Wielki Post rozpoczyna się Środą Popielcową

Przed nami podróż naznaczona modlitwą i dzieleniem się, ciszą i postem, w oczekiwaniu na radość Wielkanocy.

Rozpoczynamy Wielki Post Środą Popielcową, a Pismo Święte mówi nam: "A teraz, o wyrocznio Pana, nawróć się do mnie całym swoim sercem, z postem, z płaczem, z żałobą. Rozdzierajcie serca wasze, a nie szaty wasze, nawróćcie się do Pana, Boga waszego, bo jest litościwy i łaskawy, nieskory do gniewu, bogaty w miłosierdzie, a gróźb nie żałuje" Joel 2:12-13.

Są to słowa wypowiedziane przez proroka, gdy Juda znajdował się w głębokim kryzysie. Ich ziemia była spustoszona. Nadeszła plaga koników polnych i wszystko zniszczyła; zjadły wszystko, co rosło na polu, nawet pąki winnic. Całkowicie stracili wszystkie plony i owoce tego roku.

W obliczu tych nieszczęść Joel zaprasza ludzi do refleksji nad ich sposobem życia w poprzednich latach. Kiedy wszystko układało się po ich myśli, zapomnieli o Bogu, nie modlili się, zapomnieli o bliźnim.. Liczyli na to, że ziemia sama wyda owoce i czuli, że nie są nikomu nic winni. Było im wygodnie robić to, co robili i nie uważali, że trzeba żyć inaczej.

Kryzys, przez który przechodzili, sugeruje Joel, powinien uświadomić im, że sami, plecami do Boga, nie mogą nic zrobić. Jeśli mieli pokój i jedzenie, to nie dzięki własnym zasługom. Wszystko to jest darem od Boga, za który powinni być wdzięczni.. Stąd pilne wezwanie do zmian: nawrócić się całym sercem z postZ płaczem, z żałobą, z płaczem, z żałobą, rozerwij swoje serca: zmień się!

Słysząc tak mocne słowa proroka, może pomyślimy: OK, OK, niech mieszkańcy Judei się zmienią, ale ja nie muszę się zmieniać: jestem całkiem szczęśliwy taki, jaki jestem!

Dawno nie widziałem konika polnego, codziennie mam coś dobrego do jedzenia i picia, mam kilka filmów do obejrzenia, w tym tygodniu mam kilka meczów do wygrania... i nie spieszę się, ponieważ finały są jeszcze daleko i będę się poważnie uczył, gdy nadejdą..

Nie wiem jak Państwo, ale ja zawsze jestem zbyt leniwa, aby poważnie zabrać się za zmianę czegoś w Wielki Post. Prawdę mówiąc, nie jest to szczególnie przychylny czas, ponieważ np. Boże Narodzenie.

Wielki Post, czas refleksji

Słuchając psalmu responsoryjnego, być może myśleliśmy o czymś podobnym: "W swoim wielkim miłosierdziu i litości, Panie, zmiłuj się nade mną i zapomnij o moich przewinieniach. Obmyj mnie dokładnie ze wszystkich moich grzechów i oczyść mnie ze wszystkich moich przewinień".

I nawet gdy powtarzaliśmy "Miłosierdzie, Panie, zgrzeszyliśmy", być może przyszło nam do głowy, aby powiedzieć: Ale ja nie mam żadnych grzechów, ... w każdym razie "małych grzechów". Nikomu nie robię źle, nie obrabowałem banku, nikogo nie zabiłem, w każdym razie tylko "małe rzeczy" o niewielkim znaczeniu. A poza tym, nie mam nic przeciwko Bogu, nie chciałem go obrazić, dlaczego miałbym mówić, że zgrzeszyłem lub błagać o jego miłosierdzie?

