Ο Julio Alberto Ordoñez Álvarez είναι ιεροσπουδαστής της Αρχιεπισκοπής Σαντιάγο της Γουατεμάλας.
"Η πρώτη μου ανάμνηση ότι κατάλαβα ότι με κάλεσε ο Θεός ήταν στην ηλικία των έντεκα ετών, φοιτούσα σε ένα καθολικό σχολείο που διοικούνταν από Ιησουίτες και κάθε πρώτη Παρασκευή του μήνα μας πήγαιναν στη Λειτουργία, δεν θυμάμαι καλά την ημερομηνία, αλλά σε μια από αυτές τις Παρασκευές, τη στιγμή του αγιασμού και όταν ο πατέρας Gullón (ήταν ο ιερέας που τελούσε τη Λειτουργία) σήκωσε το Ιερό Σχήμα, άρχισα να σκέφτομαι ότι ήθελα να το κάνω αυτό στη ζωή μου.
Από εκείνη τη στιγμή ζήτησα από τη μητέρα μου να με αφήσει να συμμετέχω στους ακολυτούς της ενορίας μου και έτσι άρχισα να εμπλέκομαι στην υπηρεσία του Κυρίου, πήγαινα κάθε μέρα στη Λειτουργία για να μπορώ να είμαι ακολυτός και να βρίσκομαι στην Αγία Τράπεζα, και καθώς μεγάλωνα, συμμετείχα περισσότερο στις ομάδες νέων της ενορίας μου, σχεδόν όλη την εφηβεία μου ζούσα χέρι-χέρι με την ενορία μου, αλλά και όσο περνούσε ο καιρός ξεχνούσα όλο και περισσότερο την πρόθεσή μου να γίνω Ιερέας.
Στην ηλικία των 18 ετών, όταν τελείωσα τις σπουδές μου στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, άρχισα να εργάζομαι και δυστυχώς άρχισα να απομακρύνομαι από τον Θεό και ξεκίνησε μια περίοδος κατά την οποία πραγματικά απομακρύνθηκα από Αυτόν, αλλά στην ηλικία των 23 ετών, μετά την απώλεια της θείας μου από καρκίνο, άρχισα να πλησιάζω ξανά τον Θεό και έτσι άρχισα να υπηρετώ ξανά στην Εκκλησία και μέσα από αυτή την υπηρεσία ερωτεύτηκα ξανά τον Θεό και η επιθυμία να γίνω ιερέας επανήλθε στο μυαλό μου, γεγονός που με έκανε να αρχίσω να πηγαίνω σε επαγγελματικές συναντήσεις στην επισκοπή μου.
Οι επαγγελματικές συναντήσεις με βοήθησαν πολύ και μου έδωσαν φως για το πού να κατευθύνω τη ζωή μου, και νομίζω ότι είδα ξεκάθαρα ότι ήταν η ιεροσύνη, αλλά φοβόμουν επίσης να γίνω ιερέας, οπότε αντί να μπω στη σχολή αποφάσισα να μην ακολουθήσω αυτό το μονοπάτι και άρχισα να λέω στον εαυτό μου ότι η ιεροσύνη δεν ήταν ο δρόμος μου.
Τα χρόνια πέρασαν, συνέχισα να υπηρετώ στην εκκλησία, γνώρισα μια κοπέλα με την οποία ερωτεύτηκα και γίναμε ζευγάρι, αλλά μετά από λίγο συνειδητοποίησα ότι ο Κύριος επέμενε στο μυαλό μου ότι με ήθελε ιερέα και θυμάμαι ότι ετοίμαζα μια ομιλία για ένα μάθημα ησυχασμού για νέους με τίτλο "μελέτη και κλήση". Έπεσα σε κρίση επειδή επρόκειτο να μιλήσω στα αγόρια για την κλίση και εγώ δεν ακολουθούσα τη δική μου.
Όταν συνειδητοποίησα αυτή την κρίση, αποφάσισα να αναζητήσω πνευματική καθοδήγηση και ένας από τους καλύτερους φίλους μου με σύστησε στον πατέρα Μάριο, έναν ιερέα του Opus Dei, ο οποίος με συνόδευσε για αρκετό καιρό στην επαγγελματική μου διάκριση, και σε αυτή τη διάκριση αποφάσισα ότι ήθελα να ακολουθήσω το κάλεσμα του Θεού να γίνω επισκοπικός ιερέας.
