"Tarihsel İsa" için Üçüncü Arayış, İsa Mesih'in gerçek hikayesini bilmek için onun yaşadığı kültürel, dini ve dilsel bağlamı analiz etme ihtiyacında ısrar ettiğinden, bundan biraz bahsetmeye değer.
Her şeyden önce şunu belirtmek gerekir ki "tarih" Yunanca ἱστορία'dan türemiştir (tarih) araştırma anlamına gelir ve ὁράω fiili ile aynı ιδ- köküne sahiptir. (orao, "görmek", üç köklü bir fiil: ὁρά-; ιδ-; ὄπ- ). Bu fiilin mükemmel ὁίδα'sı, òida, kelimenin tam anlamıyla "gördüm" anlamına gelir, ancak uzantı olarak "biliyorum" anlamına gelir.
Pratikte, aşağıdakileri ifade eder gözlemlemek ve sonuç olarak, deneyimledikten sonra bilmekAynı anlam Latince video (v-id-eo) fiilinin kökünde ve Yunanca "fikir" teriminde de bulunur).
Ayrıca, tarihsel araştırmanın bir önkoşulunun, eleştirel anlamın yanı sıra, Latince terimin gerçek anlamında zeka olduğunu da eklemek isterim: intus lĕgĕre, yani içten okumak, tüm olgu ve olayları göz önünde bulundurma becerisini korurken daha derine inmek.
Dolayısıyla, bu açıklamayı yaptıktan sonra, Nasıralı İsa'nın öyküsü "sorununa" tarihsel araştırma açısından nasıl yaklaşmalıyız?. Jean Guitton (1) Hayatını Nasıralı figürü üzerine araştırmalara adamış olan Fransız Katolik filozof üç olası çözüm:
Bu ilk soruya şimdiden oldukça net bir yanıt verebiliriz: evet. Bu nedenle, özellikle son yıllarda Kutsal Kitap yorumbilimi, tarih yazımı, arkeoloji, dilbilim ve filoloji açısından kendisi ve dönemi üzerine yapılan titiz çalışmalar göz önüne alındığında, efsanevi hipotezi, yani birinin hayal gücünün ürünü olduğunu göz ardı edebiliriz. (2).
Buna hiç şüphe yok! Söylenmesi gereken ilk şey, çağımızın, "Hıristiyan" çağının, tam olarak onun doğumundan, "İsa'dan sonra" hesaplandığıdır. Dahası, İsa'nın Tanrı olduğuna inanmasalar ve Hıristiyanlığın en amansız muhalifleri olsalar bile, İsa Mesih'in mesajının tarihte eşi benzeri olmadığını söyleyen çok sayıda kişi vardır.
Zor cevap! Cevap vermek için, yalnızca Üçüncü arama olarak adlandırılan kriterleri uygulamaya çalışabiliriz (Üçüncü Görev) "tarihsel İsa" üzerine konuşmak ve kendimizi bu alandaki devlerin, yani İtalyan Giuseppe Ricciotti ve Vittorio Messori'nin, İsrailli akademisyenin (Yahudi) David Flusser, Alman Joachim Jeremias ve bir başka ünlü Alman, Joseph Ratzinger, Papa Benedict XVI.
Bu Üçüncü Araştırmanın temsilcileri, Albert Schweitzer tarafından formüle edilen bir ön kabulden yola çıkmaktadır: İnciller'de ve Yeni Ahit'te mucizevi bir karaktere sahip olan her şeyi ideolojik olarak reddedemezsiniz.Yazarın çalışması aydınlanma rasyonalizminin kanonlarıyla uyumlu değildir.
Dahası, Benedict XVI'nın kitabında eklediği gibi Nasıralı İsa (3)Tarihsel-eleştirel yöntemin sınırları, esasen, "sözü geçmişte bırakmak", onu "güncel, bugünün sözü" haline getirememek; "kesiştiği sözleri insan sözleri olarak ele almak"; son olarak, "Kutsal Yazılar'ın kitaplarını kaynaklarına göre daha da bölmek, ancak 'Kutsal Kitap' olarak bilinen tüm bu yazıların birliğini doğrudan tarihsel bir gerçek olarak dikkate almamaktan" ibarettir.
