Fr. Juan Jolín, ιερέας της σχολής Retamar, πέρασε περισσότερο από ένα μήνα βοηθώντας τους ασθενείς στο νοσοκομείο Ifema.
"Όταν μου δόθηκε η διαπίστευση της εφημερίας Ifema, έψαξα για μια κασέτα του Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρούόπου σπούδασα στη Ρώμη. Αυτή η μπλε κορδέλα με τη διαπίστευση με συνοδεύει πάντα. Κατά κάποιον τρόπο λέει, με γραφικό τρόπο, ότι το ποιμαντικό μου έργο στο Ifema και αλλού είναι δυνατό χάρη στην CARF. Για τον π. Juan Jolin, η εκπαίδευση είναι απαραίτητη για να μπορέσει να εξηγήσει την πίστη με μια νέα παιδαγωγική.
Η ιστορία σας βοηθά την εκστρατεία που ξεκίνησε η CARF "Ας μη χαθεί κανένα επάγγελμα".
Ο π. Χουάν έχει δώσει αρκετές συνεντεύξεις στα μέσα ενημέρωσης σχετικά με την εμπειρία του σε αυτό το νοσοκομείο. Είναι ένας από τους επτά ιερείς που παρείχαν υποστήριξη και φροντίδα στους περισσότερους από 3.500 ασθενείς του Ifema που πάσχουν από Coronavirus. "Είμαι γιατρός και πριν χειροτονηθώ, Ασκούσα την ιατρική. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους η Αρχιεπισκοπή της Μαδρίτης μου εμπιστεύτηκε αυτή την αποστολή", λέει.
Ο π. Χουάν θυμάται τις πρώτες ημέρες στο Ifema, όπου η ένταση και η νευρικότητα ήταν αισθητή. Οι προστατευτικές στολές ήταν εξαιρετικά άβολα. Η αίθουσα 5 ήταν γεμάτη κρεβάτια.... "Ήταν σαν προσγείωση σε άλλο πλανήτη. Αλλά όταν βλέπεις τους ασθενείς και τη μοναξιά τους, η ένταση εξαφανίζεται γιατί θέλεις να βοηθήσεις", λέει ο ιερέας.
Από την πρώτη στιγμή, όλοι βίωσαν μια θερμή υποδοχή, συντροφικότητα μεταξύ του ιατρικού προσωπικού, των τεχνικών, των στρατιωτών και των ασθενών, και μια μεγάλη χαρά που είναι μέρος της ιστορίας της ομάδας.
Ο εφημέριος του Retamar αναφέρει ότι, παρά το γεγονός ότι οι επτά ιερείς είναι ντυμένοι ως ιερείς, δεν έχουν αισθανθεί εχθρότητα ή αποξένωση σε καμία περίπτωση. "Σε κάθε περίπτωση, κάποια έκπληξη, ιδίως μεταξύ των νεότερων εργαζομένων στην καθαριότητα, οι οποίοι παρεμπιπτόντως αποτελούν την πλειοψηφία.. Όταν βγάζουμε το υγειονομική μεταμφίεση, Μερικοί άνθρωποι μας κοιτάζουν και εκπλήσσονται. Λένε, "Λοιπόν, αν δεν είναι ιερέας".
Ο Δ. Χουάν επισημαίνει ότι η εκπαίδευση που έλαβε στη Ρώμη χάρη στο CARF ήταν πολύ χρήσιμη γι' αυτόν, διότι μπόρεσε να προσεγγίσει τόσους πολλούς ανθρώπους χωρίς χριστιανική εκπαίδευση και να εξηγήσει την πίστη και τα μυστήρια με μια νέα παιδαγωγική.
"Υπήρξε μεγάλος σεβασμός μεταξύ όλων στην Ifema".
Ο π. Χουάν λέει ότι στο Ifema "τα πάντα είναι συντροφικότητα και λόγω των πολύ ιδιαίτερων συνθηκών, οι προκαταλήψεις έχουν εκραγεί. Άνθρωποι με πλησίασαν και μου είπαν: "Δεν είμαι πιστός, αλλά βοηθάτε τους ανθρώπους".
Ο π. Χουάν μαζί με τους άλλους ιερείς αποτέλεσαν ένα ταντέμ με την ομάδα των ψυχολόγων και των νοσηλευτών. "Η επαγγελματική σας ακρόαση αποτελεί μεγάλη βοήθεια. Με συγκίνησαν τα λόγια της επικεφαλής της ομάδας όταν γνωριστήκαμε καλύτερα: "Το σημαντικό εδώ είναι να αθροίζουμε", είπε.