Pawła w drugim czytaniu mogą brzmieć powtarzalnie, ale w wyższym tonie, naciskając: "Bracia, występujemy jako posłańcy Chrystusa i jest tak, jakby sam Bóg przez nas was napominał. W imię Chrystusa prosimy o pojednanie z Bogiem".

Czy jestem tak ważny i to, co robię, jest tak ważne, że dziś wszyscy występują przeciwko mnie: prorok Joel, Dawid ze swoim psalmem i św. Paweł naciskający?

Cóż, prawda jest taka, że tak, Jestem ważny dla Pana. Nikt z nas nie jest obojętny wobec Boga, nie jesteśmy tylko kolejnym numerem wśród milionów ludzi na świecie. To ja, to ty. Ktoś, o kim Pan myśli, za kim Pan trochę tęskni, z kim chce Pan porozmawiać.

Czy nie cieszył się Pan kiedyś, gdy zmęczony po zajęciach otrzymuje Pan wiadomość na telefon komórkowy od kogoś, kogo Pan lubi, a on pyta: "Czy ma Pan jakieś plany na popołudnie? No, nareszcie ktoś, kto o mnie myśli! Ogólnie rzecz biorąc, jedną z najprzyjemniejszych rzeczy jest widzieć, że są ludzie, którzy nas kochają, którzy o nas myślą, którzy nas wzywają, aby się spotkać i spędzić razem miło czas.

Wielki Post, czas, aby spojrzeć na Boga

W tym tygodniu, czytając Biblię, natknąłem się na słowa o ludzkiej miłości, która jest boska. Są refrenem piosenki z Pieśni nad Pieśniami, śpiewanej przez ukochanego do ukochanej. Wygląda to tak: "Odwróć się, odwróć się, Szulamito! Odwróć się, odwróć się, chcę cię zobaczyć". Qty 7.1.

W rzeczywistości wydaje się, że bardziej niż do śpiewania, zapraszają nas do tańca: "Obróć się, obróć się, Sulamita! Odwróć się, odwróć się, chcę cię zobaczyć". Po hebrajsku brzmi dobrze: šubi, šubi šulamit, šubi, šubi... ma nawet rytm. Czasownik šub oznacza "zawrócić, odwrócić sięale jest to czasownik, który w Biblii Hebrajskiej oznacza również "...".stać się".

Te słowa Pieśni pomagają nam zrozumieć, co dzieje się dzisiaj. Bóg, umiłowany, zaprasza każdego z nas do tańca, mówiąc: "odwróć się, odwróć się, chcę cię zobaczyć".

Zaproszenie do nawrócenia nie jest besztaniem kogoś wymagającego, kto jest zły na to, co robimy, ale pełnym miłości wezwaniem do odwrócenia się, aby spotkać się z Miłością twarzą w twarz. Nikt nas nie popycha, aby nas zbesztać. Ktoś, kto nas kocha, zapamiętał nas i wysyła nam wiadomość, abyśmy mogli się spotkać i porozmawiać dogłębnie, otwierając nasze serca.

Wielki Post, czas nawrócenia

Dobrze. Ale, w każdym razie, "Nie mam grzechów" Czym mam się stać?

Istnieje wiele sposobów wyjaśnić, czym jest grzechAle wydaje mi się, że Pismo Święte pomaga nam również wyjaśnić, czym jest. W języku hebrajskim "sin"mówi się jattatCzy wie Pan, jaki jest antonim w Biblii, słowo, które wyraża pojęcie "postawić na"? jattat? W języku angielskim możemy powiedzieć, że przeciwieństwem grzechu jest "...".dobry uczynek"lub jakiś teolog powiedziałby, że "grace". W języku hebrajskim antonimem chattat jest šalom, pokój.. Oznacza to, że dla Biblii ani ".sin" ani "pokój"są dokładnie takie same jak dla nas.

W Księdze Hioba jest napisane, że człowiek, którego Bóg zaprasza do refleksji i zmian, doświadczy šalom (Pokój) w jego namiocie i gdy przeszukają jego mieszkanie, nie będzie jattat (niczego nie będzie brakowało) por. Jb 5,24.

