Davide vertelt zijn getuigenis van bekering: hij is geboren in Brescia, Noord-Italië, in 1999. Zijn ouders hebben hem van jongs af aan in het geloof opgevoed en gingen vaak naar katholieke milieus. Hij heeft goede herinneringen aan zijn jeugd: "catechese, de zondagsmis waar ik als misdienaar hielp en de vele voetbalwedstrijden op het parochieveld. Godzijdank kan ik zeggen dat ik een goede jeugd heb gehad".
In 2013 begon zijn moeder wekelijkse bijeenkomsten bij te wonen die werden aangeboden door de Dienstmeisjes van het Huis van de Moeder -die in 2010 naar de parochie was gekomen- en waar veel getuigenissen van bekering waren. Van deze vergaderingen begon het geestelijke klimaat in het huis te groeien. Datzelfde jaar werd de eerste bijeenkomst met de Handmaids georganiseerd die openstond voor jongeren. Het was de eerste van vele die in de loop der jaren volgden.
Op vijftienjarige leeftijd begon hij af te drijven van het leven in genade, waardoor hij onverstandige beslissingen nam. Bovendien hielp de voor zijn leeftijd typische onvolwassenheid niet. Onder leiding van enkele klasgenoten begon hij God en Onze Moeder te haten.Ik begon te lasteren en ging niet naar de mis op zondag zonder dat mijn ouders het wisten".. Zijn schoolprestaties begonnen te dalen. "Ik kwam midden maart aan met 6 van de 11 vakken niet gehaald. Ik ging van een gelukkige en zorgeloze jongen naar een diep verdriet en bitterheid, die gemakkelijk omsloeg in woede. Een woede die ik vaak afreageerde op de mensen die het meest van me hielden: mijn ouders". De nabijheid van zijn ouders was echter doorslaggevend. Zij boden hem een kans die zijn toekomst voor altijd zou beïnvloeden.
In 2015 nodigden zijn ouders hem uit om enige tijd in Las Presillas (Spanje) door te brengen bij de Dienaressen van het Moederhuis. Hij aanvaardde het voorstel als een beter alternatief dan de zomer te moeten doorbrengen met studeren. "Ik vond mezelf wonen in een huis met 7 religieuze mensen, Ik was in een vreemd land, ik kende de taal niet, ik kende de manier van leven niet, ik waardeerde het eten niet, en in mijn gebedstijden viel ik in slaap of dacht ik aan spitsmuizen.
Plotseling, Gods genade raakte zijn hart. Hij begon in te zien hoe mooi het was om in deze gemeenschap te leven, om de dagelijkse mis en de heilige uren te waarderen, om met verve en liefde de rozenkrans te bidden voor Onze Lieve Vrouw, en om te genieten van de vreugde van het gemeenschapsleven. Door terug te keren naar een leven in genade keerde "rust, sereniteit en enthousiasme terug in mijn hart". Etymologisch betekent enthousiasme "leven in God". Door me open te stellen voor de Heer en voor Onze Moeder, begon ik me steeds meer aangetrokken te voelen tot deze manier van leven. De prijs van wat ik moest opgeven leek minder belangrijk dan wat ik verwierf.
Na vier maanden keerde hij terug naar Italië in de overtuiging dat hij had ontdekt wat hij werkelijk wilde doen in het leven. Daar houdt zijn getuigenis van bekering echter niet op. "Ik maakte de fout te geloven dat ik kon leven zoals de Heer het wilde, maar zonder de Heer. Ik begreep niet wat Jezus ons in het Evangelie voorhoudt, namelijk dat Zonder hem kunnen we niets doen. Zo begon ik een pad dat me weer van God afleidde.
Geleidelijk aan gaf hij het gebed op en liet zich in beslag nemen door de voorstellen van de wereld. Op 17-jarige leeftijd begon hij hasj en marihuana te roken. Het effect van deze middelen maakte in hem het plezier los dat hij altijd al had willen ervaren. Maar het veranderde al snel van een manier om plezier te hebben op feestjes in een noodzaak. Tegen de tijd dat hij 18 werd, kon hij zonder problemen in bars drinken. "Ik keek uit naar het weekend zodat ik plezier kon maken met mijn vrienden. Ondanks alles stopte ze nooit met het bijwonen van de bijeenkomsten van de Dienaressen van het Moederhuis. Hoewel ze het niet wilde toegeven, verlangde zijn ziel naar rust in de Heer.
Met deze levensstijl, "was mijn prioriteit plezier". Studeren kwam op de achtergrond te staan. Hij faalde opnieuw en zijn ouders namen het heft in eigen handen. Hij moest het grootste deel van de zomer in een fabriek werken. als arbeider, in de hoop dat de ervaring hem zou helpen volwassen te worden. In september keerde hij terug naar school en studeerde uiteindelijk af op 17 juni 2020. Op 6 juli was hij al aan het werk. "Ik vond het werk leuk en er was een goede sfeer onder mijn collega's. Ik had alles wat ik al jaren wilde: geld voor mijn ondeugden en vrijheid van beweging en roosters. Er was echter iets dat me onbevredigd liet. Ik had voortdurend het gevoel dat er iets ontbrak, en die gedachte werd steeds vervelender. Het liet me niet met rust.
Op 11 april 2021, Dag van de Goddelijke Barmhartigheid, moe van deze al maanden voortslepende innerlijke situatie, "nam ik de belangrijkste beslissing van mijn leven: mijn hart openen voor Jezus. Zo begon ik een reis van onderscheiding met een priester Ik wist het al jaren. Mijn prioriteit werd toen om weer in contact te komen met God en Onze Moeder: ik hervatte de dagelijkse mis, het persoonlijk gebed - vooral de rozenkrans - en het lezen van boeken die me konden helpen spiritueel te groeien.
"Maar de tekst die me het meest hielp was De Verhandeling over Ware Devotie tot Maria door St. Louis Marie Grignion de Monfort. Ook het leven en de roeping van zuster Clare Crocket van de Dienaressen, en de beroeps- en jeugdvideo's op onze televisie waren van grote invloed op mijn bekering. HM TVvan de EUK Mamie Stichting. Door deze verandering kon ik beschrijven wat God met mijn leven wilde: het zijn van Dienaar van het huis van de moeder".
Op 2 oktober 2021, op eenentwintigjarige leeftijd, trad Davide als postulant in bij de Dienaren.
"Nu ervaar ik elke dag onmetelijke vreugde en blijdschap in de Geest. Het is bijna onmogelijk om de juiste woorden te vinden. Dit is mijn getuigenis van bekering. Het is geen gemakkelijke weg, maar wel een gelukkige, zoals Paulus VI zou zeggen. Ik kan iedereen alleen maar aanraden God nooit buiten zijn plannen te laten. Alleen in Hem is er vreugde en hoop. Een leven zonder God is het leven niet waard".
Gerardo Ferrara
Afgestudeerd in geschiedenis en politieke wetenschappen, gespecialiseerd in het Midden-Oosten.
Verantwoordelijk voor studenten aan de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruis in Rome.
