Μια νέα εγγύτητα

1.Πρώτον, αναφέρεται στην εκτίμηση των μικρών πραγμάτων, του συγκεκριμένου, της φροντίδας Υπάρχουν μικρές χειρονομίες, οι οποίες μερικές φορές χάνονται στην ανωνυμία της συνηθισμένης ζωής, χειρονομίες τρυφερότητας, στοργής, συμπόνιας, οι οποίες ωστόσο είναι αποφασιστικές, σημαντικές. Για παράδειγμα, ένα ζεστό πιάτο, ένα χάδι, μια αγκαλιά, ένα τηλεφώνημα... Πρόκειται για οικείες χειρονομίες προσοχής στις λεπτομέρειες της καθημερινότητας που κάνουν τη ζωή ουσιαστική και καθιστούν δυνατή την κοινωνία και την επικοινωνία μεταξύ μας" (Συνέντευξη 18-III)

Ο Πάπας υπογραμμίζει ότι πρέπει να ανακαλύψουμε αυτό που αποκαλεί "μια νέα εγγύτητα". Την περιγράφει ως "μια συγκεκριμένη σχέση από φροντίδα και υπομονή", η οποία βελτιώνει τη σχέση στις οικογένειες μεταξύ γονέων και παιδιών, πέρα από την τηλεόραση και τα κινητά τηλέφωνα, και η οποία φροντίζει για τις ανάγκες, τις προσπάθειες και τις επιθυμίες του καθενός. "Υπάρχει - επιβεβαιώνει ο Φρανσίσκο - μια γλώσσα από συγκεκριμένες χειρονομίες που πρέπει να διαφυλαχθούν. Κατά τη γνώμη μου, ο πόνος αυτών των ημερών πρέπει να μας ανοίξει στο συγκεκριμένο" (ό.π.).

Σώζοντας ζωές

Όταν πολλοί έχουν χάσει αγαπημένα πρόσωπα και πολλοί άλλοι αγωνίζονται να σώσουν άλλες ζωές, ο Πάπας προσεύχεται για όλους αυτούς και τους στηρίζει ως διάδοχος του Πέτρου και τους ευχαριστεί που αποτελούν παράδειγμα αυτής της ευαισθησίας στο συγκεκριμένο. Και ρωτώ", προσθέτει όλοι να είναι κοντά ο ένας στον άλλο εκείνων που έχουν χάσει αγαπημένα τους πρόσωπα και προσπαθούν να είναι κοντά τους με κάθε δυνατό τρόπο. Η παρηγοριά πρέπει τώρα να είναι δέσμευση όλων" (Ib.).

Ο Francisco λέει ότι εντυπωσιάστηκε από ένα άρθρο στο Fabio Fazio για τα πράγματα που μαθαίνει αυτές τις μέρες. Μεταξύ άλλων, το ηθικό ζήτημα της φορολόγησης, η οποία επιτρέπει επαρκή κρεβάτια και αναπνευστικές συσκευές σε αυτές τις συνθήκες.

Σημαντική για την αποτύπωση της διάθεσης του Πάπα αυτές τις ημέρες είναι η απάντησή του όταν ρωτήθηκε: Πώς μπορεί κάποιος που δεν πιστεύει να ζει με ελπίδα στις μέρες μας;

Αξίζει να συγκεντρώσετε αυτή την απάντηση, ώστε να τη διαβάσετε προσεκτικά:

"Είμαστε όλοι παιδιά του Θεού και είμαστε όλοι υπό το βλέμμα του. Ακόμη και εκείνοι που δεν έχουν βρει ακόμη τον Θεό, εκείνους που δεν έχουν το χάρισμα της πίστης, μπορούν να βρουν το δρόμο τους προς τα εκεί, στα καλά πράγματα στα οποία πιστεύουνΜπορούν να βρουν δύναμη στην αγάπη για τα παιδιά τους, την οικογένειά τους, τα αδέλφια τους. Κάποιος μπορεί να πει: "Δεν μπορώ να προσευχηθώ επειδή δεν είμαι πιστός". Ταυτόχρονα, όμως, μπορεί να πιστέψει στην αγάπη των ανθρώπων γύρω του και να βρει εκεί την ελπίδα" (ό.π.).

Εγγύτητα, αλληλεγγύη και προσευχή

2. Για να το ζήσουμε αυτό Πάσχα "πίσω από κλειστές πόρτες Ο Φραγκίσκος προτείνει μια απάντηση τριών λέξεων: μετάνοια, συμπόνια και ελπίδα, με το συμπλήρωμα του ταπεινότηταεπειδή συχνά ξεχνάμε ότι στη ζωή υπάρχουν "σκοτεινές περιοχές", σκοτεινές στιγμές. Νομίζουμε ότι μπορεί να συμβεί μόνο σε κάποιον άλλο. Αντίθετα, αυτή η εποχή είναι σκοτεινή για όλους, χωρίς αποκλεισμούς. Σημαδεύεται από τον πόνο και τις σκιές που έχουν εισχωρήσει στα σπίτια μας. Είναι μια διαφορετική κατάσταση από αυτές που έχουμε ζήσει. Επίσης, επειδή κανείς δεν έχει την πολυτέλεια να είναι ήρεμος, όλοι μοιράζονται αυτές τις δύσκολες μέρες" (Συνέντευξη 20-III-2020).

