Freddie Relator Delatado Jr. is priester in het bisdom Kabankalan, Filippijnen. Hij komt uit een groot gezin: hij is de middelste van twaalf kinderen, acht jongens en vier meisjes.
"Het verhaal van mijn roeping is heel eenvoudig, maar ik geloofde dat juist in mijn eenvoud God mij groot en buitengewoon maakt in zijn ogen.
Mijn verlangen om priester te worden begon toen ik negen jaar oud was. Toen zag ik hoe onze pastoor ons snoepjes gaf. Elke keer als hij door ons dorp kwam, stopte hij even om ons te begroeten en de snoepjes die hij had één voor één uit te delen. Na deze ervaring zei ik tegen mezelf, op een dag wil ik priester worden en zal ik ook snoep aan de kinderen geven. Het was erg leuk, maar het is waar.
Toen ik op de middelbare school zat, had ik maar één vriendin. Toen we een keer met elkaar praatten, zei ze dat de manier waarop ik tegen haar sprak als een priester was. Maar ik lachte haar uit. We hadden 2 jaar lang een heel goede en gezonde relatie. Ik had in gedachten dat ze voor altijd de mijne zou zijn, maar God leidde me naar een andere weg.
Voordat ik naar het seminarie ging, deed ik mijn middelbare school in een van de scholen in de stad. Daar sloot ik me aan bij het studentenpastoraat, omdat het een katholieke school was. Onze belangrijkste taak in die bediening was het voorbereiden van religieuze activiteiten op school. Toen ik in mijn derde studiejaar zat, droeg een priester een mis op in onze school. Het was een onderdeel van onze maandelijkse religieuze activiteit op school. Voor de laatste zegening kondigde de priester aan dat degenen die priester wilden worden volgende week zaterdag een toelatingsexamen zouden hebben.
Na de mis zei onze godsdienstleraar dat ik moest proberen toelatingsexamen te doen voor het priesterschap. Maar ik zei tegen hem: misschien de volgende keer. Hij zei nee, dat ik het moest proberen. Hij vertelde me dat als het Gods wil is, Hij het me zou geven. Dus overtuigde mijn leraar me om een toelatingsexamen te doen. Door Gods genade slaagde ik, samen met een interview. In die tijd weet ik niet wat ik voelde. Ik had een onzeker gevoel. Maar ik had de gedachte dat God misschien andere mensen gebruikt om anderen te leiden voor hun toekomst.
Een maand lang kon ik niet goed slapen omdat ik in mijn hoofd eerst mijn school aan de universiteit moest afmaken. Ik dacht ook aan mijn vriendin. Mijn familie wilde dat ik op een dag leraar zou worden.
Dus ging ik naar de priester die de leiding had over onze school. Ik vertelde hem over mijn situatie. Na vier uur delen en praten zei hij tegen me: laat God tot je spreken in je gebed en neem de tijd om je te bezinnen. Dus bracht ik veel tijd door met bidden in de kerk.
Ik zei in mijn gebed "God, als U echt wilt dat ik priester word, laat me dan nu Uw stem horen". Hij was zo ambitieus en veeleisend. Helaas gebeurde er niets.
Maar wat me opviel in die momenten van gebed en onderscheiding was dat ik het beeld voor ogen had van een priester die snoep geeft aan kinderen. Plotseling schoot het me te binnen dat dit precies het moment was waarop ik begon te verlangen om priester te worden. God bracht me terug naar de herinnering waar ik het gevoel had priester te willen worden. Nu zei ik tegen mezelf dat dit misschien Gods antwoord aan mij was. Hij sprak tot mij via mijn herinneringen in het leven.
Na die ervaring voelde ik me moediger om met mijn ouders te praten en ook met mijn vriendin. Het was heel moeilijk voor me om het een tijdje los te laten en afstand te nemen van mijn liefde, familie en vrienden. Maar Godzijdank begrepen ze me en lieten ze me toe op het seminarie.