Bu nedenle, Jean Guitton tarafından önerilen üçüncü çözümün temel varsayımının inancın, Zorla inanmak değil, kullanılan kaynaklarda yazılanların doğru olma ihtimalini açık bırakmaktır..
Nasıralı İsa'nın öyküsüne olan yolculuğumuz onun adından başka bir şeyle başlayamaz, çünkü nomen omen, özellikle de İsa'nın kendisinin geldiği dünyada, eski İsrail'de. İbranice'de İsa ve Yeşu isimleri telaffuz ve yazılış bakımından aynıdır: יְהוֹשֻׁעַ, yani Yehoshu'a, "Tanrı kurtarır" anlamına gelir.
İsa bir Yahudi'ydi ve Yahuda kabilesine mensuptu, ancak yaşamının büyük bir bölümünü Celile'de geçirmişti. Ve İncillere göre, Kral Davut'un soyundan geliyordu. de su padre José. Hıristiyanlar için bu babalık varsayımsaldır, çünkü Hıristiyanlara göre İsa, Kutsal Ruh'tan hamile kalan Meryem adlı bir bakireden doğmuştur (Hıristiyanlar için Tanrı birdir, ama aynı zamanda üçlüdür ve bu Üçlü Birlik aynı özden gelen üç kişiden oluşur: Baba, Oğul ve Kutsal Ruh.) bir meleğin duyurusundan sonra, Yusuf'la zaten nişanlıyken.
Bazı insanların onun "İsrailli" olduğunu söylediğini duydum; diğerleri ise "Filistinli" olduğunu söyledi. İsrailliler mevcut İsrail devletinin vatandaşları olduğu için her iki terim de doğru değildir. (ve bunlar Yahudi, Arap Müslüman ya da Hıristiyan vs. olabilir).); Filistinliler ise, şu anda Filistinliler olarak bildiğimiz bölgenin Arapça konuşan modern sakinleridir.
Bu nedenle İsa bir İsrailli değildi (Eğer bir şey varsa, İsrailliler), ama Filistinli bile değil, çünkü o zamanlar Filistin böyle adlandırılmıyordu. İmparator Hadrianus bu ismi ancak Üçüncü Yahudi Savaşı'nın bitiminden sonra, zaten Yahudi sakinlerinden arındırılmış olan eski Judea eyaletine onları küçümsemek için Suriye Palæstina adını verdiğinde, MS 135'ten itibaren vermiştir.
O zamana kadar Filistin, kabaca bugünkü Gazze Şeridi'ne tekabül eden ince bir toprak şeridiydi ve üzerinde tarihsel olarak Yahudilere düşman olan Hint-Avrupa dillerini konuşan bir halkın, yani Filistilerin yaşadığı beş şehirden oluşan antik Filist Pentapolis'i yer alıyordu.
MS birinci yüzyılın başında, eski İsrail Krallığı olan ve daha sonra İsrail ve Yahuda olmak üzere iki krallığa bölünen bölge, bağımsız bir devlet olmaktan çıkmış ve Yahudiye ile Yahuda arasında bölünmüştü. (Ortodoks Yahudiliğin en güçlü olduğu yer), inmediatamente sujeta a Roma y gobernada por un praefectus, y las otras dos regiones históricas, a saber, Galilea y Samaria.