Byli nomadami i dla nich namiot był domem. Dom jest w "grzechu", gdy brakuje w nim czegoś niezbędnego lub gdy to, co jest, jest nieuporządkowane. Jest w "pokoju", kiedy przyjemnie jest go oglądać i w nim przebywać: wszystko jest dobrze ustawione, czyste i na swoim miejscu.

Kiedy patrzymy w głąb siebieByć może nasze serca i dusze są jak nasza sypialnia lub mieszkanie, w którym mieszkamy: z nieposłanym łóżkiem, nieobróconym stołem, gazetami leżącymi na kanapie lub zlewem pełnym naczyń czekających na umycie. Jakaż to przyjemność dla naszych serc i dusz, kiedy sprzątamy bałagan i porządkujemy!

To dlatego podczas spowiedzi, kiedy oczyścimy się z jattatu w naszym wnętrzu, dają nam rozgrzeszenie i mówią "proszę iść w pokoju (šalom)"., jesteś w porządku.

W tym tygodniu rozpoczynamy Wielki PostW Środę Popielcową Pan wzywa nas z miłością: "odwróć się, odwróć się, chcę cię zobaczyć".

On nas kocha i dobrze zna. Wie, że czasami jesteśmy trochę nieostrożni i chce nam pomóc posprzątać, abyśmy mogli odzyskać pogodę ducha, pokój i radość.

Jak można dobrze wykorzystać te dni Wielkiego Postu?

Dlatego św. Paweł tak mocno nalega: "w imię Chrystusa prosimy was, abyście się pojednali z Bogiem", i po co zwlekać? Po co odkładać to na inny dzień? Paweł również nas zna i spieszy się z namiProszę spojrzeć, teraz jest czas zbawienia, teraz jest dzień zbawienia.

W tę Środę Popielcową na pewno w każdym kościele znajdziemy spowiednika, który w pięć minut pomoże nam wrócić do formy.

A kiedy już wszystko jest w porządku, w Ewangelii Mszy Świętej słyszymy, że Sam Jezus daje nam kilka ciekawych wskazówek, jak zrobić postanowienia, które pomogą nam na nowo odkryć radość z kochania Boga i innych..

Czas na hojność

Pierwszą rzeczą, którą proponuje, jest uświadomienie sobie, że jest wielu ludzi w potrzebie. wokół nas, blisko i daleko od nas, i nie możemy pozostać obojętni wobec tych, którzy cierpią.

W pierwszym czytaniu przypomnieliśmy sobie, że w obliczu kryzysu pasikoników w Judei Joel powiedział, że trzeba wyrwać sobie serce, podzielić się cierpieniem z tymi, którzy cierpią.

Dziś żyjemy w głębokim kryzysie. Miliony ludzi są bezrobotne. Wielu cierpi, a my cierpimy razem z nimi, z powodu braku pracy i wszystkich potrzeb, które się z tym wiążą. Nie możemy ignorować ich problemów, jakby nic się nie działo, ani zamykać naszych serc. Muszą wiedzieć, że jesteśmy z nimi.

Z tymi, którzy umierają każdego dnia z powodu pandemii koronawirusów lub na Morzu Śródziemnym, uciekając przed terrorem wojny, lub szukając godnego życia dla siebie i swoich rodzin w tragedii kryzys migracyjny. Również w innych częściach świata życie codzienne jest jeszcze trudniejsze niż tutaj, i oni pilnie potrzebują pomocy. "Gdy dajesz jałmużnę, mówi Jezus, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna była czyniona w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci ci". Mt 6,3-4. HojnośćTo dobre pierwsze postanowienie na Wielki Post.

