Σεμιναριανός από την επισκοπή CabimasΟ Λουίς Φερνάντο Μοράλες είναι 31 ετών και σπουδάζει για να γίνει ιερέας στην Παμπλόνα εδώ και ένα χρόνο. Έλαβε την πίστη του από την οικογένειά του και η γιαγιά του έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην διάκριση της κλίσης τους.
"Έψαχνα για τον Κύριο σε όλα τα λάθος μέρη"
Υποστήριξε όλη την οικογένεια στην πίστη, ενθάρρυνε τον Luis Fernando, τον μικρότερο αδελφό του και τα ξαδέλφια του να συμμετέχουν στα μυστήρια, να επιδιώκουν την προσωπική συνάντηση με τον Χριστό, να συνεχίσουν την κατήχηση....
Παρόλα αυτά, κατά τη διάρκεια της νεότητάς του έμεινε πολύ μακριά από την εκκλησία. Πήγαινε στην εκκλησία μόνο στις γιορτές των αγίων προστάτες ή όταν του το ζητούσε η γιαγιά του. Έψαχνε τον Θεό σε λάθος μέρη, όπου δεν τον βρίσκεις και η πίστη είναι πολύ διαστρεβλωμένη. Αλλά οι αμφιβολίες για την ύπαρξη του Θεού και η πίστη του οικογένεια δεν εξαφανίστηκε.
Η θετική επιρροή μιας ομάδας νέων
Η επιμονή της γιαγιάς του συνέβαλε στο ιερατικό του ταξίδι. Μαζί με έναν γείτονα, προσκλήθηκε να συμμετάσχει σε μια δραστηριότητα της ενοριακής νεολαίας. Θα αναπαριστούσαν έναν ζωντανό Σταυρό του Σταυρού και χρειάζονταν κάποιον να εκπροσωπήσει τον Άγιο Πέτρο. Έτσι ζήτησαν από τον Λουίς Φερνάντο, ο οποίος, αν και δεν επρόκειτο καν να Μάζαέγιναν δεκτοί επειδή ήταν μια πολύ καλή ομάδα νέοι άνθρωποι.
Η θετική επιρροή αυτής της ομάδας ήταν καθοριστική. Ξεκίνησε με τα πρώτα του βήματα στην πίστη και μπροστά στον Ο Ιησούς στο Ευλογημένο Μυστήριο Έζησε αμφιβολίες, συναισθήματα, ερωτήσεις και απαντήσεις. Η ευχαριστιακή λατρεία σημάδεψε τη ζωή του. Ήταν ένα πριν και ένα μετά που μεταμόρφωσε την πίστη του.
"Δεν ήξερα τι ήθελε ο Θεός από μένα.
Η ζωή του συνεχίστηκε και όταν τελείωσε τη Βιομηχανική Εκπαίδευση στον τομέα του Ηλεκτρισμού, εργάστηκε ως καθηγητής Στατιστικής και Ηλεκτρονικής στο Πανεπιστημιακό Τεχνολογικό Ινστιτούτο Readic UNIR. Παρόλο που ήταν ευχαριστημένος με τη δουλειά του, ένιωθε ότι δεν ήταν ικανοποιητική. Ούτε με τη φίλη του αισθανόταν πλήρης, παρόλο που πήγαιναν συχνά μαζί στη λειτουργία. Κάθε φορά που ο ιερέας σήκωνε τον καθαγιασμένο άρτο, ένιωθε ότι ο Θεός τον καλούσε. Ήταν με τους πιστούς, αλλά έβλεπε ότι ο Θεός τον καλούσε να βρίσκεται στο πρεσβυτέριο. Δεν μπορούσε να διακρίνει ακριβώς τι ήθελε ο Κύριος από αυτόν.
Μέχρι που τελικά αποφάσισε. Παράτησε τη ζωή του για να ξεκινήσει την περιπέτεια του να είναι ιερέας. Σε ηλικία 26 ετών εισήλθε στο προπαιδευτικό σεμινάριο της επισκοπής Cabimas. Στη συνέχεια, αφού ολοκλήρωσε ένα έτος εισαγωγικής εκπαίδευσης, στάλθηκε μαζί με τους υπόλοιπους συμμαθητές του για να ξεκινήσει το πρώτο έτος φιλοσοφίας στην επαρχιακή ιερατική σχολή του Μαρακαΐμπο (Seminario Mayor santo Tomás de Aquino). Και σχεδόν τρία χρόνια αργότερα, στάλθηκε από τον επίσκοπό του στο Διεθνές Εκκλησιαστικό Κολέγιο Bidasoa.