Bugün Filistin olarak bilinen bölgenin merkezi platosunda, İsrail Krallığı'nın fethi sırasında, MÖ 5. yüzyılda Asurlular tarafından ithal edilen Asyalı yerleşimcilerin torunları olan Samiriyeliler yaşıyordu. Aslında bölgenin ileri gelenleri Asurlular tarafından sürülürken, proleterler geride kalıp yeni gelenlerle karışarak, başlangıçta senkretik olan ama daha sonra tek tanrılı hale gelecek şekilde rafine edilen ama Yahudi kültüne zıt bir kültün ortaya çıkmasına neden oldular. Yahudiler kendilerini ataların meşru torunları ve Yahve'yle yapılan antlaşmanın, Yasa'nın ve Yeruşalim'deki Tapınak'ta ikrar edilen kültün koruyucuları olarak görürken, Samiriyeliler tam tersine kendilerini gerçek antlaşmanın ve kültün koruyucuları olarak görüyorlardı ve Şeçen kenti yakınlarındaki Gerizin Dağı'nda kendi tapınakları vardı.
Burası karma nüfusa sahip bir bölgeydi (bugün İsrail Devleti'nde hala öyle: yarısı Arap, yarısı Yahudi).: Yahudi kasaba ve şehirleri (Nasıra, Kana gibi) Yunan-Roma, yani pagan kültürüne sahip şehirlerin yanında yer alıyordu. (örneğin Sepphoris, Tiberias, Caesarea Philippi).
Bölge nüfusunun Yahudi inancına ve kültürüne sahip olan kısmı, kaba ve kavgacı Celilelilerden daha saf ve kibar olmakla övünen Yahudiye sakinleri tarafından aşağılanıyordu. İncillerde İsa'yla ilgili olarak birkaç kez "Nasıra'dan ya da Celile'den iyi bir şey çıkmayacağını" okuruz.
Diğer şeylerin yanı sıra, sadece İnciller değil, o dönemden kalan az sayıdaki haham yazıları da bize Galilelilerin konuşma tarzlarıyla alay edildiğini söyler. İbranice ve Aramice (Kudüs'ün fethi ve ilk tapınağın Nebukadnezar tarafından yıkıldığı yıl olan MÖ 587'de başlayan Babil sürgününden sonra İsrailoğulları da dahil olmak üzere o dönemde Orta Doğu'da konuşulan ortak dil). Tüm Sami dillerinde olduğu gibi, bu dillerde de çok sayıda gırtlaktan çıkan harf ve aspire edilen ya da gırtlaktan çıkan sesler vardır. Ve Galileliler birçok sözcüğü Yahudiler tarafından komik ya da kaba kabul edilen bir tarzda telaffuz ederlerdi.
Örneğin, İsa'nın adı יְהוֹשֻׁעַ, Yehoshu‛a, Yeshu olarak telaffuz edildi, dolayısıyla Yunanca Ιησούς (Yesoús) ve daha sonra Latince Jesús ve İspanyolca Jesús.
Ancak Celile, Roma'nın vasal bir krallığıydı ve Augustus tarafından tahta oturtulan ve fiilen kendisine bağlı olan pagan kökenli bir kral olan Büyük Hirodes tarafından yönetiliyordu. Zalimliğinin yanı sıra kurnazlığıyla da tanınan Hirodes, Yahudi halkının sempatisini kazanmak için elinden geleni yapmıştı. (ve ayrıca onu uzak tutmak için her şeyi) Özellikle de Yahudi kanı taşımadığı için onu asla kabul etmediler.
Diğer şeylerin yanı sıra, Babil esaretinden döndükten sonra İsrail halkı tarafından yeniden inşa edilen Yeruşalim'deki Tapınağı genişletmiş ve güzelleştirmişti. İsa hayattayken yapının tamamlanması için çalışmalar devam ediyordu ve Titus liderliğindeki Romalılar tarafından Kudüs'ün yıkılması sırasında mabedin yerle bir edildiği MS 70 yılından sadece birkaç yıl önce tamamlanmıştı.
Bunun yanında, daha kuzeydoğuda, Celile Gölü'nün doğu kıyılarında, on şehirden oluşan bir konfederasyon (Decapolis) Helenleşmiş bir kültür adasını temsil ediyordu.
Bağışınıza bir yüz ekleyin. Piskoposluk ve dini rahipler yetiştirmemize yardım edin.