Jest też inny rodzaj "jałmużny", który nie wygląda na taki, ponieważ jest bardzo dyskretny, ale jest bardzo potrzebny. Dzisiaj jesteśmy na ogół bardzo wrażliwi na aspekt troski i miłości w odniesieniu do fizycznego i materialnego dobra innych, ale prawie zupełnie milczymy o duchowej odpowiedzialności wobec braci. Nie było tak we wczesnym Kościele.

Tą skuteczną formą "jałmużny" jest braterska korekta: pomaganie sobie nawzajem w odkrywaniu tego, co w naszym życiu nie jest dobre lub co może być lepsze. Czy nie jesteśmy chrześcijanami, którzy z ludzkiego szacunku lub ze zwykłej wygody dostosowują się do powszechnej mentalności, zamiast ostrzegać naszych braci i siostry przed sposobami myślenia i działania, które są sprzeczne z prawdą i nie idą drogą dobra?

Nawet jeżeli musimy pokonać wrażenie, że wtrącamy się w życie innych ludzi, nie możemy zapominać, że pomaganie innym jest wielką przysługą.. Dobrze będzie również, gdy pozwolimy sobie pomóc. "Zawsze potrzebne jest spojrzenie, które kocha i koryguje, które wie i uznaje, które rozróżnia i przebacza". por. Łk 22,61jak Bóg uczynił i czyni z każdym z nas.

Czas na modlitwę

Wraz z jałmużną, modlitwą. Jezus mówi do nas: "Ty zaś, gdy idziesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie". Mt 6,6.

Modlitwa to nie tylko mechaniczne recytowanie słów, których nauczyliśmy się w dzieciństwie, to czas pełnego miłości dialogu z Tym, który tak bardzo nas kocha.. Są to intymne rozmowy, w których Pan nas zachęca, pociesza, przebacza, pomaga nam uporządkować nasze życie, podpowiada, jak możemy pomóc innym, napełnia nas otuchą i radością życia.

Środa Popielcowa i Wielki Post, czas postu

I po trzecie, obok jałmużny i modlitwy, post. Nie smutny, ale szczęśliwyJak sugeruje również Jezus w Ewangelii: "Ty, gdy pościsz, oczyść głowę i umyj twarz, aby twój post został zauważony nie przez ludzi, lecz przez Ojca twego, który jest w ukryciu; a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, wynagrodzi ci". Mt 6,17-18.

W dzisiejszych czasach wiele osób pości, pozbawiając się pożądanych rzeczy, nie z powodów nadprzyrodzonych, lecz aby utrzymać formę lub poprawić kondycję fizyczną. Jest oczywiste, że post jest dobry dla fizycznego samopoczucia, ale dla chrześcijan jest to przede wszystkim "terapia", która ma wyleczyć wszystko, co przeszkadza nam w dostosowaniu naszego życia do woli Bożej.

W kulturze, w której niczego nam nie brakuje, wyjście na jeden dzień trochę głodnym jest bardzo dobre, i to nie tylko dla zdrowia ciała. Jest to również dobre dla duszy. Pomaga nam to uświadomić sobie, jak ciężko jest wielu ludziom, którzy nie mają co jeść.

Prawdą jest, że post to powstrzymywanie się od jedzenia, ale praktyka pobożności zalecana w Piśmie Świętym obejmuje również inne formy pozbawienia się, które pomagają prowadzić bardziej trzeźwe życie.

Dlatego właśnie, Dobrze jest też pościć od innych rzeczy, które nie są konieczne, ale bez których trudno nam się obejść. Moglibyśmy przejść na post internetowy, ograniczając korzystanie z Internetu do tego, co niezbędne do pracy, i rezygnując z bezcelowego surfowania. Dobrze by było, gdybyśmy mieli jasną głowę, czytali książki i myśleli o ciekawych rzeczach. Moglibyśmy również zrezygnować z wychodzenia na drinka w weekend, byłoby to dobre dla naszych portfeli, a my bylibyśmy świeżsi i moglibyśmy spokojnie porozmawiać z przyjaciółmi. Albo moglibyśmy pościć od oglądania filmów i seriali w dni powszednie, co byłoby dobre dla naszej nauki.

