Prawodawstwo wspólnotowe dotyczące testamentów

Wbrew powszechnemu przekonaniu, sporządzenie testamentu jest stosunkowo łatwym i niezwykle ważnym gestem. Nie tylko pozwala Państwu chronić swoich bliskich, ale także daje możliwość włączenia jednej lub więcej organizacji pozarządowych do dalszego budowania lepszego świata w przyszłości.

Są dwa podstawowe warunki, aby móc to zrobić:

• Mieć ukończone 14 lat.
• Być w pełnym posiadaniu swoich zdolności w momencie sporządzania testamentu. Jest ono ważne, jeżeli zostało złożone przez osobę, która była zdolna w chwili jego składania, nawet jeżeli później utraciła zdolności umysłowe.

W przypadku testamentów szczególnych, ze względu na ich wyjątkowy charakter, możliwości ich sporządzenia są bardzo poszlakowe i ograniczone. W pozostałych przypadkach istnieją pewne wymogi formalne, które towarzyszą każdej z różnych modalności.

Dziedziczenie rozumiemy jako "zespół dóbr, praw i obowiązków, które nie wygasają po śmierci osoby". Ale ważne jest również, aby solidarność nie wygasła i nadal była odczuwalna w projektach organizacji non-profit, które uwzględnili Państwo w swoim testamencie i które wspierali Państwo przez całe swoje życie.

Podział spadku jest dowolny z Pana strony jako spadkodawcy. Jednak we wszystkich podziałach kodeks cywilny zobowiązuje Państwa do pozostawienia pewnej części majątku określonym krewnym - spadkobiercom przymusowym lub spadkobiercom uprawnionym - i odpowiada to tzw. obowiązkowi prawnemu. Dziedziczenie obejmuje nie tylko dziedziczenie w ścisłym znaczeniu, ale również wszystkie darowizny dokonane za życia.

W przypadku pozostawienia potomków w chwili śmierci, ten zespół aktywów składający się ze spadku plus darowizn dzieli się na trzy równe części:

• Ścisła legitymacja to jedna trzecia majątku, którą nie można swobodnie dysponować i która przypadnie spadkobiercom prawnym, zwanym również przymusowymi. Dzieli się ją między dzieci w równych częściach, a jeśli jedno z nich umrze, jego kolejni potomkowie dziedziczą według prawa reprezentacji, czyli według linii.
• Poprawa o jedną trzeciąTa część również nie jest do swobodnego dysponowania, ale jest dostępna w pewnym zakresie. Prawo stanowi, że trzecia część poprawy musi być podzielona między dzieci i zstępnych, ale niekoniecznie po równo. Jest możliwe, aby jedne dzieci były korzystniejsze od innych.
• Nieograniczona trzecia to część, którą Pan jako spadkodawca może pozostawić komu chce, niezależnie od tego, czy jest to członek rodziny, czy nie, może to być osoba fizyczna lub prawna, w tym każda organizacja non-profit. Jeżeli na świecie istnieje jedna lub kilka organizacji non-profit, z którymi zawsze czuli się Państwo utożsamiani, mogą Państwo zdecydować się na włączenie ich do swojego testamentu po uzyskaniu informacji o ich pracy. Ta część spadku nie byłaby opodatkowana, ponieważ jednostka non-profit jest osobą prawną i nie podlega podatkowi od spadków, a dochód uzyskany ze spadku jest zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych, ponieważ jest to jednostka non-profit uznana za jednostkę użyteczności publicznej.

W przypadku zawarcia związku małżeńskiego, żona lub mąż mają prawo do co najmniej użytkowania trzeciej części ulepszeń.

Jeżeli jednak umrze Pani bez zstępnych, ale zstępni (rodzice lub dziadkowie), to mają oni prawo do połowy spadku, jako zachowek. W tym przypadku, jeżeli w chwili śmierci żyje jeszcze mąż lub żona, ma on prawo do użytkowania połowy spadku.

Osoby, które umarły bez potomków lub zstępnych, ale z mężem lub żoną, muszą przyznać im w użytkowanie dwie trzecie spadku.

