Radosne Tajemnice Różańca Świętego

"Odmawianie Różańca Świętego, z rozważaniem tajemnic, powtarzanie Ojcze nasz i Zdrowaś Mario, chwalenie Trójcy Przenajświętszej i ciągłe wzywanie Matki Bożej,
jest nieustannym aktem wiary, nadziei i miłości, uwielbienia i zadośćuczynienia".
Josemaría Escrivá de Balaguer.

W pierwszej z tajemnic radosnych wspominamy Wcielenie

W pierwszej z Tajemnic Radosnych wspominamy Zwiastowanie Dziewicy Maryi i Wcielenie Słowa.

• Łukasz 1:26-27: "W szóstym miesiącu anioł Gabriel został posłany przez Boga do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do dziewicy zaręczonej z mężczyzną, któremu było na imię Józef, z rodu Dawida; dziewicy było na imię Maria".
  Anioł pozdrawia ją: "Raduj się, pełna łaski, Pan jest z Tobą".

Maryja, ikona posłusznej wiary

Benedykt XVI mówi: "W pozdrowieniu anielskim skierowanym do Matki Bożej odnajduje postawę zaufania, nawet w trudnych chwilach. Zdolność rozważania wydarzeń w świetle wiary; pokorę, która umie słuchać i odpowiadać Bogu z oddaniem.

W ten sposób, podkreśla Papież, potwierdza się powód do radości Maryi: "Radość pochodzi z łaski, to znaczy z komunii z Bogiem, z posiadania tak żywotnej więzi z Nim, z bycia mieszkaniem Ducha Świętego, całkowicie ukształtowanym przez Boże działanie".

Maryja z pełnym zaufaniem poddaje się słowu, które zostało jej ogłoszone przez Bożego posłańca i staje się wzorem i matką wszystkich wierzących. Wiara jest więc zaufaniem, ale zakłada też pewien stopień niejasności. Maryja otwiera się całkowicie na Boga, udaje jej się przyjąć wolę Bożą, nawet jeśli jest ona tajemnicza, nawet jeśli często nie odpowiada jej własnej woli i jest mieczem przeszywającym duszę".

Benedykt XVI zwraca uwagę, "Mary nawiązuje intymny dialog ze Słowem Bożym, które zostało mu zwiastowane; nie rozważa go powierzchownie, ale zatrzymuje się i pozwala mu przeniknąć do swojego umysłu i serca, aby zrozumieć, czego Pan od niego chce, sens zwiastowania."

W drugiej z tajemnic radosnych wspominamy nawiedzenie Matki Bożej przez jej kuzynkę św. Elżbietę.

• Łukasz 1:39-42 W owych dniach Maryja wyruszyła i udała się z pośpiechem na wzgórze do miasta w Judei, weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. I stało się, gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, dziecko w jej łonie podskoczyło z radości, a Elżbieta została napełniona Duchem Świętym; i zawołała donośnym głosem, mówiąc: "Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona" (Łk 1:39-44).

Maryja, przykład miłości i pokory

Pokora Dziewicy Maryi, mówi św. Bernard, jest fundamentem i strażnikiem wszystkich cnót. I słusznie, ponieważ bez pokory żadna cnota nie jest możliwa w duszy.

Wszystkie cnoty znikają, gdy znika pokora. Wręcz przeciwnie, powiedział św. Franciszek Salezy, Bóg jest takim przyjacielem pokory, że przychodzi natychmiast, gdziekolwiek ją widzi.

W trzeciej z Tajemnic Radosnych wspominamy Narodziny Syna Bożego w Betlejem.

• Łukasz 2, 1-7: Zdarzyło się, że w owych dniach wyszedł od Cezara Augusta edykt nakazujący zarejestrowanie całego świata. Ten pierwszy spis odbył się, gdy Kwiryniusz był namiestnikiem Syrii.
  I poszli każdy do rejestracji, każdy do swojego miasta. Józef udał się z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawida, które nazywa się Betlejem, ponieważ był z domu i rodu Dawida, aby zameldować się u Maryi, żony swojej, która była brzemienna.
  I stało się, gdy tam byli, że wypełniły się dni jej porodu, i urodziła swego pierworodnego syna, i owinęła go w szaty i położyła w żłobie, bo nie mieli miejsca w gospodzie. Jezus urodził się w pokorze w stajni, w ubogiej rodzinie.
• Katechizm Kościoła Katolickiego, 525: Ci prości pasterze są pierwszymi świadkami tego wydarzenia. W tym ubóstwie objawia się chwała nieba.