Nasıralı İsa'nın hikâyesine devam edecek olursak, bu noktada o dönemde İsrail'de Yahudiliğin hiçbir şekilde tek tip bir blok olmadığını hatırlamak gerekir. Ana mezhepler ya da okullar aşağıdaki gibiydi:
O halde, İsa'nın zamanındaki Yahudiliğin bölündüğü büyük gruplar bunlardı. M.S. 70 ve 132 yıllarındaki büyük felaketten sonra, doktrinel açıdan hayatta kalanlar, modern Yahudiliğin kendilerinden türediği Ferisiler olmuştur.
Şunu da söylemek gerekir ki, halk, sıradan insanlar, Ferisilere büyük ölçüde sempati duymalarına rağmen, daha önce de belirttiğimiz gibi, Ferisiler tarafından iğrenç olarak görülüyorlardı.
İsrail'in tüm kâhin, ruhani ve entelektüel seçkinleri tarafından alaya alınan bu insanlara önce Vaftizci Yahya, ardından da İsa hitap edecektir. Ve Nasıralı'nın mesajına ilk inananlar, kendi aralarında düşman olan Ferisiler, din bilginleri ve Sadukiler'in karşılarında birleşecekleri bu insanlardır.
Nasıralı İsa'nın Beytüllahim'deki doğumunun temsili.
Eski İsrail'in çok özel kompleksi, içinde çok özel ve dindar bir beklentinin kaynadığı kazandır. Kimi bekliyorsun? Bir kurtarıcıya, yüce Tanrı tarafından meshedilmiş birine Musa'ya yaptığı gibi, Tanrı'nın kendisinin de halkını kölelikten ve yabancı egemenliğinden kurtarmak için ortaya çıkacağını söyledi. Ancak bu kez, inanışa göre, saltanatının sonu gelmeyecekti, çünkü bu (İbranice'de מָשִׁיחַ, Mašīaḥ ve Yunanca'da Χριστός, Christós: her iki kelime de "meshedilmiş" anlamına gelir, Rab tarafından Saul ve halefi Davut'tan kral olarak meshedilmiştir). sadece bir PEYGAMBERÖlü Deniz Parşömenleri ve bir çoban-kral ve bir rahip olan Kumran Essenileri'nin beklentileri iyi bir şekilde açıklanmıştır.
Bu beklenti, Nasıralı'nın doğumundan hemen önceki yıllarda giderek daha endişeli bir hal alır: sözde mesihler her yerde ortaya çıkar ve onlarla birlikte sistematik olarak kanla bastırılan isyanlar (MÖ 6-7'deki Galileli Yahuda'yı hatırlayın).ama aynı zamanda Çok kesin bir kehanet sayesinde bir kurtarıcının gelişini bekleyen dindar topluluklar gelişir.
Ancak o dönemde Roma İmparatorluğu için büyük bir istikrarın, İsrail halkı için ise ateşli bir beklentinin söz konusu olduğunu biliyoruz, Dünyanın o küçük köşesinde herkesin dikkati Libertador'un yaklaşan gelişine odaklanmıştı: Her zaman böyle miydi? Gerçekte, bir dünya hükümdarı için bekleyiş birkaç yüzyıl sürmüştü. En eski referans Yaratılış kitabındadır (49, 10) (4). Zamanla, bu nedenle, İsrail'i yönetecek olan Rab'bin meshettiği kişi fikri yoğunlaşır ve giderek daha kesin bir hal alır.Bu meshedilmiş kişi, bu Mesih, Kral Davut aracılığıyla Yahuda'nın soyundan gelecekti.
Bağışınıza bir yüz ekleyin. Piskoposluk ve dini rahipler yetiştirmemize yardım edin.
