Duch Święty, który jest jedną z trzech osób Trójcy Świętej.. Pochodzi od Ojca i Syna. Chrystus wlał ją do naszych serc, aby uczynić nas dziećmi Bożymi i aby kierowała, ożywiała i karmiła nasze życie.
To właśnie mamy na myśli, gdy mówimy, że chrześcijanin jest człowiekiem duchowym: osobą, która myśli i działa zgodnie z Duchem Świętym, który jest jego natchnieniem.
Ale czcząc życiodajną, współistotną i niepodzielną Trójcę Świętą, wiara Kościoła wyznaje również rozróżnienie Osób. Kiedy Ojciec posyła swoje Słowo, posyła również swoje Tchnienie: wspólna misja, w której osoby Trójcy Świętej są odrębne, ale nierozłączne. Bez wątpienia, To Chrystus się objawia, jest widzialnym obrazem niewidzialnego Boga, ale to Duch Święty Go objawia.. Katechizm Kościoła Katolickiego 687-689
Przed wniebowstąpieniem Jezus nakazał uczniom "nie opuszczać Jerozolimy, ale czekać na obietnicę Ojca. Jan bowiem chrzcił wodą", powiedział im, "ale wy za kilka dni zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym. Gdy On zstąpi na was, będziecie świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi".
Kilka dni później, kontynuuje św. Łukasz, "gdy byli wszyscy razem, nagle nadszedł z nieba odgłos jakby pędzącego potężnego wiatru, i napełnił cały dom, w którym siedzieli; i ukazały się im języki jak z ognia, i usiadły na każdym z nich. Y wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i zaczęli mówić innymi językami.".
W tym dniu Trójca Święta objawia się w pełni i od tego momentu Królestwo ogłoszone przez Chrystusa jest otwarte dla wszystkich, którzy w Niego wierzą.
Jezus w pełni objawia Ducha Świętego dopiero po swoim Zmartwychwstaniu. Jednak on sugeruje to stopniowo, nawet w swoim nauczaniu do tłumu, kiedy ujawnia, że Jego Ciało będzie pokarmem dla życia świata. Proponuje to również Nikodemowi, Samarytance i tym, którzy uczestniczą w święcie Tabernakulum.
Swoim uczniom mówi otwarcie o modlitwie: Łukasz zapisał w wersie 11 swojej książki GospelJeżeli wy, którzy jesteście źli, umiecie dawać dobre rzeczy swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec w niebie da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą".
A kiedy wyjaśnia im, jakie świadectwo będą musieli złożyć, mówi: "Kiedy zostaniecie aresztowani, nie martwcie się o to, co i jak będziecie mówić. Kiedy nadejdzie ten czas, zostanie Panu powiedziane, co ma Pan do powiedzenia. Bo to nie wy będziecie mówić, lecz Duch Ojca będzie mówił za was". Katechizm Kościoła Katolickiego 689-690
Paraklet, który jest samym Bogiem, który daje nam siebie, aby uczynić nas uczestnikami swojej boskiej natury. On działa w nas, dając nam wewnętrzne pocieszenie, które możemy doświadczyć jako wzrost wiary, nadziei, miłości, pokoju lub radości, które przyciągają nas do Niego.
"Nikt nie może powiedzieć: 'Jezus jest Panem' inaczej, jak tylko przez Ducha Świętego", mówi święty Paweł w Liście do Koryntian. A w Liście do Galatów: "Bóg zesłał Ducha Syna swego do serc naszych, wołającego 'Abba, Ojcze'".
Przygotował Maryję swoją łaską. Maryja, "pełna łaski", Matka Tego, w którym "mieszka cieleśnie cała pełnia boskości".
W Maryi Boska łaska wypełnia dobroczynny zamysł Ojca. Dziewica Poczęła i urodziła Syna Bożego dzięki działaniu Ducha Świętego. Jej dziewictwo staje się wyjątkowym owocem dzięki mocy Ducha i wiary.