Η εμπειρία του στην Bidasoa είναι "απερίγραπτη".Δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο με το μεγαλείο και την ευλογία που μου έδωσε ο Κύριος για να μπορώ να είμαι σε θέση να να γίνει ιερέας στην Bidasoa. Είχα λάβει αρκετές αναφορές από τους αδελφούς μου στην επισκοπή μου για την αξέχαστη εμπειρία τους, αλλά αυτό είναι μια υποτίμηση", λέει. Είναι επίσης πολύ ευγνώμων για την εκπαίδευση Η εξαιρετική διδασκαλία που λαμβάνετε στο Πανεπιστήμιο της Ναβάρα, που διδάσκεται από σπουδαίους επαγγελματίες οι οποίοι διδάσκουν με καλή παιδαγωγική και εξαιρετικά διδακτικά εργαλεία.
Ο Λουίς Φερνάντο σχολιάζει επίσης σε αυτή την ιστορία το τι είναι ένας ιερέας του 21ου αιώνα, σε μια κοινωνία που είναι έντονα εκκοσμικευμένοΠρέπει να είναι άνθρωπος της προσευχής που ζει σε ορατή κοινωνία με την Εκκλησία. Ένας ιερέας πρέπει να είναι ένας θαρραλέος άνθρωπος που δεν φοβάται να κολυμπήσει ενάντια στο ρεύμα. στις προκλήσεις της σημερινής κοινωνίας. Πρέπει απαραίτητα να είναι κάποιος ικανός να μεταφέρει την αγάπη του Χριστού σε ολόκληρο τον κόσμο. Αλλά όχι μόνο με τα λόγια, αλλά και με τη μαρτυρία του και τη συνοχή της ζωής του".
Ο ιερέας ανάμεσα στους νέους στη Βενεζουέλα
Οι νέοι ιερείς πρέπει να είναι αληθινοί ποιμένες με τη μυρωδιά των προβάτων, όπως ο Πάπας Φραγκίσκος. "Αλλά, ούτε μια μυρωδιά αρώματος ή εμφάνιση προβάτων.... ΟΧΙ. Πρέπει να είναι μια πραγματική μυρωδιά προβάτου και γι' αυτό είναι, είναι απαραίτητο για τον βοσκό να εισέλθει στο ποιμνιοστάσιο, να γνωρίζει τα πρόβατά του, τις δυσκολίες τους, τις ασθένειές τους. Και από εκεί θα μπορέσει να φροντίσει και να ποιμαίνει το αληθινό ποίμνιο που του εμπιστεύθηκε ο Κύριος".
Ο ευαγγελισμός στη Βενεζουέλα δεν σταματά
Παρά την κατάσταση στη Βενεζουέλα, η ευαγγελισμός είναι δυνατή. Μια δύσκολη πρόκληση, αλλά όχι αδύνατη, διότι ο Θεός πάντα ενεργεί. "Στη χώρα μου, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο, πρέπει πρώτα να ξεκινήσει κανείς με τη συνέπεια της ζωής. Προς το παρόν, η Λαός της Βενεζουέλας είναι πολύ στεναχωρημένος από τη δύσκολη κατάσταση που περνάει. Οι άνθρωποι αναζητούν και χρειάζονται λόγια ενθάρρυνσης, ενθάρρυνσης και ελπίδας. Για το λόγο αυτό, μια ιερέας στη Βενεζουέλα πρέπει αναγκαστικά να δώσει όλο τον εαυτό του, ο ιερέας πρέπει να δωρίσει το καρδιά... πρέπει να είναι εικόνα του Χριστού".
Παρά τις δυσκολίες, ο Λουίς Φερνάντο είναι αισιόδοξος. επειδή ο ευαγγελισμός στη Βενεζουέλα δεν σταματά. "Στην κουλτούρα μας, η θρησκευτική διαμόρφωση αρχίζει με την σπίτι. Υπάρχει σαφής συνειδητοποίηση από τον πληθυσμό της σημασίας του Θεού στη ζωή μας. Αυτή η πρώτη προσέγγιση στην πίστη γίνεται σχεδόν πάντα με τη βοήθεια των παππούδων και των γονέων. Είναι οι πρώτοι που ανάβουν στις καρδιές των παιδιών την αγάπη για τη Θεία Ευχαριστία, την αφοσίωση στους αγίους και τις εκδηλώσεις της λαϊκής θρησκευτικότητας.
Και μετά την οικογένειεςΤο έργο των επισκοπών. "Η Εκκλησία είναι η πρώτη που κάνει το πρώτο βήμα προς τα εμπρός για να βοηθήσει στην κάλυψη των αναγκών των ανθρώπων. (τροφή, φάρμακα, εκπαίδευση, ένδυση, ακόμη και στον τομέα της εργασίας). Με τη μεγάλη βοήθεια οργανισμών όπως η Caritas, και άλλων, η επισκοπή μου συνεχίζει να εργάζεται σκληρά για να βοηθήσει όλους τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη και να τους φέρει τις ακτίνες ελπίδας και την αγάπη του Θεού που τόσο πολύ θέλουν να νιώσουν.
Marta Santín, δημοσιογράφος που ειδικεύεται στις θρησκευτικές πληροφορίες.
