Ik ben Moeder María Rocío (María del Valle Roco), een eeuwig geprofeste religieuze uit Peru van de Congregatie van Pauselijk Recht van de Missiezusters van Jezus het Woord en Slachtoffer. Ik dien God al 14 jaar als zendeling. Ik studeer Sociale en Institutionele Communicatie aan de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruis in Rome dankzij de hulp van de weldoeners van CARF. Ik ben dankbaar voor de campagne van deze Stichting "Laat geen roeping verloren gaan".. Er is behoefte aan opgeleide vrouwelijke sociale communicatoren.
Ik ben geboren in Córdoba (Argentinië). Tot de leeftijd van 16 jaar was ik een meisje zoals zovele anderen, zonder interesse in de dingen van God of in de dingen van religie. Zoals zoveel anderen herinnerde ik me Hem alleen als ik problemen of moeilijkheden had. Maar ik had de genade zeer religieuze ouders te hebben die me respect, opoffering en vooral wie God is leerden.
Door andere levensomstandigheden moesten we naar een andere plaats verhuizen, waar ik naar een school ging waar ook enkele jongens aan het kleinseminarie studeerden. Ik was erg onder de indruk om jonge mensen van mijn leeftijd hun leven aan God te zien geven, vooral één van mijn collega's die nu priester is.
Dit deed me afvragen wat ik in mijn leven moest doen, en ik realiseerde me dat ik hetzelfde pad wilde volgen. Een retraite bekrachtigde mijn beslissing. Maar waarheen? waar de Heer te dienen? Eén ding was me duidelijk: ik wilde arme mensen helpen.
Ik bezocht drie gemeenten en ik leerde de Missionarissen van Jezus, Woord en Slachtoffer kennen, dankzij een vriend. Ik ging voor een ervaring, waar ik een zin hoorde die veel indruk op me maakte van onze stichter: "...".Ik bied ze geen comfortabel leven maar een gelukkig, gelukkig, gelukkig leven".. Ik twijfelde niet meer, ik wilde de Heer hier dienen. Toen ik klaar was met de middelbare school, ging ik het klooster in, Toen ik door de deur van het klooster ging zei ik tegen de Heer: "Voor altijd", en voor mijn volharding bid ik de Heer elke dag.
Onze stichter is bisschop Federico Kaiser. Hij arriveerde in 1939 in Peru en in 1957 werd hij benoemd tot ordinaris van de nieuwe Prelatuur van Caravelí. Hij stichtte de congregatie toen hij het enorme gebied zag dat moest worden bediend en het tekort aan priesters.
Ik ben nu lid van de Congregatie van Missiezusters van Jezus, Woord en Slachtofferdie als charisma heeft te werken in verlaten, afgelegen en arme plaatsen die geen inwonende priesters. Wij gaan naar deze plaatsen en delen de verlatenheid met onze mensen, en begeleiden hen geestelijk.
We bereiden ze voor door middel van een adequate catecheseZe worden ook uitgenodigd om een of twee keer per jaar door een priester te worden bezocht, zodat ze goed voorbereid de sacramenten kunnen benaderen. Omdat ze in moeilijk bereikbare gebieden wonen, waar het onmogelijk is om elke dag de mis bij te wonen, we vieren een paraliturgie om het evangelie uit te leggen en het sacrament van de Eucharistie toe te dienen aan de gelovigen die hebben kunnen biechten.
Moeder María Rocío (María del Valle Roco) behoort tot de Congregatie van Pauselijk Recht van de Missiezusters van Jezus, Woord en Slachtoffer. Haar charisma is te werken in verlaten, afgelegen en arme plaatsen waar geen priesters wonen.
Vanwege onze vorming en roeping hebben wij toestemming van de Heilige Stoel om het sacrament van het doopsel toe te dienen en te assisteren bij huwelijken, onze parochianen helpen om goed te sterven. We hebben ook Wij leren hen religieuze waarheden en helpen hen, volgens onze mogelijkheden, in hun tijdelijke behoeften.
Na de hele trainingsfase te hebben doorlopen, waar we onze studies bestrijken een periode van 6 of 7 jaar, Ik was klaar om naar de missies te gaan. Mijn eerste missiecentrum was "La Candelaria" in Santiago del Estero, een van de armste gebieden van Argentinië.
Om onze dorpen te bereiken, gebruiken wij nonnen alle beschikbare transportmiddelen. Daarom gaan we, behalve te voet of met het busje, ook te paard, per sulcki, per fiets, enz.
Een van de mooiste ervaringen die ik ooit heb gehad is die van 20 tot 25 kilometer trappen, op die zandwegen en stil van Santiago die het Heilig Sacrament draagt. De natuur is voelbaar in al haar uitingen en we kunnen mediteren over de goedheid en barmhartigheid van de Heer die soms instrumenten gebruikt die zo onwaardig zijn als wijzelf om het Goede Nieuws van de Verlossing te brengen.
Wanneer wij in onze gemeenschappen aankomen, wachten de mensen ons op voor catechese, viering van het Woord en recreatie. Als we gaan, voor hen is een feest omdat "las madrecitas", zoals ze ons noemen, hen gaan bezoeken.
Ik werkte daar drie jaar en werd toen overgeplaatst naar een missiecentrum in Peru. Ik ging van werken op de Argentijnse vlakten met een temperatuur van meer dan 50°C, naar de hoogte van 3.500 tot 5.000 meter boven de zeespiegel, met de karakteristieke kou van de Peruaanse hooglanden.
