Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, wszyscy byli razem w jednym miejscu. I nagle przyszedł dźwięk z nieba, jak gdyby pędzący potężny wiatr, i wypełnił cały dom, w którym siedzieli. Wtedy ukazały się im języki jakby z ognia, które rozdzieliły się i spoczęły na każdym z nich. Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i zaczęli mówić innymi językami, tak jak Duch Święty kazał im mówić.
Dz 2,1-4
Dla Żydów było to jedno z trzech wielkich świąt. Początkowo dziękczynienie za zebranie zboża (pierwociny), ale do tego dołączyło święto nadania Tory, czyli "instrukcja obsługi". świata i człowieka, który obdarzył Izraela mądrością. Było to święto przymierza, aby zawsze żyć zgodnie z wolą Boga, która przejawia się w jego prawie.
Obrazy użyte przez św. Łukasza, aby wskazać na pojawienie się Duch Święty -Wiatr i ogień - nawiązują do Synaju, gdzie Bóg objawił się narodowi izraelskiemu i zawarł z nim przymierze (por. Wj 19:3 i nast.). Święto Synaj, które Izrael obchodził pięćdziesiąt dni po Passze, było świętem przymierza. Mówiąc o językach ognia (por. Dz 2, 3), Łukasz chce przedstawić Wieczernik jako nowy Synaj, jako święto Przymierza, które Bóg zawiera ze swoim Kościołem i którego nigdy nie opuści.
Ojciec Święty prosi wszystkich pasterzy i wiernych Kościoła katolickiego, aby w te Zielone Świątki 2021 r., wraz z katolickimi ordynariuszami Ziemi Świętej, połączyli się w modlitwie, aby przywołać Ducha Świętego, "aby Izraelczycy i Palestyńczycy mogli znaleźć drogę dialogu i przebaczenia".
W mocy Ducha Świętego dają się zrozumieć wszystkim, niezależnie od ich pochodzenia i mentalności: W Jerozolimie mieszkali Żydzi, pobożni ludzie z każdego narodu pod niebem. Gdy zrobiono hałas, tłum zebrał się i był zakłopotany, bo każdy słyszał, jak mówili w swoim języku.
Zdumiewali się i zastanawiali, mówiąc: "Czyż ci wszyscy, którzy mówią, nie są Galilejczykami? Jak to jest, że słyszymy ich w naszym ojczystym języku? Partowie, Medowie, Elamici, mieszkańcy Mezopotamii, Judei i Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii i Pamfilii, Egiptu i tej części Libii, która leży w pobliżu Cyreny, obcy Rzymianom, a także Żydzi i prozelici, Kreteńczycy i Arabowie, słyszymy, jak mówią swoimi językami o wielkich rzeczach Bożych" (Dz 2:5-11).
Proszę nadać twarz swojej darowiźnie. Pomóż nam formować kapłanów diecezjalnych i zakonnych.
To, co dzieje się tego dnia, dzięki działaniu Ducha Świętego, jest antytezą biblijnej relacji o początkach ludzkości: W tym czasie cała ziemia mówiła tym samym językiem i tymi samymi słowami. Posuwając się od wschodu, znaleźli równinę w krainie Szinar i tam się osiedlili.
Potem powiedzieli do siebie: -Zróbmy cegły i upieczmy je w ogniu! W ten sposób cegły służyły jako kamienie, a asfalt jako zaprawa. Potem powiedzieli: -Zbudujmy sobie miasto i wieżę, której szczyt sięga nieba! Wtedy będziemy sławni, abyśmy nie byli rozproszeni po całej ziemi. I zszedł Pan, aby zobaczyć miasto i wieżę, którą budowali synowie ludzcy, i Pan powiedział: "Są jednym ludem, z jednym językiem dla wszystkich, a to dopiero początek ich pracy; teraz nic, co próbują zrobić, nie będzie dla nich niemożliwe.
Zejdźmy na dół i zmieszajmy ich język właśnie tam, aby się nie rozumieli! Stamtąd więc Pan rozproszył ich po całej ziemi i przestali budować miasto. Dlatego nazwano ją Babel, ponieważ tam Pan pomieszał język całej ziemi i stamtąd Pan rozproszył ich po całej ziemi (Rdz 11:1-9).
Franciszek powiedział podczas uroczystości Zesłania Ducha Świętego 2021 r. w Rzymie, że Duch Święty pociesza "szczególnie w trudnych chwilach, takich jak ta, którą przeżywamy", i to w sposób bardzo osobisty, ponieważ "tylko Ten, który sprawia, że czujemy się kochani takimi, jakimi jesteśmy, daje pokój serca". W rzeczywistości "to jest właśnie czułość Boga, który nie zostawia nas samych, ponieważ być z tymi, którzy są sami, to już pocieszać".
Kiedy ludzie z biblijnej opowieści zaczęli pracować tak, jakby Bóg nie istniał, okazało się, że sami stali się odczłowieczeni, ponieważ utracili podstawowy element istot ludzkich, jakim jest zdolność do porozumienia, zrozumienia siebie nawzajem i wspólnego działania. Ten tekst zawiera odwieczną prawdę. W dzisiejszym wysoko stechnicyzowanym społeczeństwie, z tak wieloma środkami komunikacji i informacji, coraz mniej mówimy i coraz mniej rozumiemy się nawzajem, tracimy prawdziwą zdolność do porozumiewania się w otwartym i szczerym dialogu. Potrzebujemy czegoś, co pomoże nam odzyskać tę zdolność do otwarcia się na innych.
To, co pycha ludzka zepsuła, działanie Ducha Świętego składa na nowo. Również dzisiaj uległość Duchowi Świętemu daje nam pomoc, której potrzebujemy, aby budować bardziej ludzki świat, w którym nikt nie czuje się samotny, pozbawiony uwagi i czułości innych. Jezus obiecał to apostołom i każdemu z nas: Będę się modlił do Ojca, a on da wam innego Parakleta, aby był z wami zawsze. (J 14,16). Użyj greckiego słowa para-kletós co oznacza "ten, który mówi obok": to przyjaciel, który nam towarzyszy, zachęca nas i prowadzi po drodze.
Teraz, kiedy rozmawiamy z Bogiem w tym czasie modlitwy, zadajemy sobie w Jego obecności pytanie: czy staram się budować moje życie zawodowe i rodzinne, moje przyjaźnie, społeczeństwo, w którym żyję, jako świat zbudowany moimi własnymi siłami bez Bożej troski o mnie? Czy też chcę słuchać i być potulnym wobec miłującego głosu Ducha Świętego, tego nieodłącznego towarzysza, którego Jezus postawił u mego boku, aby mnie prowadził i zachęcał?
Możemy wzywać Ducha Świętego starożytną i piękną modlitwą Kościoła:Przyjdź Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych i rozpal w nich ogień swojej Miłości. I prosimy Najświętszą Pannę, Oblubienicę Boga Ducha Świętego, abyśmy, tak jak Ona, pozwolili Jej dokonać wielkich rzeczy w naszych duszach, abyśmy umieli kochać Boga i innych i z Jej pomocą budowali lepszy świat.
Pan Francisco Varo Pineda
Dyrektor ds. badań
Uniwersytet Nawarry
Wydział Teologiczny
Profesor Pisma Świętego