Σε αυτή την κατεύθυνση, ο Πάπας προτείνει ότι η Σαρακοστή μπορεί να μας βοηθήσει να να βρούμε νόημα σε αυτό που μας συμβαίνειΗ "εκπαίδευση για να βλέπουμε με αλληλεγγύη τους άλλους, ειδικά αυτούς που υποφέρουν. Περιμένοντας την ακτινοβολία του φωτός που θα φωτίσει τα πάντα και τους πάντες εκ νέου" (Ib.).

Αυτή είναι μια εποχή - συνεχίζει στις απαντήσεις του - που ανακαλύπτουμε εκ νέου την σημασία της προσευχήςόπως οι απόστολοι όταν φώναζαν στον Κύριο: Δάσκαλε, πνιγόμαστεΗ προσευχή", εξηγεί ο Φραγκίσκος, "μας επιτρέπει να κατανοήσουμε την ευπάθειά μας. Είναι η κραυγή των φτωχών, εκείνων που βυθίζονται, εκείνων που αισθάνονται ότι κινδυνεύουν, ότι είναι μόνοι. Και, σε μια δύσκολη, απελπιστική κατάσταση, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι ο Κύριος είναι εκεί και ότι μπορούμε να προσκολληθούμε σε αυτόν.Ib.). Τότε Ο Θεός μας δίνει δύναμη και εγγύτητα. Όπως ο Πέτρος, μας δίνει ένα χέρι για να μας τραβήξει έξω εν μέσω καταιγίδας.

Τον ρωτούν και πάλι για μη πιστοί: πού μπορούν να βρουν παρηγοριά και ενθάρρυνση; Και εκείνος απαντά με τον ίδιο τρόπο όπως και στην προηγούμενη συνέντευξη, διευκρινίζοντας ότι δεν θέλει να κάνει διάκριση μεταξύ πιστών και μη πιστών: "Είμαστε όλοι άνθρωποι και, ως άνθρωποι, Είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα. Και για έναν χριστιανό τίποτα ανθρώπινο δεν πρέπει να είναι ξένο. Εδώ κλαίμε γιατί υποφέρουμε. Όλοι τους. Έχουμε κοινή την ανθρωπιά και τον πόνο. Μας βοηθά η ενότητα, η αμοιβαία συνεργασία, το αίσθημα ευθύνης και το πνεύμα θυσίας που δημιουργείται σε τόσα πολλά μέρη. Δεν πρέπει να κάνουμε διάκριση μεταξύ πιστών και μη-πιστών, πρέπει να πάμε στη ρίζα: την ανθρωπότητα. Ενώπιον του Θεού είμαστε όλοι παιδιά" (Ib.).

Ρίζες, αδελφοσύνη και ελπίδα

Αντιμέτωπος με τις περιπτώσεις των ασθενών που πεθαίνουν μόνοι και απομονωμένοι, ο Πάπας εκτιμά και ευχαριστεί την άνεση και την εγγύτητα που παρέχει το υγειονομικό προσωπικό, Ευχαριστώ όλους εκείνους τους νοσηλευτές, τους γιατρούς και τους εθελοντές που, παρά την εξαιρετική κούραση, σκύβουν με υπομονή και καλοσύνη για να αναπληρώσουν την αναγκαστική απουσία των μελών της οικογένειας" (Ib.).

Στο τέλος, τον ρωτούν με ποια έννοια αυτή η εμπειρία μπορεί να είναι χρήσιμη. για το μέλλον. Ο Πάπας βλέπει αυτό ως μια ευκαιρία να ανακαλύψουμε εκ νέου την παγκόσμια αδελφοσύνη: "Να υπενθυμίσουμε στους ανθρώπους μια για πάντα ότι η ανθρωπότητα είναι μια ενιαία κοινότητα. Και πόσο σημαντική και αποφασιστική είναι η παγκόσμια αδελφοσύνη. Πρέπει να σκεφτούμε ότι θα είναι όπως μετά από έναν πόλεμο. Δεν θα υπάρχει πλέον "ο άλλος", αλλά εμείς" θα είναι "εμείς. Γιατί μόνο μαζί μπορούμε να βγούμε από αυτή την κατάσταση" (ό.π.).

Ως ανθρώπινα όντα, καταλήγει, θα πρέπει να ξεκινήστε πάλι από εκεί: "Θα πρέπει να κοιτάξουμε και πάλι τις ρίζες: τους παππούδες και τις γιαγιάδες, τους πρεσβύτερους. Να οικοδομήσουμε μια αληθινή αδελφότητα μεταξύ μας. Να θυμόμαστε αυτή τη δύσκολη εμπειρία όλοι μαζί, όλοι μαζί, όλοι μαζί. Και να προχωρήσουμε μπροστά με την ελπίδα, η οποία δεν απογοητεύει ποτέ. Αυτές θα είναι οι λέξεις-κλειδιά για να ξαναρχίσουμε: ρίζες, μνήμη, αδελφοσύνη και ελπίδα.Ibid).