Julio Alberto Ordoñez Álvarez is een seminarist van het Aartsbisdom Santiago de Guatemala.
"Mijn eerste herinnering dat ik wist dat ik door God geroepen was, was toen ik elf jaar oud was. Ik studeerde op een katholieke school die door jezuïeten werd geleid en elke eerste vrijdag van de maand namen ze ons mee naar de mis. Ik herinner me de datum niet goed meer, maar op een van die vrijdagse missen, op het moment van de consecratie en pater Gullón (hij was de priester die de mis opdroeg) het Heilig Vormsel ophief, begon ik te denken dat ik dat wilde doen in mijn leven.
Vanaf dat moment vroeg ik mijn moeder of ik deel mocht uitmaken van de acolieten van mijn parochie, en zo begon ik betrokken te raken bij de dienst van de Heer, ik ging elke dag naar de mis om acoliet te kunnen zijn en om aan het altaar te kunnen staan, en naarmate ik ouder werd raakte ik meer betrokken bij jeugdgroepen in mijn parochie, praktisch mijn hele pubertijd leefde ik hand in hand met mijn parochie, maar ook naarmate de tijd verstreek vergat ik steeds meer mijn intentie om priester te worden.
Op mijn 18e, toen ik klaar was met mijn middelbare schoolstudie, begon ik te werken en helaas begon ik afstand te nemen van God en begon er een periode waarin ik echt afstand van Hem nam, maar op mijn 23e, na het verlies van mijn tante door kanker, begon ik weer dichter bij God te komen en zo begon ik weer te dienen in de kerk en door deze dienst werd ik weer verliefd op God en kwam het verlangen om priester te worden weer terug in mijn gedachten, waardoor ik begon met het bezoeken van beroepsbijeenkomsten in mijn bisdom.
De beroepsbijeenkomsten hielpen me veel en gaven me licht over waar ik mijn leven op moest richten, en ik denk dat ik duidelijk zag dat dat het priesterschap was, maar ik was ook bang om het te worden, dus in plaats van naar het seminarie te gaan besloot ik deze weg niet te volgen en begon ik tegen mezelf te zeggen dat het priesterschap niet mijn weg was.
Jaren gingen voorbij, ik bleef dienen in de kerk, ik ontmoette een meisje op wie ik verliefd werd en we werden vriend en vriendin, maar na een tijdje realiseerde ik me dat de Heer er in mijn gedachten op aandrong dat Hij mij als priester wilde en ik herinner me dat ik een toespraak voorbereidde voor een retraitecursus voor jonge mensen genaamd "studie en roeping". Ik raakte in een crisis omdat ik met de jongens over roeping ging praten en ik de mijne niet volgde.
Toen ik me deze crisis realiseerde, besloot ik geestelijke begeleiding te zoeken en een van mijn beste vrienden stelde me voor aan pater Mario, een priester van Opus Dei, die me enige tijd begeleidde in mijn beroepskeuze en in deze keuze besloot ik dat ik gehoor wilde geven aan Gods roep om diocesaan priester te worden.
Ik heb in Pamplona gewoond tijdens mijn priesteropleiding en mijn studies voor het baccalaureaat in de theologie; het zijn jaren waarin er zowel vreugde als verdriet, successen en mislukkingen, momenten van kracht en momenten van crisis zijn geweest, maar waarvan ik met Gods hulp heb kunnen genieten en die ik onder ogen heb kunnen zien.
Een van de eerste ervaringen en een van de ervaringen die ik het meest in mijn hart bewaar, is de dag dat ik naar Bidasoa kwam. Ik herinner me nog goed dat het een dinsdagmiddag was en dat ik vanwege de reis nog niet in staat was geweest de H. Mis bij te wonen, maar tegen de tijd dat ik me een beetje had geïnstalleerd in wat mijn kamer zou worden, werd me meegedeeld dat een bisschop uit Brazilië (die op dat moment Bidasoa bezocht) over enkele ogenblikken de H. Mis zou opdragen en dat ik daaraan kon deelnemen, Ik werd geïnformeerd dat een bisschop uit Brazilië (die op dat moment Bidasoa bezocht) over enkele ogenblikken de Heilige Mis zou opdragen en dat ik daaraan kon deelnemen. Ik maakte me snel klaar, ging het oratorium binnen en bereidde me voor om het mee te maken, maar ik had iets uit het oog verloren, namelijk de taal, de Heilige Mis zou in het Portugees zijn en hoewel ik op dat moment niet veel begreep van wat er werd gezegd, konden mijn hart en geest zich plaatsen in wat er werd ervaren; Deze eerste ervaring deed mijn liefde voor de Kerk nog meer groeien, want ik ervoer en begreep de universaliteit waarover ik zoveel had gehoord.
Het is ook belangrijk om te vermelden dat deze zegening om gevormd te worden in het Bidasoa International Seminary niet mogelijk zou zijn zonder de hulp die jullie zo gul en onbaatzuchtig geven, dat wil zeggen onze weldoeners van CARF, die dag na dag eten op onze tafels zetten, een dak om onder te leven en te slapen en een plek waar we meer over God kunnen leren.
Steun een roeping waar ook ter wereld
A volledige beurs van 18.000 euro is het bedrag dat een kandidaat nodig heeft om een jaar lang te wonen en te studeren, op de locaties van hun universiteiten, hetzij in Rome, hetzij in Pamplona. De meest behoeftige bisdommen in de wereld eisen een volledige beurs voor hun kandidaten. In veel gevallen dekt het bisdom een deel van deze kosten en is een lager bedrag vereist, dat altijd wordt aangegeven bij de aanvraag van de kandidaat.
Waaruit bestaat een volledige beurs?
Meer dan 800 bisschoppen uit alle vijf continenten vragen studiebeurzen aan voor hun kandidaten. Dankzij weldoeners zoals u kan CARF aan de meeste verzoeken voldoen, maar de behoeften groeien en we willen dat aan alle verzoeken wordt voldaan.
De grafiek toont de samenstelling van een volledige beurs.
Voor inlichtingen kunt u contact opnemen met [email protected]
Bankoverschrijvingen naar CaixaBank
ES39 - 2100 - 1433 - 8602 - 0017 - 4788
