februari 2009 tot priester gewijd in de Sacred Heart Cathedral, Lahore. Mijn vormingsperiode was uitstekend. Ik dank de Heer voor al die vormers en leraren die mij gevormd hebben tot een ware dienaar van God.
Na mijn wijding heeft mijn bisschop mij in verschillende parochies laten werken, eerst als assistent en daarna als pastoor. Ik heb gewerkt met jongeren en vele andere groepen. Ik heb ook meegewerkt aan de Catechetische Commissie van mijn bisdom. Ik begon het bureau van de catechetische commissie in het vicariaat Quetta.
Ik beheerde ook een kleine religieuze winkel in hetzelfde kantoor. Aan de andere kant, Ik organiseerde veel programma's voor godsdienstleraren en voor de mensen en werkte als liturg in het vicariaat. Ik ben ceremoniemeester geweest bij de liturgie van vele priesterwijdingen, diaconieën en kandidaturen.
In 2016 ben ik geslaagd voor mijn B.A (Bachelor of Arts) van de Punjab University, Lahore. De laatste drie jaar werkte ik ook als rector van het Oblatenjunioraat. Ook dit was een verrijkende ervaring, hoewel moeilijk, maar ik deed mijn best om de studenten te begeleiden in hun spirituele reis om zich te onderscheiden over hun roeping.
Ziet u, er is veel werk te doen in ons land, want Gods kudde blijft groeien, maar er zijn weinig werkers om ervoor te zorgen.
Ziet u, er is veel werk te doen in ons land, want Gods kudde blijft groeien, maar er zijn weinig werkers om ervoor te zorgen.
Abid Saleem werd op 26 juni 1979 in Toba Tek Singh (Pakistan) geboren in een katholiek gezin met elf broers en zussen. Toen hij op het punt stond zich aan de universiteit in te schrijven, maakte hij een beroepsretraite bij de Missionaire Oblaten van Maria Onbevlekt Ontvangen waarvan het charisma "evangelisatie van de armen" is. De congregatie werd in 1816 gesticht door de heilige Eugene de Mazenod en op 17 februari 1826 goedgekeurd door paus Leo XII. Op 17 februari 2009 werd hij in de Sacred Heart Cathedral in Lahore tot priester van deze religieuze instelling gewijd. "Christus nodigt ons uit hem te volgen en zijn missie te delen door woord en werk", zegt hij.
Pakistan is het negende grootste land in Azië. Het grenst aan de Arabische Zee, China, Afghanistan, Iran en India. Mohammad Ali Jinnah is de stichter van Pakistan, dat op 14 augustus 1947 onafhankelijk werd.
Het land heeft een totale oppervlakte van 881.913 vierkante kilometer en is verdeeld in vier provincies, namelijk Punjab, Sindh, Balochistan en Khyber Pakhtunkhwa. De nationale taal van het land is het Urdu en Engels is de officiële taal. Pakistan telt ongeveer 211.819.886 inwoners.
Moslims zijn in de meerderheid met 95% van de bevolking. Maar Christenen zijn met 2% van de bevolking een van de grootste religieuze minderheden in Pakistan, Ongeveer de helft is katholiek en de helft is protestant.
De Christendom heeft een lange geschiedenis in Zuid-Azië, hoewel veel van de Pakistaanse christenen afstammen van hindoes met een lage kaste die zich onder Brits koloniaal bewind bekeerden om te ontsnappen aan kastendiscriminatie.
Christenen in Pakistan zijn, voor het grootste deel, zeer arm...Zij zijn tewerkgesteld in ondergeschikte banen zoals schoonmakers, arbeiders en oogstmachines. Desondanks hebben zij een belangrijke bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van de sociale sector van het land, met name bij de bouw van onderwijsinstellingen, ziekenhuizen en gezondheidscentra in heel Pakistan.