Mijn leven in het seminarie had ups en downs. Ik kwam veel problemen en moeilijkheden tegen.
Ik weet nog dat toen mijn vader stierf in mijn tweede jaar theologie, ik het bijna wilde opgeven, maar ik wist diep in mijn hart dat God voor mij en mijn familie zou zorgen. Ook op de Filippijnen, vooral in ons bisdom, moet je vijf jaar filosofie studeren voordat je priester kunt worden en daarna vijf jaar theologie. Zelfs als je al een professional bent, zijn we verplicht om tien jaar seminarie te volgen. Na tien jaar seminarie hebben we één of twee jaar pastoraal werk in verschillende parochies in ons bisdom. Het was een zeer zware en lange vorming, maar Godzijdank heeft het me nooit verlaten.
Dus na mijn elf en een half jaar in het seminarie en pastorale vorming werd ik op 8 december 2015 tot diaken gewijd en vervolgens op 27 juni 2016 tot priester.
Mijn eerste twee jaar als priester bracht ik door als assistent van de pastoor in de buurt van ons dorp en als kapelaan in een van onze scholen, ook in ons dorp. Mijn derde jaar als priester bracht ik door in een ander bisdom, vlakbij ons bisdom, als uitgeleende priester.
In mijn vierde jaar als priester werd ik door mijn bisschop hierheen gestuurd om te studeren voor een graad in de filosofie aan de Universiteit van Navarra in Pamplona. Dit is ter voorbereiding op mijn pastorale of seminarie vorming. Ik heb nog een jaar nodig om mijn studie af te ronden en daarna zal ik terugkeren naar ons bisdom in de Filippijnen om mijn missie voort te zetten".
Toen ik in mijn tweede jaar theologie zat en mijn vader stierf, wilde ik het bijna opgeven, maar ik wist diep in mijn hart dat God voor mij en mijn familie zou zorgen.
"Dankzij uw gebeden ga ik vooruit in mijn zoektocht om een andere Christus te worden. Zoals u geestelijk helpt, helpt u ook materieel, want dit zou niet mogelijk zijn zonder mensen met een gul hart, die aan de toekomst van de Kerk denken. Daarom dank ik u onvoorwaardelijk voor uw charisma van dienstbaarheid, samenwerking en beschikbaarheid.
God zegene het werk dat u in de Kerk doet, dat het vruchtbaar mag zijn, en zegene uw persoonlijke werk. Want dit is de oorzaak waaruit meer daden van edelmoedigheid in de wereld zullen voortkomen, meer priesters in de Kerk en meer mensen die zich door uw voorbeeld laten toewijden. Ik beveel u aan bij onze Moeder, de Maagd Maria, dochter van God de Vader, Moeder van God de Zoon en Echtgenote van God de Heilige Geest.
Steun een roeping waar ook ter wereld
A volledige beurs van 18.000 euro is het bedrag dat een kandidaat nodig heeft om een jaar lang te wonen en te studeren, op de locaties van hun universiteiten, hetzij in Rome, hetzij in Pamplona. De meest behoeftige bisdommen in de wereld eisen een volledige beurs voor hun kandidaten. In veel gevallen dekt het bisdom een deel van deze kosten en is een lager bedrag vereist, dat altijd wordt aangegeven bij de aanvraag van de kandidaat.
Waaruit bestaat een volledige beurs?
Meer dan 800 bisschoppen uit alle vijf continenten vragen studiebeurzen aan voor hun kandidaten. Dankzij weldoeners zoals u kan CARF aan de meeste verzoeken voldoen, maar de behoeften groeien en we willen dat aan alle verzoeken wordt voldaan.
De grafiek toont de samenstelling van een volledige beurs.
Als er geen priesters waren, zou er geen kerk zijn. Laat geen roeping verloren gaan door gebrek aan middelen.
Margarita, CARF-donor
Voor inlichtingen kunt u contact opnemen met [email protected]
Bankoverschrijvingen naar CaixaBank
ES39 - 2100 - 1433 - 8602 - 0017 - 4788
