La vida más allá de uno mismo (Het leven buiten jezelf), wordt in Spanje gepubliceerd met als doel om ons vijf getuigenissen die het leven van vijf bekende namen willen belichten, die leven en hun leven in dienst stellen van anderen. De auteur is Antonio Rubio Po, hoogleraar internationale politiek, die heeft deelgenomen aan El Espejo de la Cadena COPE om zijn nieuwe publicatie toe te lichten.
De publicatie van het boek valt samen met de publicatie van de encycliek Fratelli Tutti van de paus Francisco: "In principe wilde ik twee dingen combineren, ik werk samen met cope.es met artikelen over geloof en cultuur, maar tegelijkertijd cultiveer ik de analyse van internationale vraagstukken. Ik wilde mensen combineren die los van de politiek iets te zeggen hadden. Deze combinatie heeft geleid tot dit boek", aldus de auteur.
Rubio Plo analyseerde de profielen van de protagonisten van zijn boek: "Zij die schrijven hebben van gewone mensen de protagonisten van hun werken gemaakt. Hetzelfde hebben zij gedaan die zich toeleggen op de film, en als ze dat niet hebben gedaan, dan hebben ze dat gedaan met hun werken. Het is een hulde aan gewone mensenis veel meer dan alleen beschrijvingen. Het zijn eerder weerspiegelingen van hun leven".
Het boek presenteert vijf actuele figuren die op een of andere manier hebben laten zien dat het leven anderen nodig heeft. Svetlana Alexievich, historicus en journalist, Antonio Guterres, secretaris-generaal van de VN, Mahamat Saleh Haroun, filmmaker, Andrea Riccardi, oprichter van de Gemeenschap van Sant'Egidio, en Antoinette Kankindi, hoogleraar ethiek en politieke filosofie.
Carlos Herrera geeft in het COPE-programma Espejos de la COPE commentaar op het boek van Antonio Rubio Plo, Ser solidarios: Het boek dat "zichzelf overstijgt". (Afbeelding van de auteur)
Antonio Rubio koos deze vijf mensen omdat het mensen zijn die om mensen geven. Heel eenvoudig. Mensen van solidariteit. Dat type mens dat uit zichzelf heeft kunnen treden, gedreven door een broederlijke liefde jegens de rest van de mensen.. Geen abstracte en ideologische Menselijkheid, maar een passie voor de echte mens. Zoals Antonio zelf zegt, delen alle vijf "de overtuiging dat het menselijk bestaan niet kan worden opgevat zonder anderen".
Tolstoj duikt steeds weer op, via zijn citaten. Vooral als het gaat om de benadering van Svetlana, Nobelprijswinnares en portrettist van de sociale werkelijkheid van de voormalige socialistische Sovjetrepublieken.
De auteur besteedt ook aandacht aan de initiatieven die door zijn vijf uitverkorenen zijn opgezet. Bijvoorbeeld dat van Kankindi, dat probeert de rol van vrouwen in Afrika te begrijpen en hun situatie te veranderen.
Door naar deze vijf mannen en vrouwen te kijken, kijkt de auteur precies waar de vijf naar kijken, naar gewone mensen, want we zullen zien dat zij diep van binnen ook gewone mensen zijn.
Geef uw donatie een gezicht. Help ons om diocesane en religieuze priesters te vormen.
Ze kijken ernaar van een filmcameraVanuit de ogen van een essayist; vanaf het podium van een universiteitsprofessor; vanuit de bemiddeling bij de meest diepgewortelde conflicten in de wereld; of vanuit het kantoor van de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, met zijn laarzen aan om niet te verdwalen in de gangen van de internationale bureaucratie.
Het doet dit door door hun biografieënOpvallend is het belang van de kindertijd bij allen, of van een anekdote of gebeurtenis die hen voor het leven zou tekenen. De kracht van het beeld in dit essay is ook indrukwekkend, want alle vijf zijn op de een of andere manier sterk beïnvloed door de film, de grote
Ten slotte staat dit boek vol met openbare verklaringen, toespraken en enkele opmerkingen die de auteur aan den lijve heeft ondervonden, wat het verhaal een punt van nabijheid en openhartigheid geeft.
"Je ondervraagt vrienden niet: je laat ze gewoon praten." Zo behandelt Antonio zijn vijf vrienden. Hij laat ze spreken door hun leven.
Want het verwijst naar een uitgebreide filmografie en bibliotheek. Regisseurs en auteurs komen samen, we zouden kunnen zeggen dat ze samenspannen, om de betekenis van beschaving te ontdekken in het leven van de "solidaire vijf".
Guterres, een praktiserend katholiek, zegt dat "beschaafd zijn betekent dat je in staat bent de menselijkheid van anderen volledig te erkennen, zelfs als zij andere gezichten en gewoonten hebben dan wij; dat je jezelf in hun plaats kunt stellen en naar jezelf kunt kijken als van buitenaf (...) Hoe wij anderen, degenen die anders zijn, waarnemen en verwelkomen, is een maatstaf voor onze mate van barbaarsheid of beschaving".
De eenheid van Europa, zijn oorsprong, de toekomst van Afrika, in het bijzonder landen als Oeganda, Tsjaad, Kenia, Congo of Nigeria; vrede in de wereld; cinema; de Russische ziel; globalisering en burgermaatschappij; corruptie, macht en politiek; geopolitiek en menselijke psychologie; Russische literatuur, met Dostojevski en Tolstoj, en de Italiaanse literatuurDe auteur bespreekt in zijn essay de thema's Fransen met Pasolini en Fransen met Peguy, feminisme en vergeving.
Dit boek is een venster waardoor men de werkelijkheid ziet. Het bewijs dat het waar is, is dat het ons niet afsluit, integendeel, het roept ons op om open te staan voor alles. Naar de hele wereld, maar niet in abstracto, maar via concrete mensen. Dezelfde mensen die worden bekeken door de "vijf in solidariteit", de historicus van anonieme stemmen (Svetlana Alexievich), de man van intelligentie en hart (Antonio Guterres), de filmmaker van mededogen en vergeving (Mahamat Saleh Haroun), de ambachtsman van solidariteit (Andrea Riccardi) en de opvoedster van vrouwen (Antoinette Kankindi).
Met medewerking van:
Paginasdigital.es
Cope.co.uk