W skrócie, Przez Maryję Duch Święty zaczyna doprowadzać ludzi do komunii z Chrystusem. "obiekt życzliwej miłości Boga". Katechizm Kościoła Katolickiego 721-726
Poznanie wiary jest możliwe tylko w Łasce Bożej. Aby wejść w kontakt z Chrystusem, trzeba przede wszystkim zostać pociągniętym przez Bożą łaskę. On, wraz z Najświętszą Trójcą, przychodzi, aby zamieszkać w duszy poprzez sakrament chrztu. Duch Święty ze swoją łaską jest "pierwszym", który budzi nas do wiary. i inicjuje nas do nowego życia, w którym poznajemy jedynego prawdziwego Boga i tego, którego Bóg posłał, Jezusa Chrystusa. Katechizm Kościoła Katolickiego 737-742
Nie można prowadzić życia chrześcijańskiego bez Łaski Bożej, ponieważ jest ona naszą towarzyszką i bohaterką naszego życia, powiedział papież Franciszek podczas homilii w kaplicy Casa Santa Marta.
"Nie można prowadzić chrześcijańskiego życia bez Ducha Świętego".powiedział papież Franciszek, dodając, że powinniśmy prosić Pana o łaskę zrozumienia tego przesłania, ponieważ "On jest naszym towarzyszem w podróży".
Ojciec Święty wyjaśnia, że bez Ducha Świętego, który jest naszą siłą, nic nie możemy zrobićDuch Święty "sprawia, że powstajemy z naszych ograniczeń, z naszych martwych, ponieważ mamy tak wiele, tak wiele martwych miejsc w naszym życiu, w naszej duszy". Dlatego chrześcijanie muszą zrobić dla niego miejsce w naszej egzystencji.
Ponadto papież podkreślił, że życie chrześcijańskie, które nie rezerwuje miejsca dla Ducha Świętego i nie pozwala się przez Niego prowadzić, "jest życiem pogańskim, przebranym za chrześcijańskie". Jest On bohaterem życia chrześcijańskiego, Duchem, który jest z nami, towarzyszy nam, przemienia nas, zdobywa nas.
W Santa Marta Franciszek zaapelował do wszyscy katolicy powinni być świadomi, "że nie możemy być chrześcijanami, jeśli nie chodzimy z Duchem Świętym".nie działając z Nim, nie pozwalając Mu być bohaterem naszego życia".
Papież Franciszek wyjaśnia wiarę w Ducha Świętego.
Audiencja generalna: Katecheza papieża Franciszka na Rok Wiary.
Woda z Chrzest oznacza działanie Łaski Bożej w duszy.
Ogień ponieważ w postaci języków "jak z ognia" Duch Święty przyszedł na uczniów w poranek Pięćdziesiątnicy i napełnił ich Nim.
La Paloma ponieważ kiedy Chrystus wychodzi z wody swojego chrztu, Duch Święty w postaci gołębicy zstępuje i spoczywa na Nim.
Termin "Duch" tłumaczy hebrajskie słowo Ruah, które w pierwszym znaczeniu oznacza oddech, powietrze, wiatr.
Jezus, zapowiadając i obiecując przyjście Ducha Świętego, nazywa Go "Parakletem", co zwykle tłumaczy się jako "Pocieszyciel". Nazywa Go również "Duchem Prawdy".
Paweł określa Go jako Ducha obietnicy, Ducha przybrania, Ducha Chrystusa, Ducha Pańskiego, Ducha Bożego, a u św. Piotra - Ducha chwały.
Z drugiej strony, Kościół uważa Ducha i Świętego za boskie atrybuty wspólne dla trzech Osób Boskich. Ale łącząc te dwa terminy, Pismo Święte, liturgia i język teologiczny określają niewysłowioną osobę Parakleta, bez możliwości zrównania z innymi. The tajemnica krzyża Chrystusa a tym samym chrześcijański sens cierpienia, rozjaśniają się, gdy weźmiemy pod uwagę, że to Duch Święty łączy nas w Mistyczne Ciało (Kościół).
W 1971 r. św. Josemaría ułożył inwokację do Bożej łaski, która od tego czasu jest wznawiana co roku we wszystkich ośrodkach Opus Dei w uroczystość Zesłania Ducha Świętego.
Przyjdź, Duchu Święty,
napełnij serca swoich wiernych,
i rozpalić w nich ogień Twojej miłości.Wyślij swojego Ducha Stworzyciela
i odnawia oblicze ziemi.O Boże,
że oświeciłeś serca swoich dzieci
ze światłem Ducha Świętego;
uczynić nas potulnymi wobec jego inspiracji
aby zawsze dobrze smakowało
i cieszyć się jego komfortem.Przez Chrystusa, Pana naszego.
Amen.
