Pater Juan Jolín, aalmoezenier van de Retamar school, heeft meer dan een maand doorgebracht met het assisteren van de zieken in het Ifema veldhospitaal.
"Toen ik de Ifema-accreditatie voor aalmoezeniers kreeg, zocht ik een bandje van de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruiswaar ik in Rome heb gestudeerd. Dit blauwe lintje met de accreditatie vergezelt me altijd. In zekere zin zegt het op een grafische manier dat mijn pastorale werk in Ifema en elders mogelijk is dankzij CARF. Voor pater Juan Jolin is vorming essentieel om het geloof te kunnen uitleggen met een nieuwe pedagogie.
Jouw verhaal helpt de campagne gelanceerd door CARF "Laat geen roeping verloren gaan".
Pater Juan heeft verschillende interviews gegeven aan de media over zijn ervaring in dit veldhospitaal. Hij is een van de zeven priesters die steun en zorg hebben gegeven aan de meer dan 3.500 Ifema-patiënten die getroffen zijn door coronavirus. "Ik ben arts en voordat ik werd gewijd, Ik beoefende de geneeskunde. Dit was een van de redenen waarom het aartsbisdom Madrid mij deze missie toevertrouwde," zegt hij.
Pater Juan herinnert zich de eerste dagen in Ifema, waar de spanning en nervositeit voelbaar waren. De beschermende pakken waren extreem oncomfortabel. Hal 5 vol bedden.... "Het was alsof landen op een andere planeet. Maar als je de zieken en hun eenzaamheid ziet, verdwijnt de spanning omdat je wilt helpen," zegt de priester.
Vanaf het eerste moment ervoeren ze allemaal een warm welkom, kameraadschap onder het medisch personeel, technici, soldaten en patiënten en een grote vreugde om deel uit te maken van de geschiedenis van het team.
De kapelaan van Retamar meldt dat, ondanks het feit dat de zeven priesters gekleed gaan als priesters, ze op geen enkel moment vijandigheid of vervreemding hebben gevoeld. "In ieder geval een verrassing, vooral onder de jongere sanitaire werkers, die overigens de meerderheid vormen. Als we de hygiënische vermomming, Sommige mensen kijken naar ons en zijn verbaasd. Ze zeggen: "Nou, als het geen priester is".
D. Juan wijst erop dat de training die hij in Rome kreeg dankzij CARF erg nuttig voor hem is geweest, omdat hij zoveel mensen zonder christelijke vorming heeft kunnen benaderen en het geloof en de sacramenten met een nieuwe pedagogie heeft kunnen uitleggen.
"Er is veel respect tussen iedereen bij Ifema".
Pater Juan zegt dat bij Ifema "alles in gezelschap is en door de zeer speciale omstandigheden zijn vooroordelen weggewaaid. Mensen kwamen naar me toe en zeiden: 'Ik ben niet gelovig, maar jullie helpen mensen'.
Pater Juan vormde samen met de andere priesters een tandem met het team van psychologen en verpleegkundigen. "Je professionele luisterend oor is een grote hulp. Ik werd geraakt door de woorden van de teamleider toen we elkaar leerden kennen: 'Het belangrijkste hier is om op te tellen', zei ze.
De aalmoezeniers zijn erin geslaagd om de wil van de patiënten te respecteren en alleen naar diegenen te gaan die hen daarom vroegen. Soms waren het echter de verpleegkundigen of psychologen die aan de aalmoezeniers voorstelden dat ze misschien met een patiënt konden komen praten en omgekeerd.
Pater Juan vertelt enkele verhalen die hij in deze tijd heeft meegemaakt en die deel uitmaken van het pastorale werk in Ifema. "De zieken zijn op zoek naar nabijheid. Ze hebben hoop nodig. Ik herinner me een vrouw die naar me toe kwam en zei: Mijn moeder is een maand geleden overleden en we hebben geen begrafenis kunnen houden, Kunt u bidden voor mijn moeder? Geen afscheid kunnen nemen van familieleden is een open wond, een rouwproces waar veel mensen mee te maken hebben.
"Ik sprak met een zieke die me vertelde dat wilde zijn zoontje van twee maanden dopen als dit allemaal voorbij was.e. Ik gaf hem mijn telefoonnummer en zei: Ik doop hem als je wilt. Hij was blij.
Elk detail van liefde en genegenheid wordt gewaardeerd. "Wanneer je praat met de zieken Je voelt dat je een instrument van God voor hen bent. Er waren patiënten die we behandelden en de patiënten in het bed ernaast waren nieuwsgierig en sommigen riepen ons.
"Wat de zieken nodig hebben is nabijheid, troost en dat er naar hen geluisterd wordt".
Dit is het lintje van de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruis in Rome, waar de priester Juan Jolín een uitgebreide opleiding kreeg. Het lintje heeft hem vergezeld bij zijn accreditatie als kapelaan van Ifema.
Ondanks het feit dat Ifema licht zieke mensen opneemt - heel dankbaar, want veel van hen hadden in een willekeurig ziekenhuis twee dagen in een rolstoel gezeten - zijn er toch een paar overleden. De aalmoezenier zegt dat de afdeling familievoorlichting heel goed heeft gewerkt. "Wanneer een patiënt in zijn of haar laatste momenten wasZe belden het familielid om naar Ifema te komen om afscheid van hem te nemen".
Fr. Juan heeft de sacrament van de ziekenzalving bij verschillende gelegenhedens. "Ik gaf de zalving aan een patiënt die erg ziek was op de ICU en de volgende dag zat hij weer in zijn stoel. Soms wordt de zalving beter. Het is geen magie, zoals sommigen zeggen; het is een sacrament van het leven, gezondheid van ziel en lichaam. Er zijn mensen die, wanneer ze de zalving ontvangen, hun klinische toestand veranderen.
Want voor John Jolin is het, wanneer de geneeskunde al het mogelijke heeft gedaan en er niets menselijks meer te doen valt, tijd voor Gods handelen. Hij vertelt over een ander moment dat hem opviel: "Een heel oude patiënt vroeg me om hem de zalving te geven. Terwijl ik de lezingen voordroeg, die erg mooi zijn, hielden twee verpleegsters de handen van de patiënt vast. Het creëerde een heel bovennatuurlijke sfeer.