Rozporządzenie to zawiera wyjątki w niektórych Wspólnotach Autonomicznych, np. w Nawarze istnieje tylko formalny udział prawowity (wystarczy wymienić uprawnionych, bez konieczności pozostawienia im majątku), lub w Katalonii istnieje tylko jedna czwarta i tylko na korzyść zstępnych. Przepisy obowiązują również na Balearach, w Kraju Basków i Aragonii.

Proszę pamiętać, że testament to tylko akt, który daje Państwu swobodę wyboru sposobu podziału majątku. Jeżeli nie ma testamentu, jeżeli testament zostanie uznany za nieważny lub w innym przypadku (np. jeżeli spadkobiercy wyprzedzą Pana jako spadkodawcę lub nie uwzględniono wszystkich spadkobierców przymusowych), prawo ustala, kto jest spadkobiercą zmarłego.

• Przede wszystkimdzieci i zstępnych (wnuki tylko w przypadku, gdy nie żyją lub nie mogą lub nie chcą dziedziczyć po swoich rodzicach) w stosunku do ich rodziców i wstępnych oraz bez dyskryminacji ze względu na płeć, wiek lub pochodzenie.
• Po drugieW przypadku braku wyżej wymienionych, rodzice i najbliżsi wstępni w stopniu. Jeśli rodzice nie żyją, dziedziczą dziadkowie.
• Na trzecim miejscuMałżonek, który dziedziczy w przypadku braku zstępnych i wstępnych, a przed rodzeństwem.
• WreszcieTzw. collaterale, rodzeństwo (które dziedziczy w równych częściach), siostrzenice, bratanice, wujkowie, ciotki i stryjowie. W przypadku braku powyższego dziedziczą inni krewni do czwartego stopnia (kuzyni). Jeżeli nie ma testamentu, nie można dziedziczyć poza czwartym stopniem pokrewieństwa.

W przypadku braku wszystkich powyższych, dziedziczy Państwo, chociaż w niektórych Wspólnotach Autonomicznych jest to właśnie dana Wspólnota Autonomiczna. Ta kolejność jest inna w niektórych Wspólnotach Autonomicznych, takich jak Kraj Basków i Nawarra. Jeżeli nie mają Państwo krewnych lub bliskich, z którymi mogliby Państwo podzielić się w przyszłości swoim spadkiem, mogą Państwo wskazać jedną lub kilka organizacji non-profit jako uniwersalnych spadkobierców i przeznaczyć cały swój majątek na dalsze budowanie lepszego świata.

Aby udowodnić status spadkobiercy, należy udowodnić śmierć i przeprowadzić procedurę stwierdzenia nabycia spadku, która może być sądowa lub notarialna i której koszty są w każdym przypadku wyższe niż koszty testamentu.

Przy sporządzaniu testamentu najbardziej wskazane jest sporządzenie go przed notariuszem, ponieważ będzie on zobowiązany do sporządzenia go zgodnie z Państwa wolą jako spadkodawcy, którą będzie musiał zbadać, zinterpretować i dostosować do systemu prawnego. Mogą Państwo również wcześniej skonsultować się z prawnikiem, aby mógł on doradzić Państwu w bardziej szczegółowych kwestiach, ale ta porada nie wyklucza pracy, którą w każdym przypadku wykona notariusz. W szczególności testament otwarty jest wskazany ze względu na złożoność zjawiska dziedziczenia, jak np. osobliwości prawa spadkowego Wspólnot Autonomicznych.

W Hiszpanii obowiązuje powszechne prawo cywilne, które jest określone głównie w Kodeksie cywilnym. Jednakże niektóre sprawy cywilne są regulowane przez niektóre wspólnoty autonomiczne, które posiadają cywilne kompetencje ustawodawcze, a prawo powszechne ma zastosowanie pomocnicze, dając pierwszeństwo regulacji istniejącej w tych wspólnotach autonomicznych (foral lub specjalne prawo cywilne).

