"Η εκπαίδευση και η μετρίαση μειώνει τον κίνδυνο αμφισβήτησης της πορείας του Θεού".

Μάλιστα, έγινε και δάσκαλος στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Piuraστο Περού, την πατρίδα του. Εννέα χρόνια αργότερα, εργάστηκε και πάλι ως δάσκαλος στη γενέτειρά του, αλλά αυτή τη φορά διδάσκοντας θεολογία στο Πανεπιστήμιο της Πιούρα, έργο της Αποστολής του Opus DeiΕίναι επίσης ο ιερέας της Πολυτεχνικής Σχολής.

Ο πατέρας Chinguel μετακόμισε στην Ισπανία για να εκπαιδευτεί για να γίνει ιερέας και στο Πανεπιστήμιο της Ναβάρα ολοκλήρωσε το πτυχίο του στη Θεολογία. Στη συνέχεια ολοκλήρωσε το Licentiate στην Ηθική Θεολογία και τέλος το διδακτορικό του, τη διατριβή του οποίου υποστήριξε το 2021. Εν τω μεταξύ, ο Don José Luis χειροτονήθηκε ιερέας το 2020. Αμέσως μετά τη χειροτονία του πέρασε αρκετούς μήνες στη Μούρθια, σε δύο σχολεία του Fomento, μέχρι να μπορέσει τελικά να επιστρέψει στο Περού για να συνεχίσει την ιερατική του διακονία.

Σε αυτή τη συνέντευξη στο Ίδρυμα CARF, ο ιερέας αυτός θυμάται με μεγάλη αγάπη την εποχή του στην Παμπλόνα, την ιερατική χειροτονία του στη Ρώμη, τους καρπούς της εκπαίδευσης που έλαβε κατά τη διάρκεια αυτών των ετών και τις μεγάλες αναμνήσεις που έζησε όταν χειροτονήθηκε.

Ο Θεός, ο Κύριος των θαυμάτων

Έχετε ζήσει στην Ευρώπη, αλλά και στο Περού, την πατρίδα σας. Ποιες ομοιότητες και διαφορές έχετε δει στην πίστη και την Εκκλησία και στα δύο μέρη; Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στην Ευρώπη μπόρεσα να επισκεφθώ μόνο την Ισπανία, τη Γαλλία και την Ιταλία. Πρόκειται για χώρες με μακρά καθολική παράδοση, οι οποίες όμως εξακολουθούν να διατηρούν την πίστη σε τμήματα της κοινωνίας κάθε χώρας. Παρατήρησα την πρόοδο της διαδικασίας εκκοσμίκευσης, αλλά ο Θεός συνεχίζει να ξυπνά στις καρδιές των ανθρώπων την επιθυμία να τον αναζητήσουν και να αφιερωθούν στην υπηρεσία του. Μάλιστα, θυμάμαι ότι, στο πανεπιστήμιο κατά τις ημέρες της θεολογίας και άλλων συνεδρίων, παρατήρησα την παρουσία φοιτητών από άλλες σχολές, ιδίως από την ιατρική, οι οποίοι ενδιαφέρονταν πολύ να ακούσουν για την πίστη και τη θρησκεία που μας προσφερόταν.

Το μεγάλο πλεονέκτημα της Ευρώπης, κατά τη γνώμη μου, έγκειται στην εγγύτητά της με τη Ρώμη, το κέντρο του καθολικισμού, καθώς και στην εγγύτητά της με ιστορικούς τόπους πίστης: Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, Ασίζη, Φάτιμα, Λούρδη και άλλα. Το Περού, από την άλλη πλευρά, χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι είναι επίσημα και σε συντριπτικό βαθμό καθολικό, αν και η πρακτική της πίστης είναι σαφώς χαμηλότερη. Ωστόσο, η λαϊκή λατρεία έχει μια ισχυρή "έλξη" μεταξύ του λαού. Υπάρχει ένας συγκεκριμένος που είναι βαθιά ριζωμένος και αυτός είναι ο Señor de los Milagros (Κύριος των Θαυμάτων), στον οποίο πολλοί Περουβιανοί είναι πολύ αφοσιωμένοι.