Pan Francisco Varo PinedaDyrektor ds. badań naukowych na Uniwersytecie Nawarry. Profesor Pisma Świętego na Wydziale Teologicznym.

Przesłanie na Wielki Post 2025 papieża Franciszka

Drodzy bracia i siostry:

Z pokutnym znakiem popiołu na głowie, z wiarą i nadzieją rozpoczynamy doroczną pielgrzymkę Wielkiego Postu. Kościół, matka i nauczycielka, zaprasza nas do przygotowania naszych serc i otwarcia się na Bożą łaskę, abyśmy mogli z wielką radością świętować wielkanocny triumf Chrystusa Pana nad grzechem i śmiercią, jak wykrzyknął św. Paweł: "Śmierć została zwyciężona. Gdzie jest twoje zwycięstwo, o śmierci? Gdzie jest twoje żądło?" (1 Kor 15, 54-55).

Jezus Chrystus, umarły i zmartwychwstały, jest rzeczywiście centrum naszej wiary i gwarantem naszej nadziei w wielką obietnicę Ojca: życie wieczne, które On już urzeczywistnił w Nim, swoim umiłowanym Synu (por. J 10, 28; 17, 3) [1].

W tym okresie Wielkiego Postu, ubogaconym łaską Roku Jubileuszowego, pragnę zaproponować Państwu kilka refleksji na temat tego, co oznacza wspólne kroczenie w nadziei i odkrywanie wezwań do nawrócenia, które Boże miłosierdzie kieruje do nas wszystkich, osobiście i jako wspólnoty.

Przede wszystkim iść. Motto Jubileuszu, "Pielgrzymi nadziei", przywołuje długą drogę ludu Izraela do Ziemi Obiecanej, opisaną w Księdze Wyjścia; trudną podróż z niewoli do wolności, prowadzoną przez Pana, który kocha swój lud i zawsze pozostaje mu wierny.

Nie możemy wspominać biblijnego exodusu, nie myśląc o tak wielu braciach i siostrach, którzy dziś uciekają przed nędzą i przemocą, szukając lepszego życia dla siebie i swoich bliskich. Tutaj pojawia się pierwsze wezwanie do nawrócenia, ponieważ wszyscy jesteśmy pielgrzymami w życiu.

Każdy z nas może zadać sobie pytanie: w jaki sposób pozwalam, aby ten stan stanowił dla mnie wyzwanie? Czy naprawdę jestem w drodze, czy też jestem nieco sparaliżowany, statyczny, przestraszony i beznadziejny; czy też jestem zadowolony w mojej strefie komfortu? Czy szukam dróg wyzwolenia z sytuacji grzechu i braku godności? Dobrym ćwiczeniem wielkopostnym byłoby skonfrontowanie się z konkretną rzeczywistością imigranta lub pielgrzyma, pozwalając im rzucić nam wyzwanie, aby odkryć, o co Bóg nas prosi, abyśmy byli lepszymi podróżnikami w kierunku domu Ojca. To dobry "egzamin" dla wędrowca.

Po drugie, odbywajmy tę podróż razem. Powołaniem Kościoła jest kroczenie razem, bycie synodalnym [2]. Chrześcijanie są wezwani do wspólnej wędrówki, nigdy jako samotni podróżnicy. Duch Święty wzywa nas, abyśmy wychodzili z siebie do Boga i do naszych braci i sióstr, a nigdy nie zamykali się w sobie [3].

Chodzenie razem oznacza bycie rzemieślnikami jedności, wychodząc od wspólnej godności dzieci Bożych (por. Ga 3, 26-28); oznacza chodzenie ramię w ramię, bez deptania lub dominowania nad innymi, bez zazdrości lub hipokryzji, nie pozwalając nikomu pozostać w tyle lub czuć się wykluczonym. Idziemy w tym samym kierunku, do tego samego celu, słuchając siebie nawzajem z miłością i cierpliwością.