Heel verschillende realiteiten, maar voor mij altijd heel mooi, want ik hou van het missieleven. Wandelen in zulke onherbergzame plaatsen, waar er ook zielen die hongeren naar GodDe ervaring om de vreugde van het Evangelie te brengen, ondanks de kou, de afstand en de moeilijkheden, is een ervaring die ik met niets anders kan vergelijken.
Als de Paus FranciscusOm herders te zijn met de geur van schapen", ik geloof dat we het hebben vervuld, omdat we als missionarissen, we gaan naar geografisch zeer moeilijke plaatsenMaar niet onmogelijk, want we weten dat de Heer altijd bij ons is.
Onze stichter heeft ons altijd gezegd dat wij, om onze eenvoudige mensen te onderwijzen, veel, heel veel moeten weten, omdat wij de grote waarheden van het geloof moeten doorgeven op een manier die voor iedereen toegankelijk en begrijpelijk is.
Daarom hebben sommigen van ons, naast de studies die bij onze voorbereiding horen, de genade en de gelegenheid om hier in Rome, het hart van het christendom, gevormd te worden om later leraren van onze zusters.
Vanwege het prestige en de kwaliteit van het onderwijs van de Pauselijke Universiteit van het Heilige KruisVelen van ons zijn hier gevormd, waar we niet alleen een intellectuele voorbereiding krijgen, maar ook veel belangrijke elementen voor onze religieuze vorming: plaatsen om te bidden, de viering van de Heilige Mis en de hulp en het begrip van elk van de leraren die de cursussen geven.
De congregatie van de missiezusters van Jezus het Woord en het slachtoffer bereidt de gelovigen die in verlaten plaatsen wonen voor door middel van een adequate catechese, zodat een priester hen één of twee keer per jaar bezoekt en zij goed voorbereid tot de sacramenten kunnen naderen. Omdat zij in moeilijk toegankelijke gebieden wonen en het onmogelijk is om elke dag de mis bij te wonen, vieren zij een paraliturgie waarin zij het evangelie uitleggen en het sacrament van de eucharistie toedienen aan de gelovigen die hebben kunnen biechten.
Wat de meeste indruk op mij maakt is de familiale sfeer aan de Universiteit van het Heilig Kruis, ondanks het feit dat de studenten uit zoveel verschillende landen komen. Iedereen is belangrijk, en elke professor geeft zijn tijd om al onze twijfels te verduidelijken en onze moeilijkheden op te lossen.
Ik studeer voor een graad in Sociale en Institutionele Communicatie.De sociale netwerken zijn ook een plaats die geëvangeliseerd moet worden, en ze hebben God nodig. Ook zal ik op een dag mijn congregatie kunnen helpen bij de overdracht van haar missie en pastorale werk binnen de Kerk.
De Heilige Moeder Kerk, die onze stichter ons heeft geleerd lief te hebben met een vertederende genegenheid en trouw, is zo universeel, zo moederlijk en altijd aanwezig dat zij ernaar streeft in elke hoek van de planeet aanwezig te zijn.
De Kerk is zo rijk aan charisma's dat wij religieuzen, als het mystieke lichaam van Christus dat wij zijn, kunnen helpen bij de evangelisatie en de overdracht van het geloof, ieder op zijn eigen manier, zij het door gebed, zending, geestelijke begeleiding, hulp aan de meest behoeftigen, enz.
Wij zoeken geen applaus of bewondering van mensen of de wereld, maar wij doen alles voor de grotere glorie van God en het heil van de zielen, waarmee wij al onze verlangens bevredigen, waarbij wij proberen zo goed mogelijk te doen wat de Wil van God is. Ik ben blij dat ik door God ben uitverkoren om de meest behoeftigen te helpen en door mijn missionaire roeping God dichter bij zoveel zielen te brengen die Hem nodig hebben.
Congregatie van de Missiezusters van Jezus, Woord en Slachtoffer.
Vrouwen in de Kerk, ook als leekheeft een fundamentele rol, want als echtgenote, als moeder, als dochter en vooral als vrouw. belangrijke missie om het hart en de ziel van het gezin te zijn, Ze geeft moed, kracht, moed en vreugde, en dat is van onschatbare waarde.
Wat belangrijk is, is dat zij begrijpen dat hun roeping moet neigen naar heiligheid van leven, omdat daar hun zending nog vruchtbaarder zal zijn. Dit moet de ware aanspraak van een vrouw zijn: een heilige zijn.
Oneindig dankbaar voor de steun van allen die het voor ons religieuze vrouwen mogelijk maken om ook Wij kunnen toegang krijgen tot onze intellectuele vorming en deze vervolgens laten overlopen in ons missionaire leven. Aangezien wij religieuzen van bescheiden middelen zijn en onder de armen werken, moeten wij veel offers brengen. PMaar we weten dat het de moeite waard is, omdat we ons vormen om ons vervolgens te vormen. Ik hou je altijd in mijn gebeden.
Missionaris van de Congregatie van Jezus het Woord en Slachtoffer.
Gerardo Ferrara
Afgestudeerd in geschiedenis en politieke wetenschappen, gespecialiseerd in het Midden-Oosten.
Verantwoordelijk voor het studentencorps
Universiteit van het Heilige Kruis in Rome