Dary Ducha Świętego wlane w duszę chrześcijanina doprowadzają cnoty do doskonałości i czynią wiernych uległymi, aby w codziennym postępowaniu szybko i z miłością podążać za Bożymi natchnieniami. Katechizm Kościoła Katolickiego 1830-1831. Jej dary są udzielane w sakramencie chrztu i wzmacniane w sakramencie bierzmowania, ale musimy je rozwijać przez całe nasze chrześcijańskie życie.
Zgodnie z Katechizmem Kościoła Katolickiego, Jego darów jest siedem: mądrość, zrozumienie, rada, męstwo, wiedza, pobożność i bojaźń Boża.. Wspierają one moralne życie chrześcijanina i uczynić go potulnym i wrażliwym na wolę Bożą.
Paweł mówi, że egzystencja chrześcijanina jest ożywiona Bożą łaską i bogata w jej owoce, którymi są: "miłość, radość, pokój, zrozumienie, uczynność, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie" (Gal 5,22-23).
Cenny dar Ducha Świętego jest samym życiem Boga, jako Jego prawdziwe dzieci przez adopcję.
"Nie zapominaj, że jesteś świątynią Boga. Paraklet jest w centrum twojej duszy: słuchaj Go i potulnie przyjmuj Jego natchnienia".
Camino, 57, San Josemaría.
W momencie, gdy go przyjmiemy i wprowadzimy do naszego serca, Duch Święty zaczyna nas uwrażliwiać na jego głos i ukierunkowywać nasze myśli, uczucia i zamiary zgodnie z sercem Boga.
Prowadzi nas do skierowania naszego wewnętrznego spojrzenia na Jezusa jako wzór dla naszego sposobu działania i odnoszenia się do Boga Ojca oraz do naszych braci i sióstr.
Ten dar Ducha Świętego jest związany z wiarą. Kiedy Boski Duch mieszka w naszych sercach i oświeca nasze umysły, sprawia, że z dnia na dzień wzrastamy w naszym zrozumieniu tego, co Pan powiedział i uczynił.
Zrozumieć nauki Jezusa, zrozumieć Ewangelię, zrozumieć Słowo Boże.
Mądrość jako łaska, która pozwala widzieć wszystko oczami Boga: widzieć świat, sytuacje, okazje, problemy, wszystko, oczami Boga.
Jest wielu mężczyzn i kobiet, którzy zaszczycają nasz Kościół, ponieważ są silni w prowadzeniu swojego życia, swoich rodzin, swojej pracy i swojej wiary. Dziękujmy Panu za tych chrześcijan, którzy żyją ukrytą świętością: to Duch Święty ich prowadzi.
W Księdze Rodzaju podkreśla się, że Bóg jest zadowolony ze swojego stworzenia, wielokrotnie podkreślając piękno i dobroć wszystkiego. Na końcu każdego dnia jest napisane: I widział Bóg, że było to dobre.
Jeżeli Bóg widzi, że stworzenie jest czymś dobrym, pięknym, to my również musimy przyjąć taką postawę. Oto dar nauki, który pozwala nam dostrzec to piękno; chwalmy Boga, dziękujmy Mu za to, że dał nam tyle piękna.
Ten dar wskazuje na naszą przynależność do Boga i naszą głęboką więź z Nim, więź, która nadaje sens całemu naszemu życiu i utrzymuje nas niezłomnie w komunii z Nim, nawet w najtrudniejszych i najbardziej burzliwych momentach.
Jest to relacja przeżywana sercem: jest to nasza przyjaźń z Bogiem, dana nam przez Jezusa, przyjaźń, która zmienia nasze życie i napełnia nas entuzjazmem i radością.
Jest to dar Ducha Świętego, który przypomina nam, jak mali jesteśmy wobec Boga i Jego miłości, i że nasze dobro polega na pokornym, pełnym szacunku i zaufania oddaniu się w Jego ręce. To jest bojaźń Boża: poddanie się dobroci naszego Ojca, który bardzo nas kocha.
Przewodnikiem, który prowadzi nas drogą dobra w naszym codziennym życiu, jest Duch Święty. Od jego pracy zależy, czy będziemy żyć zgodnie ze Słowem, czy będziemy je rozumieć, czy będzie nas prowadził po ścieżce świętości, czy będziemy postępować sprawiedliwie. On napełnia nas miłością, cierpliwością, pokojem, radością, dobrocią, łagodnością, delikatnością, daje nam wiarę.
Bibliografia
