We wstępie do jego przemówieniepowiedział im, że "Pięknie jest należeć do Kościoła ukształtowanego przez historię różnych twarzy, które znajdują harmonię w jednym obliczu Jezusa".. Czerpiąc z geografii i kultury kraju, les ha hablado del agua que riega y hace fructificar tantas zonas de desierto. Piękny obraz życia chrześcijańskiego jako owocu wiary i Ducha Świętego:
“Emerge a la superficie nuestra humanidad, demacrada por muchas fragilidades, miedos, desafíos que debe afrontar, males personales y sociales de distinto tipo; pero en el fondo del alma, bien adentro, en lo íntimo del corazón, corre serena y silenciosa el agua dulce del Espíritu, que riega nuestros desiertos, vuelve a dar vigor a lo que amenaza con secarse, lava lo que nos degrada, sacia nuestra sed de felicidad.
Y siempre renueva la vida. Esta es el agua viva de la que habla Jesús, esta es la fuente de vida nueva que nos promete: el don del Espíritu Santo, la presencia tierna, amorosa y revitalizadora de Dios en nosotros".
Papież Franciszek.
W drugim momencie papież zwraca się do sceny z Ewangelii według Jana. Jezus jest w świątyni w Jerozolimie. Obchodzone jest święto Tabernakulum, podczas którego lud błogosławi Boga, dziękując mu za dar ziemi i plony oraz wspominając Przymierze. Najważniejszym obrzędem tego święta było pobranie przez arcykapłana wody z sadzawki Siloam i wylanie jej poza mury miasta, wśród radosnego śpiewu ludu, aby wyrazić, że z Jerozolimy spłynie wielkie błogosławieństwo na wszystkie narody (por. Ps 87:7, a zwłaszcza Ez 47:1-12).
W tym kontekście Jezus, wstając, woła: "Kto jest spragniony, niech przyjdzie do mnie i żyje, a z jego brzucha wypłyną rzeki wody żywej". (J 7:37-38). Ewangelista mówi, że chodziło mu o Ducha Świętego, którego chrześcijanie otrzymają w Zielone Świątki. A Franciszek zauważa: "Jezus umiera na krzyżu. W tym momencie już nie ze świątyni z kamieni, ale z otwartego boku Chrystusa popłynie woda nowego życia, życiodajna woda Ducha Świętego, przeznaczona do odnowienia całej ludzkości, uwolnienia jej od grzechu i śmierci".
Papież Franciszek jedzie do muzułmańskiego królestwa Bahrajnu. Źródło: VaticansNews.
Następnie, el Papa señala tres grandes dones które przychodzą z łaską Ducha Świętego i prosi nas, abyśmy przyjęli i żyli: radością, jednością i "proroctwem".
Po pierwsze, Duch Święty jest źródłem radości. Con ella viene la certeza de no estar nunca solos, porque Él nos acompaña, nos consuela y nos sostiene en las dificultades; nos anima para lograr los deseos más grandes y nos abre al asombro ante la belleza de la vida. No se trata –observa el sucesor de Pedro– de una emoción momentánea. Y menos, de esa especia de alegría consumista e individualista presente en algunas experiencias culturales de hoy.
Al contrario, la alegría que proviene del Espíritu Santo, viene de saber que, cuando estamos unidos a Dios, incluso en medio de nuestras fatigas y 'noches oscuras', podemos afrontar todo, incluso el dolor, el duelo y la muerte.
A najlepszym sposobem zachowania i pomnożenia tej radości", mówi Franciszek, "jest jej dawanie. Od EucharystiaMożemy i musimy z entuzjazmem i kreatywnością szerzyć tę radość, zwłaszcza wśród młodzieży, rodzin i powołań.
Po drugie, Duch Święty jest źródłem jedności porque nos hace hijos de Dios Padre (cfr Rm 8, 15-16) y por tanto hermanos y hermanas entre nosotros. Y por eso no tienen sentido los egoísmos, las divisiones y las murmuraciones entre nosotros. El Espíritu Santo –señala el Papa– inaugura el único lenguaje del amor, abate las barreras de la desconfianza y del odio, y crea espacios de acogida y diálogo.
Nos libera del miedo y nos da valentía para ir al encuentro de los otros con el poder desarmarte de la misericordia. Duch Święty potrafi stworzyć jedność nie w jednolitości, lecz w harmonii.Miasto jest miejscem wielkiej różnorodności ludzi, ras i kultur.
I, podkreśla Franciszek, "To jest siła wspólnoty chrześcijańskiej, pierwsze świadectwo, jakie możemy dać światu (...) Żyjmy w braterstwie między sobą (...), ceniąc charyzmaty wszystkich"..
Wreszcie, Duch Święty jest źródłem proroctwa. W historii zbawienia znajdujemy wielu proroków, których Bóg powołuje, konsekruje i posyła jako świadków i interpretatorów tego, co chce powiedzieć ludziom. Często słowa proroków są przenikliwe. W ten sposób, zauważa Franciszek, oni "Nazywają po imieniu projekty zła, które zagnieżdżają się w sercach ludzi, podważają fałszywe zabezpieczenia ludzkie i religijne, wzywają do nawrócenia".
Cóż, wszyscy chrześcijanie mają to powołanie prorocze. Od chrzestDuch Święty uczynił nas prorokami. "I jako tacy nie możemy udawać, że nie widzimy dzieł zła, nie możemy udawać, że nie widzimy dzieł zła, nie możemy pozostawać w spokojnym życiu, aby nie pobrudzić sobie rąk".
Wręcz przeciwnie", dodaje Każdy chrześcijanin musi prędzej czy później zaangażować się w problemy innych, dawać świadectwo, nieść światło poselstwa Ewangelii, practicar las bienaventuranzas en las situaciones de cada día, que nos llevan a buscar el amor, la justicia y la paz, y a rechazar toda forma de egoísmo, violencia y degradación.
Y pone el ejemplo del interés por los presos y sus necesidades. "W traktowaniu bowiem najmniejszych (por. Mt 25,40) znajduje się miara godności i nadziei społeczeństwa"..
Krótko mówiąc, i to jest przesłanie Franciszka, Chrześcijanie są powołani - również w czasach konfliktów - do niesienia radości, do wspierania jedności, do niesienia pokoju, do wprowadzania pokoju na świecie. (comenzando dentro de la Iglesia) y a implicarnos con las cosas que no van bien en la sociedad. Para todo ello tenemos la luz y la fuerza de la gracia que proviene del Espíritu Santo.
Como fruto de la entrega de Cristo, el Espíritu nos hace hijos de Dios y hermanos entre nosotros para que extendamos por el mundo el mensaje del Evangelio, que es buena noticia para todos, a la vez que nos invita a trabajar por el bien de todos.
Pan Ramiro Pellitero Iglesias, profesor de Teología pastoral en la Facultad de Teología de la Universidad de Navarra.
Opublikowano w Kościół i nowa ewangelizacja.