Maryja w służbie innym

To samo nastawienie widać w Virgin Maria Panna po uwielbieniu pasterzy: "zachowywał wszystkie te rzeczy, rozważając je w swoim sercu".

"Jest to głęboka pokora posłusznej wiary Maryi, która przyjmuje nawet to, czego nie rozumie o Bożym dziele, pozwalając, aby Bóg otworzył jej umysł i serce. Dlatego Elżbieta może powiedzieć: "Błogosławiona, która uwierzyła w spełnienie się słowa Pana". (Łk 1, 45)i dlatego będzie się tak nazywać przez następne pokolenia.

Wiara mówi nam więc, że bezradna moc tego Dziecka w końcu pokona rumor potęg świata".

W czwartej z Tajemnic Radosnych wspominamy Ofiarowanie Jezusa i Oczyszczenie Maryi.

W czwartej z tajemnic radosnych wspominamy Ofiarowanie w świątyni

• Łukasz 2, 21-24: Gdy upłynęło osiem dni od obrzezania, nadano mu imię Jezus, tak jak nazwał go anioł, zanim został poczęty w łonie matki.
  Gdy wypełniły się dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżesza, przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby przedstawić Go Panu, jak napisano w Prawie Pańskim: Każdy pierworodny mężczyzna będzie poświęcony Panu. i złożyć w ofierze upara turkawek lub dwa młode gołębiezgodnie z tym, co jest powiedziane w Prawie Pańskim".
• Katechizm Kościoła Katolickiego, 527: Obrzezanie Jezusa, w ósmym dniu po narodzinach, jest znakiem włączenia go do potomków Abrahama, do ludu przymierza, podporządkowania się Prawu.

Oczyszczacz Mary

Maryja nie jawi się już jako nieczysta. Ona nie idzie do świątyni, aby się oczyścić, ale aby uczestniczyć w odkupieńczej drodze Jezus. Maryja jawi się jako współpracowniczka Jezusa, dzieląca jego drogę w służbie ludowi Bożemu. Ona nie jest kobietą nieczystą, lecz oczyszczającą.

W piątej z Tajemnic Radosnych wspominamy Dzieciątko zagubione i znalezione w Świątyni.

• Łukasz 2:41-47: "Jego rodzice co roku udawali się do Jerozolimy na święto Paschy. Kiedy miał dwanaście lat, poszli jak zwykle na święto, a kiedy wrócili, dziecko Jezus pozostało w Jerozolimie, jego rodzice nie wiedzieli o tym.
  I stało się po upływie trzech dni, że znaleźli go w świątyni, siedzącego pośród nauczycieli, słuchającego ich i zadającego im pytania; a wszyscy, którzy go słuchali, byli zdumieni jego inteligencją i odpowiedziami.
• Katechizm Kościoła Katolickiego, 534: "Znalezienie Jezusa w świątyni jest jedynym wydarzeniem, które przerywa milczenie Ewangelii na temat ukrytych lat Jezusa. Jezus daje wgląd w tajemnicę swojego całkowitego poświęcenia się misji wynikającej z jego boskiego synostwa: "Czy nie wiedzieliście, że zajmuję się sprawami mojego Ojca?

Mary słucha, również w ciemności

Wiara Maryi, podkreśla Benedykt XVI, żyje radością zwiastowania, ale przechodzi przez mgłę ukrzyżowania Jej Syna, aby dotrzeć do światła zmartwychwstania.

Dlatego droga naszej wiary nie różni się zasadniczo od drogi Maryi: "Znajdujemy chwile światła, ale znajdujemy też fragmenty, w których Bóg wydaje się nieobecny".

Rozwiązanie jest jasne: "Im bardziej otwieramy się na Boga, przyjmujemy dar wiary, pokładamy w Nim całkowitą ufność, tak jak uczyniła to Maria, tym bardziej On uzdalnia nas, poprzez swoją obecność, do przeżywania wszystkich sytuacji życiowych w pokoju i w pewności Jego wierności i Jego

Kiedy po trzech dniach poszukiwań znajdują Dzieciątko w świątyni, odpowiada im w tajemniczy sposób: "Dlaczego mnie szukaliście, czy nie wiedzieliście, że muszę być w rzeczach mojego Ojca?

Tak więc, zauważa papież, "Maryja musi odnowić głęboką wiarę, z jaką powiedziała 'tak' podczas zwiastowania; musi przyjąć, że pierwszeństwo należy do prawdziwego i właściwego Ojca; musi wiedzieć, jak uwolnić Syna, którego spłodziła, aby podążał za swoją wolą..