Ignatieff: καθημερινές αλλά καθολικές αρετές

Michael Ignatieff και το βιβλίο του

Καναδός πολιτικός και διανοούμενος, στο βιβλίο αυτό προβληματίζεται για τις καθημερινές αρετές που ασκούνται από τα ανθρώπινα όντα ανεξάρτητα από τον πολιτισμό στον οποίο ανήκουν. Ο στόχος του δεν είναι άλλος από το να αναθεωρήσει τη συνήθη συζήτηση για την ανθρώπινα δικαιώματαη οποία τροφοδοτείται από τις προσδοκίες που δημιουργούν οι συνθήκες και οι διεθνείς συμβάσεις.

Ο Ignatieff μας υπενθυμίζει ότι, για πολλούς απλούς ανθρώπους, αυτό παραμένει μια αφηρημένη ιδέα που έχει μικρή επιρροή στην καθημερινή τους ζωή. Από την άποψη αυτή, η θέση είναι σαφής: οι νόμοι δεν αρκούν- οι αρετές είναι επίσης απαραίτητες. morales ή συνηθισμένο. Πράγματι, η γλώσσα των δικαιωμάτων είναι η γλώσσα των κρατών και των φιλελεύθερων ελίτ, σύμφωνα με τον συγγραφέα μας. Θεωρητικά, θα ήταν η τέλεια έκφραση για την κατασκευή ενός ηθική Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί από τους κατοίκους του πλανήτη μας προσκολλώνται στο τοπικό, επειδή θεωρούν ότι η παγκοσμιοποίηση δεν είναι ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί η παγκοσμιοποίηση. παγκοσμιοποίηση αποτελεί απειλή για την καθημερινή τους ύπαρξη.

Παγκόσμιες αξίες

Οι οικουμενικές αξίες αρνούνται όλο και περισσότερο, τουλάχιστον στην πράξη, στο όνομα μιας δημοκρατίας που καταλήγει να υποστηρίζει εγωιστικά εθνικά συμφέροντα. Γινόμαστε μάρτυρες του παραδόξου ότι η αρχή της δημοκρατίας, της αυτοδιάθεσης με την ευρεία έννοια του όρου, επιβάλλεται, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η αρχή της δικαιοσύνης για όλους. Η συνέπεια, και το βλέπουμε στον εθνικισμό και τον λαϊκισμό διαφόρων ειδών, είναι ότι τα συμφέροντα ορισμένων χωρών με δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις τείνουν να υπερισχύουν των συμφερόντων των ανθρώπων σε άλλες χώρες.

Σε μια εποχή ανασφαλειών όπως η δική μας, οι καθημερινές αρετές όπως η εμπιστοσύνη, η σιγουριά, η αξιοπιστία και η ανοχή, στο Συγγνώμητο συμφιλίωση ή η ανθεκτικότητα είναι υπερβατικής σημασίας. Ο Michael Ignatieff το διαπίστωσε αυτό στο βιβλίο του, το οποίο είναι αποτέλεσμα επιτόπιας έρευνας για λογαριασμό του Carnegie Endowment σε χώρες τόσο διαφορετικές όσο οι ΗΠΑ, η Βραζιλία, η Μιανμάρ, η Ιαπωνία και η Νότια Αφρική. Σε οποιοδήποτε από αυτά τα μέρη, οι αρετές είναι κοινές για τα ανθρώπινα όντα, και ο Ignatieff και οι συνάδελφοί του ερευνητές μπόρεσαν να το διαπιστώσουν αυτό και ένιωσαν γενναιόδωρα ευπρόσδεκτοι.

Οι συνήθεις αρετές είναι, εξ ορισμού, αντιπολιτικές και αντιιδεολογικές. Η κατάρτιση του συγγραφέα στην κλασική φιλοσοφία είναι σαφής στην πεποίθησή του ότι οι αρετές ριζώνουν στον αγώνα ενάντια στα ελαττώματα, και αναφέρει ελαττώματα όπως η απληστία, η φιλοδοξία, η εχθρότητα και το μίσος. Όπως και ο δάσκαλός του, ο Isaiah Berlin, ο Michael Ignatieff υπερασπίζεται την κληρονομιά του Διαφωτισμού, ακόμη και αν αναγνωρίζει τις αδυναμίες του που πηγάζουν από τον στραβό άξονα της ανθρωπότητας, κατά τη γνωστή έκφραση του Καντ. Σε αντίθεση με την απαισιοδοξία εκείνων που πιστεύουν ότι ζούμε σε έναν χομπεσιανό κόσμο που κυβερνάται από αρπακτικά, ο Ignatieff φαίνεται να τάσσεται υπέρ μιας ηθικό Καντιανού τύπου, όπου το ατομικό, το τοπικό, αποκτά μια καθολική διάσταση.

Ωστόσο, ο συγγραφέας τονίζει ότι η η εθνική υπερηφάνεια και οι τοπικές παραδόσεις οδηγούν σε μια ισχυρή αντίσταση σε οποιαδήποτε παγκόσμια ηθική.. Αυτό εξηγεί γιατί οι δημοκρατικές πλειοψηφίες, προσκολλημένες στις τοπικές αξίες, δεν πιστεύουν σε καθολικές υποχρεώσεις έναντι των άλλων. Διανύουμε εποχές κυριαρχίας σε παγκόσμια κλίμακα, και αυτό δεν αφορά αποκλειστικά τη Ρωσία και την Κίνα, αλλά αυτός ο κυριαρχικός λόγος υποστηρίζεται και από τους πολίτες των δημοκρατικών χωρών. Ignatieff υπογραμμίζει τη δύναμη της αρετές πολιτικά καθεστώτα. Καταστάσεις ολιγαρχίας, διαφθοράς και αδικίας μπορούν να εμφανιστούν σε κάθε σύστημα, αλλά θα πρέπει να αντιμετωπίζονται μέσω των αρετών. Για παράδειγμα, σε αυτό το βιβλίο μας υπενθυμίζεται ότι η προσωπική ευσέβεια έχει κάνει περισσότερα για να σώσει ζωές από ό,τι η απλή γλώσσα των δικαιωμάτων.