W tym Wielkim Poście Bóg prosi nas, abyśmy sprawdzili, czy w naszym życiu, w naszych rodzinach, w miejscach, w których pracujemy, we wspólnotach parafialnych lub zakonnych, jesteśmy w stanie iść z innymi, słuchać, przezwyciężyć pokusę zamknięcia się w sobie, dbając tylko o własne potrzeby.

Zapytajmy siebie przed Panem, czy potrafimy współpracować jako biskupi, kapłani, osoby konsekrowane i świeccy w służbie Królestwa Bożego; czy mamy postawę przyjęcia, z konkretnymi gestami, wobec tych, którzy przychodzą do nas i tych, którzy są daleko; czy sprawiamy, że ludzie czują się częścią wspólnoty, czy też ich marginalizujemy [4]. To jest drugie wezwanie: nawrócenie do synodalności.

Po trzecie, idźmy razem tą drogą w nadziei obietnicy. Niech nadzieja, która nie zawodzi (por. Rz 5, 5), centralne przesłanie Jubileuszu [5], będzie dla nas horyzontem wielkopostnej wędrówki ku wielkanocnemu zwycięstwu. Jak nauczał nas papież Benedykt XVI w encyklice Spe salvi, "człowiek potrzebuje bezwarunkowej miłości.

Potrzebuje tej pewności, która każe mu powiedzieć: "Ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani zwierzchności, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, objawionej w Chrystusie Jezusie, Panu naszym" (Rz 8:38-39) [6]. Jezus, nasza miłość i nasza nadzieja, zmartwychwstał [7], żyje i króluje w chwale. Śmierć została przemieniona w zwycięstwo i w tym leży wiara i nadzieja chrześcijan, w zmartwychwstanie Chrystusa.

To jest trzecie wezwanie do nawrócenia: nadzieja, zaufanie Bogu i Jego wielkiej obietnicy życia wiecznego. Musimy zadać sobie pytanie: czy posiadam przekonanie, że Bóg przebacza moje grzechy, czy też zachowuję się tak, jakbym sam mógł się zbawić? Czy tęsknię za zbawieniem i wzywam Bożej pomocy, aby je otrzymać? Czy żyję konkretnie nadzieją, która pomaga mi odczytywać wydarzenia historii i pobudza mnie do zaangażowania się na rzecz sprawiedliwości, braterstwa i troski o wspólny dom, działając w taki sposób, aby nikt nie został pozostawiony samemu sobie?

Siostry i bracia, dzięki Bożej miłości w Jezusie Chrystusie jesteśmy chronieni przez nadzieję, która nie zawodzi (por. Rz 5, 5). Nadzieja jest "kotwicą duszy", pewną i niezachwianą [8]. W niej Kościół modli się, aby "wszyscy byli zbawieni" (1 Tm 2, 4) i ma nadzieję, że pewnego dnia będzie w chwale nieba zjednoczony z Chrystusem, swoim Oblubieńcem. Tak wyraziła się św. Teresa od Jezusa: "Czekaj, czekaj, nie wiesz, kiedy nadejdzie dzień ani godzina. Czuwaj uważnie, bo wszystko szybko przemija, chociaż twoje pragnienie sprawia, że to, co pewne, jest wątpliwe, a to, co krótkie, długie" ("Wykrzyknienia duszy do Boga", 15, 3) [9].

Niech Dziewica Maryja, Matka Nadziei, wstawia się za nami i towarzyszy nam w naszej wielkopostnej podróży.

Rzym, św. Jan na Lateranie, 6 lutego 2025 r., wspomnienie świętych Pawła Miki i towarzyszy, męczenników.

FRANCISCO.