Σπούδασες στην Παμπλόνα, πώς ήταν η εμπειρία σου; Πράγματι, σπούδασα στην Παμπλόνα, από τον Σεπτέμβριο του 2015. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Έφτασα εκεί σε ηλικία 33 ετών, αφού είχα εργαστεί ως οικονομολόγος για περισσότερα από δέκα χρόνια. Ήταν μια επιστροφή στην τάξη που στην αρχή ήταν δύσκολη. Έπρεπε να καταβάλω μια μικρή προσπάθεια για να προλάβω τους υπόλοιπους συμμαθητές μου.

Τι σας εντυπωσίασε περισσότερο από τη θητεία σας στο Πανεπιστήμιο της Ναβάρα; Διάφορα πράγματα. Η ομορφιά της πανεπιστημιούπολης, η μεγάλη ποικιλία του υπόβαθρου των φοιτητών και, πάνω απ' όλα, το πόσο οργανωμένο είναι το πανεπιστήμιο. Ένα άλλο εντυπωσιακό πράγμα ήταν ότι εμείς οι φοιτητές θεολογίας θεωρούμασταν ίδιοι με τους άλλους φοιτητές άλλων σχολών, με τα ίδια δικαιώματα, τις ίδιες υποχρεώσεις και πρόσβαση στους ίδιους χώρους με τους άλλους. Θυμάμαι ευχάριστα την εγκαρδιότητα των γραμματέων, του προσωπικού της βιβλιοθήκης....

Πώς σας βοήθησε η εκπαίδευση που λάβατε στο ποιμαντικό σας έργο; Μελέτες στην Παμπλόνα το UNAV Θεολογική ΣχολήΟι θεολογικές σπουδές με βοήθησαν όχι μόνο να εμβαθύνω τις γνώσεις μου στην Ιερή Θεολογία, αλλά και να αποκτήσω την καλή συνήθεια να αναζητώ αξιόπιστες πηγές στις οποίες μπορώ να απευθυνθώ για την προετοιμασία του κηρύγματος, που αποτελεί σταθερό στοιχείο της ιερατικής διακονίας.

Και σε πιο προσωπικό και πνευματικό επίπεδο; Αναμφίβολα, έχοντας ζήσει στο Αίθουσα διαμονής AralarΗ πνευματική αγρυπνία του Αγίου Ιωσήμαρια άφησε βαθιά εντύπωση σε μένα και στους ανθρώπους που τον γνώριζαν και μου την μετέδωσαν σε πολύ ενδιαφέρουσες συναντήσεις και, γενικά, σε όλες τις δραστηριότητες μελέτης και εκπαίδευσης που έλαβα εκεί.

Ποιες ήταν οι πιο αξιομνημόνευτες στιγμές που ζήσατε ως ιερέας; Την επομένη της χειροτονίας μου στη Ρώμη πήγα στην πλατεία του Αγίου Πέτρου για τον Άγγελο με τον Πάπα. Όταν τελείωσε, οι άνθρωποι με τους οποίους ήμουν μαζί αποφάσισαν να πάμε για φαγητό στην περιοχή Τραστέβερε. Ενώ ήμασταν εκεί, σε έναν από τους δρόμους που περάσαμε, υπήρχαν δύο νεαρές κυρίες που μάζευαν υπογραφές. Μία από αυτές με πλησίασε και είπε, πολύ γρήγορα, μερικές λέξεις που δεν κατάλαβα, και στη συνέχεια μου ζήτησε στα ιταλικά να της δώσω μια ευλογία. Για μένα ήταν η πρώτη μου πράξη ως κληρικός: να δώσω μια ευλογία σε ένα άτομο.

Αλλά πάνω απ' όλα, θυμάμαι τη στιγμή της χειροτονίας μου, την οποία δεν μπορώ να εξηγήσω. Ένιωσα αυτό το αποκορύφωμα κατά την επίθεση των χεριών από τον καρδινάλιο που μας χειροτόνησε.

Η πρώτη βάπτιση που τέλεσα ήταν κάτι το ξεχωριστό.