Ancak MÖ 587'de ilk büyük hayal kırıklığı yaşandı: tapınağı yıkan, kutsal eşyaları yağmalayan, Yahudiye halkını Babil'e sürgün eden ve Davut'un soyundan gelen krallar hanedanına son veren Nebukadnessar'ın Yeruşalim'i ele geçirmesi. Ve orada bir peygamber ortaya çıkar. DanielEski Ahit'in son peygamberi, Mesih'in gerçekten geleceğini kehanet eden. Aslında, onlarınki Magna Prophetia olarak adlandırılır: içinde (Bölüm 2) ilan edilmiştir:
Sadece bu da değil: 7. bölümde şu belirtilmiştir gelecek olan "İnsanoğlu gibi" olacaktır. (Filistin'deki Yahudi topluluklarına yönelik İncil olan Matta İncili'nde İsa, diğer tüm Kutsal Yazılarda sadece bir kez Daniel tarafından kullanılan benzer bir ifadeyi, "insanoğlu" ifadesini yaklaşık 30 kez kullanır)..
Ancak 9. bölümde kehanet zamansal terimlerle de ifade edilir:
Gördüğümüz gibi, az önce alıntılanan kehanet son derece doğrudur. Ancak, İbranice שָׁבֻעִׁבִ֨ים teriminin tam çevirisi (šavū‛īm, 7 sayısını gösteren "šavū‛" ve eril çoğul eki olan "īm") "haftalar" olması gerekmez. (עותשבו, šavū‛ōt, burada "ōt" dişil çoğul eki ifade eder)ama "yetmiş yıl": pratikte yetmiş kere yedi yıl. İsa'nın Yahudi çağdaşları bu bölümü doğru anlamışlardı.
Bu nedenle Çağdaş araştırmacılar Daniel'in zamanlarının tam olarak nasıl hesaplandığını anlayamamışlardır.: ¿Yetmiş ve yetmiş yıllık sayım ne zaman başladı? Kumran'da yapılan son keşifler, Ölü Deniz Parşömenleri konusunda büyük bir uzman olan Hugh Schonfield gibi bilim adamlarının, İbranice kutsal metinlerin MS birinci yüzyılda zaten mükemmel bir şekilde oluşturulduğunu ve bugün okuduklarımızla aynı olduğunu göstermelerine izin vermekle kalmadı, aynı zamanda Essenilerin, çağdaşlarının çoğu gibi, Magna Prophetia'nın zamanlamasını zaten hesaplamış olduklarını gösterdi. Onlar için yetmiş yetmiş yıl (490 yıl) Babil sürgününün başladığı yıl olan MÖ 586'dan itibaren sayılmış ve MÖ 26'da, Mesih döneminin başlangıcında sona ermiştir. Öyle ki, arkeolojik kazıların da kanıtladığı gibi, o tarihten bu yana Kumran'da bina ve konut faaliyetlerinde bir artış olmuştur.
İşte bu yüzden Kendilerini umut ve maya ile dolduran bir beklenti içinde olanlar sadece İsrail topraklarındaki Yahudiler değildi. Tacitus ve Suetonius, ilki Historiæ'de ve ikincisi Vespasian'ın Hayatı'nda, yazılarına göre Doğu'daki birçok kişinin Yahudiye'den bir hükümdar gelmesini beklediğini bildirir.
Doğu'nun yıldızı tarafından yönlendirilen 3 Kral'ın temsili
Mesih beklentisinin İsa'dan önceki ve sonraki iki dönem arasında neden bu kadar hararetli olduğunu anlamamızda bize bir başka yararlı unsur sağlayan şey de tam olarak Doğu'dur. diğer kültürler de Roma'da bile adı duyulan bu "hakim "in gelişini bekliyordu.
Aslında Babilli ve Pers astrologlar bunu M.Ö. 7 veya 6 civarında bekliyorlardı. (5) Neden tam olarak o aralıkta? Bir yıldızın doğuşu nedeniyle, Matta İncili'nden (bölüm 2) biliyoruz.
Bu soruya ilk olarak gökbilimci Kepler cevap vermiş gibi görünüyor, çünkü 1603 yılında çok parlak bir fenomen gözlemledi: bir kuyruklu yıldız değil, Jüpiter ve Satürn gezegenlerinin Balık takımyıldızına yaklaşması ya da kavuşması. Kepler daha sonra bazı hesaplamalar yaptı ve aynı kavuşumun MÖ 7 yılında gerçekleşeceğini tespit etti. Ayrıca, Mesih'in gelişinin tam olarak aynı astral kavuşum zamanına denk gelmesi gerektiğini vurgulayan eski bir haham yorumu buldu.