Οι εφημέριοι μπόρεσαν να σεβαστούν τη βούληση των ασθενών και να πάνε μόνο σε εκείνους που τους το ζήτησαν. Ωστόσο, μερικές φορές ήταν οι νοσηλευτές ή οι ψυχολόγοι που πρότειναν στους ιερείς ότι ίσως θα μπορούσαν να έρθουν και να μιλήσουν σε έναν ασθενή και το αντίστροφο.
Ο π. Χουάν διηγείται μερικές από τις ιστορίες που βίωσε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και οι οποίες αποτελούν μέρος του ποιμαντικού έργου στο Ifema. "Οι άρρωστοι αναζητούν την εγγύτητα. Χρειάζονται ελπίδα. Θυμάμαι μια γυναίκα που ήρθε κοντά μου και μου είπε: "Δεν ξέρω τι να κάνω: Η μητέρα μου πέθανε πριν από ένα μήνα και δεν μπορέσαμε να κάνουμε κηδεία, Μπορείτε να προσευχηθείτε για τη μητέρα μου; Το να μην μπορείς να αποχαιρετήσεις τους συγγενείς σου είναι μια ανοιχτή πληγή, ένα εκκρεμές πένθος που αντιμετωπίζουν πολλοί άνθρωποι.
"Μίλησα με έναν άρρωστο που μου είπε ότι ήθελε να βαφτίσει τον μόλις δύο μηνών γιο του όταν όλα αυτά θα είχαν τελειώσει.e. Του έδωσα το τηλέφωνό μου και του είπα: Θα τον βαφτίσω αν θέλετε. Ήταν χαρούμενος.
Κάθε λεπτομέρεια αγάπης και στοργής εκτιμάται. "Όταν μιλάς σε οι άρρωστοι Αισθάνεστε ότι είστε όργανο του Θεού γι' αυτούς. Υπήρχαν ασθενείς που περιθάλπαμε και οι ασθενείς στο διπλανό κρεβάτι ήταν περίεργοι και κάποιοι από αυτούς μας κάλεσαν.
"Αυτό που χρειάζονται οι άρρωστοι είναι η εγγύτητα, η παρηγοριά και η ακρόαση".
Αυτή είναι η κορδέλα του Ποντιφικού Πανεπιστημίου του Τιμίου Σταυρού στη Ρώμη, όπου ο ιερέας Juan Jolín έλαβε ολοκληρωμένη εκπαίδευση. Η κορδέλα τον συνόδευσε κατά τη διαπίστευση του ως εφημέριος του Ifema.
Παρά το γεγονός ότι το Ifema δέχεται ελαφρώς ασθενείς ανθρώπους - με μεγάλη ευγνωμοσύνη, διότι πολλοί από αυτούς ήταν σε αναπηρικό καροτσάκι για δύο ημέρες σε οποιοδήποτε νοσοκομείο - κάποιοι πέθαναν. Ο εφημέριος λέει ότι το τμήμα ενημέρωσης των οικογενειών έχει λειτουργήσει πολύ καλά. "Όταν ένας ασθενής βρισκόταν στις τελευταίες του στιγμέςΚάλεσαν τον συγγενή να έρθει στο Ifema για να τον αποχαιρετήσει".
Ο π. Χουάν έδωσε το το μυστήριο του χρίσματος των ασθενών σε αρκετές περιπτώσειςs. "Έδωσα το χρίσμα σε έναν ασθενή που ήταν πολύ άρρωστος στη ΜΕΘ και την επόμενη μέρα καθόταν στην καρέκλα του. Μερικές φορές το χρίσμα βελτιώνεται. Δεν είναι μαγεία, όπως λένε κάποιοι- είναι ένα μυστήριο του ζωντανού, της υγείας της ψυχής και του σώματος. Υπάρχουν άνθρωποι που, όταν λαμβάνουν το χρίσμα, αλλάζει η κλινική τους κατάσταση.
Γιατί για τον John Jolin, όταν η ιατρική έχει κάνει ό,τι είναι δυνατόν και δεν υπάρχει τίποτα πιο ανθρώπινο να γίνει, είναι ώρα για τη δράση του Θεού. Διηγείται μια άλλη στιγμή που τον εντυπωσίασε: "Ένας πολύ ηλικιωμένος ασθενής μου ζήτησε να του δώσω το χρίσμα. Ενώ εγώ διάβαζα τα αναγνώσματα, τα οποία είναι πολύ όμορφα, δύο νοσοκόμες κρατούσαν το καθένα από τα χέρια του ασθενούς. Δημιούργησε μια πολύ υπερφυσική ατμόσφαιρα.