To szczególne prawo foralne lub cywilne jest czasem stosowane z powodu sąsiedztwa cywilnego danej osoby (1), a czasem z powodu samego faktu sporządzenia testamentu na terytorium, na którym obowiązuje prawo foralne. Jest to więc prawo osobiste lub terytorialne. W odniesieniu do Wspólnot Autonomicznych pojawiają się różne pytania:

• Język: Artykuł 684 Kodeksu cywilnego stanowi, że testament musi być sporządzony w co najmniej jednym języku urzędowym miejsca, w którym został sporządzony.
• Wspólna będzie: Istnieją wspólnoty autonomiczne, w których nie jest ona akceptowana (art. 669 i 773 Kodeksu cywilnego), takie jak Baleary i Katalonia. W innych Wspólnotach Autonomicznych akceptowane są testamenty wspólne, więc zakaz Kodeksu Cywilnego nie ma zastosowania. Są to Aragonia, Kraj Basków, Galicja i Nawarra.
• Trusteeshipczyli liczba, za pomocą której spadkodawca może wskazać osobę, która będzie odpowiedzialna za podział spadku po śmierci spadkodawcy. W przypadku, gdy istnieje jedna lub więcej organizacji non-profit, z którymi chcieliby Państwo kontynuować współpracę po swojej śmierci, należy poinformować tę osobę o chęci włączenia jej do spadku.

Obywatelskie sąsiedztwo: Jest łącznikiem między osobą a systemem prawnym Wspólnoty Autonomicznej w sprawach cywilnych. Jeśli osoba nabywa sąsiedztwo cywilne
(np. w Aragonii), podlega ustawodawstwu Wspólnoty Autonomicznej
tej dzielnicy. Nabywa się przez urodzenie, zejście lub zamieszkanie (zwykle 10 lat).
zamieszkania we Wspólnocie, chociaż wystarczy wyraźne oświadczenie 2).

Testament wspólny: Jest ona udzielana przez dwie lub więcej osób. W niektórych miejscach odnosi się tylko do małżonków, ale w innych mogą to być małżonkowie lub nie, a nawet mogą to być więcej niż 2 osoby. Nie muszą oni wymieniać się nawzajem jako spadkobiercy, ale w praktyce jest to jednak najczęstsze.

Fiducia: Jest to czynność polegająca na wskazaniu w testamencie jednej lub kilku osób w celu uporządkowania ich spraw spadkowych. Dziedzictwo Solidarności Telefon: 902 010 609

Ustawodawstwo obowiązujące na wyspach to Dekret Ustawodawczy 79/1990, z dnia 6 września, zatwierdzający zmieniony tekst Zbioru Prawa Cywilnego Balearów.

Z jego prawa spadkowego można wyróżnić dwie kwestie:

• Obecność świadków w testamentach sporządzanych przed notariuszem. Dekret z 1990 roku stanowi, że świadkowie nie są wymagani, ale przewiduje wyjątki: "Gdy notariusz nie zna spadkodawcy".
• Postać kodycyla(1), podobna do tej z kodeksu spadkowego Katalonii.

W sprawach instytucji spadkobierców również stosuje się kryterium podobne do Kodeksu Katalońskiego, wyraźnie stwierdzając, że instytucja spadkobierców jest niezbędnym warunkiem ważności testamentu. Jednak rozporządzenie w sprawie Balearów rozróżnia swoje terytoria. Tak więc wymóg instytucji spadkobierców ma zastosowanie na Majorce i Menorce, ale nie na Ibizie i Formenterze, gdzie stwierdza się, że testament i pakt spadkowy(2) będą ważne, nawet jeśli nie zawierają instytucji spadkobierców lub ten ostatni nie obejmuje całości majątku (art. 69.2 Dekretu Ustawodawczego 79/1990).

(1) Codicil: Instytucja ta zachowała się w Katalonii, na Balearach i w Nawarze. Aby go zdefiniować, można powiedzieć, że jest to krótkie rozporządzenie testamentowe bez instytucji spadkobiercy, mające na celu częściowe zreformowanie lub uzupełnienie testamentów. Innymi słowy, jest to jakby aneks do testamentu, który go uzupełnia.

(2) Przymierze spadkowe: Jak każdy pakt, jest to umowa lub porozumienie woli między dwiema lub więcej osobami, a będąc sukcesją, odnosi się do tej, która artykułuje wszelkie dyspozycje mortis causa jednej lub więcej stron umowy. Jego treść może być różna: jedna strona umowy może zrzec się dziedziczenia po drugiej stronie umowy, można dokonać rozrządzenia na rzecz osoby trzeciej itp.