Ancak o dönemde kimse Kepler'in sezgilerine itibar etmedi, çünkü o dönemde hala İsa'nın 0 yılında doğduğu düşünülüyordu. Ancak 18. yüzyılda başka bir bilgin, Lutherci ve Mason Friederich Christian Münter, Daniel kitabı üzerine, Kepler tarafından zaten gün ışığına çıkarılan Yahudi inancının doğrulandığı "yetmiş yetmiş yıl" ile aynı olan bir Yorumu deşifre etti.
Ancak, bu işlemin gerçekleşmesini beklemek gerekir. 19. yüzyılda Kepler tarafından gözlemlenen bu astronomik olguya ne olduğunu açıklığa kavuşturmak.İki önemli belgenin yayınlanması bunun başlıca nedenlerinden biridir:
Dolayısıyla, Babillilerin sembolizminde Jüpiter dünyanın yöneticilerinin gezegenini, Satürn İsrail'in koruyucu gezegenini temsil ettiğine ve Balık takımyıldızı zamanın sonunun işareti olduğuna göre, magilerin (6) Doğuluların beklentisi, Yahudiye'de belirli bir şeyin ortaya çıkacağını olağanüstü bir isabetle önceden görme fırsatına sahip olmaktı.
Bağışınıza bir yüz ekleyin. Piskoposluk ve dini rahipler yetiştirmemize yardım edin.
Beytüllahim artık Batı Şeria'da bir şehir ve burada pastoral ya da doğaya benzer hiçbir şey yok. Ancak Nasıralı İsa'nın hikayesinin geçtiği zamana, yani iki bin yıl öncesine dönecek olursak, burası aslında birkaç yüz kişilik küçük bir köydü.
Daha sonra bu sorunun yanıtlarından biri olan Sezar Augustus adına yapılan nüfus sayımından bahsedeceğiz. Dahası, küçük ama Kral Davut'un memleketi olarak bilinen Beytlehem'de, kutsal kitaplara göre İsrail halkının beklediği Mesih doğmuş olmalıydı.(7). Bu nedenle, zamanın yanı sıra, hem İsrailliler hem de doğulu komşuları Yahudi halkının "kurtarıcısının" dünyaya geleceği yeri de biliyorlardı.
İki farklı terimden oluşan bu bölgenin adının İbranice'de "ekmek evi" anlamına gelmesi ilginçtir (בֵּֽית = bayt veya beṯ: ev; לֶ֣חֶם = leḥem: ekmek); Arapça'da "et evi" (ﺑﻴﺖ = beyt veya beyt, ev; لَحْمٍ = laḥm, et); eski Güney Arap dillerinde "balık evi". Yukarıda bahsedilen tüm diller Sami kökenlidir ve bu dillerde aynı üç harfli kökten, kökün orijinal anlamıyla bağlantılı birçok kelime türetmek mümkündür. Bizim durumumuzda, Beytüllahim bileşik adının iki kökü vardır: Beyt ya da Beyt'in türetildiği b-y-t; Leḥem ya da Laḥm'ın türetildiği l-ḥ-m. Her durumda Bayt/Beth ev anlamına gelir, Laḥm/Leḥem'in anlamı dile göre değişir.
Cevap, bu dillerin ait olduğu halkların kökeninde yatmaktadır. Aramiler ve kuzeybatıdaki diğer Sami halkları gibi Yahudiler de Bereketli Hilal olarak adlandırılan, Filistin ve Mezopotamya arasında tarımın mümkün olduğu geniş bir alanda yaşıyorlardı ve sonuç olarak yerleşik bir halktılar.