Echter, net als andere religieuze minderheden, Christenen hebben door de geschiedenis heen te maken gehad met discriminatie en vervolging.Zij blijven het slachtoffer van gericht geweld en andere misbruiken, zoals landroof in plattelandsgebieden, ontvoeringen en gedwongen bekering, en vernieling van huizen en kerken. Vandaag de dag zijn zij nog steeds het slachtoffer van gericht geweld en andere vormen van misbruik, zoals landroof in plattelandsgebieden, ontvoeringen en gedwongen bekering, en vernieling van huizen en kerken.
Ondanks dit alles hebben christenen in Pakistan hoop op een betere toekomst. Wij bidden dat de Almachtige God vrede en harmonie zal brengen in dit land en dat de mensen zullen kunnen genieten van de volheid van het leven.
"Christenen in Pakistan blijven lijden onder doelgericht geweld en andere misbruiken".
Moslims vormen de meerderheid in Pakistan met 95% van de bevolking. Maar de christenen vormen een van de grootste religieuze minderheden in het land, met 2% van de bevolking, waarvan ongeveer de helft katholiek en de helft protestant is. Christenen in Pakistan zijn voor het merendeel zeer arm en werken in ondergeschikte beroepen zoals schoonmaker, arbeider en oogstmachine. Net als andere religieuze minderheden hebben christenen door de geschiedenis heen te maken gehad met discriminatie en vervolging, bijvoorbeeld door nationalisatie van christelijke eigendommen en instellingen. Ook vandaag hebben zij te lijden onder gericht geweld en andere misstanden. "Ondanks dit alles hebben christenen in Pakistan hoop op een betere toekomst," vertrouwde Abid Saleem ons toe.
De officiële naam van onze gemeente is Missionaire Oblaten van Maria Onbevlekt Ontvangen en haar motto is "Evangelisatie van de armen". Zij werd in 1816 gesticht door de heilige Eugene de Mazenod en op 17 februari 1826 goedgekeurd door paus Leo XII.
De stichter van de OMI-missie in Pakistan is een Duitse priester, pater Lucian Smith, die toen Provinciaal Overste was van de Provincie Colombo, Sri Lanka. Hij was het die in 1971 drie Oblaten naar Pakistan stuurde. Er kwamen veel Oblaten-missionarissen uit de hele wereld, maar vooral uit Sri Lanka.
Zij werkten in parochies en onderscheidden zich door de oprichting van christelijke basisgemeenschappen. Later bedachten ze ook om het vormingsprogramma te starten. Nu zijn er drie grote vormingshuizen: het junioraat, het filosofaat en het scholasticaat.
Wij werken voornamelijk in acht arme parochies in vijf bisdommen. Christus nodigt ons uit om hem te volgen en zijn missie te delen door woord en werk. Wij richten ons vooral op onderwijs op scholen, met jongeren en vooral op het bereiken van mensen die ver van God af staan.
Nu stuurt mijn overste me naar Rome voor verdere studies in Liturgie. Mijn toekomstige doel is om te werken als missionaris.
Voor de geweldige kans om mij te trainen in deze Universiteit van het Heilige Kruis, Ik kan niet anders dan de weldoeners van CARF bedanken: moge God hen zegenen voor alles wat zij doen voor de Universele Kerk, maar ook voor ons, de kleintjes, die zaadjes zijn in de hand van de Heer, in landen waar alleen al het feit dat men zich christen noemt, de dood tot gevolg kan hebben.
Gerardo Ferrara
Afgestudeerd in geschiedenis en politieke wetenschappen, gespecialiseerd in het Midden-Oosten.
Verantwoordelijk voor het studentencorps
Universiteit van het Heilige Kruis in Rome
Gerardo Ferrara
Afgestudeerd in geschiedenis en politieke wetenschappen, gespecialiseerd in het Midden-Oosten.
Verantwoordelijk voor het studentencorps
Universiteit van het Heilige Kruis in Rome