Έζησα στην Παμπλόνα καθ' όλη τη διάρκεια της ιερατικής μου εκπαίδευσης και των σπουδών μου για το απολυτήριο θεολογίας- πρόκειται για χρόνια στα οποία υπήρξαν χαρές και λύπες, επιτυχίες και αποτυχίες, στιγμές δύναμης και στιγμές κρίσης, τις οποίες όμως με τη βοήθεια του Θεού μπόρεσα να απολαύσω και να αντιμετωπίσω.
Μία από τις πρώτες εμπειρίες και μία από αυτές που κρατώ περισσότερο στην καρδιά μου είναι η ημέρα που ήρθα στην Μπιντασόα, θυμάμαι καλά ότι ήταν Τρίτη απόγευμα και λόγω του ταξιδιού δεν είχα ακόμη προλάβει να παρακολουθήσω τη Θεία Λειτουργία, αλλά όταν κατάφερα να τακτοποιηθώ λίγο στο δωμάτιο που θα ήταν το δωμάτιό μου, πληροφορήθηκα ότι ένας επίσκοπος από τη Βραζιλία (που επισκεπτόταν τότε την Μπιντασόα) θα τελούσε τη Θεία Λειτουργία σε λίγα λεπτά και ότι θα μπορούσα να λάβω μέρος σε αυτήν, Πληροφορήθηκα ότι ένας επίσκοπος από τη Βραζιλία (ο οποίος επισκεπτόταν τότε την Μπιντασόα) επρόκειτο να τελέσει τη Θεία Λειτουργία σε λίγα λεπτά και ότι θα μπορούσα να λάβω μέρος σε αυτήν. Ετοιμάστηκα γρήγορα, μπήκα στο ορατόριο και ετοιμάστηκα να το βιώσω, αλλά είχα χάσει από τα μάτια μου κάτι, το οποίο ήταν η γλώσσα, η Θεία Λειτουργία θα γινόταν στα πορτογαλικά και παρόλο που εκείνη τη στιγμή δεν καταλάβαινα πολλά από όσα λέγονταν, η καρδιά και το μυαλό μου ήταν σε θέση να τοποθετηθούν σε αυτό που βιώνεται, Αυτή η πρώτη εμπειρία έκανε την αγάπη μου για την Εκκλησία να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο, καθώς βίωσα και κατάλαβα την οικουμενικότητα που είχα ακούσει τόσα πολλά γι' αυτήν.
Είναι επίσης σημαντικό να αναφέρω ότι αυτή η ευλογία να διαμορφωθούμε στο Διεθνές Σεμινάριο της Μπιντασόα δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τη βοήθεια που τόσο γενναιόδωρα και ανιδιοτελώς δίνετε, δηλαδή τους ευεργέτες μας της CARF, οι οποίοι μέρα με τη μέρα βάζουν φαγητό στο τραπέζι μας, μια στέγη για να ζούμε και να κοιμόμαστε και ένα μέρος όπου μπορούμε να μάθουμε περισσότερα για τον Θεό.
Υποστηρίξτε ένα επάγγελμα οπουδήποτε στον κόσμο
A πλήρη υποτροφία 18.000 ευρώ είναι το ποσό που χρειάζεται ένας υποψήφιος για να ζήσει και να σπουδάσει για ένα έτος, στις τοποθεσίες των πανεπιστημίων τους, είτε στη Ρώμη είτε στην Παμπλόνα. Οι πιο άπορες επισκοπές στον κόσμο απαιτούν πλήρη υποτροφία για τους υποψηφίους τους. Σε πολλές περιπτώσεις, η επισκοπή καλύπτει μέρος αυτού του κόστους και απαιτείται ένα μικρότερο ποσό, το οποίο αναφέρεται πάντα στον υποψήφιο που υποβάλλει την αίτηση.
Τι περιλαμβάνει μια πλήρης υποτροφία;
Περισσότεροι από 800 επίσκοποι και από τις πέντε ηπείρους υποβάλλουν αίτηση για υποτροφίες σπουδών για τους υποψηφίους τους μέσω υποτροφιών. Χάρη σε ευεργέτες όπως εσείς, η CARF ικανοποιεί τα περισσότερα αιτήματα, αλλά οι ανάγκες αυξάνονται και θέλουμε να ικανοποιούνται όλα τα αιτήματα.
Το γράφημα δείχνει τη σύνθεση μιας πλήρους υποτροφίας.
Για πληροφορίες, παρακαλούμε επικοινωνήστε με [email protected]
Τραπεζικές μεταφορές προς CaixaBank
ES39 - 2100 - 1433 - 8602 - 0017 - 4788