Bu nedenle ana geçim kaynakları, toprağın emeğinin meyveleriyle birlikte ekmekti. Araplar, çoğunlukla çöl olan Arap Yarımadası'nın kuzey ve orta kesimlerinde yaşayan göçebe ya da yarı göçebe bir halktı. Bu nedenle, ana destekleri avcılık ve hayvancılıktan geliyordu, bu da eti temel besinleri haline getiriyordu. Son olarak, güney Arapları Arap Yarımadası'nın güney kıyılarında yaşıyordu ve ana besinleri balıktı. Buradan, aynı kelimenin üç farklı Sami dilinde neden üç farklı yiyecek anlamına geldiğini anlayabiliriz.
Buna göre, Beytüllahim'in farklı halklar için görünüşte farklı ama gerçekte tek bir anlama sahip olduğu belirtilebilirBu isim, ekmek, et ya da balık evinden çok Gerçek beslenmenin evi, onsuz yapamayacağınız, geçiminizin bağlı olduğu, onsuz yaşayamayacağınız ev.
İlginç bir şekilde, İsa kendisinden bahsederken şöyle demiştir: "Etim gerçek yiyecek, kanım gerçek içecektir". (Yuhanna 6:51-58) (Gv 6:51-58). Bu dilbilimsel karşılaştırma, filolojinin "tarihsel İsa" figürüne yaklaşmada ve onun kültürel bağlamındaki yerini anlamada nasıl önemli bir katkı sağlayabileceğinin bir örneğidir.
Bununla birlikte, başka bir noktaya geliyoruz: filolojik ve tefsirsel spekülasyonların ötesinde.
Tarih bize, daha 2. yüzyılın ortalarında, Filistinli Aziz Justin'in, anısı birkaç nesil boyunca babadan oğula aktarılmış olan Beytüllahim'deki mağara/ahır hakkında yazdığını söylemiştir. Üçüncü yüzyılın yazarlarından Origen bile Beytlehem'de Hıristiyanların ve Hıristiyan olmayanların mağaranın yerini bildiklerini doğrulamaktadır.
Çünkü İmparator Hadrianus, Yahudi Savaşları'ndan sonra yeni Filistin eyaletindeki Yahudi ve Yahudi-Hıristiyan mekânlarını hafızalardan silmek niyetiyle, 132 yılından itibaren bölgenin eski inanç mekânlarının bulunduğu yerlerin tam üzerine pagan tapınakları inşa etmek istemiştir. (8). Bu Aziz Jerome tarafından da doğrulanmıştır (9)İncil'in tamamının ilk Latince çevirisi olan Vulgate'in yazarı. (Jerome Beytüllahim'de 40 yıl yaşadı) ve Kudüslü Cyril (10).
Como en Jerusalén, en el lugar donde se ubicaban los santuarios para honrar la muerte y resurrección de Jesús, Adriano hizo erigir estatuas de Júpiter y Venus (Kudüs bu arada Aelia Capitolina adı altında yeniden inşa edilmişti)., Beytüllahim'de İsa'nın doğduğu mağaranın üzerine Tammuz ya da Adonis için kutsal olan bir orman dikilmiştir.
Ancak Hadrianus'un damnatio memoriæ stratejisi sayesinde pagan sembolleri, hafızası her zaman korunmuş olan gömülü yerlerin izlerini bulmak için ipuçları haline geldi. Böylece, ilk Hıristiyan imparator Konstantin ve annesi Helena, ilkel domus ecclesiæ'lerin bulunduğu noktaları tam olarak bulmayı başardılar. (11)oBu kiliseler daha sonra Nasıralı İsa'nın yaşamına dair anıların ve kalıntıların saygı gördüğü ve saklandığı kiliseler haline gelmiştir.
Puedes leer la segunda parte de esta investigación sobre la Vida y predicación de Jesús de Nazareth
Gerardo Ferrara
Tarih ve Siyaset Bilimi mezunu, Orta Doğu konusunda uzman.
Öğrenci birliğinden sorumludur
Roma'daki Kutsal Haç Üniversitesi