Και κάποιο άλλο; Η πρώτη λειτουργία που τέλεσα, η οποία ήταν στη ρωμαϊκή εκκλησία της Αγίας Μαρίας, ήταν στην εκκλησία της Αγίας Μαρίας. Girolamo della Carità. Ήταν ένα δώρο από τον Θεό επειδή ήταν μια όμορφη εκκλησία, επειδή ο καρδινάλιος της Λίμα και αρκετοί συμπατριώτες μου που άκουσαν για τη χειροτονία μου ήθελαν να παρευρεθούν. Μια μέρα αργότερα, πέρασα από τη Γαλλία, καθ' οδόν για την Παμπλόνα μαζί με άλλους πέντε ιερείς. Διανυκτερεύσαμε στη Λυών και ο οικοδεσπότης μάς ενθάρρυνε να πάμε στην Ars και να τελέσουμε τη λειτουργία εκεί, στο παρεκκλήσι όπου βρίσκεται ο προστάτης άγιος των ενοριακών ιερέων και των ιερέων, ο Άγιος Ιωάννης Μαρία Βιάννεϊ. Ήταν άλλο ένα μεγάλο δώρο από τον Θεό.

Ούτε θα ξεχάσω την πρώτη βάπτιση που διηύθυνα, ήταν κάτι το ξεχωριστό. Ήταν επίσης ο πρώτος γάμος που τελέστηκε στην Piura. Στις συζητήσεις πριν από εκείνο το γάμο, είπα στη νύφη και το γαμπρό ότι είχα περισσότερο άγχος από εκείνους, αλλά ότι θα προσπαθούσα να ηρεμήσω και να τους δώσω αυτοπεποίθηση.

Από την εμπειρία που ήδη έχετε, τι νομίζετε ότι χρειάζεται ένας ιερέας μπροστά στις πολλές προκλήσεις που αντιμετωπίζει καθημερινά για να φέρει τον Θεό στους άλλους; Κοιτάζοντας πίσω, δεν είναι μόνο οι σπουδές που μας δίνουν μεγάλη κατάρτιση και μας βοηθούν να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της διακονίας μας, αλλά και το γεγονός ότι σφυρηλατούν τις πνευματικές μας αντοχές και εμπλουτίζουν την ψυχή μας. Πιστεύω ότι αυτό μας ενδυναμώνει σε μεγάλο βαθμό στην κλίση μας και έτσι μειώνεται ο κίνδυνος να αμφισβητήσουμε την πορεία του Θεού.

Από την άλλη πλευρά, η οικονομική ενίσχυση που λαμβάνουμε για τις σπουδές περιλαμβάνει τη διαμονή σε μια καλή κατοικία ή κολέγιο με επαρκείς συνθήκες, γεγονός που μας εκπαιδεύει στην αξιοπρέπεια που ως ιερείς πρέπει να φροντίζουμε, αν είναι δυνατόν με λίγο μεγαλύτερη αυστηρότητα, κατά την άσκηση της διακονίας μας.

Θα προσθέτατε κάτι άλλο; Ναι, το άθλημα που προσπαθεί κανείς να κάνει αυτή την εποχή είναι επίσης μια υγιής συνήθεια για το έργο της βοήθειας των ψυχών. Με αυτόν τον τρόπο, η ιερατική υπερφόρτωση μπορεί να διαλυθεί και να αντέξει καλύτερα. Κάθε Κυριακή διοργάνωνα έναν αγώνα ποδοσφαίρου κλειστού χώρου στην αθλητική αίθουσα του Πανεπιστημίου της Ναβάρα.

Θέλετε να πείτε κάτι στους ευεργέτες του Ιδρύματος CARF; Στους ευεργέτες του Ιδρύματος CARF εκφράζω τις ειλικρινείς μου ευχαριστίες. Θα ήθελα να σας πω ότι η γενναιοδωρία σας κάνει πολύ καλό και ότι ο Κύριός μας ο Θεός θα την έχει σε μεγάλη εκτίμηση ως αξία για εσάς και την οικογένειά σας. Μπορείτε να υπολογίζετε στις προσευχές μου, ακόμη και αν δεν σας γνωρίζω προσωπικά. Μέσω της κοινωνίας των αγίων, πιστεύω ότι οι προσευχές των ιερέων ωφελούν όλους εκείνους που έκαναν δυνατή την εκπαίδευση και τη χειροτονία σας.

"Ευεργέτες, η γενναιοδωρία σας κάνει πολύ καλό και είθε ο Κύριος Θεός να την έχει ως αξία για εσάς και την οικογένειά σας".