Op de feestdag van het Heilig Hart van Jezus viert de Kerk de Wereldgebedsdag voor de heiligheid van priesters en seminaristen. In 2019 nodigde paus Franciscus ter gelegenheid van deze dag alle katholieken via zijn gebedsnetwerk uit om te bidden voor priesters en studenten die aan een seminarie studeren "zodat zij met de soberheid en nederigheid van hun leven zich kunnen inzetten voor actieve solidariteit, in het bijzonder met de armsten".
In de Stichting CARF Dit jaar lanceren we deze kleine campagne die je aanmoedigt om te bidden voor de heiligheid van alle priesters.
Een roepingenpastoraat dat dient als vruchtbare bodem voor nieuwe roepingen begint met veel gebed, vooral in de aanbidding van het Heilig Sacrament met heilige uren in de parochies, met de jongere priesters die betrokken zijn bij het jeugdpastoraat. Op deze manier, door het intensiveren van hun innerlijke leven en hun liefde voor Jezus Eucharistie, en met priesters als hun rolmodellen, zouden velen de roeping tot het priesterschap kunnen overwegen.
3. Een vaderfiguur voor toekomstige seminaristen en priesters.
Paus Franciscus verzekert ons dat "het vaderschap van de pastorale roeping bestaat uit leven geven, leven laten groeien; niet het leven van een gemeenschap over het hoofd zien". Sint Jozef is een goed model voor zowel seminaristen als hun opvoeders op de weg naar het priesterschap. Met zijn totale zelfgave is Jezus de manifestatie van de tederheid van de Vader. Daarom "groeide Jezus in wijsheid en gestalte en genade voor God en mensen" (Lc 2,52).
De paus vertelt ons dat elke priester of bisschop moet kunnen zeggen zoals Paulus: "[...] door het evangelie ben ik het die u verwekt heeft voor Christus Jezus" (1Kor 4,15). Paulus was erg bezorgd over de vorming van priesters. In zijn eerste brief aan de Korintiërs zegt hij heftig: "Willen jullie dat ik tot jullie kom met een stok of met liefde en een geest van zachtmoedigheid? Vormers en priesters die seminaristen begeleiden moeten als een goede vader, die luistert, begeleidt, verwelkomt en zachtjes maar streng corrigeert.
4. Het christelijk gezin als voedingsbodem voor roepingen.
Het gezin is het eerste middel van pastorale zorg voor roepingen (op alle gebieden van de Kerk). Het christelijke gezin is altijd de humus en "opvoedkundige bemiddeling" geweest voor de geboorte en ontwikkeling van roepingen, of ze nu celibatair, priesterlijk of religieus zijn.
A gezinspastorale zorg die de beroepsdimensie integreert, moet ook ouders vormen in dialoog met hun zonen en dochters over hun geloof en hun opvatting over het volgen van Jezus. Maar bovenal worden roepingen gesmeed door het voorbeeld van ouders in hun liefde voor God en voor elkaar.
5. Steun de vorming van seminaristen.
Paus Franciscus noemt vier pijlers die de vorming van elke seminarist ondersteunen: geestelijk leven, gebed, gemeenschapsleven en apostolisch leven. Hij gaat ook in op de spirituele dimensie van seminaristen en legt daarbij speciale nadruk op de "vorming van het hart".
Het hebben van goed opgeleide priesters heeft een belangrijke hoge kosten voor bisdommen. Bij zijn intrede in het seminarie heeft een aspirant tot het priesterschap minstens vijf jaar kerkelijke studies voor de boeg, gelijk aan een bachelordiploma en een specialisatie. Dit wordt gevolgd door twee jaar of meer doctoraalstudie, inclusief de voltooiing van een onderzoeksscriptie.
Veel bisdommen, vooral in arme landen, hebben niet de middelen om hun seminaristen te ondersteunen, of priesters met voldoende training om seminaristen te vormen en kandidaten adequaat te begeleiden. Dit is waar de Stichting CARF en uw hulp. Met je donatie draag je bij aan de vorming en het onderhoud van diocesane priesters en seminaristen voor hun studie in Rome en Pamplona met de belofte om terug te keren naar hun bisdom van herkomst.
Ter gelegenheid van de viering van het Jaar van de Priesters 2010 begon Benedictus XVI een brief met een anekdote uit zijn jeugd. Toen de jonge Joseph Ratzinger in december 1944 werd opgeroepen voor militaire dienst, vroeg de compagniescommandant aan elke man wat hij in de toekomst wilde worden. Hij antwoordde dat hij een katholieke priester wilde worden. De tweede luitenant antwoordde: "Je zult iets anders moeten kiezen. In het nieuwe Duitsland zijn priesters niet meer nodig.
Ik wist", zegt de Heilige Vader, "dat dit 'nieuwe Duitsland' ten einde liep en dat na de enorme verwoestingen die deze waanzin in het land had aangericht, priesters meer dan ooit nodig zouden zijn. Benedictus XVI voegt eraan toe dat "er ook nu nog veel mensen zijn die op de een of andere manier denken dat het katholieke priesterschap geen 'beroep' met toekomst is, maar eerder tot het verleden behoort". Ondanks dit huidige sentiment is de realiteit dat het priesterschap toekomst heeft omdat - zoals de paus zelf zegt aan het begin van zijn brief aan de seminaristen - "zelfs in het tijdperk van de technologische overheersing van de wereld en van globalisering, mensen God nodig zullen blijven hebben, de God die zich heeft gemanifesteerd in Jezus Christus en die ons samenbrengt in de universele Kerk, om met Hem en door Hem het ware leven te leren en om de criteria van een ware menselijkheid aanwezig en werkzaam te hebben".
Bibliografie:
Paus Franciscus, Apostolische Brief Patris corde.
Europees congres over beroepen, werkdocument.
Paus Franciscus, Boodschap voor de 57e Wereldgebedsdag voor Roepingen.
Benedictus XVI, Brief ter gelegenheid van de viering van het Jaar van de Priester 2010.
